Grenzeloos fietsen

We hadden afgesproken dat we zaterdag zouden gaan fietsen. Omdat we alle routes in het 5 sterren gebied van de Drentsche AA en omstreken zo langzamerhand wel kunnen dromen besloten we om in Duitsland te gaan fietsen. Zaterdagmorgen was het goed fietsweer en daarom reden we reden via Schoonoord – Nieuw Amsterdam en Schoonebeek de Bondsrepubliek binnen. Bij de kerk in Emlichheim parkeerden we de auto mooi in de schaduw. Er waren een aantal routes die hier starten, mijn vrouw vond 47 km.genoeg en daarom kozen we voor route 11. Buiten Emlichheim volgden we een stuk langs de Vecht en daarna kwamen we door het achterland. Alle huizen en boerderijen zijn van rode bakstenen en hebben ook rode dakpannen. Veel raamwerk zit er over het algemeen niet in. De boeren verbouwen er maïs en aardappelen en op hun schuren liggen zonnepanelen. In deze omgeving
gaan de boeren voorop wat betreft duurzame energie. Logisch want deze Duitse boeren zijn echte natuurmensen en daarbij hoort zon en windenergie. Ik ben benieuwd wanneer in Aa en Hunze zonnepanelen en windmolens ons landschap verrijken. Onderweg zagen we in het plaatsje Neu-Gnadenfeld ineens een heel apart kerkhof.
We gingen even kijken en zagen dat op dit kerkhof alle graven hetzelfde waren. We hadden dit al eerder gezien in Limburg waar eenvoudige houten kruizen de graven sierden, hier waren het grafstenen in de vorm van een lessenaar en dan niet hoger dan veertig centimeter met onder elke naam een Bijbeltekst. Eigenlijk heel mooi dat mensen na hun dood allemaal hetzelfde teken boven hun graf hebben staan… eindelijk gelijkheid
Halverwege de route kwamen we in Nieuw Schoonebeek. We hadden geluk want in dit dorp werd een Volksfeest werd gehouden. Veel mensen in Tiroler kleding waren op weg naar de feesttent op het sportveld. De straten waren prachtig versierd en daags ervoor waren, schrik niet, 75 praalwagens door het dorp met 1400 inwoners getrokken. Midden in het dorp stond naast een los staande kerktoren een beschrijving over het dorp en haar inwoners, het bleek een katholieke enclave. Thuisgekomen zag ik nog een stukje van de Tour de France, er waren winnaars en verliezers, dat is sport .. competitie. Ik heb de afgelopen weken erg genoten van de fraaie uitspraken van de TV commentatoren die de prachtige beelden vanuit Frankrijk begeleiden. Wielertermen als “de dood of de gladiolen” maar ook “ik denk dat ie een 27 heeft gestoken op het buitenblad “ en “nu komt het klimmetje eraan” etc. in ieder geval tijdvullend gelul. Maar ze weten ook “weetjes” die niemand weet. Zo wisten ze vertellen dat de “eeuwige tweede”de populaire Raymond Poulidor uit de jaren ’70., toen hij een bezoek bracht aan het sterfbed van zijn grootste concurrent de vijfvoudige tourwinnaar Jacques Anquetil , zei Jacques “Nu ben je alweer 2e”….

Afscheid

Ik was er nog nooit geweest. Sappemeer. De uitnodiging voor een uitvaart was de reden dat ik daar vrijdag was. Via de N33 eraf bij Bareveld, dan over Wildervank en via de Kielsterachterweg reed ik Sappemeer binnen. Het was even zoeken maar bij huize Sint Jozef wees een vriendelijke vrouw me naar zalencentrum Brandpunt. In het zaaltje stonden een veertigtal stoelen en daarvoor naast een formicatafel stond de kist. De formicatafel was ingericht als altaar. Er liepen een viertal besnorde “kraaien” rond en een uitvaartbegeleider. De kraaien zouden aan het eind van de viering de kist weg rollen naar de lijk auto. Een pastor vergezeld van een “hulp” en een vrouwenkoortje begeleiden het geheel. 25 mensen waren bij de uitvaart aanwezig . Dankzij de familie van haar overleden man en enkele buren uit steden waar ze ooit gewoond had waren er toch nog 25 mensen die haar uitgeleide deden. Haar man was jaren geleden al overleden en zelf had ze één broer.
Ze werd omschreven als een onrustige vrouw die na de dood van haar man wel op vijf verschillende plaatsen had gewoond en nergens “rust”vond. Nu was ze toch nog onverwacht overleden, hoewel onverwacht?
Achter de lijkwagen liepen we in processie naar het kerkhof – de assistent met het kruis voorop en daarnaast de pastor met de wijwaterkwast. Automobilisten hielden keurig halt en mensen op straat hielden hun pas in. Sappemeer kweet zich op waardige wijze van de laatste eer aan een hen onbekende vrouw. Bij het kerkhof achter de kerk stond een levensgroot Christusbeeld, ik waande me even in Rio de Janeiro, maar toen ik op de grafzerken namen als Koeneman en Bodewes tegenkwam wist ik het weer dit is Sappemeer. Na de koffietafel reed ik terug over Kiel-Windeweer, Annerveenschekanaal en Annen. In Annen ging ik linksaf want ineens bedacht ik dat ik over Eext wou rijden vanwege het Oostermoerfeest. En ja hoor ik ben nog niet onder de tunnel door en daar zaten de Puks van de Petteflets al op hun nesten. Even verder veranderde Eext in Egypte compleet met een pyramide, pyramidebouwers en prachtige zuilen. Voorbij de kerk was het “ La Ville de Boeuf “ (Ossenstad), alles in Franse stijl , schitterend. De Keukenhof omarmde de ruimtevaart en bij de Brink stonden de -Vier Jaargetijden – centraal en tot slot aan de Stationsstraat was er een ode aan het Spoor.
In combinatie met de prachtige optocht van de praalwagens heeft het dorp Eext weer bewezen dat het goed gaat met de gemeenschapszin in dit dorp.
Ook op buurtniveau zie je vormen van gemeenschapszin die warm aandoen. Zo ging een
oudere vrouw in een buurt in Rolde terug naar haar geboortestreek
waar haar kinderen en kleinkinderen wonen. Ze had in de jaren dat ze in Rolde woonde zich betrokken gevoeld bij het wel en wee van de buurtgenoten. De buurt liet dat niet ongemerkt passeren en tijdens een afscheidsborrel werd ze onderscheiden met het ereburgerschap van deze straat . Een prachtige geste die door haar emotievol in dank werd aanvaard. Mooi dat men mensen die “warmte” hebben getoond, ook warm uitgeleide doet. Afscheid nemen van iets of iemand doet pijn maar als de herinneringen goed zijn is een goed afscheid van blijvende waarde.

.

Zomer 2010

De geluiden van de vuvuzela’s zijn verstomd. Tijdens de pauze van de finale loop ik even naar buiten, het is doodstil en ook na de wedstrijd is het doodstil. Spanje heeft verdiend gewonnen, daar moet je gewoon vrede mee hebben maar het is wel even slikken. Slechts 3 minuten was Nederland verwijderd van de penalty – serie, toen Iniesta raak schoot.
Ik had er bij kunnen zijn. Een neef van mij, die connecties heeft met een KNVB bobo, had kaarten en bood mij een ticket aan maar omdat ik principieel tegen het milieu vervuilende vliegen ben heb ik bedankt…. Achteraf toch een goede keuze. Bovendien de kosten van een vliegreis kunnen vele malen beter besteed worden , dan een avondje tussen carnavals geklede oranjefanaten in een stadion zitten. Wat vooral jammer is, is dat het nu over is met de vormen van verbondenheid die er de afgelopen weken heerste in vele buurten. Ook het plezier dat veel mensen hebben beleefd aan “onze jongens” en de uitzendingen eromheen waren een feest met cabaret-achtige uitzendingen van Johan Derksen en zijn maatje René van der Gijp.
Ondertussen is het gelukkig nog volop zomer. Tuinfeesten met of zonder barbecue’s zijn aan de orde van de dag. Afgelopen week had ik het daar dan ook druk mee. Donderdagavond was het raak in Gieten en zondagmiddag in Rolde. In Gieten was een totaal verzorgde barbecue met daarbij een leuk muzikaal duo, alles tot in de puntjes verzorgd. Mooie tuin, leuke mensen , mooi weer en genoeg bier wat wil je nog meer? Dan zondagmiddag hier werd de verjaardag van een kwieke oudere gevierd. Ook hier was live muziek met een zangkwartet die bestond uit kleinkinderen en een zangduo van dochter en kleindochter. Het was erg mooi en is er een mooier cadeau denkbaar dan dat je door je eigen kinderen en kleinkinderen wordt toegezongen? Ook hier was er naast een goede catering genoeg te drinken… het was warm en dat kwam goed uit..
Ja aan de ene kant ziet alles er deze zomer heel zonnig uit. Kinderen die geslaagd zijn, leuke vakanties met onverwachte sociale en culturele hoogstandjes. Maar er zijn ook andere berichten, sommigen staan op de voorpagina’s van serieuze kranten zoals dat meer dan 2000 mensen in Oss bij Organon ontslag is aangezegd, omdat het bedrijf waar ze werken de winst wil maximaliseren. Ook hoor je bijna altijd, als je met een groep samen bent, berichten over een ziekte in de familie die een fatale afloop kan hebben. Het leven is zoals het is, je kunt winnen of verliezen , een mooie dag hebben met een zwart randje … en een mooie zomer hebben, dus geniet zolang het kan…. Het is zo als het is.

Vreugde en verdriet

Door het resultaat van het Nederlands elftal was er veel vreugde in Nederland de afgelopen weken. Het zijn gouden tijden voor de kroegbazen die zo slim zijn een oranje terras aan te leggen met daarbij een groot scherm.
Er zijn zakenlieden die in deze tijden een rondrit maken in een oranje auto en kunnen rekenen op veel belangstelling en vreugde.
Toevallig hoorde ik op de radio dat ook RTV Drenthe meedeelde in de vreugderoes. Ze hadden een uitzending, bij het kijkcijferkanon Nederland- Brazilië, in de Ponybar in Gieten. Mark Dijkhuis had via de telefoon nog even contact met oud Roldenaar Johan Derksen, die in deze tijden een aantal keren per dag commentaar mag geven op alles wat met voetbal te maken heeft. Ook voor hem zijn het gouden tijden dankzij de goede resultaten van de equipe van Bert van Marwijk vindt zijn voetbal amusementsblad veel aftrek. De kassa rinkelt, dus vreugde alom, ook bij de supermarkten met hun oranje hebbedingetjes. Naast de vreugde zie je ook groot verdriet op het beeldscherm. Dan heb ik het niet over de bewoners van Soweto die van amper een euro per dag moeten rondkomen, want die zijn die ellende tenslotte wel gewend.. Nee het gaat om de voetbalmiljonairs -de sterke mannen- die bij een verloren wedstrijd huilen als kinderen. “Echte mannen huilen niet”, is een gevleugelde utspraak, nou ik heb de afgelopen week nog nooit zoveel mannen zien huilen. Het is ook wel te begrijpen want het is natuurlijk vreselijk dat de tegenpartij meer ballen tussen de doelpalen heeft geschoten dan jij. Het absolute kijkcijferkanon, de kussende, dansende en zingende Diego Maradonna was minutenlang in beeld tijdens een troostende omhelzing met zijn dochter, na de dik verloren wedstrijd tegen Duitsland. Een tribune verder danste Angela Merkel in extase langs Blatter en Zuma. Het verschil in blijdschap en droefenis is: een goede pass of een verkeerde inschatting van de keeper en het hele land is in vreugde of in rouw. Gelukkig is het “ maar een spelletje” en over een week is alles weer voorbij . Vreugde of verdriet van een volk is afhankelijk van wat er zich deze week nog op de groene mat afspeelt. Ik hoop op Nederland, dan mag Bert van Marwijk van mij alle spelers kussen te beginnen met zijn schoonzoon – Mark van Bommel – Kussen is een uiting van vreugde en verdriet, er wordt immers nergens meer gekust dan bij bruiloften en uitvaarten.

Limburg

“Mooi is ons Limburgs land”, en dan in hun dialect zoals Daniel Lohües in het Drentsch “daor bin ik geboren daor kom ik weg”, klonk dit uit dertig kelen van het jeugdkoor op de binnenplaats van een boerderij in Reijmerstok. Wat ze zongen klopte want we hadden op deze zondag een schitterende fietstocht gemaakt door het Limburgse Heuvelland.. We volgden de Plateau route die ons via de omringende groene hellingen door magnifieke mooie verstilde dorpjes bracht. In kerkdorpen met namen als Banholt, Bruisterbosch, IJzeren en Scheulder waande je je terug in de tijd waarvan Wim Sonneveld zong over “ons dorp”. Maar in dit vijfsterren gebied is niet alleen de natuur mooi maar ook de mensen zijn er vriendelijk en nemen de tijd voor een praatje.
Door onze gastvrouw werden we ontvangen met wijn en een Limburgse vlaai Het door de echtgenoot met eigen handen gebouwde vakwerk-huuske was van alle gemakken voorzien.
Aan de wegkant hadden we een terras en van over de heg kreeg je een vriendelijk glimlach van passerende dorpsgenoten. Ook een praatje met een van de buren gaf je inzicht in het leven in het Limburgse land. “Hoe kan het dat men hier zoveel op de PVV heeft gestemd” was mijn vraag , haar antwoord “Nee niet hier, maar in Kerkrade, maar ja nu ons Camielke
(minister Camiel Eurlings-gk-)uit de politiek is, stemmen mensen hier op andere Limburgers en die zijn niet van het CDA” Dat was in het kort de analyse van een kwieke plezierige oma.
Terug naar zondagavond , het boerderij concert. In een echte authentieke Limburgse boerderij waardoor je door een poort op de binnenplaats komt gaven de zangverenigingen en de fanfare een concert. De voorzitter van de Fanfare st. Franciscus praatte de avond aan elkaar en deed dat niet allen met humor maar ook met gevoel voor “zijn mensen”. Zo werden enkele mensen die zich bijzonder hadden ingespannen voor de Fanfare in het zonnetje gezet. De namen die je hier hoort zijn Wiel en Jef en voor de dames Marjo en Maria. Tja naast de muziekkapellen stikt het hier van Kruizen en Maria-kapellen de cultuur hier is katholiek in al zijn geledingen en daar is niets mis mee. Integendeel het kan ons zelfs de wereldtitel bezorgen , onze sterspeler Wesley Sneijder is katholiek geworden en als we even teruggaan in de historie waren alle stervoetballers katholiek – Pele , Maradonna , Beckenbauer en zij wonnen ooit de wereldtitel.
Nederland had Cruijff maar die was niet katholiek .. maar nu hebben we Wesley met dank aan Yolanthe. Ik geloof erin, nu u nog!