Dorpsvisie

Ik kijk deze ochtend uit het dakraam en zie een duivenpaartje takjes pikken uit de lindeboom, ze zijn druk in de weer om een nest te bouwen.
Zij houden geen praatsessies over hun toekomst,ze doen intuïtief de juiste dingen.
Hoe anders is het ‘s avonds waarop de voorzitter van Dorpsbelangen met trots het werk van zijn meer dan veertig vrijwilligers openbaar maakt. Er was keihard gewerkt en hardop nagedacht hoe het dorp Rolde er over pakweg vijftien jaar uit zou moeten zien. Ze hadden al hun gedachten aan het papier toevertrouwt en nu lag er een prachtig boekwerk .Ook over de lay out was nagedacht, een kerktoren opdoemend uit het groen, jammer dat de kaft geel was. Het idyllische dorp dat ooit bezongen is door Wim Sonneveld met slagerij van der Ven, een kar die ratelt op de keien en de boerenkinderen in de klas, hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan. Dat dorp bestaat niet meer.
De slagschaduw van de vooruitgang heeft nu al zijn sporen getrokken door het dorp met veel
autoverkeer en met weinig mooie oude gebouwen, alleen de kerk staat nog fier in het midden. Dit dorp wil geen slaapdorp van Assen worden of een zorgdorp zoals een bekende inwoner het eens noemde. Van de vier voorzitters van de werkgroepen die goed werk afleverden, kon je er een bestempelen als iemand die er al bijna zijn leven lang woont, de anderen -allochtonen dus- hebben zich met hart en ziel ingezet voor hun “nieuwe” leefomgeving en kwamen dan ook met goede plannen De vraag is of Roldenaren op een 2e Boerhoorn en een 2e school zitten te wachten, ook voor een hang of ontmoetingsplek waarvan een maquette was te bezichtigen, liep de werkgroep niet warm , men wilde gewoon de jeugdsoos terug.
De passie waarmee deze visie is ontwikkeld geeft hoop, jong en oud hebben een bijdrage geleverd, het stuk wat er nu ligt is dan ook een goede aanzet tot discussie. Wat opviel was dat er maar een persoon een vraag stelde, er staat kennelijk weinig controversieels in. Deze dorpsvisie bestaat uit een wensenpakket, die door de politiek snel kan worden afgeschoten als te duur. Hoewel de crisis schept ook kansen onder het plaatje van werkgelegenheid kunnen soms wilde plannen worden gerealiseerd .Een van de plannen is om bij de verdubbeling van de N33 deze met een boog om Rolde- Zuid. heen te laten lopen. Deze snelweg zal dan als een speciale attractie langs het Hof van Saksen razen, leuk bedacht, de vakantiegangers uit het westen zullen zich dan ook onmiddellijk thuis voelen.
De toekomst daar hebben we allemaal mee te maken, voor de een wenkt de horizon en is die kort, maar de kwaliteit van leven daar gaat het om en die is voor iedereen verschillend.
Voordat ik naar de vergadering bij Hofsteenge ging ontmoette ik in de C 1000 een bekende uit het alweer verre verleden toen Plein 2 nog een jongerensoos was. Ik wist dat hij door zijn geneesheren opgegeven was maar inmiddels was hij aan het dokteren in Duitsland en daar zagen ze nog wel kansen zijn leven te verlengen. Hij oogde van onder zijn pet redelijk fit en was blij dat hem door deze therapie toch nog meer tijd gegund was. Hij zei letterlijk “ik heb er weer zin in, zo heb ik vandaag lekker de schuur opgeruimd”. Door de donkere wolken zag hij de zon weer. Hij gedroeg zich zoals ik hem kende als een knokker, respect en nog eens respect voor mensen met zo”n positieve instelling.

Opschoondag

Vrijdagavond gaven de merels bij mij voor het huis een concert in een hoge boom,
het was niet alleen een prachtig lente gezicht hun aanwezigheid op de nog kale takken, maar ook de zang was schitterend. Zij vliegen zonder dat ze milieu vervuilende uitlaatgassen produceren.
Zaterdagmorgen doe ik drie dingen om het milieu te ontlasten , 1) ik zet mijn papier aan de weg want later op de morgen komen de altijd goed gemutste vrijwilligers van G&A en Unitas het papier ophalen, 2) ik fiets naar Ekehaar, 3) ik help mee als vrijwilliger om het bermafval op te ruimen. Dus opschonen en aanhemmelen, samen met de actieve dorpsvereniging van de Broekstreek. Ongeveer vijftien Broekstrekers aangevuld met drie raadsleden en een ambtenaar melden zich bij Peter Smit c.s. De zaak is goed geregeld er zijn naast papierprikkers zelfs vuilniszakken waarin je een rubberen ring doet en waar je erna met een klik en een metalen iets een zak met een handvat te voorschijn tovert. Ik ben nogal onhandig en een vriendelijke inwoner hielp mij dit te realiseren. Onderweg zijn blikjes, plastic flesjes, sigarettendoosjes en een wieldop de oogst. Een andere ploeg stuitte op o.a. 12 wijnflessen (een stille drinker ?) en wij vonden op onze beurt een rol isolatiemateriaal die ergens in een sloot was gedumpt Onderweg zag ik op een paar honderd meter van de nieuwbouwwijk in Ekehaar een groot mestbassin. Dat leek mij geen bijdrage aan het milieu. Hier zullen de buren ook wel niet zo blij mee zijn maar misschien is de meststank wel de prijs die je betaald voor wonen op het platteland. Er waren drie opschoonploegen actief in de Broekstreek. De ploeg uit Eleveld had alle schoolkinderen meegenomen op een trekker, niet alleen slim uit educatief opzicht maar ook nog gezellig bleek achteraf in het café. De kinderen zaten daar als volleerde soosgangers aan de bar, iemand merkte op dat Anita de kroegbazin ze goed onder controle had. Dat had die man niet moeten zeggen want hierna renden ze om het biljart en de tafels met strijdkreten. Als alle ploegen terug zijn bij café Popken komen de tongen los en weet iedereen wel iets te vertellen over het goede leven in de Broekstreek. Natuurlijk zijn er ook minder positieve geluiden te horen vooral als het over de gemeente gaat, zo mag iemand niet de pannen op zijn dak leggen die hij mooi vind en een ander vind dat de bermen wel mogen worden bijgewerkt, terwijl weer een ander opmerkt dat de boeren de hand in eigen boezem moeten steken, zij rijden immers op veel te brede werktuigen. Niet alleen mannen ruimden de rotzooi in de bermen op maar er waren ook een aantal pittige vrouwen bij en dan heb je na afloop gelukkig toch meteen andere praat aan de stamtafel dan na het voetballen.
Na de voortreffelijke gehaktbal met een vegetarisch tintje en het pilsje fietste ik huiswaarts en zag dat in Eldersloo de bermen waren bijgewerkt met rood zand, dat gaf me een goed gevoel,
maar dat goede was snel voorbij toen een automobilist vlak voor mij een blikje uit het raam gooide. Tja voor deze milieu terroristen gaan wij dus een ochtend op pad …. hoewel het was eigenlijk best gezellig en de toeristen kunnen nu weer genieten van een schone Broekstreek.

Koning Voetbal

Op maandag besteden alle kranten ook de serieuzere veel aandacht aan voetbal. Wat me opvalt is dat de humor verdwijnt, want voetbal is niet alleen leuk om te doen maar het geeft toch ook vooral veel lol. Echter in het Randstedelijk KNVB wereldje weet men geintjes niet te waarderen, daarom mag de beste trainer sinds mensenheugenis bij Groningen zijn frustratie, humor en kwajongensstreken niet meer etaleren. Alles wordt meteen serieus genomen, wat een armoede !!!

De titanenstrijd om het kampioenschap van de 2e klasse tussen Rolder Boys en Titan van afgelopen zondag was een serieuze aangelegenheid maar gelukkig viel er ook veel te genieten zowel in het veld als ook erbuiten. Het prachtige sportpark Boerbos was omzoomd met honderden toeschouwers die er ondanks het miezerige weertype zin in hadden. De jongens in het veld maakten er een mooi spektakel van.

Voor rust raakte Rolder Boys de onderkant van de lat en de paal en ook Titan zag een bal op de lijn gekeerd door een Rolder Boys verdediger. In de rust was het druk rond de koffiekramen, waar vrijwilligers altijd met veel plezier je een beker koffie inschenken. In de kantine stond het tweede elftal broederlijk bijeen rond de statafels de pot te verteren, ze hadden gewonnen en waren met de 3e helft bezig en wisselden ondertussen de laatste nieuwtjes en dat ging van gezondheid en werk tot wie er de aardappels kookte in het dorpshuis in Ekehaar.

Na rust mocht Titan al na vijf minuten een, volgens mij onterechte penalty nemen en die ging er onberispelijk in. Rolder Boys ging hierna te gehaast op weg naar de verdiende gelijkmaker maar het wou maar niet lukken ook wissels in de vorm van de boomlange Bert Dijkstra en Janko Lijfering brachten in de stand geen verandering. Onverdiend verloren de Boys drie punten.

Maar de competitie is nog niet ten einde en let op: (dubbele punt) de mannen van Rolf Veneboer komen terug.. Toeval of niet ik ben het afgelopen seizoen bij twee wedstrijden van Rolder Boys aanwezig geweest en beide keren verloren de zwart-witten nu dus en uit tegen Annen, dus het lijkt me het beste dat ik me hier voorlopig niet laat zien. Het mooie van voetbal in Rolde is dat alle lagen van de bevolking aanwezig zijn, de Caransa’s maar ook de uitkeringsgerechtigden.

Ik sprak met een supporter van Friese komaf die al jaren in Rolde woont en vroeg hem “wat vind je van een Fries als CdK in Drenthe”? zijn antwoord was
“Ja, ik denk dat Jacques Tichelaar een waardig opvolger van Relus zal zijn”.

Ik kreeg tijdens deze ongekend spannende wedstrijd twee sms-jes, de eerste was “er ligt een bom in de kantine” en de tweede, “herstel, er ligt voor jou een koffiebon in de kantine, maar die moet je dan wel consumeren in de bestuurskamer”. Ik wil best koffie en ook wel gratis, maar om me dan als een VIP in de bestuurskamer te laten fêteren, was mij een deur te ver.

Ik heb nog wel even geïnformeerd naar de gehaktballen omzet, nou die was nog op peil. Hoewel, ze hadden bij de inkoop wel een foutje gemaakt door ook gehaktballen te kopen van Lammert Grofsmid bekend van het programma Man bijt Hond. Of dit helemaal koosjer is? Maar het humorgehalte van Lammert is hoog en … authentiek Drents.

Golden Earring

Mijn buurman belde me of ik zin had mee te gaan naar een concert van de Golden Earring in de Oosterpoort. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken, graag ja heel graag was mijn antwoord.

Ik had zakelijk wel iets anders op het programma staan, maar nu even niet. Dus afgelopen woensdagavond richting Groningen. De oudste rockband van Nederland die in 1961 in een Haagse arbeidersbuurt van start ging en al sinds 1970 in dezelfde formatie speelt. Deze zestigers uit de sixties speelden overrompelend vooral met de hits Radar Love en Twilight Zone speelden ze de enthousiaste zaal plat. Deze zestigers hebben aan energie nog niets ingeboet en gingen tekeer als schaatsers in een marathon.

Indrukwekkend zei mijn buurman bijna een religieuze ervaring, een Hoogmis in de Oosterpoort vulde ik aan.

Toen When the Lady Smiles werd ingezet ging er een golf van herkenning door de zaal.

Even voor de pauze gaf Cesar Zuiderwijk een drumsolo waarvan je alleen maar dromen kunt, de lichteffecten deden de rest in een woord fantastisch , kippenvel gevoel. Een staande ovatie van het tweeduizend koppig publiek was dan ook meer dan verdiend.

Barry Hay de alleskunner op gitaar en dwarsfluit was tevens spreekstalmeester, hoewel deze groep laat meer de instrumenten spreken. Barry vertelde dat ze de avond ervoor in Hoogeveen in de kleedkamer erover hadden gehad waar gaan we morgen heen? “Groningen”, was het antwoord, uit een keel hadden ze geroepen “Groningen ….Yes“… Ja, dan kun je niet meer stuk in de Oosterpoort.

De perfecte lichtshow, het decor en de muzikanten in combinatie met de muziek bezorgden je bij tijden een paradijselijk gevoel. Rinus Gerritsen die op een geheel eigen wijze liet zien dat hij zowel als basgitarist als toetsenist nog niets aan perfectie had ingeboet evenals George Kooymans die weer scherp was als zanger en gitarist, ze speelden als jonge goden en kregen dan ook tegen het eind het publiek letterlijk en figuurlijk op de banken.

Vooral met het rock opera-achtige nummer Paradise in Distress kwamen de emoties los. De leeftijd van de bezoekers was meest veertig plus. In de jaren ’70 en ’80 zag ik maandelijks een band passeren in het jongerencentrum Plein 2 met groepen als Fungus, AA en de Doctors, Odeon, So What en ook Stampei met o.a. Huub van de Lubbe en dat het gevoel voor swingende rockmuziek is altijd gebleven.

De muziek raakt mij nu echter meer dan toen, nostalgie speelt mee maar ook het gevoel dat vooral deze muziek echt een verrijking is en je boven het alledaagse uittilt.

In de pauze zag ik een ingetogen publiek, geen bier gooiers maar wel allemaal met een smile van dit is hét waar we voor gekomen zijn. Iemand vroeg nog of er ook iets over dit optreden in de Schakel kwam, bij deze.

Voor mij was deze avond “ het gezegde” beter een goede buur dan een verre vriend helemaal op zijn plaats, hoewel ik wel kwijt wil dat deze buurman ondertussen wel een vriend geworden is en dat voelt goed.

Creatief

Bejaarden stelen fietsen, Andries Knevel gelooft niet meer in het scheppingsverhaal en als je vliegt met Rijan Air moet je een muntje in de WC deur gooien .Het stond allemaal in de krant Het einde der tijden lijkt nabij . Het moet niet veel gekker worden. De wereld draait wel door ook zonder Marc Marie, maar het is toch anders. Wat nooit anders zal worden zijn de gewoonten van enkele bejaarde broers bij ons in de buurt. Onlangs waren we op een bruiloft met een warm en koud buffet, dat vind ik een creatieve manier je kunt zelf uitkiezen wat je lekker vindt, je bent in beweging en kunt regelmatig bij iemand anders aan tafel gaan zitten. Dat brengt een beetje reuring en je bent zelf actief . De beide broers hebben echter hun leven lang niet zelf hoeven opscheppen in het café, dus nu ook niet. De borden bleven dus leeg maar een bereidwillige oud-buurvrouw die deze heren zeer goed kent, bood aan om voor hen eten te halen en vroeg wat ze wilden eten, het antwoord was “doe maar rijst” want ze hadden op afstand al gezien dat er geen aardappels waren. Dus werden er twee borden rijst opgeschept met een lekkere saus en zoals dat tegenwoordig gaat is die rijst omringd met saté , maar dat wensten de broers niet, ze wilden graag gewoon rijst met “bruine suiker en boter” Gewoon witte rijst met suiker zoals we dat in de jaren vijftig ook kregen en .. geen vreemde fratsen. Via de caféhouder werd dat keurig geregeld, de gasten zijn koning en krijgen wat ze wensen.
Als je iets wilt veranderen moet je komen met goede argumenten en daar draagvlak voor vinden. Op de agenda van de gemeenteraad van afgelopen week stond € 150.000 voor een toekomstvisie. Alle partijen in de raad vonden werken aan de toekomst prima, maar het bedrag te gortig. Bovendien wordt er wel heel gemakkelijk externe deskundigheid ingehuurd, net of de ambtenaren die bij de gem. Aa en Hunze werken sufferds zijn. Het is altijd goed als iemand van buiten af even meekijkt maar omdat dat meteen met schoppen geld te gaan belonen ging de gemeenteraad te ver. Geld wat in deze tijd van ontslagen prima aan primaire werkgelegenheid kan worden besteed Bovendien en dat mag het college zich aantrekken worden er wel erg snel externe deskundigen aangetrokken en dat soms voor de meest simpele opdrachten. Iets meer creativiteit mag van een college die Europees gezien voorop loopt met prestige projecten zeker worden verwacht.
Creativiteit, alertheid en de wil om zaken goed te regelen zou de eerste passie van bestuurders moeten zijn Helaas gaat het te vaak om persoonlijke speeltjes van een politicus.
Wat denkt u van onze staatssecretaris van defensie, J(ack)S.F. de Vries? Hij vindt dat linksom of rechtsom de opvolger van de F 16 de Joint Stright Fihgter van Lockheed moet worden, dit toestel kost miljarden meer, zuipt drie keer zoveel brandstof en maakt zes keer meer lawaai dan de Saab …. maar toch lijkt het erop dat hij koste wat kost kiest voor de JSF en was er in een ver verleden niet iets met Lockheed? En Jack ? Hij weet van de Prins geen kwaad.