Donderdag

Schitterend weer op deze donderdagochtend. Ik start de auto… maar hij start niet.
Hij heeft wel stroom maar pakt niet. Ik druk de auto de dam af en druk in mijn eentje de auto
op gang… maar hij pakt nog niet als ik hem in zijn twee gooi. Ik kijk in het rond geen levend wezen te bekennen. Probeer het nog een keer en druk nu iets langer, spring in de auto en ja hij pakt en de motor slaat aan. Nog buiten adem, maar met een blij gemoed rij ik naar Rolde. Halfweg kom ik een trekker tegen, zo’n brede, deze boer gaat geen centimeter aan de kant, dus vlucht ik op het laatste moment rakelings langs een paar bomen de berm in… “wat een boer”, in negatieve zin. Binnensmonds verwensingen uitend steek ik bij de molen de op dit tijdstip altijd drukke Grolloërstraat over. Op de Gieterstraat kom ik twee bussen tegen en zie ze al van verre aankomen dus maak ik dankbaar gebruik van de vluchthaventjes. Ik wil mijn spiegel graag heel houden, preventie dus.
Even voor Gieten ligt er nog het bosje bloemen bij de boom waar enkele weken geleden een motorrijder verongelukte. Maar mijn gedachten dwaalden ondertussen toch af naar Martin Bril de columnist van de Volkskrant die woensdag veel te jong overleed. Deze onnavolgbare schrijver van het gewone, het alledaagse, is in zijn harnas gestorven. Hij schreef weinig over zijn ziekte en al helemaal niet over zijn naderende einde. De vrijdag ervoor had ie nog een column over “Boosheid” op de voorpagina van de Volkskrant. Hij was een man die heel goed situaties kon opnemen en dan op een puntige doch milde wijze zijn hersenspinselen aan het papier prijs gaf. Grote klasse vond ik ook de wijze waarop hij de eerste zonnige lentedag betitelde als “rokjesdag”. De hitsigheid die dat bij vele mannen oproept wist hij ingetogen doch raak te typeren. Hij bezielde dode dingen, zoals een rotonde, een leeg blikje cola op een grasveld of zomaar een oude fiets in de berm. Hij maakte hier een verhaal over zodat ze gingen leven en betekenis kregen. Ondertussen was ik aangekomen bij de Bethlehemkerk in Gieten. Daar stond mijn collega vrijwilliger van de Voedselbank te wachten. We reden via de Eexterweg naar de Keurnotenlaan waar roze bloesems van de prunussen de weg stoffeerden, even verder koppelden we de aanhanger aan. “Dit weekend zijn er Superbike races in Assen” vertelde mijn collega. Ik weet niets over motorische sporten, dus was ik dankzij hem weer helemaal bij. Tussen Assen en Hooghalen zagen we vanaf de A 28 enkele hectares kleurrijke bloembollenvelden, een nieuw fenomeen in Drenthe. Het inpakken van de 32 pakketten bij de Voedselbank in Beilen ging voorspoedig. Bij het koffiedrinken met vijf prettige gestemde dames namen we het laatste nieuws door en ging het o.a. over ‘rokjes’, tja wat mooi weer en Martin Bril al niet teweeg kunnen brengen. Even later kwam er een lading brood binnen, zodat we weer aan het werk konden door de broden uit de kratten over te pakken in bananendozen.
We konden vertrekken, maar de auto startte weer niet. De vijf dames, die -van bij de koffie- mochten onder grote hilariteit de afgekoppelde auto aandrukken, dat lukte niet. Gelukkig waren jongelui van de naastgelegen scholengemeenschap bereidt te helpen en even later reden
we richting Gieten. Ach ja brood en spelen het houdt mensen van de straat, of juist op straat!

\

GKC Kampioen !

Op een prachtig lente avond sta ik langs de lijn bij GKC, de Gasselte Kostvlies Combinatie. Het enige elftal in onze gemeente dat dit seizoen de kampioensbeker kan pakken. Op het prachtige sportpark Hoogte der Heide hangen spandoeken en klinken de toeters. De opkomst is ere-divisie waardig, de F-jes in gele shirts komen aan de hand van de grote jongens van GKC en SVDB het veld op. Het publiek beloont deze opkomst met een daverend applaus. De verwachtingen zijn hoog gespannen worden “de kanaries” vanavond al kampioen of stellen ze het feest nog even uit zoals AZ het afgelopen zaterdag deed? Het antwoord komt snel want na vijf minuten kopt Leonard Kemp de bal in de uiterste benedenhoek. SVDB probeert wel iets terug te doen maar iets verder dan de middenlijn komen de mannen ut de Broekstreek niet.
Bij een schitterende combinatie die van rechts over links ging kwam de bal bij Vincent Trip en die liet het net met een strak schot voor de 2e keer bollen. Het in grote getale opgekomen publiek bejubelde deze treffer en voelde dat het kampioenschap aanstaande was. Voor rust wisten zowel Trip als Kemp de stand tot 4-0 op te voeren. Na de rust consolideerde GKC niet alleen de voorsprong maar wist deze ook nog uit te bouwen door doelpunten van Dolf Kruize uit een penalty en voltooide Leonard Kemp zijn hattrick waardoor met een half dozijn doelpunten het terechte kampioenschap kon worden gevierd. Voorzitter Anton Postema sprak dan ook vanaf een tafel voor de kantine met gepaste trots de spelers lovend toe. Wethouder Hedwig Udding deed dit namens de gemeente op dezelfde tafel en dat ze een wethouder met ballen is bewees ze aantoonbaar, ze overhandigde de voorzitter …. een bal. Daarna was er feest zoals men dat alleen in Gasselte kan vieren, dit kampioenschap voelde zoals iemand het vertolkte als een bevrijding .
Over bevrijding gesproken; deze week mocht ik in de OBS. J. Emmens in Gasselternijveen een gastles geven over “vrijheid en vrede”. Het was een goede morgen daar in Gasselternijveen , bij binnenkomst kreeg ik op een vriendelijke wijze koffie aangeboden van Daphne en Myrthe en dat gaf me een warm gevoel. Het gevoel dat je welkom bent is de opmaat naar vrede en over oorlog en vrede ging het deze morgen. Geen overwinning zonder strijd, dat was het verhaal dat ik bracht aan groep 6/7 van meester David. Als er geen mensen zijn die hun nek uit durven te steken gaat het mis. Veel kinderen hadden van hun opa spannende verhalen over de 2e Wereldoorlog gehoord. Bijna 65 jaar na de oorlog is het best moeilijk de herinnering levend te houden over de dodenherdenking op 4 mei en het vieren van onze bevrijding op 5 mei. Oorlog is, en dat vonden ook deze kinderen, het ergste wat er is. Hoe kunnen we oorlog voorkomen? De antwoorden waren, geen ruzie maken, altijd blijven praten en andere landen niet uitdagen. Tja de kopstukken van de NAVO kunnen hier nog wijsheid opdoen met hun provocerende oefeningen in Georgië. Dat deze klas geconcentreerd had geluisterd naar mijn verhaal bleek op het eind toen ze allemaal een kaartje met een antwoord kregen en op de vragen die ik stelde over het verhaal het antwoord omhoog hielden, en van de 22 vragen ze er 21 goed hadden . Complimenten aan meester David met zijn oplettende en gelukkige klas, zij waren eigenlijk ook kampioenen maar dan op een ander vlak.

Bouwvakkers

Bouwvakkers zijn er in soorten en maten, ik spreek uit ervaring want ze zijn de afgelopen tijd bij ons over de vloer geweest. Alle mensen zijn uniek maar deze groep
nog even iets meer. Harde werkers zijn het geen één uitgezonderd.
Maar verschil is er ook want waar de een na gedane arbeid zijn gereedschappen keurig
opbergt en ook nog even de troep aanveegt loopt de ander zo van de steigerplank.
De materialen en ook gereedschappen liggen her en der ook de aanhanger laten ze staan, ze hebben dus nog wel vertrouwen in de mensheid .Onder de koffie wil de een nog sneller aan het woord als de ander, want verhalen en anekdotes hebben ze. Drie mannen zijn buiten aan het voegen uitbeitelen, dat gaat gepaard met een hels lawaai en veel stof en binnen was de timmerman aan het tegels zetten Steigers rondom en een groot spandoek aan de steiger als reclame uiting. Schots en scheef op de dam en in de berm staan de auto’s geparkeerd. Ik voelde me als werkgever van vier bouwvakkers zo”n beetje de crisismanager van Nijlande.
Ik geef dan ook zonder enige terughoudendheid ongevraagd advies aan de ministers Wouter, Jan Peter en André, ga aan de slag met deze mannen en zorg dat ze aan het werk blijven met voor de hand liggende oplossingen zoals huizen isoleren, windmolens bouwen op land want dat is vier keer zo goedkoop als op zee en stimuleer het gebruik van zonnepanelen. Dit is het moment over te gaan op duurzame energie die bovendien schoon is. Nu investeren doet straks de kassa rinkelen. Deze crisis heeft ook voordelen, ik hoor niemand meer met ronkende verhalen over aandelen, de stank van deze gebakken lucht zal bij velen nog wel na ijlen.
Terug naar de bouwvakkers, zo hebben ze hele verhalen ,even later staan deze ruwe bolsters met blanke pit weer fluitend op de steiger. Bouwvakkers zijn voor mij het visitekaartje van onze maatschappij. Zij zijn van het kaliber niet lullen maar poetsen en daar is niets mis mee. Zij verdienen het dan ook absoluut niet door de crisis in zwaar weer te komen. Deze harde werkers kunnen nu door bankiers die zich schandalig hebben misdragen maar zo “Koos Werkeloos” heten . Ik hoop niet dat dit scenario werkelijkheid wordt voor deze mannen.
Nee ik luister tijdens de schaft liever naar hun verhalen , zoals deze :
Een van de bouwvakkers was klant bij een garagehouder in Zuidlaren en deze had hem een mooi verhaal verteld over Harm. Harm was een vijftiger met een brommer want een rijbewijs had hij nooit gehaald. Op een dag tankte hij benzine voor zijn brommer in de stromende regen de garagehouder die Harm goed kent wijst op een 45 km autootje “Man dat is net een autootje voor jullie, je kunt er met zijn beiden inzitten en je zit mooi droog en dan kun je samen nog eens ergens heen, je moet toch eens met je vrouw overleggen of dat niks voor jullie is.” Het lijkt Harm wel een goed idee maar vraagt Harm wat betekent die 45 ?” “Nou zegt de garagehouder “als je hier om 4 uur weg rijdt dan ben je om 5 uur in Groningen en het mooie is dat je geen rijbewijs nodig bent”. Een week later komt Harm weer tanken en de garagehouder vroeg “Nou heb je al met je vrouw over het autootje gehad?” “Ja.zeker”, zei Harm,” ze vond het wel een goed idee vooral dat je met regen mooi droog zit , maar ze zei:
” Maar wat moeten wij om vijf uur in Groningen“?

Afrikanen

Afrikanen

Zeventien Afrikanen denderen over mijn televisiescherm op deze zondagochtend.
Ze vormen de kopgroep van de marathon van Rotterdam. Het is vandaag de hele dag
sport op de tv vanwege het 50-jarig jubileum van Studio Sport. Naast deze marathon zijn er schimmige zwart-wit beelden van de jaren vijftig, toen we slecht één tv zender hadden en toen dit nog gewoon Sport in Beeld heette. Tja nu zijn er alleen in Nederland al tien zenders, waarvan er zeven zijn waar ik zelden naar kijk. Een overdosis aan flut programma ’s is dan ook het resultaat ,er zijn veel flut en pulpbladen . Je kunt de schuld van al deze bladen niet geven aan de handige zakenlui die deze bladen uitgeven, hun gaat het zoals zoveel in onze wereld alleen maar om het geld. Nee, zolang wij consumenten ze kopen wordt deze ongein uitgegeven . Het zegt iets over onszelf. Willen we serieus betrouwbaar nieuws of gaan we voor de roddel en de sensatie? Zo is het ook in de sport, loopt iemand zo hard omdat hij ongeoorloofde pepmiddelen gebruikt of heeft hij er echt keihard voor getraind? Of de winnaar van de marathon van Rotterdam de Keniaan Kibet iets gebruikt heeft weet ik niet maar wel dat hij in de laatste honderd meter er nog een geweldige eindsprint uitperste en daardoor een landgenoot versloeg in de beste tijd ooit gelopen in de stad aan de Maas.
Even later hoor ik Frank Snoeks vanuit het stadion van Volendam, hij gaat de wedstrijd tegen Feyenoord verslaan Hij voelt zich thuis achter de dijk waar hij in de jaren vijftig de legendarische topscorer Dick Tol bijgenaamd de Knoest nog heeft zien voetballen. Dit dorp kun je wekelijks zien in de Palingsoap, het zijn harde werkers met humor die niet van kapsones houden. Kijkend naar de ontknoping van de Ronde van Vlaanderen, hoor ik op de radio dat Feyenoord met 1-0 voor staat. De ronde van Vlaanderen wordt eveneens als vorig jaar op glansrijke wijze gewonnen door Stijn Devolder … een Vlaming.. en even later hoor ik op de radio dat de wedstrijd in Volendam tegen Feyenoord wordt gewonnen door .. Volendam, waardoor ze voor het eerst dit seizoen niet meer onderaan staan. Sport is prachtig, vooral als je tussendoor in de tuin van de zon kunt genieten, even de ogen dicht dan hoor je op de achtergrond het geluid van de N33 en dichtbij het prachtige gezang van de vele vogels, ondertussen reis je in gedachten naar verre landen, tja in gedachten kom je overal. Op het eind van deze zonnige middag wandel ik samen met de vrouw nog even achteruit. Een groep wielrenners en enkele hardlopers komen we tegen, zal het dan toch zo zijn dat zien sporten ( op de tv) verleidt om zelf te gaan sporten? Hier zit een kern van waarheid in, want reclame werkt. Sommige ondernemers kiezen er voor om in tijden van crisis minder uit te geven aan reclame. Dat schijnt een verkeerde bezuiniging te zijn. Onderzoeken hebben aangetoond dat je dan juist moet laten zien dat je er bent. Uit de praktijk weet ik dat dit klopt. Ik mag wel oppassen zo lyrisch te zijn over adverteren want zo meteen verlies ik mijn plekje nog in de Schakel. Ik denk dat ik morgen – zeventien – Afrikaantjes ga poten,maar of mijn vrouw hier blij mee zal zijn? Waar ik zelf heel blij mee was, is met de uitspraak van Barack Obama – de kernwapens de wereld uit – hij raakte mij regelrecht in het hart. Hebben we toch niet tevergeefs met bussen vol uit Rolde en honderdduizenden gelijkgezinden op het Museumplein en het Malieveld gestaan in de jaren “80. Obama ? Yes we can !!!

.