Avondje Oss

Op weg naar Oss passeer ik de IJsselbrug bij Zwolle en zie voor het eerst de verwoestende landschappelijke ramp die zich daar voltrekt. De Hanzelijn die aansluiting zoekt bij de tien meter hoog nog te bouwen nieuwe spoorbrug over de IJssel belemmerd mij het eens zo grandioze uitzicht over de weilanden. Want hoge zandwallen doorklieven de polder tussen Zwolle en Kampen. Dit allemaal om het westen dichter en sneller bij het oosten te brengen.
Wie maak je hier eigenlijk gelukkig mee? Ik denk alleen de aannemers van grondverzetbedrijven en de spoorwegbouwers. De brieven die de gemeente Hattem naar alle gemeenten had gezonden om van deze verwoesting van het landschap af te zien hebben bij de beleidsbepalers geen rol gespeeld. Is het daarom vreemd dat veel mensen de politieke arrogantie meer dan zat zijn ?
Gelukkig bestaan er ook nog politici die wel het gesprek met de burger aangaan. Naar een daarvan was ik onderweg, mijn broer in Oss, die wegens gezondheidsreden afscheid nam als raadslid. In Apeldoorn pik ik bij de brandweerkazerne een van mijn andere broers op, gelukkig had hij zijn uniform al uit en daar was ik blij om want je gaat niet in werkkleding naar de laatste raadsvergadering van je broer. De mores in het gemeentehuis van Oss zijn anders dan in Aa en Hunze . Niemand geeft hier elkaar een hand men volstaat met een vriendelijk knikje. Bij het begin van de vergadering constateert de voorzitter dat er nog een drietal zetels onbezet zijn terwijl er zich toch niemand heeft afgemeld. Twee minuten na aanvang hollen er nog twee raadsleden de zaal binnen, weer vijf minuten later komt Lilian Marijnissen ( de dochter van) aanrennen met de mobiel in de hand… tja de spoorbomen waren dicht en dan onderweg ook nog een telefoontje van je vriendje .Kortom zuidelijke toestanden. De speech van de burgemeester was er een met veel loftuitingen en als uitsmijter kwam hij terug op een motie die Wim ( mijn broer)ooit had ingediend en waar hij na het wisselen van argumenten die er toe deden, zelf tegenstemde. Dat is wijsheid, zelfingenomenheid is hem dan ook volkomen vreemd. Hierna kreeg de nieuwe fractievoorzitter het woord, opnieuw lovende woorden , toen hij de reden van het vertrek van mijn broer aanstipte kon hij zijn emoties niet de baas. Hij zei “Ik was hier al bang voor”, zweeg dertig seconden en na een slok water kon hij zijn toespraak hervatten. Wat opviel was dat er van de 31 raadsleden maar 6 vrouwen waren. De fractie van de PvdA bestond helemaal uit mannen, het leek Gemeentebelangen in Aa en Hunze wel. De SP is daar met elf zetels verreweg de grootste, tja Jan Marijnissen woont daar tenslotte niet voor niks. Tijdens de extra ingelaste koffiepauze bleek wel dat de mannen de overhand hadden want er werd veel gepraat over de voetbalwedstrijd die de avond daarvoor had plaats gevonden tussen TOP Oss en Feijenoord en waar het na 90 minuten nog steeds 0-0- had gestaan , dankzij mijn broer ging het ook over de trots van het Noorden FC Groningen . Handenschuddend en presentjes ( meest boeken) in ontvangst nemend verliet mijn broer de politiek. Toen we het arbeidersparadijs Oss uitreden flikkerde in rode neonletters- Fortis- op. Dat herinnerde mij aan de graaizucht en de jacht op geld. Het kapitalistische systeem graaft net als het communistische haar eigen graf. Systemen vergaan, maar familiebanden blijven bestaan en dan maakt het niet uit waar je woont of welke “ kleur” je hebt..

.

Geld, geld, geld

“Geld, geld, geld het gaat hier alleen maar over geld” zei een geïrriteerde Marianne Thieme in de microfoon tijdens de debatten bij de algemene beschouwingen. Ik moet eerlijk toegeven het ging ook wel heel veel over geld. Als kopstuk van de dierenpartij wil je het eigenlijk alleen maar hebben over het welzijn van koeien, varkens, kippen en konijnen hebben maar dan heb je het indirect alleen maar over stront en dat is toch ook niet zo fris.

Ik begrijp haar trouwens ook wel want ik snap ook niet dat er zolang over geleuterd moet worden of mensen met 65 of 67 AOW moeten krijgen. Geef gewoon iedereen die 40 jaar heeft gewerkt AOW, want de een begint te werken met 16 jaar en de ander met 26 jaar. En als je werkt betaal je mee aan de AOW.

Ook vind ik het van de gekke dat veel partijen zo spastisch doen over de beperking van hypotheekaftrek. Moet Jan met de pet de grote herenhuizen en villa’s met hypotheken van vijf ton en meer mee helpen subsidiëren? Dat is toch absurd. Gelukkig waren er ook nog leuke humorvolle momenten, zo wilde Femke Halsema figuurlijk gesproken wel de vrouw worden van Mark Rutte.

Mark raakte zo van zijn aprepot dat hij in staat was al zijn principes te grabbel te gooien, want wie wil nu niet met Femke? Het meest heikele punt bleef het gesteggel of de minima er nu wel of niet op vooruit gingen. Agnes Kant vond het schandalig dat met de PvdA in het kabinet zo iets mogelijk was en Mariët Hamer antwoordde dat de SP dan zelf maar had moeten meedoen aan het kabinet. Gehakketak op de vierkante millimeter door twee vrouwen die eigenlijk beiden het beste voor hebben met de minima. Het ging veel over het geld van de kleine man, de golfers en jachtenbezitters bleven buiten schot.

Wat ik echt schandelijk vond was dat er partijen waren die aan het budget van de armsten in de wereld wilden morrelen. Gelukkig gaf dit kabinet op dit punt terecht geen haarbreed toe, “het is alsof een miljonair geld uit het centenbakje van een bedelaar grist” zo omschreef Femke Halsema het gedrag van deze partijen.

Onze burgemeester werd in een interview in het Dagblad gevraagd wat hij zou doen als hij een miljoen ter beschikking zou hebben.
Hoewel ik vindt dat wij een geweldige burgemeester hebben viel het antwoord me toch tegen want zijn antwoord was wel erg voorspelbaar – zoals een gloednieuwe nieuwe camper, een wereldreis, een prachtig huis in een vijfsterren gebied en een weekendje in Barcelona voetbal kijken.

Tot slot wilde hij dan voor € 40.000 een uurtje het stadion Nou Camp huren om latje te schieten met een stel vrienden. Dat laatste is natuurlijk een grapje en kan gekwalificeerd worden onder “Klapperende tuinhekjesgezeur”…. want deze burgemeester weet echt wel dat er meer te koop is in de wereld dan een opbrengst van vijf kerstmarkten te verdoen aan latje schieten.

Barmhartigheid

Barmhartigheid is er in vele soorten maar soms raakt een gebeurtenis je diep daarom in deze column het verhaal dat ik afgelopen week las in Trouw.
Op de vroege ochtend van Tweede Paasdag 2008 raakte Maya Legebeke uit Spanbroek in een slip en belandde op haar kop in de vaart. Terwijl ijskoud water de auto binnenstroomde wist ze haar vriend Michel te bellen en te roepen dat ze bekneld zat. Toen Michel minuten later kwam aanracen, trof hij Maya ongedeerd aan de kant. Vier mannen stonden bij haar. Het verhaal van Maya was dat er net op tijd een auto was gestopt met vier mannen, ze sprongen het water in en haalden Maya eruit. “Eentje had een jas bij zich en die kreeg Maya ook nog” vertelde Michel. Daarna keken ze of het goed met Maya ging en sprongen ze verkleumd van kou weer in de auto. Ze zeiden allen maar, we moeten werken, we moeten werken. Maya en Michel kregen niet eens de kans de vier te bedanken. Wat bleek? Het waren Polen, enkele van de duizenden die in West Friesland de weinig begeerde baantjes in de tuinbouw opknappen. De betrokken werkgevers zijn niet erg soepel met de arbeidsvoorwaarden vandaar die haast. Dit waar gebeurde verhaal is van Herman Vuijsje, de man die een prachtig boek schreef over de pelgrimage naar Santiago de Compostela in omgekeerde richting.

Maar dit verhaal is nog niet af, want eerder in die week voor Pasen was er een bijeenkomst
geweest over de huisvesting van 160 Polen in een hotel in Spanbroek. Daar waren ook Maya en Michel geweest omdat ze er fel op tegen waren. Daar denken ze nu heel anders over: Michel zei “ Kijk als er mensen zijn die dat doen, die te water springen en een meisje redden,dan ben ik sprakeloos dan mogen ze desnoods bij mij in de tuin slapen”. Het lijkt wel of ze het erom deden deze vier mensenredders.
Bij een nationaal tv-spelletje ”Wie is de Samaritaan ?” zouden ze glansrijk winnen. Net als in de bijbelse parabel hielpen ze een onbekende in nood op onbaatzuchtige wijze en in anonimiteit. En passant deden ze er ook nog een vleugje Sint Maarten bij –met de jas. Maar de opmerkelijkste gelijkenis zat hem in hun eigen positie.
Ook de Samaritanen waren destijds outsiders. In de Joodse wereld werden ze veracht als allochtonen en afvalligen. Met zijn barmhartigheid stak de Samaritaan de grens van zijn eigen volk over, net als die vier Polen daarbij Spanbroek. Je eigen grenzen durven en willen oversteken en daardoor je vooroordelen over boord zetten dat getuigd niet alleen van edelmoedigheid maar vooral van wijsheid.

Annen

Annen kon afgelopen seizoen de kampioensvlag hijsen en speelt daardoor nu weer in dezelfde klasse als Rolder Boys. De derby met de beste elftallen van Aa en Hunze daar kun je als columnist van de Schakel niet aan voorbijgaan. Dus op de fiets in de regen over het Balloërveld waar de hei nog even in bloei staat naar het duel der jonge goden in Annen.
Als ik bij de rotonde ben hoor ik al van verre de vrolijke klanken uit de geluidsinstallatie.Ik kan kiezen rechtuit fietsen langs het tankstation van Stadman of linksaf via de Wepel,omdat je met een fiets nooit hoeft te tanken, ga ik linksaf. De rood-witte vlag wappert fier in de wind, rood-wit tegen zwart-wit als je het wit wegstreept is het de roden tegen de zwarten. Dezelfde kleuren vind je dankzij de vele paraplu’s ook terug langs de lijn. De fysiek sterke Annenaren met veel lengte in de achterste gelederen gaan fris van start. Rolder Boys tracht met enkele snelle uitvallen de bakens te verzetten. Na 20 minuten weet Annen dankzij een fraaie kopbal van Henk Steenge de leiding te nemen. Tien minuten later weet Mark Botter een cornerbal te verzilveren door uit een scrimmage te scoren. Rolder Boys vecht terug maar verder dan twee ballen die voor langs gaan komen ze niet. Het mooiste doelpunt van de wedstrijd komt na 35 minuten op naam van Frenk Tiersma vanaf 20 meter knalt hij de bal onhoudbaar in de bovenhoek daarmee de russtand bepalend op 3-0. De Rolder Boys trainer Rolf Veneboer bracht na rust Erwin Smit , Gert Jan Hadders en Janko Lijfering in, dit was duidelijk een verbetering en er werd door Rolder Boys feller en met meer inzet gevoetbald, verder dan een schot op de lat kwamen de Roldenaren echter niet. Een supporter uit Rolde kwalificeerde het spel van Annen als “No nonsense voetbal”, hij sloeg daarmee de spijker op de kop. Gewoon een keihard werkend team vechtend voor elke bal en in de lucht souverein. Na rust vielen er geen doelpunten meer tot verdriet van de vele Roldenaren . Maar desondanks gaat het feest in Rolde gewoon door … en de punten die komen echt wel. Het kan nog een leuk seizoen worden met deze teams uit Aa en Hunze in de 2e klasse. Het ontbeert Rolder Boys nog aan een krachtpatser een rommelaar in de spits , type Bert Dijkstra .
Door een vriendelijke Rolder kon ik op de terugweg meeliften maar omdat voor mij elke trap
op de fiets, ook in de regen, een genot is heb ik dit aanbod afgeslagen. Dat er veel meer mensen fietsen in de regen werd me bij Anloo duidelijk. Ik kwam hier hele hordes Anloërs tegen die meededen aan een fietstocht met opdrachten. Echt goed Drents gebruik, activiteiten gaan door men laat zich niet door het weer van de wijs brengen.
Ook de feestelijkheden rond de Roldermarkt zijn allemaal gewoon doorgegaan. Als u dit leest is het alweer voorbij. De openingsavond was er een met culinaire hoogstandjes van de Rolder ondernemers, van wijn proeven tot heerlijke soep en niet te vergeten het splinternieuwe product Peerdepils, waarvan onze burgemeester alleen een hapje schuim heeft geproefd. Over de smaak van deze pils kan ik kort zijn: Het doet zijn naam eer aan als je de l eruit haalt.