Obama

Waar komt die man vandaan, die Obama? Ik ben eigenlijk perplex dat in deze cynische, sombere tijd waarin we leven, een persoon op staat die zijn stem verheft om over waarden te praten, over persoonlijke en collectieve verantwoordelijkheid , respect voor het werk en de herinnering aan hen die ons voor gingen in dit leven. Barack Obama heeft ons voorgehouden dat de wereld beter kan zijn dan dat we tot dusver durfden te geloven. Wat een buitengewone mooie dag was het vorige week dinsdag. Twee miljoen mensen waren op de Mall voor het Capitool en honderden miljoenen zaten voor de tv. Het charisma van deze briljante opbouwwerker is groot. Een start met een immense kredietcrisis en twee oorlogen dat gun je geen mens. Zijn inauguratie rede was dan ook sober en ingetogen, deze keer niet de knallende speeches die we gewend waren in zijn campagne Hij voelde kennelijk al de last die hij van nu af op zijn schouders krijgt. Wat me altijd zal bij blijven is de oprechte emotie met name van de zwarte Amerikanen, eindelijk heeft de droom van Martin Luther King het Witte Huis bereikt. Deze man straalt energie uit en steekt de hand uit,niet alleen naar zijn vrienden maar ook naar zijn vijanden, hij wil opbouwen en niet vernietigen. Een sprankelend nieuw geluid gaat door de wereld. Zijn eerste maatregelen geven ook hoop, het sluiten van Guantanamo Bay, bevriezing van de salarissen van hoger personeel op het Witte Huis, dit vooral als voorbeeldfunctie. Wat zou het mooi zijn als onze gezagdragers op lokaal niveau ook zo’n voorbeeldfunctie zouden hebben en dat het schandelijk gedrag van bijv. de burgemeester van Den Helder, die graait wat hij graaien kan, en daarbij ook nog wordt geholpen door zijn wethouders niet mogelijk zou zijn Hopelijk dat de kredietcrisis een reinigende werking heeft voor bestuurders die snoepreisjes en her en der een vorkje prikken als normaal beschouwen.
Waarom is een bak koffie met een gevulde koek niet goed genoeg meer ? Aan vrijwilligers die vaak hun eigen kosten niet eens in rekening brengen en er elke keer weer staan daar kunnen vele leidinggevenden een voorbeeld aan nemen. Dankzij dat soort vrijwilligers is Obama nu president . Ik hoop dat hij even inspirerend blijft als hij nu laat zien en niet vervreemd van de mensen waarvoor hij ooit in de sloppen van Chicago als opbouwwerker
actief was.

Rondje Balloo

Mist is afgeleid van Mis, mist maakt de wereld klein en mysterieus,in een Heilige Mis
wordt het mysterie gedeeld met de gelovigen. Ook in de mist kun je onzichtbaar zijn en toch aanwezig.
Het was mistig dinsdagavond maar dwars door de mist hoorde ik het lawaai van vrachtwagens en zag door de dichte mist de koplampen bij de bietenbult, mysterieus maar toch zichtbaar. Er stonden twee vrachtwagens en twee laadschoppen die aan en af door de modder reden om de bieten in de laadruimte te kieperen. Toen ik naar bed ging hoorde ik nog het gerammel van de bieten in de laadruimte en dat ging nog wel een paar uur door. Tja, eens per jaar minder slaap dat is o.a. de prijs van het wonen op het platteland. De volgende morgen werden aan de andere kant van het dorp de aardappels door middel van een Jacobsladder in de laadruimte van een vrachtwagen gedumpt . Binnen 24 uur waren beide bulten die al maanden ingepakt onder de hooibalen lagen afgevoerd. De es lag er weer vredig bij aan het eind van deze mistige dag. Het zachte weer node mij deze dag tot een fikse wandeling. Ik dacht aan de dode man die gevonden was op het kerkhof in Beilen toen ik het Joods kerkhof bij het Ruige Veld passeerde. De joden die op dit kerkhof liggen kunnen het ook niet helpen dat hun nageslacht van Gaza-stad een groot kerkhof maken. Tja geweld lost niets op, integendeel, maar in Israël en bij Hamas denkt men daar duidelijk anders over. Wandelend over het Balloërveld stuit ik op de schaapskudde, er heerst hier een serene rust heerst en Albert Koopman de schaapherder, verteld passievol over zijn kudde en zijn honden en ziet ondertussen dat een schaap achterblijft en aan het zoeken is. Hij loopt in de richting van dat schaap en zijn honden rennen mee en ja hoor een tiental meters verder komt een lam omhoog die nu mekkerend achter zijn moeder weer richting kudde loopt. Het verloren schaap ( lam) is terug.
Even verder lees ik op een bankje “luister naar de natuur”, op hetzelfde moment hoor ik loeiende sirenes op de weg tussen Loon en Gasteren. Met de Roldertoren opdoemend uit de mist is de rust weergekeerd. Bij de hunebedden ga ik tussen de heg door een wit hekje het kerkhof op. Hier is iedereen gelijk alleen de zerken verschillen. Soms staat er het beroep bij van de persoon die er begraven ligt, zo kom ik een burgemeester en een priester
tegen. Dominee’s stonden hier aan de groeve maar willen hier kennelijk dood niet liggen,of ze hebben uit bescheidenheid hun beroep niet vermeld, hoewel ? Een kerkhof is eigenlijk een park en voor Rolde geldt dat zeker. Bij goed weer zie je hier dan ook veel mensen die bloemen verversen en in stilte verzonken staan bij een dierbare die “Oet de tied e’komm’
n is” .De eeuwen oude Jacobuskerk die ik even later in mist gehuld passeer zie ik niet alleen als een monument en baken in het landschap, maar ook als een bron van inspiratie. Ik wandel
vanaf hier via het splinternieuwe Jacobspad terug naar Nijlande .

Sportgala en IJs

Heel bijzonder was dit jaar de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie in combinatie met een sportgala. Alle lof aan de bedenkers van deze formule. Ik heb een broertje dood aan standaard nieuwjaarsrecepties Op de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie komen vooral mensen af die afhankelijk zijn van gemeentelijke opdrachten … en netwerkers. Deze keer had de organisatie het uitstekend geregeld, geen vreet of zuippartij maar een prima toespraak van de burgemeester onder het genot van een bak koffie en een mini- receptiegebakje. De toespraak van de burgemeester ging over de onderzoeken waar de kranten bol van staan. Hij had een toekomst visie voor Aa en Hunze o.a. hoe ga je om met krimp, hoe hou je de gemeente groen, sociaal, sportief en cultureel bij de tijd. Na deze harten-roerselen van onze eerste burger werd iedereen uitgenodigd in de raadszaal om de sportkampioenen van Aa en Hunze te huldigen. Een sportgala dus. Nog nooit was de raadszaal zo vol, zelfs niet toen de school in Gasselternijveenschemond de Peppel met sluiting werd bedreigd. Elke sportkampioen werd door onze burgemeester in het zonnetje gezet. De wethouder van sport deelde de onderscheidingen uit, en de bloemen werden aangereikt door bode Otto Lokhorst, niemand kan dat sierlijker dan hij. Aa en Hunze sporters zijn o.a. goed in pijl en boog schieten, golf,zwemmen,wielrennen,schaatsen,voetbal,volleybal, paardrijden,trampolinespringen en turnen waarvan de jeugdige beoefenaar een salto mortale tussen de vergadertafels liet zien.
Het statement van de avond kwam van de combine-kampioen, op de vraag waarom hij het toch elke keer weer in slaagde kampioen te worden was zijn antwoord“ Remmen is angst”.
Na afloop van dit onderhoudend sportgala was er nog een drankje en een bitterbal. Aan een statafel heb ik met Simon Vroemen, in veler ogen en ook in de mijne, de beste sportman die Aa en Hunze rijk is, zijn perikelen doorgenomen. Aan zijn glorieuze sportcarrière kwam wel heel abrupt een eind door de nog steeds lopende dopingaffaire. Toen even later Janneke Ensing er ook bij kwam staan dacht ik wat geeft de tv toch een vertekend beeld. Op tv beelden is ze een struise schaatster, in werkelijkheid is ze een leuke ranke slanke meid . Er waren ook receptie gangers die hun werkkleding aan hadden gehouden. Zoals de carnavalsvereniging, terwijl het carnaval bij mijn weten pas in februari is. Ook enkele brandweer medewerkers hadden voor deze gelegenheid “hun pakkie “ aangehouden, angst om anders niet herkend te worden , denk ik.
IJs was deze week overal, nu ben ik niet zo’n schaatser en daarom heb ik maar met de fiets een baantje getrokken langs de ijsbanen in Aa en Hunze en toen ik hoorde dat er vrijdagavond de Drentse marathonkampioenwedstrijd in Gieten werd gehouden was ik hier van de partij.
Alleen al de ambiance ,de enthousiaste vrijwilligers en de kantine geven je een warm gevoel.
De baan in Gieten die een grote naam en faam heeft maakte dat vrijdagavond helemaal waar. Onder grote publieke belangstelling werd hier de schaatsmarathon verreden. Kampioen van Drenthe werd bij de dames Andrea Sikkema , daags tevoren had ze nog een unieke prestatie neergezet door prachtig derde te worden bij het NK op natuurijs alleen al haar manier van juichen is meer dan een foto waard..Kampioen bij de mannen werd Frank Vreugdenhil, hij sleurde zijn broertje Johan mee naar een derde plaats onder toeziend oog van zijn trotse ouders. Kortom de eerste kampioenen voor het volgend sportgala hebben zich alweer gemeld. Schaatsen is een familiesport en verbroedert , was de Gazastrook maar een grote ijsbaan.

Veenhuizen

Fietsen tussen Kerst en Nieuwjaar kan prima maar je moet wel een muts op en handschoenen aan . Op een bankje zitten is er in deze tijd van het jaar niet bij. Via Hooghalen en Smilde
door lanen waar de bomen met rijp glanzen in de najaarszon kom ik door het Fochteloërveen in winterpracht. In Veenhuizen stikt het van de auto’s ik bedwing mijn nieuwsgierigheid niet
en vraag aan een in oranjehes gestoken verkeersregelaar wat er aan de hand is.
Hij verteld me dat er vandaag een landlopersdag is in en om het gevangenismuseum. Op mijn vraag of landfietsers ook welkom zijn, knippert hij even met de ogen en zegt “grapje zeker”. Het was druk en op een website kon je zelfs zien of er ooit voorouders van je in Veenhuizen zijn heropgevoed. Wat opviel was dat half Veenhuizen zich in werkkledij had gehuld zoals die werd gedragen rond 1830. Met de boevenbus kon je een rondrit maken door Veenhuizen, dat leek me wel wat en dit was echt geweldig want dankzij een goed van tongriem gesneden gids kwamen er naast historische inkijkjes leuke anekdotes voorbij. Toen we stopten bij de kerken liet hij een Gamma/Karwei-sleutel zien die was van de Koepelkerk en een kunstzinnige en grote sleutel die je bij Petrus aan de hemelpoort verwacht, die was van de katholieke kerk. Nieuwe bewoners moesten bij binnenkomst opgeven of ze protestant dan wel katholiek waren. Velen waren “niks”, maar dat kon niet, ze mochten er even over nadenken en moesten dan later op de dag aangeven waar ze bij wilden horen, 80% gaf zich daarna op als katholiek, wilt u weten waarom? dan hadden ze extra vrije dagen. De gids was erg positief over het boek van Suzanna Jansen “Het Pauperparadijs” dat geeft een goed beeld van strafkolonie Veenhuizen en haar bewoners in die tijd.
In het gevangenismuseum is veel aandacht voor de gifmengsters die beiden ter dood werden
veroordeeld, waaronder een vrouw uit Doldersum die onder grote publieke belangstelling in Assen werd geradbraakt, met een koevoet werden de botten van haar armen en benen gekraakt, waarna ze werd gewurgd … executies die we heden ten dage nog meemaken in landen waar steniging nog een “dood”gewone handeling is. In de 18e eeuw trokken executies veel nieuwsgierigen. Voetbal bestond toen nog niet, dus als er ergens een verzetje was zoals een executie, ging men daar met vrouw en kinderen heen. Het woord galgenhumor komt waarschijnlijk uit Groningen. Drewes Landjepik werd op de Grote Markt opgehangen omdat hij in een ruzie met de buurman over de grens van “zien laand” deze uit pure woede zoveel klappen had gegeven dat de man er aan bezweken was. Tja toen was er nog geen rijdende rechter die met humor deze burenruzies kon beslechten. Kort en goed Drewes werd dus ter dood veroordeeld. Toen hij naar het schavot liep zag hij zijn vrouw staan : “Zwaantje waor bint de kinder”, “thuus”was het antwoord, Drewes “nou is er eens wat te daon in Stad en laot je de kinder thuus.”

Van Veenhuizen en de executies is het maar een kleine stap naar het Kerst-Futsal tournooi in Gieten. Het is eigenlijk elk jaar hetzelfde je hebt winnaars en verliezers Zo won Gieten weer van Eext , maar het was spannend tot de laatste minuut. Dit tournooi heeft maar één doel, gezellig een pilsje drinken in het sportcafé zodat de familie Speelman weer naar Texel kan… . Jan fluisterde me toe “ Gerard jonge dat ik me hier deze avonden weer in het zweet moet werken doe ik voor Grietje want die wil graag op vakantie naar Texel”. Nou als dat geen echte liefde is ? Deze column eindigt deze keer als een sprookje , ze leefden nog lang en gelukkig.