Gieten

Donderdagavond deed mijn vrouw mee aan een bridgedrive in Gieten. Omdat ik op dezelfde tijd een vergadering had besloot ik met haar mee te liften, hoewel het prima fietsweer was.
In Anderen moest ze nog even haar kaartpartner ophalen voor deze avond. Rijdend naar Anderen en dan richting Gieten, geniet ik van onze omgeving met al die verschillende groene tinten. Bij de oprit van N 34 staan de lantaarnpalen er nu ook . Achter de drie rotondes staan drie auto”s bij de hangplek en voetballen er twee jongens in de kooi. Ik stap uit op de kruising bij de Spiekersteeg en wandel naar het gemeenthuis. De Rolder wethouder passeert me opdat moment met …de fiets , maar ja hij is ook van milieuzaken.
Na een zeer geanimeerde vergadering liep ik richting Adolfs tegenwoordig Jimm’s geheten. Vanaf de straat zag ik dat de kaarters nog druk bezig waren. Van een rookster die buiten stond hoorde ik dat het zeker nog een half uur zou duren. Het café was dicht en daar sta je dan tegen elfen s‘avonds aan de Stationsstraat. Ik dacht dan ga ik even naar Lammie- café Veninga- ook die was ook dicht. Ik besluit richting de Dorpskerk te lopen en kom een vrouw met een hond tegen die vriendelijk groet.
Verder lijkt het uitgestorven in Gieten zelfs bij The House Op een door de weekse avond
is het in Gieten doodstil tegen elf uur, niet helemaal want om precies elf uur slaat de
torenklok elf keer. Zelfs bij Braams en bij de Ponybar is de deur gesloten. Zou er dan om elf uur in de hoofdplaats van Aa en Hunze zelfs geen pilsje meer te scoren zijn ? Ik besluit naar de PéGé bar te gaan. Hier is nog reuring, sporttassen liggen bij de voordeur en binnen is het gezellig. Gelukkig “Gieten leeft nog” om elf uur op donderdagavond. Aan de bar een ouder echtpaar en verder veel jongelui, meest sporters die nog even napraten. Ook het biljart is in gebruik. Er is een discussie aan de gang tussen drie jongelui en Peter de caféhouder of hij nu wel of niet heeft meegelopen in de Run van Gieten. Peter zegt een tijd gezet te hebben van 44 minuten en nog wat over de tien kilometer. Ik vind dat een knappe tijd en ook al heeft hij het verzonnen, deze tijd past bij hem. Met al deze jongeren in het café denk ik even terug aan wat er s’middags gebeurde bij Hendrik Kok in Rolde. Jongelui de z.g. “hangjongeren” hadden daar een programma geregeld voor de bewoners waaronder schapen drijven. Ze hadden het prima georganiseerd vanaf de Ziel kon ik gewoon de pijlen volgen Het was prachtig om te zien hoe de honden de schapen in het gelid kregen. Totdat er een schaap ontsnapte richting N 33 , er werd toen door de jongeren, die allen een rode zakdoek om de nek hadden, een ware jacht ontketend .Actie dus. Met deze jongeren in Rolde is niets mis integendeel maar ze willen gewoon een vast onderdak. Een plek waar ze hun gang kunnen gaan. De aanvoerster Joy weet dat dan ook prima te verwoorden. Ondertussen was het half twaalf geworden en liep ik terug naar Adolfs .. nee Jimm’s. De bridgedrive was juist afgelopen, de prijzen werden bekend gemaakt en uitgedeeld door een charmante dame. Deze dag was ik bij de hangjongeren in Rolde en was ik later op de avond zelf een hangoudere in Gieten, het enige verschil is de leeftijd. Maar we zijn allen tijdgenoten, toen we Gieten verlieten sloeg de klok .. 12 keer .

Prijzen

De meeste mensen zijn dol op prijzen. Ik ben hartstikke blij als ik bij een verloting een blik gehaktballen win. Laat staan als je veel geld wint. Heel veel mensen doen mee aan loterijen waarvan de Staatsloterij de bekendste is. Vooral de Jackpot is populair. Maar vaak komt het er op neer dat mensen een “eigen geldje”al als een prijs beschouwen . Daardoor sta je weer even met beide benen op de grond. Want laten we wel wezen. De kans is groter door de bliksem getroffen te worden dan de Jackpot te winnen. Maar toch blijft er iets aantrekkelijks aan de droom de jackpot te winnen. Laatst stond de Jackpot bijvoorbeeld op 15 miljoen. Dan denk ik, deel die 15 miljoen door 15 dan hebben we 14 extra blije mensen die allemaal een miljoen hebben gewonnen. Persoonlijk vind ik een miljoen nog een ongelooflijk hoog bedrag dus als we dat bedrag delen dan zouden 30 mensen een half miljoen winnen of nog een stapje minder, 600 mensen 25.000 euro. Een prachtig overzichtelijk bedrag, waarbij in ieder geval meer inzichtelijk is wat je ermee kunt doen en hoe blij de staat je dus eigenlijk heeft gemaakt. En dan te bedenken dankzij de recessie je dit geld ook nog beter kunt besteden gezien de dalende prijzen. Eigenlijk zijn deze “kleinere”prijzen leuker want dan worden er elke maand gemiddeld twee mensen gelukkig in elke gemeente .Of, blijft toch de Jackpot de grote droom?
Na deze overpeinzingen ga ik maar weer over op de orde van de dag. Toen ik zaterdag mijn krantje uit Rolde haalde zag ik rijen trotse ouders en nog trotsere opa’s en oma’s toen de kar van Rudie Smit vanaf de Boerbos vertrok met de kampioensvoetballertjes van F2 – F5 en C2 om een ereronde door Rolde te maken. Als je een prijs gewonnen hebt moet je dat met plezier kunnen tonen.

Zo gaat het ook bij Awards – onderscheidingen – voor een bepaalde prestatie.
Laatst was ik een paar dagen in Maastricht en toen ik daar wat rondwandelend richting het MVV –stadion “De Geusselt” door een doorsnee woonwijk vlak achter het station kwam hoorde ik daar van een lofwaardig initiatief. In een gewoon woonhuis was het buurthuis gevestigd. Ik zag een vergadertafel met daaromheen stoelen in een kale ruimte. Dat was het.
Op het raam waren twee affiches geplakt. De een ging over huishoudelijk geweld, de ander was een oproep om mensen te nomineren voor de Vonkie-Vonkie Awards.
Hier wilde ik meer van weten, alleen de naam al maakte mij nieuwsgierig. Er was niemand aanwezig in het buurthuis op dat moment, dus belde ik aan bij de buren. Ik kreeg van een enthousiaste buurvrouw in rap Limburgs te horen dat het hier ging om de prijs voor wat wij in Drenthe “goed Naoberschap” noemen. Tot een bepaalde datum konden drie buren een van hun buren nomineren als een ”goede buur”. Deze nominatie moest aan drie voorwaarden voldoen: het mocht geen familie zijn – er moest een lijst bij van minimaal tien handtekeningen van andere buurtbewoners – en waarom men ze goede buren vond.
De naam Vonkie-Vonkie Awards was bedacht omdat er van de buren “vonken” moesten
overslaan. Ik vind dit een leuke manier om mensen in het zonnetje te zetten die iets betekenen voor hun directe leefomgeving. Een initiatief die in Aa en Hunze zo kan worden overgenomen. Het is niet hetzelfde als een dikke prijs winnen, maar wel iets waar je een buurt sterker en vriendelijker mee maakt. Een win-win situatie zou onze burgervader zeggen. Ericie-Awards vindt ik daarom voor Aa en Hunze wel een inspirerende naam.

Droom en werkelijkheid

Ik droomde dat ik teveel bier had gedronken en een rare fietstocht maakte rond Bad Bentheim. De droom begon dan ook met een bezoek aan de Grolsch brouwerij in Enschede met collega’s uit onze gemeente. Hier werden we door een studente tot in de finesses geïnformeerd over het brouwproces. 60.000 flesjes bier worden hier gevuld in een uur,dit alles geheel automatisch en ik moest ze allemaal binnen een uur leeg drinken. Dit noemde men “ product confrontatie”, kwaliteitsbewakers hielden me in de gaten. Na tien flesjes hielp een aardige collega mij- die van zijn leven nog geen bier had gedronken- hij deed mee onder het motto: “Op een dag drink je geen bier maar Grolsch”….Na een flesje stopte hij er al mee en zei: “Doe mij maar bessen met jus”, dus aan hem had ik niets. Gelukkig was er een andere collega die er wel pap van lustte, hij dronk mee onder het motto: “Een blije drinker fietst het er wel weer uit” Ook enkele “Toppers” dronken mee en ineens zat ik op de fiets met dit vriendenteam . Mijn eigen vrouw was er ook bij en dankzij de bierdoping onderhielden we een straf tempo. Aan kop van het peleton sleurden twee top-atleten opgejaagd door een meisje met rooie haren.. Ineens regende het met bakken uit de hemel… tja en er waren mensen die alleen een overhemd of T-shirt aan hadden , er was er zelfs een bij die alleen maar een zonnebril op had. Dit team was van binnen en buiten nat en dit waardeerde het talrijke publiek in dit glooiende groene landschap rond Bad Bentheim zeer. Ze wierpen dan ook emmers water over ons heen , toen er met emmer en al werd gegooid schrok ik wakker. Wat kan een mens raar dromen, sommige dingen raken aan de waarheid, maar ook vaak totaal niet. Tja dromen zijn niet altijd bedrog, want de ultieme droom van het dames elftal van Gasselternijveen is uitgekomen … ze zijn KAMPIOEN geworden. Ze gaan naar de derde klasse mede dankzij hun inspirerende coach Jaap van der Veen. Met rust stond Gasselternijveen tegen Nieuw Roden nog met 3-1 achter. De donderspeech van Jaap bleek na rust zijn uitwerking niet gemist te hebben. In minder dan geen tijd wist men de achterstand om te zetten in een voorsprong. Door doelpunten van Manon Twikkeler die maar liefst vier keer scoorde , Chantal Pruim en Ingrid Bakker die ieder twee keer het net lieten trillen kon Gasselternijveen met een 8-4 zege het kampioenschap veilig stellen. Tja de mannen degraderen en de vrouwen breien het weer recht. Ik denk niet dat voorzitter Piet Wolters nu als een paradijsvogel door Gasselternijveen gaat paraderen want dat past niet bij hem, maar trots zal hij zeker zijn op deze meiden. Meiden proficiat ! .

Plakken

Vrijdagmorgen negen uur mijn nieuwe mobiel gaat voor de eerste keer. Ik ben een onhandige kluns met een mobiel. Ik druk eerst de verkeerde knop in. Even later de goede , ik zie op mijn scherm dat de provinciaal medewerkster van mijn partij belt. Ze is om elf uur in Westerbork om rozen te halen of ik er dan ook kan zijn om de materialen voor de Europese verkiezingen in ontvangst te nemen. Tegen twintig voor elf draai ik de Klaas Steenweg op.
Via de rotonde in Marwijksoord rijdt ik in een aangenaam ochtendzonnetje richting Grolloo. Grolloo dankt zijn bekendheid aan Harry Muskee. Gisteravond hoorde ik Harry nog bij “Met het oog op morgen” i.v.m. zijn nieuwe CD Cats. Deze authentieke Drent blijft onder alle omstandigheden zichzelf. Vanmorgen hoorde ik een radiocolumnist nog over zijn eerste LP” Windows of mij eyes”, Harry zijn grote liefde was vertrokken en hij keek uit het raam was de strekking van zijn verhaal terwijl recensenten er hele diepgaande beschouwingen aan wijden.

Als ik in Westerbork mijn auto bijna geluidloos bij Harry Leever voor de deur parkeer, gaat mijn mobiel. “Ik sta hier bij de Westerburcht op de parkeerplaats”,klinkt een mij bekende stem en even later zie ik de licht gele auto van de immer goed gehumeurde partij medewerkster, en op hetzelfde moment komt ook de collega uit Emmen aanrijden. We besluiten even te blijven plakken en bij te praten in het café. Een jongedame in keurige outfit met op haar revers ”Grand Café “ neemt de bestelling op. Ik ben toch wat gebiologeerd door de tekst Grand Café , maar hier in Westerbork bij Abdij de Westerburcht past deze naam. Toen de koffie kwam ging het gesprek al snel over Essent en de verkoop aan het weinig groene Duitse RWE. Principes en geld gaan, ook in de politiek, meestal niet samen en een meerderheid van onze raad koos dan ook voor het geld. Wat ze in politiek Aa en Hunze wel samen doen is het gezamenlijk beplakken van de verkiezingsborden. Zaterdagmorgen bij gemeentewerken was het weer zover. Het is een lekker kledder feest met lijm en kleurrijke plakkaten. Een beetje stangen in ontspannen sfeer is ook een vast onderdeel… hoewel ontspannen sfeer? Partijen die een uur te laat waren zorgden voor verwarring en spanning bovendien had een van hen een”beestachtig” groot affiche bij zich. Er was ook een partij die zekerheid predikt op een buitenmaats Berlusconi-achtig affiche waarin de suggestie wordt gewekt dat met een mooie meid Europa wel uit de crisis komt. Het resultaat van deze plakochtend kunt u nu in alle dorpen bewonderen het zijn echt moderne kunstwerken geworden die u misschien inspireren te gaan stemmen voor Europa.

Ook in Europa, maar dan dichtbij was zondag de Broekstreek-Ster-Wandeltocht. Al voor negen uur liepen de eerste wandelaars uitgedost met petten en rugzakken langs ons huis. Het schijnt elk jaar drukker te worden met dit wandelgebeuren in Ekehaar.
Het is “zon”dag en die moet je niet in ledigheid doorbrengen, ik besluit ter kerke te gaan om aan politieke hype”s en de waan van de dag te ontsnappen. De dominee begint zijn preek met het ontslag van Marco van Basten en memoreert het commentaar van oud Roldenaar Johan Derksen daar op. Dacht ik aan de waan van de dag te ontsnappen en dan dit… hij maakte het in de rest van de preek goed door aan te geven dat je door teamgeest te kweken de wereld een beetje mooier en menselijker kunt inrichten. Het aanbrengen van teamspirit daarbij ontbrak het bij San Marco , tja een goed paard is nog geen goede ruiter.

Plakken

Vrijdagmorgen negen uur mijn nieuwe mobiel gaat voor de eerste keer. Ik ben een onhandige kluns met een mobiel. Ik druk eerst de verkeerde knop in. Even later de goede , ik zie op mijn scherm dat de provinciaal medewerkster van mijn partij belt. Ze is om elf uur in Westerbork om rozen te halen of ik er dan ook kan zijn om de materialen voor de Europese verkiezingen in ontvangst te nemen. Tegen twintig voor elf draai ik de Klaas Steenweg op.
Via de rotonde in Marwijksoord rijdt ik in een aangenaam ochtendzonnetje richting Grolloo. Grolloo dankt zijn bekendheid aan Harry Muskee. Gisteravond hoorde ik Harry nog bij “Met het oog op morgen” i.v.m. zijn nieuwe CD Cats. Deze authentieke Drent blijft onder alle omstandigheden zichzelf. Vanmorgen hoorde ik een radiocolumnist nog over zijn eerste LP” Windows of mij eyes”, Harry zijn grote liefde was vertrokken en hij keek uit het raam was de strekking van zijn verhaal terwijl recensenten er hele diepgaande beschouwingen aan wijden.

Als ik in Westerbork mijn auto bijna geluidloos bij Harry Leever voor de deur parkeer, gaat mijn mobiel. “Ik sta hier bij de Westerburcht op de parkeerplaats”,klinkt een mij bekende stem en even later zie ik de licht gele auto van de immer goed gehumeurde partij medewerkster, en op hetzelfde moment komt ook de collega uit Emmen aanrijden. We besluiten even te blijven plakken en bij te praten in het café. Een jongedame in keurige outfit met op haar revers ”Grand Café “ neemt de bestelling op. Ik ben toch wat gebiologeerd door de tekst Grand Café , maar hier in Westerbork bij Abdij de Westerburcht past deze naam. Toen de koffie kwam ging het gesprek al snel over Essent en de verkoop aan het weinig groene Duitse RWE. Principes en geld gaan, ook in de politiek, meestal niet samen en een meerderheid van onze raad koos dan ook voor het geld. Wat ze in politiek Aa en Hunze wel samen doen is het gezamenlijk beplakken van de verkiezingsborden. Zaterdagmorgen bij gemeentewerken was het weer zover. Het is een lekker kledder feest met lijm en kleurrijke plakkaten. Een beetje stangen in ontspannen sfeer is ook een vast onderdeel… hoewel ontspannen sfeer? Partijen die een uur te laat waren zorgden voor verwarring en spanning bovendien had een van hen een”beestachtig” groot affiche bij zich. Er was ook een partij die zekerheid predikt op een buitenmaats Berlusconi-achtig affiche waarin de suggestie wordt gewekt dat met een mooie meid Europa wel uit de crisis komt. Het resultaat van deze plakochtend kunt u nu in alle dorpen bewonderen het zijn echt moderne kunstwerken geworden die u misschien inspireren te gaan stemmen voor Europa.

Ook in Europa, maar dan dichtbij was zondag de Broekstreek-Ster-Wandeltocht. Al voor negen uur liepen de eerste wandelaars uitgedost met petten en rugzakken langs ons huis. Het schijnt elk jaar drukker te worden met dit wandelgebeuren in Ekehaar.
Het is “zon”dag en die moet je niet in ledigheid doorbrengen, ik besluit ter kerke te gaan om aan politieke hype”s en de waan van de dag te ontsnappen. De dominee begint zijn preek met het ontslag van Marco van Basten en memoreert het commentaar van oud Roldenaar Johan Derksen daar op. Dacht ik aan de waan van de dag te ontsnappen en dan dit… hij maakte het in de rest van de preek goed door aan te geven dat je door teamgeest te kweken de wereld een beetje mooier en menselijker kunt inrichten. Het aanbrengen van teamspirit daarbij ontbrak het bij San Marco , tja een goed paard is nog geen goede ruiter.

Koninginnedag

Wij zijn niet zulke Koninginnedag vlaggers, wel steken we op 4 en 5 mei altijd de vlag uit,
maar tegen elf uur dacht ik waarom zal ik op de 100e geboortedag van Juliana, als eerbetoon
aan haar, de vlag niet uitsteken?
Dus pakte ik de ladder en deed de vlag in de houder. Mooi die hing. Even later zie op de tv, wat miljoenen anderen ook gezien hebben, een zwarte in elkaar gedeukte auto stuurloos richting De Naald rijden en daar tot stilstand komen. De bus met de geschrokken koninklijke familie die enkele seconden eerder naar rechts gingen, hoorden een klap en zagen de ernstig gewonde mensen her en der op het asfalt liggen. Even later is het feest voorbij. Een totaal verdwaasde man heeft in een klap een mooie dag voor miljoenen tv kijkers en het werk van duizenden vrijwilligers kapot gemaakt. Ik haal de vlag die ik net heb opgehangen weer binnen, het feest is al voorbij voordat het begonnen is.
Wat een droefenis, de volgende dag blijkt dat er zeven doden te betreuren zijn. Ik denk aan mijn broer die bij de gemeente Apeldoorn werkt en maanden bezig is geweest met de voorbereidingen. Dan is er die kamikaze piloot die met een snelheid van 100 kilometer dwars door de hekken en de mensenmassa vliegt. Bij alle toegangswegen betonblokken hoor ik veiligheids freaken al roepen, tja dan is Apeldoorn Apeldoorn niet meer.
Er waren 30 draaiboeken en alle bewoners, en hun familie, van de huizen die langs het parcours staan waar de Koninklijke stoet passeerde waren gescreend. De vijver waar Maurits met een touw over “liep” was ‘s morgens nog door duikers doorzocht op explosieven. De media reppen over een aanslag maar in mijn beleving was het een dollemansrit met verschrikkelijke gevolgen.” Even Apeldoorn bellen” heeft door de kamikaze actie van één individu in een zwarte Suzuki haar onschuld verloren. Dat spotje kan de prullenmand in.
Enkel uren later zien we de koningin op de tv en dat ze aangeslagen is dat “voel”je.
De gesproken woorden kwamen uit haar hart maar het leed voor alle betrokkenen zal nog
lang na-ijlen.
Door dit drama in Apeldoorn ben je bijna vergeten dat er daags voor Koninginnedag heel veel Nederlanders werden verrast met een lintje. Ondanks dat het systeem van decoreren aan renovatie toe is waren de meeste uitverkorenen er blij mee. Het systeem waarin bekende Nederlanders en de blanke mannen van boven de zestig met een beginnend buikje de meeste kans maakt deugd van geen kant…… Gelukkig zijn er vrouwen die het desondanks lukte toch een lintje te krijgen. Een ervan ken ik persoonlijk en ze heeft de onderscheiding dik verdiend, hoewel ik het haar man ook wel gegund had en ja inderdaad hij is boven de zestig en heeft geen beginnend buikje en zo zie je maar weer dat niets zwart of wit is.. tjonge wat een ambivalente column..mogen mannen nu wel of niet een onderscheiding ? Nou deze man wel !