Kippen

Als plattelander heb ik sinds een week weer kippen. De laatste keer dat ik kippen had werden ze door een bunzing gedood, maar een aardige buurman schonk me een haan en drie kippen.
Van je buren moet je het hebben, nietwaar? Ondertussen heb ik ze ook namen gegeven. De haan noem ik Hertog Jan, de beide Ancona kippen Maria en Bertha en de gepikte bruine kip Amalia. Tja, ook in de dierenwereld is er vaak niet veel tolerantie voor de zwakkeren, ik vind dat de Dierenpartij hier weleens tegen op mag treden. Een beetje meer kippendrift en minder haantjesgedrag is goed voor mens en dier. Dierenliefde is in ieder geval een begin om Liefde, zoals wijlen Simon Vinkenoog die predikte, in onze wereld terug te brengen. “Praat veel met je kippen” was het advies van de buurman, kweek vertrouwen, dan leggen ze ook beter. Hij heeft gelijk, ik had vanmorgen maar zo twee eieren uit het hok gehaald. Elke ochtend kraait de haan ons wakker, dus de wekker kan weg. Ook ontstaat er een competitie met de haan van de buurman. Door competitie blijf je jezelf meten met anderen en het geeft je zelfvertrouwen als je wint. Ik keek gisteren nog even in het tuinschuurtje, naast het kippenhok, naar wat tuinmateriaal toen ik de haan hoorde zeggen “Meisjes we hebben nu even werkoverleg.” Ik verstijfde, in sprookjes spreken dieren maar hier in mijn kippenhok dus ook. De haan vervolgde “We hebben nu een nieuwe baas en hij lijkt me best aardig, dus verwacht ik dat jullie ook je best gaan doen om elke dag een ei te leggen.” “Elke dag?”riep Bertha. ”Dat kan ik niet op brengen en het is toch leuker en spannender om om de dag een ei te leggen?” Ja dat vonden Maria en Amalia ook. Hertog Jan die geen tegenspraak gewend was krabde zich eens achter de oren en sprak de hanige woorden: “Kippen hebben de plicht eieren te leggen, ik ben de baas dus jullie hebben te doen wat ik zeg.” “Je lijkt wel een dictator” zei Maria.
“Alle dagen kippen neuken en ons ook nog vertellen hoe vaak we moeten leggen, wie denk je wel dat je bent?” Hertog Jan kraaide maar wat , want hier had hij niet van terug. Ondertussen verwijderde ik mij uit de schuur en hoorde nog net dat Amalia zei “We pikken het niet” ondertussen pikte ze wel het laatste legmeel uit de voerbak. Ik ben blij met mijn kippen… En de haan? Och ja door hem wordt je herinnerd aan je eigen ‘haantjesgedrag’ de spiegel die de meeste mannen nodig hebben.

Verslavingen

Op de televisie zie ik de wielrenners stampend op de pedalen zwetend en vloekend maar ook devoot kruisjes slaand de Alpen doorkruisen . Velen van hen die er vorig jaar nog bij waren doen nu niet meer mee. Zij zijn uit de koers genomen. Gestraft, omdat ze epo gebruikten of andere spierversterkende middelen of sommigen zelfs bloeddoping. Ze waren verslaafd aan pepmiddelen om tot een betere prestatie te komen.

Een van hen Tom Boonen die bij de gratie van de hoge heren toch mee mag rijden, gebruikte zelfs cocaine. Ook de Lord of the Rings onze Joeri van Gelder, gebruikte cocaine om zich beter te voelen. Hij is zwaar gestraft, want hij is zijn baan kwijt en mag twee jaar niet in de ringen.

Waarom “gebruiken” mensen of raken ze verslaafd? Voor sommigen om beter te kunnen presteren, anderen die verslaafd zijn aan drank of drugs hebben vaak “problemen” in werk of relatiesfeer. Verslaving biedt geen oplossing en toch vlucht men hier in.
Bovengenoemde verslavingen zijn ernstig en bovendien ook nog ongezond.

Er zijn ook nog andere vormen van verslaving zoals: roken,gokken, status, macht, geld,seks, eten of juist niet eten. Ik zal het eerlijk toegeven, ik ben ook verslaafd en wel aan gezelligheid. Ik ben daar te vinden waar het gezellig is. Is dat erg? En mag dat?

Ja natuurlijk mag dat, ik was laatst op een feestje en rond de grote tafel was het ontzettend gezellig, ineens zei iemand die zelf een leuke inbreng had “Ja, wij kunnen er toch ook niets aan doen dat we zo gezellig zijn”. Ik was het roerend met hem eens en daarom beste mensen doe mee aan de gezelligheidsverslaving, beleef het leven, geniet.

Zoals afgelopen week in Gieten bij het Oostermoerfeest. Iedereen op straat in een plezierige stemming, mooi weer, prachtige optocht en wat een saamhorigheid. De gezelligheidsmomenten liggen voor het oprapen als je samen iets “opbouwt”. Er is geen betere medicijn dan samen werken. Juist als je het moeilijk hebt.

Door persoonlijke verliezen van dierbaren zou je het van ellende op een zuipen kunnen gaan zetten, het helpt echter niet, het maakt de ellende alleen maar groter. Zoek je vrienden op, vier het leven, ga samen sporten, fietsen, wandelen … ja ga samen iets doen
Onlangs hoorde ik van iemand die een groot verlies geleden had ,” De woensdagavond is voor mij heilig, ik ga dan altijd met een club mannen sporten en dan gezellig nazitten,” … hij is verslaafd aan ” zijn woensdagavond” .. een zeer goede en gezonde verslaving . Er is niets mis met gezelligheidsverslaving het zijn de vitaminen voor de ziel.

Enkele Buien

‘s Morgens om even over achten gingen de eerste vierdaagse fietsers al bij ons huis langs.
Deze ochtend had ik om negen uur een afspraak in Gieten dus reed ik ook een deel van de
route. Vanaf Nijlande volgde ik de bordjes ik voelde me een beetje een zwartrijder. Maar ja
ik moest die kant toch uit. Kronkelend door Rolde ging het richting Hoornse Bulten voor het viaduct bij de Hendrik Kok moesten de “grote jongens” rechtdoor en de toeristen linksaf.
Langs de volkstuintjes en de boerderij van de familie Brands ging het rechtsaf op de Gieterstraat. Bij de afslag Anderen ging ik rechtdoor en moesten de fietsers met de waarschuwing “Kijk uit” richting Anderen. Tot nu toe was het droog dus goed fietsweer.
Na een zakelijke afspraak fietste ik door naar mijn maat, want we zouden samen gaan fietsen.
Mijn maat had een route uitgestippeld, een poosje later fietsten we richting Exloo, want hij had daar een boodschapje. In Buinen bij de gerenoveerde haven namen we lunchpauze. Er zal nooit meer een boot komen in deze haven, maar voor de Buiners blijft het toch een historische plek We hadden onze boterhammen nog niet op of er kondigde zich een donderbui aan. Als de bliksem trokken we de regenkleding aan. We gingen verder door de Staatsbossen. Halfweg was het weer droog , dus gingen de regenpakken weer uit. In Exloo ging het regelrecht naar een schoenenzaak. Mijn maat haalde een schoen uit zijn fietstas en liep er mee de winkel in. Net als bij de bakker moest je een nummertje trekken. Toen hij bij de balie aan de beurt was dacht ik hij zal de schoen wel aanbieden ter reparatie, niet dus, hij wenste de goede kleur schoensmeer bij zijn schoen. De dame achter de balie rook even aan de schoen keek nog eens naar de bruine kleur en adviseerde voor deze schoen kleurloze schoensmeer. Tjonge jonge, fiets je voor een potje kleurloze schoensmeer helemaal naar Exloo. Maar ja we moesten toch een doel hebben, volgens mij was die dame achter de balie het doel. We hadden zin in koffie en konden net voor de volgende donderbui onder grote parasols toch buiten zitten. De jongeman die de bestelling opnam probeerde ons nog te verleiden er iets lekkers bij te nemen. We hadden net onze lunch achter de kiezen dus dat vonden we wat overdone. Bovendien moet ik van mijn vrouw aan de lijn denken. Toen de bui over was stapten we weer op de fiets en verkenden we het parcours van de Vuelta richting Borger. De Spaanse ronde werpt al haar schaduw vooruit. Zo staat erbij de rotonde in Gieten een grote stier, in Spanje Toro geheten. De reclamemakers die dit bedacht hebben weten te weinig van Spanje. De discussie over het ordinaire stierenvechten is net als bij ons daar ook al jaren aan de gang. Daarom is het wel een beetje dom om juist een stier als blikvanger te plaatsen. Waarom niet de Familia Sagrada het kunstwerk van Gaudi, de kathedraal van Barcelona? Of grote flessen wijn uit de Rioja of Flamingo-danseressen? Tja en dan wordt bij de plaatsing van de stier ook nog eens Franse Champagne gedronken, Nederlanders blijven cultuurbarbaren… Ondertussen bereiken we Borger waar de vakantiedrukte in het centrum ondanks of dankzij de vele buien weldadig aandoet. We nemen een zak patat, een Nederlands product.

Op de Camping

We zaten een paar weken op de camping en zoals ik al wel wist, een camping is eigenlijk gewoon een klein dorp waar mensen in tenten of caravans leven.
Eigenlijk een soort vluchtelingenkamp met veel comfort . Bovendien tref je elkaar vele keren per dag bij de wasbak, de wc of de afwasgelegenheid. Je bent vrij, je hebt alle tijd en de gespreksonderwerpen gaan dan ook over het weer en de bezienswaardigheden in de omgeving. Als je voor de tent zit en passerende buren “een woord voor de dag”
meegeeft, zijn de meesten verrast en ontstaat meestal een leuk gesprek.
Als je de mensen langs ziet lopen of als je steeds samen staat af te wassen ga je vaak al inschatten waar de mensen weg komen en wat voor beroep ze hebben. Dit blijkt heel vaak te kloppen. Aanspraak hadden we ook met onze nieuwe buren op de camping, een leuk jong stel uit Maastricht, ik schatte dat hij kandidaat-notaris was en dat zij advocaat, het was echt zo’n hockeymeisje die dat er als hobby bij doet.. Na enkele dagen bleek dat onze gedachten over dit stel exact klopten, mensenkennis? Nee gewoon een goed inschattingsvermogen, denk ik.
Een jonge Schot die ik groette met bon giorno , corrigeerde mij met de woorden “I am English”. Later zag ik hem voet volleyballen op het speelveld en daar was hij handig in.
Toen hij ‘s middags weer langs de tent liep en ik hem complimenteerde met zijn voetbalkunsten, vroeg ik hem of hij voor Celtic of de Rangers was. Nee hij was fan van Manchester United en zijn favoriete plek was goalkeeper, hij ging voor de plek van Edwin van de Sar bij United.. Een ander Schots echtpaar duidelijk academisch geschoolden bemoeiden zich niet met de andere Schotten. Tegen ons buitenlanders waren ze beleefd en voorkomend. Linkse elite zou een politicus hier zeggen, maar wel leuke elite. Elke avond hadden ze de BBQ aan en gingen de geuren van vers geroosterde gehaktballen over de camping. De man zat op een stoel voor de BBQ en zijn geliefde masseerde ondertussen zijn rug zodat alles op tijd klaar kwam. Waar ook alles op tijd klaar kwam was, was op een BBQ feestje hier in onze gemeente. Dankzij een uitstekende catering met de naam “Kastanje” de medewerkers haalden dan ook letterlijk en figuurlijk “de kastanjes” uit het vuur . Op deze bijeenkomst schepte een leidinggevende op dat de mooiste vrouwen uit Gieten en Borger bij hem op de kamer zaten. Als ze alleen daarop geselecteerd worden lijken het Berlusconi achtige toestanden op het gemeentehuis in Aa en Hunze. Ik heb ze gezien en het zijn gewoon vrouwen waar je inspiratie van krijgt en daar is niets mis mee. Als ik deze vrouwen op de camping was tegenkomen had ik ze als onderwijsgevenden ingeschat , pedagogen dus.