Month: November 2007

Het weer, en daardoor het parcours, was voor de crossers ideaal. Nat en lekker modderig
dat hoort bij deze zwoegers op de fiets. De door modder getekende gezichten geven net dat aureool aan dit gebeuren waar iedere kenner van smult. Renners die bij het gat van Homan Free vastlopen in de modder en dan met hun fiets op de nek hun route vervolgen. Een nieuw soort heldendom speelt zich hier eens per jaar af. Dit alles onder de ogen van de elkaar beconcurrerende Belgische supportersclubs en de vele crossliefhebbers gemengd met toeschouwers uit de regio.
Dit modder spektakel o.l.v. het duo Warners en Moek met al die vrijwillgers is elk jaar meer dan het aanzien waard.
Rond het parcours zie ik gele vlaggen met daarop de Vlaamse leeuw, het Belgische zwart-geel-rood en ook nog fervente Vervecken supporters in knalrode jacks met vaandels waarop
hun favoriet staat afgebeeld. Als men dan ook nog van de ene kant van het talud naar de andere kant loopt waan je je bijna in een processie. Het loodzware parcours noopten de renners tot een uiterste krachtinspanning, sommige renners lagen na drie rondes dan ook al een ronde achter. Om met de Belgische speaker te spreken het was een ware afvalrace.
Voor de race mocht ik een kijkje nemen in de VIP tent. Sponsoren en BA ers( Bekende
Aa en Hunzers) waren hier in grote getale vertegenwoordigd. Ik had even de indruk dat er
bijna evenveel mensen in de tent waren als rond het parcours, maar dat was naar later bleek niet het geval. Op het polsbandje dat ik van een aardige jonge vrouw omkreeg stond: ” Gieten
wielermekka van het Noorden”. Dat vind ik wel mooi bedacht maar het is wel zwaar overdreven want ik heb geen moslim met hoofddoek of burka gezien.
Wie er wel waren ? De oude en de nieuwe burgemeester, onze wethouders en de man die binnenkort in Zwolle wethouder wordt, Gerrit Piek, was er ook. Ook waren er veel ambtenaren uit de PC Hooftstraat van het gemeentehuis , u weet wel de trap op en dan rechtsaf. Namens de organisatie was Simon Vroemen gevraagd de gasten te ontvangen, en dat moet gezegd hij kan niet alleen machtig hardlopen maar is ook een charmante gastheer. In de stromende regen mocht sportgedeputeerde Anneke Haarsma de renners wegschieten, ik moet zeggen dat ze er deze keer niet als aangeschoten wild uit zag , dat is op zich een compliment.
Van meet af aan ging het gevecht tussen de renners die later op het podium zouden komen, de Belgen Niels Albert en Sven Nijs en hét Nederlandse talent Lars Boom. Afwisselend gingen ze in de beginfase aan de leiding totdat in de 5e ronde Niels Albert afstand nam van het eerder genoemde duo. Ondanks verwoedde pogingen van het achtervolgende duo hield de jonge Niels stand. Met ruim 20 seconden voorsprong ging hij dan ook over de streep, in de eindsprint moest Lars Boom zijn meerdere erkennen in de kannibaal van de crosswereld, Sven Nijs. Teruglopend naar de uitgang zie ik tientallen campers met heel veel reclame erop, ik constateer dat dit rijdende circus gisteren nog 300 km. Zuidelijker was in Koksijde. Door dit rondreizende wielercircus schiet me nu de slogan te binnen die volgend jaar op het VIP bandje kan “Gieten wielerpiste van het Noorden”.

Op de radio hoor je dat er hoog water komt door een op handen zijnde storm. Elk zichzelf respecterende omroep stuurt dan verslaggevers naar die bedreigde gebieden. Langs de kust staan her en der de camera’s, ze zijn zodanig opgesteld dat ook het tegen de basaltblokken opspuitende water in beeld komt.

In regenpak en laarzen doen de door het water bedreigde journalisten verslag. Het is steeds hetzelfde verhaal: deze nacht zullen de dijken worden bewaakt. Als het echt zo ernstig is verwacht je vrachtwagens met zandzakken en militairen achter de hand, maar nee er zijn alleen dijkbewakers die toezicht houden. Er wordt paniek gezaaid, er is veel verbaal geweld, maar in de praktijk worden er alleen wat zeeweringen gesloten en lopen er wat ambtenaren met laarzen over de dijk. In een land waar alles veertig keer gecheckt is op veiligheid, slaat men door met een media-spektakel als er een storm op komst is. Iemand die geen angst kent en niet doorslaat maar gewoon zichzelf blijft is de cabaretier Herman Finkers. “Na de pauze” heet zijn nieuwe programma. Hoe deze mens humor en religie aan elkaar koppelt, is van een klasse waarin niet alleen Pauw en Witteman, maar ook Job Cohen als verdoolde geesten achterblijven. Op een prettige manier blijven geloven en daar op een humorvolle wijze mee omgaan, maakt een mens alleen maar rijker. Ik denk dat hij behoort tot dat soort mensen die zich koesteren aan het mysterie en er zelf ook veel voldoening aan beleven. Deze mens is de angst voorbij en geeft mensen weer het broodnodige plezier in het alledaagse. In de geest van Herman zou ik zeggen bevrijdt u van angsten en leef met plezier.

In de krant las ik dat het Noorden woedend is omdat de Zuiderzeelijn niet doorgaat. Vandaag (zaterdag) ben ik de buurt doorgeweest met contributiekaarten van de Oranjevereniging. Ik ben niemand tegengekomen die woedend was over het niet doorgaan van de Zuiderzeelijn, dus de krant schrijft maar wat. Het leuke is, als je bij mensen aan de deur komt, men bijna altijd blij verrast is . Ik snap dat wel. Vroeger kwamen de slager, de bakker, de groenteboer, de kruidenier en de visboer aan de deur. Heden ten dage is dat hooguit een collectant of de post als hij een pakketje heeft. Bij de meeste mensen bij ons op het streekje ga je via de achterdeur, dat heeft zo zijn charme om via de keuken binnen te komen. Je ruikt wat ze gegeten hebben of gaan eten, het is de geur van thuiskomen.

Ook komen alle kwalen en geestesgesteldheden op zo’n zaterdag langs. Als je thuis komt heb je dan ook twee mogelijkheden: je verteld je wederwaardigheden of denkt wat maakt het uit.
Wat wel iets uitmaakt is dat mensen met respect met elkaar omgaan. Je kunt en hoeft het niet met iedereen eens te zijn, maar geef je medemens de ruimte om dat te zeggen wat hij of zij er van vindt.

Sommige mensen vinden altijd en overal dat je respect moet hebben . Zo zag ik onze premier J.P. -in de week van het respect- tot vervelens toe roepen dat je respect moet hebben. Maar zelf steunt hij minister Donner om werknemers-arbeiders dus- als dozen over de heg te gooien. Wat hier respectvol aan is, ontgaat mij . Kennelijk is onze premier meer begaan met de bazen, dan met het werkend deel van onze natie.

Tot slot heb ik een tip, waar je zonder angst heen kunt . Volgende week woensdag is er een forumavond over sport bij Henk Hofsteenge in Rolde met de messcherpe voetbaljournalist Johan Derksen en verder Riemer van de Velde van Heerenveen , Egbert Streuer de oud motorkampioen en ons aller Harry Muskee, dit lijkt me echt een avond waar iedereen met respect wordt behandeld, hen goan dus.

In onze buurt is het de gewoonte om bij een verjaardag van een buurman, daar om elf uur heen te gaan voor gebak met een borrel. Gezellig mannen onder elkaar.

Op deze bijeenkomsten gaat het vaak over de waan van de dag, iedereen leest de krant en daar staan meestal moorden, inbraken en andere ongewenste praktijken met dikke koppen vermeld.

Eerst gaat het dan over de algemene hufterigheid zoals onbeschoft gedrag, te hard rijden en zakkenrollers in de grote steden. Daarna gaat het vaak over -de jeugd- met name over het drankgebruik en het daarmee gepaard gaande vandalisme.

“Ja wij dronken en rookten eerder ook wel en haalden ook wel kattenkwaad uit , maar vernielen nee” zei de oudste (86 jaar) in ons gezelschap. Hierna vliegen de actuele jeugdzonden over de tafel zoals ”ze gebruiken meer alcohol, ze gaan zich eerst indrinken voor ze naar de disco gaan, ze gebruiken drugs, ze kopen luxe dingen en doen te weinig aan lichaamsbeweging.

Ik moest denken aan wat de bekende Griekse wijsgeer Socrates 2500 jaar geleden zei: “De jeugd van tegenwoordig houdt van luxe, ze heeft slechte manieren, heeft lak aan alle gezag, kletsen in gezelschap, schrokken aan tafel, slaan hun benen over elkaar en tiranniseren hun ouders“. Kortom het zich ergeren aan de jeugd is van alle tijden.

Ik bespeur bij oudere mensen ook een zekere vorm van jaloezie. De schrijver Jan Vrijman zei het al in de eindjaren ‘50, “De nozem (de jongere met vetkuif op zijn brommer) zoekt het avontuur, door te knokken en te rellen, dan brandt zijn hart in zijn donder”. De rest is verveling, dat is geen leven.

Het nihilisme van de nozem was echter schone schijn. Na zijn twintigste kwam hij tot inkeer, trouwde en werd gewoon een burgermannetje. Dezelfde karakteristiek is van toepassing voor hedendaagse subculturen zoals alto ‘s, gabbers en kakkers. Lekker crossen, de boxen van je auto keihard aan, tegen een bal of blikje trappen en achter de meiden aan, lekker de macho uithangen, niemand wil een softie zijn, dus meedoen en genieten van het eenmalig jong zijn.

In onze gemeente Aa en Hunze is dat niet anders, eind jaren ‘60 was The House of the Rising Sun, kortweg The House in Gieten het Sodom en Gomorra van die tijd. Politie invallen op zondagmiddag waar dan drie gram hasj in beslag werd genomen, werden breed uitgemeten in de media. Het is zo als alle “jeugdproblemen” over gewaaid. Natuurlijk zijn er nog veel anekdotes over die tijd.

Enkele jaren later was ik zelf jongerenwerker in Plein 2 in Rolde. Ook ik werd als niet-roker geconfronteerd met stickies rokende jongeren. Er waren twee mogelijkheden de soos
illegaal promoveren tot coffee-shop of het roken van stickies in de soos verbieden. In goed overleg met de jeugd werd er gekozen voor het laatste.

Dat hield in dat er buiten het gebouw werd geblowd. Dus een tweede hangplek naast de fietsenstalling van de MAVO was een feit. Ook de hash-periode in Rolde waaide over, daarvoor in de plaats kwam het drankprobleem, kortom problemen tussen aanhalingstekens met jongeren zijn van alle tijden.

Mijn ervaring is dat ook de jeugd die buiten de pot piest, best voor rede vatbaar is als je het maar verstandig aanpakt. Socrates zei het al: de jeugd van tegenwoordig heeft slechte manieren, het waait vanzelf over, dus heb geduld. Bovendien van korte lontjes wordt de wereld niet plezieriger.

Een jonge lokale voetbaltrainer zei eens: “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst” enkele jaren later werd zijn elftal twee jaar achter elkaar kampioen, dankzij zijn aanstekelijke en inspirerende betrokkenheid bij “zijn jongens”, ook buiten het voetbalveld. Ouders die zich als randdebielen gedragen langs de lijn om hun zoon of dochter naar prestaties te schreeuwen geven meer ergernis dan de “jeugd van tegenwoordig”.

In Gasselte gebeurt altijd wat, zo werd onlangs het vernieuwde en vergrootte dorpshuis
heropend. Het was feest, het dagelijks bestuur van het dorpshuis “de Trefkoel” ontving met gepaste trots de gasten bij de ingang , de gangmakers Janny de Valk en Henk Heijerman stonden er dan ook stralend bij. De gasten werden bij aankomst gedirigeerd naar de aanbouw en dus kon iedereen meteen het nieuwe gedeelte aanschouwen. De vrijwilligers en de mensen van de politiek zaten eerste rang en de carnavalsvereniging en de fanfare gaven in vol ornaat acte de présence en hadden ook een creatieve inbreng bij de openingsceremonie. Gasselte heeft weer een grote zaal en reken maar dat de carnavalsvereniging vanuit deze residentie de vreugdesignalen zal doen uitstralen naar jong en oud in Gasselte. Het is eigenlijk heel apart, dat in deze gemeenschap, die je niet als katholiek kunt bestempelen, carnavalsvereniging
“t Meul”ndobbegie al jarenlang de katalysator is van veel activiteiten in dit dorp. Er is in ieder geval één verschil met het Zuiden men groet hier niet met alaaf maar met a-moi. Vandaag(zondag) fiets ik weer naar Gasselte om de topper in de zesde klas tussen GKC en Buinen bij te wonen. Onderweg is het druk, veel mensen willen kennelijk genieten van de prachtige herfsttinten.Veel blad ligt als een bruine wollen deken op het fietspad. de rood en geel getinte bladeren tussen de vele bruine in het zwakke najaarslicht zijn een lust voor het oog. Ik zie dan ook veel wandelaars met een fototoestel in de aanslag. Via het bruin, rood en geel bereik ik het geel/zwart van sportpark Hoogte der Heide. Het is er druk de derby is zojuist begonnen. Aan de zijlijn hoor ik een vader tegen een paar dames zeggen “ja mijn zoon speelt ook mee, die knappe daar, dat is mijn zoon”. Zegt een van de dames adrem “nou dan heeft ie niks van jou “ en dat kwam wel aan, want stil was hij. Even later werd er op de “tribune” vlak voor mij “lang zal ze leven” ingezet , een van deze dames werd vandaag 28, waarop een van de anderen opmerkt dat als ze 28 omdraait ze waarschijnlijk niet meer langs de lijn staat maar in het Maandhoes zit. Kortom humor zat langs de lijn.
Ondertussen had Erik Hadders een voorzet van Richard Wiering op een schitterende wijze gepromoveerd tot doelpunt, via de onderkant van de lat verdween deze half-volley in het net. Nog geen vijf minuten later profiteerde Niels Darwinkel van een fout in de GKC verdediging, het stond weer gelijk. Wie dacht dat GKC nu wakker geschud was had het mis integendeel door twee treffers van zwaargewicht Michel Haandrikman werd de ruststand op 1-3 bepaald voor Buinen. Alles wat Gasselte was rekende er op dat de thuisclub er na rust vol in zou gaan. Maar men bleef zichzelf vastlopen in de trechter en in laatste instantie bleek de keeper van Buinen een betrouwbare sluitpost. Toen iedereen hoopte op de anschlusstreffer viel het doelpunt aan de andere kant. Het was de log ogende Michel Haandrikman die zijn directe tegenstander te snel af was, hij voltooide zo zijn hattrick . GKC bleef hierna nog wel aandringen maar meer dan enkele vrije trappen en corners leverde het offensief niet op.
Met 4-1 ging Buinen met de eer strijken in deze sportieve derby op de Hondsrug
Terugfietsend fietsen dacht ik na over de grote vrijwillige inzet in de dorpen van Aa en Hunze. Afgelopen vrijdag was er de gemeentelijke vrijwilligersdag waarin politici en de jongeren van het Nassau-College eendrachtig samenwerkten ten dienste van de gemeenschap. Ook in Rolde e.o. zijn veel groeperingen actief voor de gemeenschap. Alles was altijd duidelijk één kerk, één school, één voetbalvereniging, één fanfare, één Roldermarkt en één Oranjevereniging ( OVVR.). Nu schijnt er ineens een concurrerende Oranjevereniging
te worden opgericht. Ik vraag me af,voor wie ? voor wat ? en met welk doel ?