Langs de lijn

Wat lijkt dat alweer lang geleden. Te lang wat mij betreft, ik heb jullie gemist. Wat hebben we veel bij te praten, ik weet bijna niet waar ik moet beginnen. Er is ontzettend veel gebeurd in de afgelopen jaren en ik hoop dat het jullie goed gaat. Waar heb je het over als je iemand die je graag ziet, een lange tijd niet hebt gesproken? Grijp je naar de grote onderwerpen? Of begin je met de kleine, toch niet onbelangrijke details in het leven?
Misschien is het wat om te beginnen met wat me op dit moment bezig houdt. U weet natuurlijk dat ik in de gemeenteraad zit en dat de verkiezingen voor de deur staan. Ik zou u dan ook graag een stemadvies willen geven, maar ja, dat mag natuurlijk helemaal niet. Ook zou ik graag willen vragen hoe de column van de burgemeester u bevalt, maar ja dat doe je natuurlijk ook niet.
Ook zou ik willen vertellen over het boek “Langs de lijn” die ik afgelopen zaterdag heb uitgebracht. Het boek ik nu zelfs te koop op verschillende plaatsen in de gemeente Aa en Hunze, let u maar op in de buurtsupers en in verschillende cafés. Maar reclame maken in je eigen column, dat doe je ook niet.
Dan zou ik het wat persoonlijker kunnen houden en aan u vertellen wat een avontuur het was om dit te boek maken. Over de samenwerking tussen mij en mijn dochter en hoe geweldig dit ging. Ik wil ook best toegeven dat het ook wel eens tot vuurwerk leidde. Maar ja, hoe mooi is het dat je stiekem toch erg op elkaar lijkt?
En wat was het geweldig om zoveel mensen te mogen begroeten op de boekpresentatie. Ik zou willen zeggen hoe trots ik ben op mijn vrouw en kinderen, omdat we zo’n mooie dag hadden samen. Maar ja, als import-Drent heb ik geleerd dat je hier niet pocht over jezelf.
Wat ik natuurlijk wel kan zeggen is hoe ik weer heb genoten van alle gesprekken die ik de afgelopen weken met verschillende mensen heb gevoerd, onderweg of aan de deur. Het blijft voor mij als socialist geweldig om in de politiek te zitten. Op deze plek kunnen veel mensen je bereiken en in de gemeentepolitiek kun je ook nog eens echt iets voor mensen betekenen, als je maar blijft luisteren en blijft praten. We zullen het vast niet over alles eens zijn, maar dat hoeft wat mij betreft ook helemaal niet. Het houdt de relatie ook lekker spannend.
De mens gaat bij mij boven bureaucratische systemen en u weet dat ik niet terugdeins voor argumenten omdat het nou eenmaal zo ‘heurt’. Want hoe heurt het eigenlijk? Ik denk dat “het heurt” dat wanneer we samen leven in een gemeenschap, we best wat voor elkaar kunnen betekenen. Dat kan in de zin van vrijwilligerswerk, maar een kopje koffie drinken met de buurvrouw toont wat mij betreft ook al betrokkenheid.
Ach, en ik ben ook maar een mens, ik zal me blijven verwonderen, ergeren, genuanceerde en ongenuanceerde mening hebben en houden. Ik nodig u van harte uit om dat af en toe eens te lezen op www.gerard-koopman.nl.
We komen elkaar vast nog eens tegen.

Wilt u het boek ook op uw boekenplank?
www.uitgeverijkoopmaninvorm.nl

Finale

Finale

Wij ( Nederland) stonden deze zomer in de finale van het WK voetbal in Zuid-Afrika.
Als Arjen Robben die kans voor open doel niet gemist had waren we wereldkampioen geweest.
Ook het leven is vaak “als”. Als ik niet met mijn broer zes jaar geleden naar Santiago de Compostella was gefietst , had er nooit een column van mijn hand in de Schakel gestaan.
Als ik niet naar een verlovingsfeestje in Groningen was gegaan in mei 1969 had ik mijn vrouw nooit ontmoet. Als we op een gegeven moment niet hadden besloten kinderen te adopteren, hadden we geen kinderen gehad. Als ik in 1974 , het jaar dat Nederland de finale in en van Duitsland had kunnen en moeten winnen, geen tip had gekregen van een collega dat er een jongerenwerker werd gevraagd in Rolde had u mij nooit gekend. Kortom heel veel zaken in het leven hebben te maken
met als. Zo is het ook met vrienden als je op een bepaald moment iemand tegenkomt waar het mee klikt dan kun je er zo maar een vriend of vriendin bij hebben. Als ik bepaalde mensen dankzij de politiek niet was tegengekomen had ik ze nooit gekend. Beste lezers van deze column door het lezen van deze column weet u veel over mij. Als u deze column nooit had gelezen,had u weinig over mij geweten. Sommigen zullen me zien als een azijn pisser anderen als een vrolijke Frans. Ik kan u gerust stellen ik ben geen van beide. In mijn columns heb ik geprobeerd het beste in mensen naar boven te halen. Natuurlijk heb ik hier en daar wel eens een kat uitgedeeld .. maar ja dat is de opdracht die je je als columnist stelt…. prikkelen. Als ik nu niet stop ga ik mezelf herhalen,dus wordt het tijd voor iets anders. Hopelijk winnen we nog eens een finale !

Nawoord
Dit was mijn 250e en laatste column in de Schakel. Ik dank alle mensen die op een of andere wijze
hebben laten weten deze column te waarderen. Ik heb deze columns de afgelopen vijf jaar met veel plezier en passie geschreven. Dankzij de geweldige medewerking van mijn vrouw,die elke zondagavond de column na keek op gebreken of advies gaf, kwam er altijd iets `fatsoenlijks` uit.
Ook degenen die kritisch waren wil ik danken, want zij prikkelden me om door te gaan.
Vijf jaar is een mooie tijd / tijd voor iets anders.
Ik beloof niets maar ik denk dat er zo nu en dan
nog wel maatschappelijk relevante `stukkies` te lezen zijn op mijn website www.gerard-koopman.nl

Allen een gezond en vooral strijdbaar 2011.

Mannen en Goden

Mannen en Goden

De titel van de film was in het Frans – Des hommes en des Dieux – met enkele mannen
uit mijn dorp hebben we deze film gezien. De recensies logen er niet om en. De verwachtingen waren dus hoog gespannen. Ik ga niet het hele verhaal in deze column vertellen, maar het was van een zeldzame schoonheid in dit “ los van God tijdperk” Een modern kerstverhaal uit een wereld van sober levende monniken in een Algerijns dorp. Deze film, gebaseerd op de moord op acht monniken in 1996, beeld een ongekende wijze van broederschap uit. Hoe deze monniken samenleven met de Islamitische inwoners daar kunnen de stemmers op gekke Geert nog een puntje aan zuigen. Zij worden gewaardeerd voor hun inzet en kameraadschap door de mensen in het dorp. Als de terroristen komen , besluiten ze ondanks de gevaren toch te blijven.” Wij zijn hier voor deze mensen en die zijn ons dierbaar dus we blijven”, was een van de uitspraken van de abt. Deze film komt op een moment dat de katholieke kerk vanwege seksueel misbruik in opspraak is. Deze film belicht een totaal andere kant van de kerk en is een verademing waarin hoop,geloof en liefde centraal staan.
Uit eindelijk worden ze als gijzelaars meegenomen en vermoord. Het meest serene en aangrijpende
moment is hun laatste avondmaal waarbij de tranen mij over de wangen biggelen .. . Als ik de filmzaal net als alle andere bezoekers in stilte verlaat weet ik weer waarom ik deze film wilde zien.
De wezenlijke vraag van waartoe zijn we op aard, werd in deze film op een aangrijpende maar vooral op invoelbare en serene wijze neergezet.
Heel andere mannen waar ik groot respect voor heb zijn Daniël Lohues en Herman Finkers. Beiden zijn verknocht aan hun streek en op een creatieve wijze geven ze daar blijk van. Van het theaterprogramma “Na de pauze”van Herman Finkers zijn dankzij de schuld van Daniël Lohues alle liedjes uit dit programma op dvd gezet met filmpjes erbij. Op 2e kerstdag is het resultaat op TV te zien want Paul Witteman gaat dan in gesprek met Herman in het het programma ‘Liever dan geluk”.
Deze week verliet een “Godin” de politiek. Femke Halsema kon als geen ander
de juiste woorden vinden waarin ze aangaf waar ze voor stond. Zij ging voorop om de hufterigheid
in de politiek aan de kaak te stellen. Zij was als geen ander in staat om de man die vind dat alles de schuld is van de Islam op zijn nummer te zetten. Er zijn mannen en goden , maar ook vrouwen en goden. Ik eindig met u allen een “Zalig Kerstfeest”te wensen en dan niet zalig zoals velen interpreteren als lekker en veel eten maar door, met mensen die je lief zijn, iets van warmte te ervaren die nèt even anders is dan de rest van het jaar.

Ontmoetingen

Ontmoetingen

Ik hoorde prachtige zang toen ik afgelopen week bij toeval even de Boerhoorn
binnenliep. Het kwam ergens vanuit een van de bovenzalen. Mijn nieuwsgierigheid
was gewekt, ik wilde weten wie in Rolde zulke mooie klanken weet te produceren.
Toen ik achter de deur keek waar het engelen gezang vandaan kwam wachtte er een verrassing. Hier stond geen groepje zangers maar een complete muziekgroep.
Vier vrouwen en twee mannen vormen samen “Howsa Goin” wat in het Iers betekend
“Hoe gaat het met je”, met mij ging het goed. Deze groep die Ierse en andere Folkmuziek
ten gehore brengt, oogt inspirerend. Met hun gitaren, fluiten,mondharmonica en zang zijn ze een lust voor oog en oor. Deze muziek en zang raakt je in je ziel. Alleen al van hun repetitie heb ik genoten.Wat heb je veel mee als je mooi kunt zingen en ook nog mooie muziek ten gehore kunt brengen. Als luisteraar geniet je niet alleen van de mooi gezongen liederen en ballades maar wordt je ook meegesleept door het enthousiasme en de uitstraling van deze club.Tja, de muziekclub van Reind Lesschen, die in kerken en kroegen optreden, geeft vreugde in donkere dagen en ademt een sfeer die naar nostalgie neigt.
Dezelfde avond voetbalde Ajax tegen Inter, ik vergat helemaal dat ik wilde kijken, maar mijn voetbalverslaving leverde ik graag in voor deze culturele schoonheid. Soms heb je geluk dat je ergens moet wezen en dat de vraag “Hoe gaat het met je” dan deze dimensie krijgt.
Wat me ook raakte was de ontmoeting met mensen die nieuw waren komen wonen in de gemeente Aa en Hunze. De gemeente houdt twee keer per jaar een avond voor nieuwe inwoners. Vorige week dinsdag maakten de nieuwe inwoners in het gemeentehuis kennis met aanwezige ambtenaren, het gemeentebestuur en een aantal raadsleden. Na afloop van de rondgang en een informatieve sessie in de raadszaal was er een hapje en een drankje in de kantine. Daar sprak ik met een aantal nieuwe inwoners. Een nieuwe inwoonster van Eext, die er was met haar partner, gaf aan dat ze het zeer naar haar zin had. Ook twee jeugdige stellen uit Eexterveen, ze woonden niet in het wereldberoemde Koffielaantje,maar gewoon aan de Dorpsstraat, hadden goede ervaringen met de dorps activiteiten en daardoor met de inwoners.
Een van hen wist zelfs waar Nijlande ligt, nou dan is je inburgering geslaagd. Een stel uit het westen waarvan de vrouw oorspronkelijk uit Assen kwam en de man uit Limburg hadden hun draai gevonden in Gasteren. Het waren korte ontmoetingen maar wel allemaal met een gevoel van Wow .. het leven en wonen in Aa en Hunze wordt als iets moois ervaren, Houwen zo !!!

Inbraak

Inbraak

Zondagmorgen stond mijn achterbuurman aan de deur. Er was bij hem ingebroken
of ik iets gemerkt had. Ik moest hem het gewenste antwoord schuldig blijven. “Kom erin
en vertel “, zijn broer was inmiddels ook aan komen rijden dus zaten we met zijn vieren achter de koffie met banketstaaf. Tja Sinterklaas brengt iets maar een inbreker haalt iets.
De verse sporen in de sneeuw waren zichtbaar en liepen enkele honderden meters verder dood. Waarschijnlijk stond daar de vluchtauto. Mijn buurman mistte naast een spelcomputer, enkele play stations en zijn bank en benzinepasjes. Vreemd dat de inbreker veel duurdere spullen zoals een CD installatie met boxen had laten staan. Een poosje later arriveerden twee politie- agentes, die rapport opmaakten. Ik denk niet dat er een buurtonderzoek komt daarvoor was de waarde van de gestolen spullen te laag. De waarde van het bid om het WK voetballen
te krijgen zal miljoenen hoger hebben gelegen. Over de malversaties van de FIFA om de WK te gunnen aan rijke olie en gaslanden zal geen politieagent wakker liggen. Tja achter deze “inbrekers” uit Rusland en Qatar gaat niemand aan. Er is al genoeg geschreven over de
malle vertoning in Zurich waar de landen die het WK graag wilden organiseren zich moesten presenteren met hun bid. Eén opmerking nog, waarom doet een fatsoenlijk land als Nederland
mee? FIFA maffiosi die geen belasting willen betalen, waarvoor een rijstrook op de autobaan moet worden vrijgehouden, daar wil je toch geen knieval voor maken. Wel willen we graag, als Nederlander, een knieval maken voor de winter. Wat is er mooier dan lekker zwieren door winterse landschappen op gladde ijzers Ik heb geen meter schaatstechniek maar zie graag mensen schaatsen. Schaatsen op de ijsbaan is een sociale aangelegenheid. Nergens in de wereld wordt er meer geschaatst dan in ons land. Er was zondagavond een schaatshistoricus op de tv wiens boodschap was : “Je bent ingeburgerd als kunt schaatsen, geef de mensen schaatsles ipv taallessen. Het lijkt een beetje kort door de bocht maar er zit een kern van waarheid in. Dus zet een streep door dure taal cursussen, geef schaatsen aan nieuwe Nederlanders. Het lijkt een inbreuk (inbraak) op ons recht toe, recht aan denken …maar zeker de moeite waard, zodat over enkele jaren de Nederlandse “Shani Davidsen”voor ons goud winnen.

Brievenbuspisser

Brievenbuspissers en Gieten

De jonge Marokkaanse straatterroristen zijn kleine jongens vergeleken bij de brievenbuspisser
en de andere wetsovertreders van blonde Geert ‘s PVV. De man die het hardst schreeuwt dat men criminelen harder moet aanpakken laat zijn “eigen criminelen” rustig zitten als volksvertegenwoordiger. Om de woorden van Geert zelf te gebruiken, “schandalig en knettergek”. Ja het zijn frisse jongens bij die spierballen partij van Geert. Eric Lucassen, door Geert geïntroduceerd als een “enorm talent” heeft voor eeuwig de naam van brievenbuspisser Maar goed dat je van zo’n partij geen lid kunt worden, het is van een smerigheid die een normaal mens niet kan bedenken. Gelukkig was het niet smerig op de Hondsrug in Gieten. Toen ik daar zondagmiddag met mijn buurman onze kaarten lieten zien kregen we van een charmante dame een groen bandje om onze pols. Gieten was deze zondag het centrum van de de wielerwereld in een prachtige winterse entourage. Het was er niet modderig maar wel glad op de witte akkers en weilanden rond dit gebeuren. Het was ook een groot reclamefestijn naast het sportieve element. In alle kleuren van de regenboog was er reclame van Jupiler (rood) van Brain Wash (oranje),van Telenet (geel) en van Univé (groen/wit). Zonder sponsoring kun je niet honderden mensen uitnodigen in de VIP tent en de VIP boxen. Iedereen die er toe deed of vond dat ie er toe deed kon met een groen bandje om, gratis eten en drinken. Leuk voor de bofkonten die een groen bandje hadden sneu voor de mensen die dat geluk niet hadden. Het is wel duidelijk dat in deze wereld alles valt of staat met connecties. Ik heb zo mijn connecties dus hoorde ik bij de uitverkorenen. Maar eerlijk is eerlijk alleen buiten de wedstrijden om hebben mijn buurman en ik ons laten verwennen in de VIP tent. Bij het hoogste punt van de Hondsrug bij de skyboxen had je een prachtig uitzicht over het parcours, zoals de wisselplaats van de fietsen en de speciaal aangelegde brug waar de renners over heen gierden. Zowel de finish van de Beloften als van de Elite werd beslist in een eindsprint. Bij de Elite liep bij de zeker lijkende winnaar Sven Nijs 200 meter voor de streep de ketting eraf. Hierdoor kon de jonge Tom Meeusen voor Radomir Simunek de winst pakken. Vooraf aan de wedstrijd had Jantienus Warners warme woorden gewijd aan de onlangs overleden vader van de man die 2e werd. De wedstrijd in Gieten zal dan vanaf nu dan ook door het leven gaan als”Memorial Radomir Simunek”. Wat opvalt is dat de Belgische inbreng groot is zelfs in het taalgebruik zo staat er voor op het programmaboekje bv -inkom:10 euro. Langs het parcours was veel reclame van Belgische makelij er waren zelfs echte Vlaamse frieten te koop. Gieten was voor een dag even een Belgische enclave. De overeenkomst is dat Nederland zijn brievenbuspisser heeft en België zijn Manneke Pis. U mag zeggen welk land het meest trots mag zijn op zijn wildplassers.

Twitteren

“Hai pap ik heb zin om even langs te komen , kun je me om vijf uur achter het station in Assen oppikken?”. Op dat moment fiets ik nog op het Balloërveld en ben toch bereikbaar.
Het tijdperk van de mobiele telefoon daar kijken we niet meer van op. Hartstikke gemakkelijk als de kinderen ver weg op vakantie zijn -een berichtje- en je weet dat ze goed aangekomen zijn. Ik ken een opa van 88 die speciaal daarvoor van de kinderen een mobieltje heeft gekregen. Tja als je die speeltjes nuttig gebruikt is het een zegen. Maar er zijn ook media- verslaafden die voortdurend van alles op de hoogte willen blijven. Terugfietsend naar huis denk ik dan,lees rustig de krant en als iets echt belangrijk is dan bellen ze je wel. Mijn mobiel is voor noodgevallen. Kennelijk ben ik een uitzondering want op allerlei vergaderingen en zelfs in de 2e Kamer zie ik onze volksvertegenwoordigers pielen met hun speeltje. Ik vind dat buitengewoon gênant. Sinds kort is er twitter bij gekomen. Je geeft dan aan dat je lekker gegeten en gescheten hebt en meer van die flauwe kul. Wie willen dat weten ? Ja de twitteraars die je “volgen” Ook zoiets als twitteraar heb je “volgers” het lijkt wel een sekte.
Het is een soort communicatie-diarrhee die veel tijd kost en het ego streelt van de
twitteraar . Laten wij als verstandige mensen afspreken dat we aan deze moderne gekte niet meedoen. . Door het twitteren ontstaat er een surrogaat maatschappij, een opgejaagd digitaal leven waar je wel of niet voor kunt kiezen. Is er dan helemaal niets goeds aan twitteren ? Zeker wel, zo kwam iemand op het lumineuze idee om tijdens de twee minuten stilte op 4 mei– niet te twitteren – maar ja als er dan één schreeuwlelijk alsnog de boel op stelten zet,
dan toch maar liever een tweet. Ik vraag me in gemoede af waar mensen de tijd vandaan halen om voortdurend “on line” te zijn. Als je met diezelfde mensen een afspraak wilt maken is dat vaak niet mogelijk. Nee ik “twitter” dan liever over de heg met mijn buurman dan heb ik écht contact. Ik wens de twitteraars die dit lezen desondanks veel volgers. Digitale aandacht is ook aandacht . Als dat leidt tot het samen drinken van een bak koffie is dat winst. Ondertussen sta ik bij het station om mijn dochter op te pikken. Ze kijkt mij lief en vragend aan, zonder woorden snap ik haar. Het is vrijdag, even later staan we bij de viskar van Geert de Valk
in Rolde , “Tjitske twee zouten graag”- we genieten zwijgend – het bewijs is geleverd, ook zonder woorden kun je elkaar verstaan.

Herfstbladeren

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Vroeger

Vroeger

Als je lekker ontspannen aan het blad harken bent spoken herinneringen aan vroeger door je hoofd Toen er nog geen televisie was , was de kraakloze radiodistributie het medium waar je, naast de krant op aangewezen was. Naast de radionieuwsdienst waren programma’s als de familie Doorsnee en op zaterdagavond “Negen heit de klok” de favoriete programma ‘s uit mijn jeugd. Maar ook uitzendingen over voetbalwedstrijden werden goed beluisterd. In mijn beleving was het zo dat als Abe Lenstra de bal had, het ook bijna altijd een doelpunt werd. Dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar ja Abe was de Cruijff van de jaren “50. Ook de rechtstreekse uitzendingen van de Tour de France met Jan Cottaar en renners als Wim van Est en Wout Wagtmans waren de pareltjes in een tijd waar hard werken, om de kop boven water te houden, centraal stond. En natuurlijk was er tussen de middag het goed beluisterde programma “Raden maar” van Kees Schilperoort die later nog als Gait Jan Kruutmoes zou fungeren in het Gulden Schot op de tv.
In vergelijking met het hedendaagse aanbod van wel dertig zenders was verstrooiing toen dun gezaaid. Nu is er een overkill aan sociale media van twitter tot hyves. Maar ik betwijfel of we er gelukkiger van worden ik denk zelfs vaak chagrijniger. De humor lag toen ook letterlijk op straat , de moppen van Sam en Moos waren dagelijkse kost. De bakker en de slager brachten het (boulevard) nieuws aan huis. Een van de extraatjes was toen “het telefoonnieuws”, de bakker en de kruidenier hadden als eersten telefoon en daar werd ook door de klanten druk gebruik van gemaakt. Vreugde en verdriet kwamen op die manier de huiskamers binnen. Ik woonde in een klein Veluws dorp en ik weet nog dat de plaatselijke bakker polste of er genoeg belangstelling was om met de bus een avondje te gaan kijken naar de verlichting in Berg en Bos in Apeldoorn. Binnen de kortste tijd was de bus vol. Er werd er gebeld met van Pijkeren tours, een dorp verderop, en de volgende avond stond de bus voor. Iedereen betaalde een gulden en drie kwartier later liepen de mensen te genieten in het park in Apeldoorn. Hoogtepunt op de terugweg was even aanleggen bij café de Keet in Heerde voor de volwassenen een paar borrels en voor de jongelui een cola.. Voordat de bus de rit beëindigde werd er nog even met de pet rond gegaan voor de chauffeur, had die man ook een goed dag. Voldaan keerde men dan terug naar zijn woonstee en werd er nog weken over nagepraat Het voert te ver om te spreken van “ toen was geluk nog heel gewoon”, er zijn hooguit momenten van geluk … en koester die.

Linkse kerk

Linkse kerk

Als je vanaf Assen Rolde binnenrijdt staat de kerk links – linkse kerk – dus.
Er zijn meer mensen die de kerk links laten liggen dan erheen gaan – linkse kerk – dus
Veel standpunten die linkse partijen verkondigen of liever de idealen die ze najagen
stroken met de opvattingen die 2000 jaar geleden ook in Palestina door een man, Jezus was zijn naam werden verkondigd. Ter ere van hem, zijn overal kerkgebouwen verrezen.
Hij nam het op voor verdrukten. mensen met een handicap en streefde rechtvaardigheid na. Was hij daarom links? Rechtvaardig handelen is niet het monopolie van links.
Echter de politieke partijen die daar het meeste werk van maken zijn vaak wel weer links.
Dus de verzamelnaam – Linkse Kerk – is eigenlijk een soort Geuzennaam .
Het kan raar lopen, in Drenthe was het vroeger: hoog in de (boer)Marke, hoog in de Karke.
Deze boeren zaten zondags steevast in de voorste banken van de kerk, maar de kerk was toen niet bepaald links. Wat wel opvalt is dat er van de kerk allerlei initiatieven uitgaan die erop gericht zijn het leven voor de mensen die het minder getroffen hebben aangenamer te maken. Zo kunnen vluchtelingen er terecht voor kerkasiel en de boeren uit de 3e wereld krijgen een eerlijke prijs voor hun producten die vaak door de wereldwinkel ook in de kerk worden verkocht. Daarnaast is de kerk ook een bron van cultuur waar men de mooiste muziek en liederen kan horen met een hoog troostgehalte. Het “er zijn” voor elkaar heeft niets te maken met morele superioriteit maar met mede menselijkheid. Voor mij is de kerk niet links noch rechts maar een instrument die de gemeenschapszin bevordert.
Als je van Gieten komt staat de kerk in Rolde rechts en de mensen die erheen gaan kiezen zowel politiek links als rechts.
Daarom pleit ik ervoor om “de kerk” mooi in het midden laten. Daarom kan het scheldwoord van Geert en zijn geestverwanten aan de linkse stromingen dan ook als een groot compliment op gevat worden. Hij gebruikt de term “Linkse Kerk” en dat moet toch voor deze mensen klinken als een Geuzennaam.

Linkse kerk

Als je vanaf Assen Rolde binnenrijdt staat de kerk links – linkse kerk – dus.
Er zijn meer mensen die de kerk links laten liggen dan erheen gaan – linkse kerk – dus
Veel standpunten die linkse partijen verkondigen of liever de idealen die ze najagen
stroken met de opvattingen die 2000 jaar geleden ook in Palestina door een man, Jezus was zijn naam werden verkondigd. Ter ere van hem, zijn overal kerkgebouwen verrezen.
Hij nam het op voor verdrukten. mensen met een handicap en streefde rechtvaardigheid na. Was hij daarom links? Rechtvaardig handelen is niet het monopolie van links.
Echter de politieke partijen die daar het meeste werk van maken zijn vaak wel weer links.
Dus de verzamelnaam – Linkse Kerk – is eigenlijk een soort Geuzennaam .
Het kan raar lopen, in Drenthe was het vroeger: hoog in de (boer)Marke, hoog in de Karke.
Deze boeren zaten zondags steevast in de voorste banken van de kerk, maar de kerk was toen niet bepaald links. Wat wel opvalt is dat er van de kerk allerlei initiatieven uitgaan die erop gericht zijn het leven voor de mensen die het minder getroffen hebben aangenamer te maken. Zo kunnen vluchtelingen er terecht voor kerkasiel en de boeren uit de 3e wereld krijgen een eerlijke prijs voor hun producten die vaak door de wereldwinkel ook in de kerk worden verkocht. Daarnaast is de kerk ook een bron van cultuur waar men de mooiste muziek en liederen kan horen met een hoog troostgehalte. Het “er zijn” voor elkaar heeft niets te maken met morele superioriteit maar met mede menselijkheid. Voor mij is de kerk niet links noch rechts maar een instrument die de gemeenschapszin bevordert.
Als je van Gieten komt staat de kerk in Rolde rechts en de mensen die erheen gaan kiezen zowel politiek links als rechts.
Daarom pleit ik ervoor om “de kerk” mooi in het midden laten. Daarom kan het scheldwoord van Geert en zijn geestverwanten aan de linkse stromingen dan ook als een groot compliment op gevat worden. Hij gebruikt de term “Linkse Kerk” en dat moet toch voor deze mensen klinken als een Geuzennaam.