BBQ en Veteranen

Mooi weer was de aanleiding dat er weer veel braadluchten uit de diverse tuinen kwamen, daarvoor hoefde je niet op een van de vele TT-campings te zijn. Bier und Bratwurst zijn daar de hoofdgerechten. De sfeer is belangrijk, ik las in het Dagblad dat er jongeren zijn die hemelsbreed 200 meter van huis hun tent opzetten op een van deze campings. Erbij zijn, de beleving, daar gaat het hen om . Ik heb weinig met de TT maar voor de liefhebbers is dit het carnaval van het Noorden. In onze belevenis moet je er gewoon bijzijn je zag dat aan de oranje-processies in de straten van Bern en Basel bij de TT gelden dezelfde gevoelens. Zelf maakte ik een BBQ mee in een langgerekt dorp in de Veenkoloniën. Dit alles in een goede sfeer met collega’s, totdat een van hen een soort kadaverput ontdekte die grensde aan de tuin van de gastheer. Als gelegenheidsvegetariër had ik tot op dat moment alleen nog maar wat stokbrood en salades geproefd. Gelukkig werd het aangeboden vlees op deze BBQ gepresenteerd door een gerenommeerd bedrijf uit Gasselternijveen waardoor alleen al de gedachte aan kadaverput-vlees ogenblikkelijk verdampte. Dit werd alleen nog maar versterkt door de vriendelijke manier van bedienen. Bij deze gelegenheid was live een zangeres te horen die niet alleen schitterend zong maar er ook nog leuk uitzag. Een goede keuze, ondertussen vermaakten de jongste dochter van de gastheer zich op een trampoline die tegenwoordig standaard bij tien coniferen wordt geleverd.
Over de dochters nog het volgende: de eerste die zich voorstelde zei: “Ik ben de middelste” waardoor het niet moeilijk meer was om tegen de andere te zeggen “Jij bent zeker de oudste” en de kleinste “en jij bent de jongste”. Iedereen wil toch op haar of zijn statuur aangesproken worden, nietwaar?
Vrijdagavond was er het feestconcert in Londen ter ere van de 90 jarige Nelson Mandela. Deze levende legende was ondanks de schitterende bijdragen van Amy Winehouse en Queen de ster van deze avond. Hij gaf het stokje over aan de jeugd om te strijden voor een betere, menselijker wereld. Wat is het een voorrecht om tijdgenoot te zijn van deze man die strijdvaardigheid en verzoening predikt. Ik vraag me af hoe sommige hedendaagse politici die angst en haat zaaien en bij wie nederigheid en bescheidenheid ver te zoeken is naar deze icoon van strijdbaarheid en verzoening kijken.
Zaterdag waren oud-strijders of beter gezegd veteranen te gast in het gemeentehuis van Aa en Hunze. Langs bloeiende aardappelvelden en wuivende korenvelden fietste ik via Rolde naar Gieten. Het was de eerste keer dat de gemeente een veteranendag organiseerde. Er waren oudere mannen die gevochten hadden in de 2e wereldoorlog, Indië en in Nieuw Guinea, maar er waren ook jongere mannen die hadden meegedaan aan vredesmissies.
Nadat ze gezamenlijk op de foto waren gegaan, zongen ze het Wilhelmus en na een schitterende toespraak van de burgemeester hieven ze het glas en zaten aan een gezamenlijke lunch. Velen hadden hun vrouw meegenomen. Er kwamen vele verhalen langs, er waren blijde maar ook droevige herinneringen. De onlangs overleden cultuur columnist Kees Fens zei al ‘herinneringen veranderen niet’. Het was een goed samenzijn en eerlijk is eerlijk ik hou een warmer gevoel over van deze oud-strijders dan van de expositie van het terracotta leger, hoe mooi en beroemd ook, in het Drents museum. De komende week komt er in Academie Minerva te Groningen een expositie die écht de moeite waard schijnt te zijn. Hoe ik dat weet? Ik voel nieuw talent aankomen..

Lief en leed

Kroatie dat een minuut voor het einde van de tweede verlenging een doelpunt scoorde waande zich halve finalist doch in de laatste seconden scoorde Turkije tegen. Strafschoppen dus, aan de lichaaamshouding van de spelers van Kroatie zag je al dat ze er niet meer in geloofden en dat bleek ook drie penalties werden gemist.Het was een ongekende voetbalthriller. Mooi voor onze Turkse landgenoten die gewoontegetrouw in auto”s toeterend door de woonbuurten gingen. Bij Nederland- Rusland liep het geen moment bij de jongens van van Basten
die eerder in het tournooi zo geweldig speelden. De Russen wonnen dan ook volkomen verdiend. Om dan meteen Guus Hiddink te bestempelen als een landverrader gaat mij te ver. De euforie over “onze jongens” is met een week ingekort, jammer maar er zijn belangrijkere zaken.Tijdens de wedstrijd van Nederland – Rusland was ik op een tuinfeest ter ere van een bruidspaar. Op een groot scherm zagen we de wedstrijd en mijn ervaring is dat je ook verdriet beter kunt delen met anderen. In de tuin hing, als versiering, een slinger van oranje gekleurde lampen, bij het 3e Russische doelpunt opperde iemand, uit pure frustratie, om deze lampen met een windbuks een voor een stuk te schieten. Gelukkig was iemand zo nuchter om op te merken dat de stekker er ook gewoon uitgetrokken kan worden. De oranjegekte in Bazel bereikte een hoogtepunt in aanloop van deze wedstrijd met meer dan honderdduizend oranje supporters. Zij kwamen om Nederland te steunen op hun weg naar de finale in Wenen. Maar zij vonden in Bazel hun Waterloo.Tja het legioen dat riep we gaan naar Wenen kwam niet verder dan Bazel en is dan ook met stille trom vertrokken. Jammer voor de Duitse benzine stations en de Raststättes er komen geen oranje supporters meer langs.. Dus niet alleen leed voor de supporters maar ook voor de neringdoenden langs de snelwegen. Daarentegen is het in Rusland feest dankzij “onze Guus”. Onze jongens kwamen ook in alle stilte in een OAD bus terug, in opdracht van Kees Jansma mocht er niet door de camera”s ingezoomd worden en dat alles zonder applaus en publiek. Als je wint ben je “een mijnheer” als je verliest ben je een “loser”. Applaus en doodse stilte dat overkwam het Nederlands elftal.
Lief en leed het liggen dichtbij elkaar. Gelukkig was er zondagavond nog een leuk moment dat mijn weekend toch nog goed maakte, in de nabeschouwing liet men beelden zien van een intens meelevende Máxima, dat was van zo”n schoonheid waardoor ik het voetbal weer in zijn werkelijke proporties ging zien – een leuke bijzaak –

Oranjepolitiek

Er ging de afgelopen week een siddering door Aa en Hunze, toen de langstzittende wethouder ooit, Hans Polman, bekend maakte te zullen vertrekken. Vriend en vijand waren het er gezamenlijk over eens dat ze hem zullen missen. Hans Polman heeft tien jaar keihard gewerkt voor de gemeenschap waarbij hij soms applaus oogstte maar ook vaak de wind van voren kreeg. Ik kan me voorstellen dat hij de laatste vijftien jaar van zijn werkzame leven wel iets meer in de luwte wil werken. Hij heeft ondertussen Aa en Hunze wel op de kaart gezet want we hebben nu naast de G 7 (rijke landen) ook de P 10 (10 grote plattelandsgemeenten) en daar heeft Polman een belangrijke rol in gespeeld. Ze zullen zeker over het platteland en over Aa en Hunze nog gaan horen in Europa. Ondertussen is de strijd om zijn opvolging al in volle gang onder het motto “Le roi est mort, vive le roi”. In het Dagblad werden ook al namen genoemd, maar je weet dat als in een te vroeg stadium je naam wordt genoemd, je vrijwel kansloos bent. Als zich uit de fractie geen kandidaten beschikbaar stellen zal men moeten uitkijken naar een externe kandidaat. Ik weet een paar heel goede kandidaten maar ik noem geen namen, het lijkt me echter wel een voorwaarde dat de nieuwe wethouder hard kan lopen, dat lijkt me wel leuk voor de burgemeester.
Gelukkig werd het nieuws over Polman diezelfde avond alweer ingehaald door de magistrale zege die de Oranje-elf boekte op Italië. ’s Morgens belde Wouter Bos me nog op en vroeg of ik mee naar de voetbalwedstrijd in Bern wilde, om even de zinnen over het afscheid van Hans Polman, te verzetten, ik vond echter dat hij maar een van collega wethouders moest vragen omdat het vertrek voor hen nog harder aankomt. Hij heeft mijn raad niet opgevolgd en blijkbaar Willem Alexander meegevraagd want ’s avonds zag ik ze samen met oranje sjaals op de VIP tribune.
Nog even terugkomend op het voetballen, zag u Arjen Robben langs de zijlijn denderen tegen Frankrijk? De man uit Bedum kan de revelatie van dit tournooi worden. Binnen een half uur een assist en een doelpunt.
Het zijn de voetballers van Dirk Kuyt tot Khalib Boulharouz die kleur geven aan dit EK.
De supporters roepen al “We gaan naar Wenen”, ik snap dat deze wens de vader der gedachte is maar er moeten nog wel drie wedstrijden gewonnen worden.
Mijn vader vertelde vroeger over de jaren “30. Toen had Nederland een wonderteam met o.a. Bep Bakhuis en Kick Smit, en toen zongen de supporters “We gaan naar Rome”, ze zijn echter niet verder gekomen dan Milaan, daar verloren ze met 3-2 van Zwitserland . Er is nog nooit een elftal zo stilletjes terug gekomen in Nederland. Persoonlijk heb ik er wel vertrouwen in want als zelfs JP in de kleedkamer zegt dat hij op zondag 29 juni samen met Rouvoet die dol is op zondagvoetbal naar de finale gaat zit het wel goed.
De spelers willen dan als beloning belastingverlaging. Ze worden waarschijnlijk op hun wenken bediend, want Bos komt ook naar de finale en uit inside informatie weet ik dat hij een vreugdevolle mededeling gaat doen… De schijf voor de laagste inkomens gaat omhoog.

Oranjegekte

Of je wilt of niet je ontkomt er niet aan -de oranjegekte- Straten ja zelfs hele buurten kleuren deze dagen oranje. Voor de goede orde deze column is geschreven voordat Nederland een wedstrijd heeft gespeeld. Hoe het gegaan is tegen Italië, u weet het. Ik hoop dat Ibrahim Affelay de sterren van de hemel speelt zodat politici die iets tegen moslims hebben daardoor de kop oranje krijgen van schaamte.
Het is aan van Basten of hij meespeelt. Zo juist zag ik dat er bij de slager oranjeleverworst en bij de bakker alleen nog maar oranje koek en oranje tompoucen te koop zijn, alle andere producten zijn tijdelijk uit de verkoop genomen. De oranje supporters worden steeds extremer zo lopen er nu ook al mensen met oranjegebitten. Het zou te maken hebben met “de beleveniseconomie”. Mensen gaan steeds meer voor een grotere beleving, ze willen er alles uithalen wat erin zit, aldus een deskundige. De detailhandel heeft aan de oranje gerelateerde artikelen al vijf miljoen euro meer verdiend dan in de zelfde week vorig jaar.
Kaartjes gaan in Bern grif voor 1000 euro van de hand, in 1974 kocht ik in Dortmund bij het stadion voor de halve finale Nederland-Brazilië nog een kaartje voor 12,50 gulden, ik betaalde 2,50 teveel maar dat was voor het brommer- parkeergeld van de jongen die de kaarten aanbood, dat waren heel andere tijden. Over andere tijden gesproken afgelopen weekend was ik met mijn broers op de Veluwe en zaterdag fietsten we rond in de buurt van Apeldoorn, de route ging o.a. over het jaagpad langs het Apeldoorns Kanaal. Dit kanaal is in 1810 met de schop gegraven om het vervoer van papier via dit kanaal naar de IJssel bij Dieren te realiseren. Toen we daar fietsten waren mijn gedachten even twee eeuwen terug, ik zag een paard en/of een man een trekschuit trekken, zouden ze toen ook al met een oranje sjerp om de schuit getrokken hebben want voetballen bestond toen nog niet. Op de voorpagina van het Dagblad van zaterdag zie je door het oranje de huizen niet meer en er komt volgens een van de buurtbewoners nog meer bij als Nederland van Italië wint. Het is eigenlijk wel een beetje vreemd dat wij als één man / vrouw achter onze voetbal-miljonairs staan. Over het algemeen heeft de Nederlander terecht een hekel aan mensen die zich bovenmatig verrijken maar bij voetballers hoor ik er op Johan Derksen na bijna niemand over. Voor mij is het hele leven winnen of verliezen en er is blijdschap of verdriet en dan is oranjegekte een hele leuke bijzaak die wat kleur aan het leven geeft. Dus voor de tijd dat het duurt doe ik mee, ik trek nu een oranje onderbroek aan en als ze van Italië gewonnen hebben durf ik zelfs mijn oranje T-shirt uit de kast te halen.
Bij thuiskomst hoorde ik dat er afgelopen zaterdag 600 deelnemers hebben mee gelopen in Grolloo bij de 16e omloop. Ook hier liepen veel oranje getinte lopers mee, sommigen hadden het shirt oranje maar de meesten hadden de kop oranje toen ze de finish passeerden onder de vrolijke klanken van de altijd aanwezige Fanfare Crescendo. De loopgroep in Grolloo verdiend een compliment zij hebben het lopen daar en in de omgeving op de kaart gezet, overal in Aa en Hunze zie je nu loopgroepen ontstaan. Tot slot wilt u de gekte ontlopen ?
Ga op vakantie naar Groot Brittanië maar mijdt Noord Ierland want daar lopen ze nog oranjemarsen.