Kerstpakketten

Sinds ik niet meer werk, ontvang ik geen kerstpakket meer. Dat is toch wel balen, want elk jaar weer was het een feest als het pakket op tafel stond, dat door de baas zelf gebracht werd.

Toen de kinderen nog klein waren, stonden ze er juichend en opgewonden omheen. Ze waren vol verwachting zou er ook snoepgoed, chocola of chips inzitten? Had de baas ook aan hen gedacht? Ja, een kinderhand en ook de mijne is gauw gevuld.

Nu ik als vrijwilliger bij diverse organisaties werk, merk ik dat bijna alle organisaties wel even aan de vrijwilliger denken en dat voelt goed. Het zijn niet echt pakketten, maar wel een banketstaaf of een bon. Ze vergeten je niet en dat is mooi.

Als vrijwilliger bij de Arme Kant van Aa en Hunze ben ik betrokken bij de inzameling van kerstpakketten, het inpakken en bezorgen . Alleen al het inpakken met o.a. vrijwilligers van Mariëncamp is elk jaar weer een feest. Mensen blij maken is dankbaar werk. Wie komt er tegenwoordig nog bij je aan de deur ? Ja collectanten. Als je van een minimaal inkomen moet rondkomen en je hebt echt niets extra’s dan valt zo’n kerstpakket er lekker in.

Ik werd hierin ook bevestigd, want na een rondje Rolde reed ik via de Volmachtenlaan over de Waardeel Bij beide bushaltes stonden enkele mensen en kinderen bij de halte en het waren precies degenen waar ik zojuist een kerstpakket had afgeleverd. Anderen pakken de auto, zij de bus.

Natuurlijk ontmoet je op zo’n rondgang ook mensen waar verdriet is, waar naast de al bestaande problemen ook nog een ernstige ziekte zo’n gezin treft. Je gaat dan niet weg met de tekst prettige feestdagen, maar je toont je medeleven en denkt aan de woorden van je moeder die in gelijke omstandigheden zei: “ik zal voor je bidden”. Tja, het leven gaat voor veel mensen niet over rozen en juist in deze dagen komt dat dubbel hard aan.

Met de familie op 1e kerstdag wandelend op het Balloërveld kom ik bij de schaapskooi de vrijwilligers tegen die de materialen van de herderswandeling van die avond tevoren aan het opruimen zijn. Dankzij hun inspanningen namen meer dan 6000 mensen deel aan deze traditionele bijna authentieke herderstocht op kerstavond. Samen zorgden zij dankzij de geweldige opbrengst voor een geweldig“kerstpakket” voor weeskinderen in een van de Townships bij Johannesburg. Kerst op zijn best !!!

Mijn kerstpakket bestond deze maand uit een kaartje voor één van de extra voorstellingen van Herman Finkers in de RAI. Na zeven jaar afwezigheid stond hij daar weer met zijn nieuwe programma “Na de Pauze”. Het is weergaloos zoals hij hemel en aarde, leven en dood, seks en religie aan elkaar weet te praten en dat allemaal met zijn onmiskenbare en hoorbaar Twents accent. Wat een lef om op ingetogen wijze het -In Paradisum- “Moge de engelen u begeleiden naar het paradijs” in het bomvolle RAI theater te zingen.

Het was een programma van humor, troost, herkenning en dat alles in een toegankelijke sfeer. Dit “kerstpakket” had ik voor geen goud willen missen. Alle goeds en een gezond 2009.

FC Groningen

Als mensen samen iets organiseren en het is ook nog een succes dan geeft dat vleugels. Kortom dat is kicken. De kerstmarkt, voor goede doelen, in Rolde was daar een voorbeeld van, maar ook de kerstmarkten in Mariëncamp en Grolloo waren pareltjes. Als mensen samen iets ondernemen of aan elkaar denken dan is het leven een stuk aangenamer. Iets vreemds gebeurde er enkele weken geleden in de Jacobuskerk.. Alle kerkgangers kregen twee euro mee met de opdracht daar iets mee te doen t.b.v. de armsten in onze wereld……afgelopen zondag werden de enveloppen en doosjes geteld en kon in totaal € 1074,21 worden overhandigd aan Sietske Walinga uit Ekehaar voor haar project in Ruanda , schitterend toch !
Maar soms is een goede buur beter dan een verre vriend. Voor mij een waarheid als een koe. De ene buurman nodigt me weleens uit voor iets cultureels, een ander vraagt me mee te gaan naar Rolder Boys en weer een ander nodigde me uit voor de Euroborg, ik ben gewoon een geluksvogel met zulke buren Afgelopen zondag was ik samen met mijn buren en een vriend bij FC Groningen – FC Twente. Sinds ik in het Noorden woon, ben ik natuurlijk supporter van FC Groningen. Voordien was ik een Twente aanhanger. Ik woonde op de Noord Veluwe, voelde me een Oosterling en had bovendien familie in Oldenzaal. In die jaren speelden er nog meest Groningers bij toen nog GVAV,en Tukkers bij Twente In Groningen staat nu een vreemdelingenlegioen op het veld. Ik heb niets tegen buitenlanders, integendeel ze zijn vaak een verrijking , maar “het regiogevoel” is een stuk minder. Bovendien is allemaal veel zakelijker en daarom minder van het volk, de sky boxen voor de bobo ‘s bevestigen dat beeld. De enige club in het betaalde voetbal die elke week nog de helft van de spelers uit het eigen dorp in het veld heeft staan is Volendam, ze staan daarom ook onderaan, maar dat dondert niks . Geld dat is de spil waar alles omdraait Het lijkt nog belangrijker dan het edele voetbalspel. Dat is ook de reden dat ik niet zo’n bewonderaar ben van het hedendaagse betaalde voetbal, eigenlijk vind ik het helemaal niks. Maar ja ik vind voetbal nu eenmaal een mooie sport, je hoeft ook niet altijd consequent te zijn, dus zit ik zonder gêne in de groene Kathedraal. Bovendien is oud-Zwollenaar Ron Jans hier trainer, zijn vader trainde ooit mijn oude club en dat geeft toch een gevoel van regio-verwantschap.
Als we het stadion binnen komen valt meteen op dat ondanks het heldere weer alle stadionlampen branden, ze zijn hier duidelijk niet milieubewust, jammer. Het eerste half uur domineert Twente wat resulteert in twee doelpunten. Opvallendste speler is Elia hij laat zijn directe tegenstander Tom Hiariej alle hoeken van het veld zien. Gelukkig herpakt Groningen zich waardoor even voor rust Goran Lovre de anschlusstreffer kan inkoppen. Na rust een sterker Groningen , een schot net voorlangs en een schot van Marcus Berg die via de binnenkant van de paal het veld weer in caramboleert geeft hoop. Helaas zoals zo vaak valt er een doelpunt aan de andere kant een keihard schot van Arnautovic krijgt Luciano niet helemaal onder controle en dan is Ronnie Stam er als de kippen bij de 1-3 op het scorebord te brengen. Omdat Groningen niet echt meer aandrong kan Twente de wedstrijd rustig uitspelen en weet Blaise Nkufo weer zijn goaltje mee te pikken 1-4. Vele Groningers hadden toen al teleurgesteld de Euroborg verlaten, verliezen o.k., maar thuis verliezen doet extra veel pijn. Het laatste half uur was dan ook de supportersaanhang van Twente luidruchtig met de yel “Aj veur Twente bint gao staon”. Beetje jennen want op dat moment zaten de Groningen supporters waar onder ik er verslagen bij. Maar ja Johan Cruijff
zei het al “je kan winnen of verliezen”. Na afloop daarom toch maar even de nederlaag geëvalueerd in het café dat wordt gerund door het Noorderpoortcollege, “t kon minder”

December

De decembermaand is dé feestmaand van het jaar .Het is ook de maand waarin we meer dan anders geneigd zijn aandacht te schenken aan de medemens die het minder goed getroffen heeft. Voor de 19e keer is er dan ook een Kerstmarkt voor goede doelen in de Rolder Jacobuskerk. Dit gaat ook maar door, houdt het dan nooit op ? Vele mensen gaan weer met een dik gevulde beurs naar deze kerstmarkt om kerstinkopen te doen en hopen daarnaast op een leuke prijs. Velen krijgen daarvan een goed gevoel, de vrijwilligers die het organiseren, de bezoekers, de standhouders maar vooral de ontvangers van de goede doelen gelden. Het Kerstgevoel is weer onder ons. Dus zang, muziek, hoop en geloof vermengd met nostalgie rond en in de Jacobuskerk a.s. vrijdag en zaterdag. Zelfs een Tsjechische blaaskapel die ‘s avonds een concert geeft in zaal Hofsteenge komt langs.
De afgelopen week zijn mijn vrouw en ik een paar dagen naar mijn oudste zus in Zevenaar
geweest. Het is elke keer weer een vreugde mijn zus en zwager te ontmoeten. Initiatiefrijk als mijn zus is had ze al weer allerlei leuke dingen bedacht die we samen zouden kunnen doen . Zo reden we via de Steeg en Rozendaal dat zijn echt sjieke dorpen,die kennen we niet in Drenthe, naar de glooiende Posbank.Na een stevige wandeling dronken we koffie in het Posbank-paviljoen dat qua duurzame bouw en energievoorziening een eye-opener is en nog mooi ook. We keken ook nog even waar de Rijn Nederland binnenkomt en dat is niet bij Lobith, dat we vroeger op school leerden maar bij Spijk, foutje dus.
‘s Avonds wachtte een verrassing ze had kaartjes voor de film Oorlogswinter. Ze had dit bedacht omdat we opgroeiden in het dorp vlakbij de IJssel, waar de film speelde en natuurlijk hadden we van onze vader veel verhalen over die tijd gehoord.
Ademloos heb ik in de bioscoop in Zevenaar deze schitterende film gezien die over mijn geboortestreek ging, hoewel de meeste opnamen elders zijn opgenomen . Aan het slot kwam de IJsselbrug bij Zwolle in beeld, de brug die we ‘s middags nog gepasseerd waren.
Ik kan iedereen deze film n.a.v. het boek van Jan Terlouw “Oorlogswinter” aanbevelen,
in deze film zijn de goeden niet altijd goed en de kwaden niet altijd slecht .Een film voor deze tijd die mensen aan het denken zet. En waaruit nog eens onomstotelijk blijkt dat oorlog de grootste waanzin is die er bestaat. Maar ja zolang er idioten zijn die denken dat ze met wapens volkeren kunnen onderdrukken zal er strijd zijn.
Wat hebben die mensen uit het Westen in de Oorlogswinter een strijd moeten leveren om aan een zak aardappelen of roggemeel te komen. Drie dagen heen en drie dagen terug in ijselijke kou kwamen ze naar Overijssel en Drenthe om voor hun hongerende familie wat eten te halen. Ik vind het fantastisch dat velen uit ons dorp ( in het boek van Jan Terlouw De Vlank genoemd) tijdens de oorlog ervoor zorgden dat mensen veilig de IJssel overkwamen en “de trekkers” zoal ze werden genoemd onderdak verschaften en aan eten hielpen.
Ook al zou er toen een Voedselbank bestaan hebben,het had niet geholpen want niemand had iets . In onze tijd hebben we het over de kredietcrisis en we praten daarover in warme huizen met meestal voldoende eten en drinken. Velen maken zich erg druk of ze in 2009 een paar cent meer of minder krijgen.. Trouwens de benzine die ik op de terugweg in Rolde tankte was 40 eurocenten goedkoper dan twee maand geleden, daar hoor ik niemand over. Ik kende de verhalen over de Oorlogswinter van mijn vader maar toen ik het echt in beeld zag was er naast de herkenning ook een gevoel van schaamte. Honger lijdende mensen kennen we hier niet meer. Alles is hier geregeld tot voedselbanken toe. Het gejerimieer over vliegtax en koersdalingen komen me dan ook de neusgaten uit. Luxe problemen !!!

Super Prestige

Super en prestige twee dikke woorden achter elkaar. Als je iets zo noemt moet het wel van uitzonderlijke klasse zijn. Het is het uithangbord van hét wielerspektakel in Gieten, een naam die een bepaalde status aangeeft.
Maar echte status ontleen je volgens mij aan het gevoel iets voor anderen te betekenen en daar loop je niet mee te koop. Iets waarvan je een goed gevoel van krijgt .Dit gevoel zie ik terug bij de vele vrijwilligers van de Super Prestige die deze keer op de Hondsrug in Gieten wordt gehouden en niet bij het gat van Homan Free. Voor degene die niet weten wat Super Prestige is, dit is de aanduiding voor de Formule 1 van wielrennen in de modder. In het Noorden heeft alléén Gieten deze sportieve Michelin ster en die komt vooral toe aan de vrijwilligers. Deze vrijwilligers staan er elk jaar wéér, bij de parkeerplaatsen, de kaartenverkoop, in de Vip tent en langs het parcours om het publiek veilig over te laten steken. Het mooie van deze wedstrijden is dat er ondanks de vele verschillende supportersgroepen er nooit geen incidenten zijn. Politie is dan ook in geen velden of modder te bespeuren . De ranke lichamen van de jonge coureurs staan in stil contrast met die van enkele jonge politici die ik zaterdag op een workshop in Meppel ontmoette. Deze jongens waren corpulent en zeer van zichzelf overtuigd, maar zowel sporters als politici willen graag winnaars zijn.
Toen ik daar op de flanken van Hondsrug stond en de sporthelden aan me voorbij zag trekken zag ik in een flits de beelden uit de roman “Familievlees”. Een prachtig geschreven historische roman over Gieten en Udema geschreven door Martin Hendriksma.
In een drieluik schrijft hij over een familiebedrijf in een klein Drents dorp, over drie mannen,
hun liefdes en hun grenzeloze ambities. Even later zie ik de drie mannen van het college van B & W staan aan een statafel in de VIP-tent. Zal in de toekomst over deze mannen, hun liefdes en ambities ook een boek worden geschreven? Ik sluit het niet uit.
Vandaag hadden ze de leden van het college, net als de gemeentesecretaris, voor iederéén een luisterend oor. Ik voel me helemaal thuis in de VIP tent omdat deze in mijn beleving de enige VIP tent is waar Jan en Alleman welkom is. Het is gewoon een feesttent zonder poeha. Na een bak koffie en een jägermeister gingen mijn maat en ik langs het parcours. Op dat moment was de juniorenrace aan de gang, de torenhoge Drentse favoriet Tijmen Eising moest het hoofd buigen in de sprint. Op hetzelfde moment zagen we pa Eising teleurstellend een sprintje trekken naar de uitgang op weg naar zijn speeltje de BVO Emmen. Ik zie verschillende bekenden en maak hier en daar een praatje terwijl de omgeving steeds grijzer werd door de natte sneeuw. Even later kwamen we terecht bij een groep supporters van Bart Wellens. Elke Belgische renner beschikt over een eigen supportersschare toen “onze Bart” aansluiting vond bij koploper Klaas Vantornout straalden deze supporters van trots. “Ge weet dat Vantornhout sneller is in de spurt dus hij zal in de modder afstand moeten nemen, anders is het gedaan”, was hun commentaar. Ook Sven Nijs kwam nog in de buurt van dit koppel. Het draaide uit op een sprint en jawel hoor Vantornout won close, tot grote spijt van de Wellens aanhang. Voor Vantornout was dit de eerste overwinning en hij toonde zich dan ook zeer content .
In de steppe van Drenthe op de Hondsrug dus drie Belgen op het podium . Gieten was voor een dag een Belgische enclave met gele wapperende vlaggen. Wat mij betreft blijft dit rondje rond de kerk, waarbij men letterlijk en figuurlijk door de achtertuinen van de inwoners fietste.
De naam Super Prestige mag wat mij betreft veranderd worden in Warners Moek cyclecross.

.