Veendam

Het leven wordt voor sommige mensen een lange leegte, als ze te weinig actie ondernemen om hun vrije tijd zinvol in te vullen. De invulling van je dagen met een stukje wandelen, een beetje fietsen, krantje lezen, wat eten en drinken en de tijd volmaken met het kijken naar pretentieloze tv programma ‘s kan voor de een meer dan voldoende zijn en voor de ander dodelijk vervelend. Ik fiets vanavond (vrijdag) naar, geloof het of niet, de Langeleegte het stadion van Veendam en ik heb er zin in.
Deze keer ga ik in Gieten achter het Zwanenmeer langs en fiets door de invallende duisternis over de Breevenen. Het schelpenpad dat hier niet meer dan een enkel karrespoor is licht in deze donkerte op in de maneschijn. In Spijkerboor lonken de lichtjes en de warmte bij café Het Keerpunt, doch manhaftig sjees ik het fietspad op richting Veendam. Van verre al zie ik de lichtmasten van het stadion de Langeleegte, alleen de naam al doet elke tegenstander huiveren. In Veendam zie ik op een straatnaambordje dat ik door de J. Kazemierstraat fiets, Jochem Kazemier? Donders dat was een oom van mijn vrouw, hij zat in het verzet en werd drie weken voor de bevrijding bij Bakkeveen door de Duitsers geëxecuteerd. In gedachten verzonken over de waanzin van de oorlog bereik ik de Langeleegte, het is er druk naast geel-zwart zie ik ook veel rood-wit. De geur van braadworst en het onvervalste Groninger commentaar zijn voor mij de trekpleisters om de wedstrijd vanaf de tribune aan de Noordzijde gade te slaan. In de beginfase is Veendam de ploeg die goed uit de startblokken komt en ook enkele kansen krijgt, maar dan komt uit het niets Emmen na een kwartier op voorsprong, uit de eerste de beste aanval scoort Roy Stroeve. Dan neemt Emmen het heft stevig in handen en is het de jonge Roldenaar Martijn Kamps die zich in positieve zin onderscheidt. Iedereen verwacht dat Emmen op 2-0 zal komen, de Groningers op de tribune worden er stil van en met kunst en vliegwerk houdt Veendam het op 0-1`tot de rust. Wat de mannen van Veendam tegen elkaar hebben gezegd in de rust is onbekend maar vanaf de aftrap ging Veendam er voor. Binnen een kwartier stond het 2-1 dankzij twee doelpunten van Mark Veldmate waarvan de eerste er een van ongekende schoonheid was. Emmen kwam er niet meer aan te pas.Bij het derde doelpunt een prima doorloop actie van Erwin Buurmeijer sloeg de kilte om als een vlam in de pan, bij een temperatuur van nauwelijks vijf graden zwaaiden enkele dappere Veendammers in ontbloot bovenlichaam met hun kleding. Zuidelijk temperament in de Veenkoloniëen ik had dit niet kunnen verzinnen , het paste helemaal in het scenario van deze broederstrijd.
Op de terugweg neem ik in verband met de opkomende mist de grote weg terug en u kunt het geloven of niet deze keer staat er in grote neonletters bij de Hilte , morgen gratis sex. Ik wist wel dat hier een huis van plezier stond maar dat je hier zonder betaling aan je gerief kunt komen is voor mij nieuw. Doorfietsend denk ik ,stond er nu echt gratis sex, of denk ik in Freudiaanse termen in deze donkere mistige nacht ? Omdat ik het zeker wil weten, knijp ik in mijn remmen en fiets terug en wat zie ik op het billboard staan: “gebruik morgen Glassex”
Ik bedenk dat het eigenlijk wel gek is dat ik terugfiets want in zo’n huis is sex without love tot een consumptie artikel gedegradeerd. Ineens, ik weet niet hoe het komt verlang ik naar de warmte van Nijlande, ik schakel een tandje bij en verdwijn in het donker.

SGO

De broederstrijd tussen Grolloo en Ekehaar is het belangrijkste treffen van het jaar in deze contreien van Aa en Hunze. Vandaag zal het niet anders zijn SGO heeft tot nu toe meer punten dan SVDB, maar in zulke wedstrijden wint vaak de underdog . Het fietstochtje langs de randen van het Amerdiep is ondanks de gestaag neervallende regen zoals altijd een genot. Via Vredenheim waar een van de laatste boeren uit Grolloo een goed heenkomen heeft gezocht sjees ik over het fietspad achter de Berenkuil langs naar het sportpark. Als een baken staat daar een hoge zendmast met allerlei vernuftigheden die belangrijk zijn in het digitale tijdperk maar die niet door iedereen als gezond worden ervaren. Maar Grolloo is naast een cultureel ook nog eens een sportief en actief dorp,dus als men die mast niet vertrouwd zal er vroeg of laat actie worden ondernomen. Aangekomen bij het voetbalveld overheerst een gevoel van thuiskomen,het welkom is er zoals altijd hartelijk.
In Grolloo geen speaker,geen spandoeken , geen spreekkoren en al helemaal geen hooligans en toch is het niet saai. Als je er oog voor hebt zie je dat langs de lijn het maatschappelijk middenveld van Grolloo en Ekehaar aanwezig is. Ook de vele jeugdigen langs de lijn brengen extra charme aan deze derby. Er wordt geen entree geheven maar lootjes verkocht om de clubkas te spekken.. Een aardige vrouw reikt de lootjes aan en een actieve supporter pakt het geld aan dat verdwijnt in een leeg sigarenblikje. Voor rust is het veldspel van SGO kwalititatief goed maar de achterhoede van SVDB met good old Pieter Gils en alleskunner Remko Brinkman, houdt dapper stand. Wel is er een knap schot van Sander Matthezing dat de lat doet schroeien. In de rust is het een gezellige bedoening in het dorpshuis, een van de vele bekenden biedt me een bak koffie aan. Ik schuif aan bij de tafel waar de afwasbak met lootjes wordt neergezet. Deze afwasbak wordt al vanaf 1972 gebruikt door de supportersclub het is een relikwie uit de tijd dat wijlen Harmtje Hingstman hiervoor verantwoordelijk was. Na de pauze,lopend naar het voetbalveld, is trainer Piet Kroon van SVDB nog vol goede moed. Maar even later zie ik dat de jonge ploeg van SGO met de aanvallers Arjan Zeewuster, Marijn Everts en Antwan Hutten de verdediging van SVDB aan flarden speelt.
Na een vloeiende combinatie waarin Arjan Zeewuster een hoofdrol speelt, kan Antwan Hutten
de stand op 1-0 brengen. Even later is het Arjan Zeewuster die uit een scrimmage scoort.
SVDB probeert nog wel de bakens te verzetten maar spelers als Alex Suichies en Jan Westebring worden in deze wedstrijd node gemist. De eindstand wordt door Antwan Hutten
met een knap schot bepaald op 3-0. Toen ik naar huis terugfietste en mijn banden knisperende geluiden maakte door het vele blad dat op het fietspad lag, speelde door mijn hoofd dat Grolloo naast Assen de meest tot de verbeelding sprekende plaats in Drenthe is. Het gekke is dat het dorp Grolloo daar niets voor heeft hoeven te doen. De naamsbekendheid is hen in de schoot geworpen dankzij de broers Hans en Roelof Enting die in de ‘60er jaren van de vorige eeuw onderdak verschaften aan Harry ( Cuby) Muskee en zijn band. Daar was best lef voor nodig in die tijd om aan een stelletje langharige artiesten je schuur te verhuren. Naast het beeld van Harry wil ik in Grolloo dan ook een beeld van de broers Enting. Het zal er niet van komen want daar zijn ze te bescheiden voor. Maar ze verdienen het wel.

Rolder Boys

Vandaag, op deze prachtige zondag begeef ik mij naar het mooiste sportpark van onze gemeente het Boerbos in Rolde. Toeval of niet, hier speelt men ook het mooiste en beste voetbal in Aa en Hunze. Goede faciliteiten, die door de vele vrijwilligers in stand worden gehouden staan kennelijk garant voor goede resultaten.

De vlaggen bewegen strak in de wind. De mooiste en tevens kleurrijkste is de Roldervlag.
Om Rolder Boys meer kleur te geven stel ik voor de historische outfit zwart-wit
te vervangen door de kleuren van de Roldervlag. Zwart noch wit zijn kleuren. Bovendien de term”Man in Black” heeft niet direct een positieve klank. Bij een roemruchte club als Rolder Boys zou rood en geel niet misstaan.

Deze kleuren kunnen inspireren tot gepassioneerd spel, zelfs een oud-speler als Johan Derksen moet dit als (Roots) muziek in de oren klinken. Over muziek gesproken voor aanvang van de wedstrijd tegen Zuidwolde schallen er vrolijke klanken over het veld,voordat speaker Teun Weitering de opstellingen bekend maakt. Genieten kon je vandaag op sportpark Boerbos, voor de rust was er maar één ploeg die voetbalde en dat was Rolder Boys.

In de 19e minuut scoorde Vincent Wever vanaf twintig meter uit een vrije trap met een prachtig gekruld schot in de verste hoek , een beauty van een doelpunt. Even later schoot hij vanaf zeker dertig meter tegen de onderkant van de kruising, deze bal was meer dan een doelpunt waard, maar helaas. Gelukkig kreeg Rolde vlak voor rust loon naar werken, een afvallende bal werd door Rijan Bruinsma prima ingeschoten 2-0.

In de rust kopen de meeste bezoekers een bak koffie bij een van de koffiekramen. Door
het prachtige weer is het een gezellige oploop waarbij iedereen met iedereen in gesprek gaat.

Een oud buurman, die werkt als bewaker op de Grittenborg, vertelde dat daar gisteravond het centrale antenne systeem uitviel, waardoor de gedetineerden in de cel geen beeld meer hadden. Een van de gedetineerden schopte daardoor nogal hard tegen de deur, de bewaker deed het luikje van de cel open en vroeg wat er aan de hand was. De man zei: “Ik heb geen beeld op de tv” toen zei mijn oud buurman “Schop je thuis ook zo hard tegen de deur als je tv het niet doet”? Hij moest bekennen dat hij dat thuis niet deed – einde verhaal-.

Vooraf had ik een kort gesprek met de side-kick van trainer Rolf Veneboer, Bertus Dekker, ik vroeg hem naar de verwachtingen over deze wedstrijd daar kon hij geen zinnig woord over zeggen, wel hoopte hij dat ze vandaag zouden winnen, omdat dit nodig was om bij de bovenste vijf te komen.

Leek er voor rust voor Rolder Boys geen vuiltje aan de lucht dit veranderde na rust en bracht Zuidwolde door Jacco Anninga en Marcel Linthorst binnen een kwartier de stand in evenwicht. De jonge achterhoede van Rolder Boys stond op instorten er volgden nog enkele grote kansen voor Zuidwolde maar die troffen geen doel. Na een klein half uur herpakte Rolder Boys zich en scoorde zowaar dankzij een fraaie kopbal van Patrick Pots, maar deze werd afgekeurd vanwege een duwfout.

De eindstand bleef steken op 2-2 , voor hetzelfde geld was het andersom geweest. Of de sfeer van de derde helft, de nazit, er onder geleden heeft weet ik niet, ik weet nog goed dat toen ik hier bij de veteranen voetbalde de nazit het “gouden uurtje” was, wat was het leuk om samen met je teamgenoten na geleverde strijd een pilsje pakken.

Deze keer geen nazit, maar samen met mijn vrouw, dochter en haar vriend een eindje gefietst in de prachtige omgeving van Rolde, we kwamen onderweg veel mensen tegen, waaronder nog verschillende supporters die even er voor nog langs de lijn stonden

Column gemist? Kijk op: www.gerard-koopman.nl.

Het digitale tijdperk

Met de opkomst van de computer ruim twintig jaar geleden zou de wereld er totaal anders uit gaan zien, althans dat voorspelden degenen die deze spullen gingen leveren. De files zouden verdwijnen want dankzij het beeldscherm zou bijna iedereen thuis kunnen werken. Ook zouden heel veel ondernemingen geen grote kantoren meer hoeven te bouwen, kortom een
totaal andere wereld zou ons deel zijn. We zijn twintig jaar verder – minder files? minder kantoorgebouwen? Nee dus. Maar in Aa en Hunze gaat het wonder der techniek nu echt
mensen “helpen”. De telefoon kan de prullenbak in, digitaal contact is nu het nieuwste snufje. Op een scherm kun je dan niet alleen iemand horen maar ook zien , beeldtelefoon dus.
Dankzij het virtueel loket zal het autoverkeer naar Gieten lam worden gelegd, de verbreding van de N33 kan de ijskast in.
Want vanaf november kan heel Rolde e.o. zich melden in de Boerhoorn om contact te leggen met de notaris, de kamer van koophandel, het gemeentehuis, de bank, de chinees en ga zo maar door. Kan dat dan niet telefonisch? Ja dat kan wel, maar dan zie je elkaar niet, leuk voor de mensen uit de Hendrik Kok die zien nooit wat , dus die hebben hier helemaal niets aan. Als je belt kun je nog het gevoel hebben dat je spreekt met een leuke dame omdat ze een prettige stem heeft, maar als je haar in beeld krijgt met haar boksersneus,uilenbril en pukkels ben je weer een illusie armer. Hier zit je toch niet op te wachten. Bovendien is er een bank in Rolde, een telefoontje naar notaris of kamer van koophandel kan vanuit huis. Het is in mijn optiek pure spielerei waar maar twee instanties beter van worden degene die de peperdure spullen gaat leveren en de gemeente die zichzelf denkt te promoten door vernieuwend bezig te zijn. Menselijke warmte, aandacht, even een praatje maken of iets regelen voor iemand die dat zelf niet meer kan, is niet met techniek op te lossen. Ziet u die man/vrouw op het beeldscherm de ander een hand geven of indien gewenst een arm om de schouder leggen, of een bak koffie geven ? Natuurlijk kun je in dit score-bord tijdperk niet meer terug naar de wijkzuster op de solex maar het was toen wel overzichtelijker en persoonlijker en iedereen die het nodig had werd geholpen. Over vernieuwing gesproken de Wegwiezer , informatiepunt over zorg en welzijn in de Boerhoorn in Rolde ,geldt als een voorbeeldmodel op het gebied van informatie, voordat ze van start gingen hadden ze al een prijs te pakken, maar tot op heden zijn er meer kijkers dan klanten geweest. Natuurlijk moet je iets nieuws de kans geven zich te ontwikkelen, maar een beetje bescheidenheid zou de initiatiefnemers sieren. Gelukkig zien we ook weer juweeltjes van back to basic. Zoals afgelopen zaterdag toen een vijftig tal sportievelingen meededen aan een loop-clinic o.l.v. Simon Vroemen in Grolloo. Zelf was Simon rennend uit Gieten naar het sportpark in Grolloo gekomen.. In nevelen gehuld gaf hij samen met Jan Vreugdenhil op een plezierige wijze tips om de looptechniek te verbeteren. Het mooiste onderdeel vond ik de momenten dat Simon zelf voordeed hoe te bewegen tijdens het lopen , wat een gratie , het leek wel ballet. Bij zo’n groep lopers zie je naast veel vrouwen ook een behoorlijk aantal 40/50 plussers. En dat moet gezegd er heerste een prettige ontspannen sfeer. Tegen het eind van de sessie werden er twee rondjes gelopen met de boodschap, loop gedoseerd en kijk niet op je horloge. Ja dat zelfs bij het hardlopen het horloge –de score- niet als zaligmakend geldt ,voelde goed. Zo’n ochtend in Grolloo doet je weer beseffen dat virtuele middelen een aanvulling kunnen zijn maar nooit in de plaats kunnen komen van de basisbehoeften. Technische snufjes hoe duur ook, kunnen het menselijke contact op geen enkele wijze vervangen en dat is de heldere les van een mistig ochtendje Grolloo .

Hardlopers

De slogan hardlopers zijn doodlopers gaat al heel lang niet meer op. Voor de 27e keer werden in Rolde de kampioenschappen voor politie en militairen gehouden, maar ook gewone burgers lopen mee in dit open kampioenschap. Evenals vorig jaar liepen er een drietal Keniaanen mee op de ½ marathon en u raadt het al deze gazellen werden 1,2 en 3. Terwijl de nummer 1 een nieuw parkoersrecord liep. Ook bij de dames was een Keniaanse de snelste op de halve marathon. Deze gazellen waren in het Drentse vlakkeland een lust voor het oog, ze hebben geen grammetje vet teveel en lopen met een ogenschijnlijk gemak naar de overwinning. Ze kregen dan ook van het sportief ingestelde publiek bij de molen, een welgemeend applaus. Er was nog iemand die met gemak finishte en dat was de jongste deelnemer Tim Bennen hij liep samen met zijn vader de kwart marathon 10.8 km.binnen de 54 minuten , Tim is een supertalent temeer daar hij zijn vader in de sprint versloeg. Op deze kwart marathon liep tussen de recreanten “onze” beste lange afstandsloper van dit moment Simon Vroemen mee. Hij won fluitend, hij had zich al gedoucht en aangekleed toen nr 2 nog over de streep moest komen. Er liepen veel bekenden mee, de bekendste was Eric van Oosterhout ‘onze’ nieuwe burgemeester, hij liep de halve marathon net binnen de 1.48.
Voor elke loper welke afstand hij of zij ook loopt is het halen van de finish een bevestiging dat het goed zit met de conditie. Natuurlijk wil iedereen elke keer weer een persoonlijk record lopen, maar met het verstrijken van de jaren zijn tijden minder belangrijk.
Het deelnemen en het achteraf genieten is de belangrijkste drijfveer om deze afstanden van, een ¼ marathon, 10 mijl en een ½ marathon te overbruggen.
Er zijn ook lopers die de tien mijl gebruiken als een trainingsloop. Zo vertelde de snelste leerkracht van Aa en Hunze, Ariane dat ze haar stiefvader op sleeptouw mee had genomen, overmorgen weer een 35 kilometerwedstrijd loopt en binnenkort in Amsterdam meedoet aan de marathon. Deze fleurige verschijning ademt “hardlopen”.
De zin waar ik mee begon hardlopers zijn doodlopers gaat allang niet meer op, hardlopen is een way of life geworden. Zoals Jan Pronk de meest gedreven politicus van het laatste decennia het verwoorde in een column : “Lopen is meer dan proberen te winnen. Lopen, dat is lichaam en geest in conditie houden, van de buitenlucht genieten,zelf deel uitmaken van de omgeving.
Die omgeving niet zien als ondergeschikt aan een reisdoel, de finish, maar als een waarde op zich. Lopen strekt verder dan wandelen. Dat is het verschil tussen lopen en rijden, tussen bewegen en bewogen worden. Maar lopen strekt verder dan wandelen. Het is wandelen plus een beetje strijd. Strijd tegen de afstand, de elementen, de tijd, maar vooral strijd tegen jezelf”. Met andere woorden: “Lopen is leven.”
Met deze woorden van een wijs man kan ik het als recreatie-loper helemaal eens zijn. Lopen maakt endorfine stoffen vrij en geeft je een kick, lopen is een vorm van verslaving. Ik ken minder positieve vormen van verslaving. Door een beetje te rennen in de vrije natuur is het leven zoveel mooier, begin er morgen, nee vandaag nog mee, maar doseer het wel.
Iedereen die zijn/haar grenzen wil verleggen in relaxte sfeer kan zaterdag a.s. om 10 uur terecht op het sportpark in Grolloo waar een clinic onder leiding van Simon Vroemen plaatsvindt.