Verhuizing

Mijn neefje belt me of ik hem kan verhuizen van Zwolle naar Groningen, waar hij gaat studeren. Natuurlijk, ik grijp alles aan om mijn vrije tijd zinvol in te vullen en dit is zo’n mogelijkheid . Thomas is de jongste zoon van mijn jongste zus, omdat zijn vader in Afrika ontwikkelingswerk doet, om daar het platteland vitaler te laten worden ben ik “de stand-in.”
Ik huur een boedelbak en ga ontspannen onderweg naar Zwolle. Aangekomen in Zwolle rij ik naar de Diezerpoortenplas en via de Thomas á Kempisstraat kom ik bij mijn neefje. “Koffie oom Gerard” , “ja graag “. Thomas heeft alle spullen die mee moeten klaar staan. We beginnen met inladen met wat passen en meten en een stoel met uitsteeksels die we in de auto kwijt kunnen hebben we na een uurtje alles in de boedelbak. Omdat ik in Zwolle ben rij ik nog even via de Kamperpoort over de Hoogstraat en de Grote Baan langs de oude jongens-MULO en de v.m. veemarkt. Het is pure nostalgie en ik hoor in gedachten een supporter van Zwolsche Boys in de jaren “60 naar Henny van Nee, in die tijd een bekende voetballer, roepen: “Niet zoveule kapsones van Nee, want jij komt ook maar van de Kamperpoorte”. Aan de Hoogstraat stond in de jaren “60 de wasmiddelenfabriek de Fenix (Abro/Azon/Dubro), waar veel mensen uit deze buurt werkten Veel kleine middenstanders fleurden deze buurt op. Een paar weken geleden stond in Trouw een heel artikel over deze buurt, volgens de buurtvoorzitter was 90% van de bewoners autochtoon, maar door projectontwikkelaars en de gemeente wordt deze leefbare buurt opgeofferd aan het grootkapitaal met mooie dure huizen aan het water. Weg gemeenschapszin , weg saamhorigheid. Het is zoals op veel plaatsen elders, wie betaald, bepaald. Er moet nog maar eens indringend gesproken worden met minister Ella Vogelaar, want wat heb je aan prachtwijken als daardoor de gemeenschapszin wordt opgeofferd . Na deze scheut nostalgie gekoppeld aan hedendaagse invulling van de ruimtelijke ordening, geef ik vol gas richting Groningen. Nadat we alle meubels op de plek hebben gezet aan de Mesdagstraat op vijf hoog, komt mijn dochter die een straat verder woont vragen of we iets willen drinken , ja graag. Bij haar zien we dat Rasmussen de etappe wint op de Aubisque. Voor mijn gevoel is nu de tour beslist. ‘s Avonds in de avondetappe horen we dat Rasmussen uit de tour is gezet . In deze historische uitzending heeft Mart Smeets twee bijzondere gasten, de oud-wielrenner uit Meppel Jans Koerts en de priester Antoine Bodart. Ze zitten in Lourdes de bekende bedevaartsplaats waar miljoenen heengaan om spirituele inspiratie op te doen. Het onderwerp op deze merkwaardige avond is de leugen van gele truidrager Rasmussen . Om macht en het vergaren van roem en geld is kennelijk alles geoorloofd. Hier geldt: – al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt haar wel.
Dat de Rabobank haar gele truidrager heeft laat vallen, heeft m.i. alles te maken met commercieel management en niets met menselijkheid, vraag het aan Michael Boogerd .Om op verhaal te komen kunnen de NOS commentatoren en de Raboploeg het best op vakantie gaan naar Mexico, schijnt een mooi land te zijn waar een apart ras mussen voorkomt, die ook regelmatig in de Dolomieten wordt gesignaleerd.

Fietsen in Drenthe

Op feestjes is er sfeer of het is er niet. Sfeerbeelden zijn persoonlijk. De een vindt kei harde muziek sfeerverhogend een ander vindt het juist sfeerbedervend. Met deze voorbeelden geef ik aan hoe mensen iets kunnen ervaren. Met mooi weer fietsen door mooie landschappen in goed gezelschap en dan aanleggen bij een leuk terras waar de prijzen ook nog eens meevallen, draagt bij aan de sfeer van zo’n dag.

Als je bovendien nog aparte verhalen hoort aan een tafeltje naast je kan de dag eigenlijk al niet meer kapot. Zo’n fietstocht maakte ik afgelopen week met mijn vrouw. Met de fietsen op het rek naar Appelscha. Bij het afladen van de fietsen hebben we contact met een echtpaar die ook de Drents-Friesche Woldenroute ging doen. Ze zien er echt super sportief uit splinternieuwe fietsen met veel versnellingen. Even later passeren we ze bij het ”colletje”van de 6e categorie, ze waren van de fiets gestapt. We fietsen meest over schelpenpaden door bebost gebied. De eerste aanleg na een goed uur is in Diever bij de VVV. Bij ons aan het bankje komt een jong echtpaar met kinderen zitten. De moeder heeft zojuist een kinderspeurtocht gehaald en leest voor wat de bedoeling is. De wijze waarop ze voorleest is prachtig en beeldend haar kinderen zijn dan ook vol aandacht.

De vader die de wandelwagen vasthoudt informeert of ze ook nog lekkers mee moeten nemen voor de kabouters die ze zullen tegenkomen. Moeder knikt en zegt: ”Ik heb nog dropjes en daar zijn ze dol op”. In Diever is het gezellig druk in de leuke straatjes rond het centrum. Ook de terrassen zijn goed bezet. In een van de supermarkten slaan we nog even wat in voor onderweg, een vriendelijke cassière is voor zo”n zaak belangrijker dan welk uithangbord dan ook, dus de volgende keer kom ik nog- Liever in Diever- Via Doldersum komen we in Zorgvlied. Hier was de kerk open dus gingen we even naar binnen, buiten stond een bord van “Tiet zat”,de oudejaarsvereniging die elk jaar weer een stunt bedenkt. Het kleine kerkje ademde een rustgevende sfeer, we staken een kaarsje op voor allen die het moeilijk hebben. Schuin tegenover deze kerk was een terras met een aantrekkelijke uitstraling hier bestelden we twee cappuccino.

We zaten nog maar net toen er een echtpaar aan een tafeltje naast ons neerplofte. “Ik heb eigenlijk wel zin in een snee stoet met gebakken eieren, ”zei de man die een wit katoenen petje op had met de tekst “Da’s nou Drenthe” “Nou dan neem ik hetzelfde“ zei de volslanke vrouw naast hem. “Juffrouw” riep de man naar de serveerster “wie wilt graag allebei een snee stoete met gebakken eier, kan dat “? “U bedoelt twee uitsmijters, mijnheer“, de man weer “Nee juffrouw wie wilt gewoon gebakken ei”. Dit was voor mij het moment om in te grijpen, ik zei met een knipoog naar de juffrouw, “ Breng die mensen nu maar gewoon gebakken eieren”. De man draaide zich naar mij om en bedankte mij met de woorden “Ja die wichter van tegenwoordig maken vaak vreemde klappen”. Voordat “de uitsmijters” (gebakken eieren) kwamen pakten we onze fietsen en vervolgden onze route door het natuurgebied Drents/Friesche Wold, het is daar prachtig, het doet denken aan het Balloërveld.

Door regelmatig te fietsen ervaren we elke keer weer hoe mooi onze provincie is, met de fiets heb je niets te maken met de N 33 of N 34 dus ook van wegomleidingen heb je totaal geen last, vol trots kun je dan ook zeggen, “Da’s nou Drenthe”.

Tour de France

Het grootste wielerspektakel ter wereld de Tour de France is weer begonnen.
Deze keer werd er gestart in Londen, de belangstelling was enorm ondanks de concurrentie
van de Wimbledon-finales. Als fietsliefhebber ben ik daar blij mee, vooral omdat in dezelfde
week bekend werd dat de Nederlander steeds meer fietst. De slogan -Pak de fiets dan vervuil je niets – slaat kennelijk aan. Als ik de beelden uit Frankrijk zie waar “de slaven van de weg” door schitterende landschappen fietsen met zonnebloemen, korenvelden en wijngaarden en dat afgewisseld met close-ups van prachtige kerken en kathedralen ,dan associeer ik dat spontaan met de film “Jesus Christ Superstar” , in mijn optiek een zeer inspirerende film. Ook denk ik onwillekeurig aan de radioverslagen van Jan Cottaar uit de jaren ‘50. we hoorden dan de stem van Jan Cottaar vanuit Frankrijk via de radiodistributie. Grote namen in die tijd waren de Italianen Gino Bartali en Fausto Coppi, de Zwiters Hugo Koblet en Ferdi Kübler en natuurlijk onze Hollanders Wim van Est en Wout Wagtmans.
Men reed toen in landenploegen en van sponsoring had men toen nog nauwelijks gehoord, ja een beetje want toen Wim van Est met de gele trui in het ravijn stortte was Pontiac er rap bij,. want de volgende dag stond in alle kranten “Hij viel 80 meter diep, zijn hart stond stil maar zijn Pontiac liep nog”. Wim van Est kreeg 100 gulden van Pontiac een enorm bedrag in die dagen. In die tijd waren de meeste renners wel gedoopt , maar van doping hadden ze toen nog nooit gehoord. Nu kunnen we iedere avond kijken naar de avond-etappe met Mart Smeets. Het is altijd onderhoudend met veel leuke historische beelden, alleen moet Mart er voor waken dat hij niet wat te over-sized het programma presenteert. De uitzending met Koen de Kort en Simon Vroemen vond ik heel informatief en toch lekker ontspannen, mooie televisie dus.
Ondertussen heeft Aa en Hunze een nieuwe burgemeester in de persoon van Eric van Oosterhout. Volgens het Dagblad is hij een zondagskind en bovendien is het iemand zonder ook maar een krasje. Toch moet hij oppassen zich niet teveel in het harnas te laten drukken. Want ik zie op de eerste de beste foto van onze nieuwe burgemeester dat hij zelfs thuis in zijn vrije tijd een stropdas omheeft. Ik knipperde even met de ogen en dacht, daar is deze man toch veel te sportief voor ? Ik denk dat het als volgt gegaan is, er is vast vanuit het gemeentehuis een telefoontje naar hem gegaan met de volgende tekst “Onze wethouders zijn onderweg naar Borgercompagnie en ze hebben allebei een stropdas om, dus doe er even een om , anders staan onze wethouders voor gek “. Zo ongeveer moet het gegaan zijn, want als je drie dochters hebt met hele gewone Friese namen heb je ook net als Claus niks met stropdassen . Ik ga er vanuit dat de burgemeester in de eerste de beste raadsvergadering laat zien dat hij zich door niemand laat inpakken en het wurglint de raadszaal ingooit. Burgemeestersbenoemingen vinden plaats in geheime besloten sessies, niemand komt dan ook te weten wie er nog meer gesolliciteerd hebben. Daarom is het verbazingwekkend, dat het Dagblad er elke keer weer intrapt om het sollicitatiegedrag van Willem Homan die de ene keer burgemeester van Assen en de andere keer burgemeester van Leeuwarden wil worden, als nieuws te melden. Ik hoor het Willem al zeggen “Die journalisten bin nog gekker dan ik”.

Eext

Als sluitstuk van de jubileumactiviteiten van de v.v. Eext kwam F.C. Groningen afgelopen vrijdagavond op bezoek. Als je ziet hoe geweldig het bestuur van de v.v. Eext de zaak had geregeld denk je wie zijn hier de profs? Alles en iedereen die denkt verstand te hebben van voetballen was afgelopen vrijdagavond in Eext aanwezig.
De staantribune aan de oost-zijde was een half uur voor de wedstrijd al totaal uitverkocht, gelukkig waren er geen zitplaatsen en zo hoort het. Bij voetballen moet je staan als je dat kunt, moet je het gras kunnen ruiken en de ballen die uitgaan het veld weer intrappen zodat jezelf onderdeel wordt van het gebeuren Ondanks de gestaag neerdalende regen maakte dat een batterij van kleurrijke paraplu”s het geheel toch een sfeervol aanzicht gaven. Eext deed het de eerste twintig minuten uitstekend vooral de keeper ranselde er enkele ballen op een onnavolgbare wijze uit. Toen Groningen op toeren kwam stond het binnen de koste keren 6-0 en dat was ook de ruststand. Tijdens de rust namen schoolkinderen bezit van het veld , lekker een beetje op doel schieten,schitterend. De toeschouwers liepen te hoop bij de kramen , gezien het weer was koffie de meest gekochte consumptie. De vaten bier bleven dan ook bijna onaangeroerd . RTV-Drenthe zat op een hoogzit tussen het geboomte ,er is geen geld meer voor programma”s,maar hier steken ze toch nog hun nek uit,mooi voor Eext. Na rust leek het of Ron Jans in de rust een donderspeech had gehouden, want het fanatisme van o.a. Levtsjenko na een door hem benutte strafschop, verraste de keeper die bijna plat tegen de paal werd gedrukt omdat Levtsjenko de bal als een haas uit het net haalde. Eext kwam er niet aan te pas en Groningen combineerde dat het een lieve lust was , een van de supporters zag wel in dat Eext in de gegeven omstandigheden niet zou scoren en hoopte dan maar op tenminste een corner.Het 10e doelpunt was het mooist en kwam op naam van Sankoh, hij legde drie spelers in de luren en knalde toen vanaf 16 meter keihard in. De eindstand werd 13-0 en die 13e werd gescoord door Jack Lammerts , hij was de enige Eexter die scoorde .. dat het in eigen doel was, is bijzaak. Na afloop rende alles wat jong was gewapend met een blocnote het veld op om handtekeningen te scoren. De spelers en ook de trainer waren niet te beroerd om iedereen tevreden te stellen. Ouders waren in de buurt om dit gebeuren vast te leggen. Het was toen droog en eigenlijk het mooiste moment van deze avond. Velen vroegen of ik nu ook met de fiets was, nee dus, vanwege de regen was ik met de auto gegaan en bovendien had ik in Rolde een vader met twee voetbal-liefhebbende zoons opgepikt. Alleen al de enthousiaste manier hoe die vader met zijn zoons over voetballen communiceert is een column waard. Waar ik ook wel een column aan zou kunnen wijden is het plotselinge vertrek van wethouder Gré Oussoren, maar laat ik het bij een anekdote houden. Donderdag was ik in de bibliotheek en loop dan gewoontegetrouw nog even door de Boerhoorn , tja je moet toch wat als je niet meer werkt en ik trof aan de bar enkele biljarters, een van hen was (weer) opa geworden dus daar hoort een borrel bij,en in Rolde vier je dat mee. Binnen twee tellen hoe het komt weet ik niet gaat het over de politiek, deze keer over de net afgetreden wethouder.Waarom is ze weg gegaan vroeg de kersverse opa, persoonlijke reden en wat die zijn weet ik niet, antwoord ik naar waarheid. Maar een ander, weet het antwoord “Nou volgens Polman is ze weggegaan vanwege de belasting , ja het gaat altijd om de centen hè”. Ik probeer uit te leggen dat Polman werkdruk-belasting bedoelde, maar ik kon praten als Brugman, hij bleef erbij dat het vanwege de belasting was. Zo interpreteert iedereen op zijn eigen manier wat er in de krant staat.

Hof van Saksen

Het superluxe resort het Hof van Saksen werd onlangs geopend. In mijn columns heb ik enkele keren minder vleiende opmerkingen gemaakt over dit park.
Na Rossi-Beach (het strand van Rossing, niet te verwarren met de winnaar van de TT) en zwembad-camping Nooitgedacht staat er nu een Havezathe, genaamd Hof van Saksen met 750 luxe bungalows. Dat is heel erg wennen. Ik had een uitnodiging voor de opening en omdat ik toch wel nieuwsgierig was ben ik hier samen met mijn vrouw naar toe gegaan. En ik moet zeggen op z’n Drents”: “t Kun minder” Er waren vele gastvrouwen in maagdelijk wit en gastheren met stropdas en een vouw in de broek. Speciaal voor deze opening was er een grote ontvangsthal neergezet compleet met podium en toiletten, geld speelt hier geen rol. Vanuit deze hal had je een prachtig uitzicht over de plas, waar later in de avond een geweldige show zou plaatsvinden. De spreekstalmeester van dienst was Herbert Dijkstra, hij deed uit de doeken waarom Nooitgedacht heette zoals het heet….niemand had ooit kunnen denken dat op deze plek het meest luxe park van Nederland zou verrijzen, vandaar de passende naam Nooitgedacht. Hierna kwamen de bazen Ensing sr en jr aan het woord en de architect van het resort Cor Kalfsbeek die een gedreven verhaal over de architectuur van het park hield en daarmee zichzelf neerzette als de Gaudi van Drenthe. Tot slot mocht dit trio samen met Relus ter Beek met een hand op een knop het park openen, gekleurde serpentines vlogen ons links en rechts om de oren. Toen werd er koers gezet naar de Havezathe, de weg erheen en de trappen gaven al aan dat we met een gebouw van allure te maken hadden. Binnen was het allemaal goud op snee, een geweldig lange gang met restaurants, een grand café, fitness-ruimtes, sauna ‘s en verwenkamers . Beneden kwamen we in het zwemparadijs, een schitterend 25 meter bad, verder een geweldige lange wildwaterbaan, die buitenom liep en nog een zwembad voor de kleintjes, bubbelbaden en ga zo maar door. Het was mooi, daar was iedereen het wel over eens. Men kon alles uitgebreid bekijken en een hapje eten, dit waren allemaal liflafjes maar wel erg lekker. Hierna was er een grandioze zang en lichtshow, waarbij zelfs over water werd gelopen .Wat opviel is dat iedereen die vind dat hij/zij iets voorstelt in deze regio aanwezig was . Aan dit buitenkansje koesterden zich de ondernemers en politici zich maar al te graag .
Voor allen en dat zijn de meesten in Aa en Hunze die deze opening niet hebben meegemaakt,
zeg ik ga er gewoon een keer heen en geniet van iets aparts.
Tijdens het eten zat ik toevallig een poosje bij een paar bestuursleden van de Boskikkers en zij waren tevreden over de afspraken die ze hebben kunnen maken over trainingstijden en de kosten voor het gebruik van het bad.… Rolde is iets unieks rijker en dat had zelfs Rob Laanstra toen hij daar begon als badmeester Nooitgedacht .