Brievenbuspisser

Brievenbuspissers en Gieten

De jonge Marokkaanse straatterroristen zijn kleine jongens vergeleken bij de brievenbuspisser
en de andere wetsovertreders van blonde Geert ‘s PVV. De man die het hardst schreeuwt dat men criminelen harder moet aanpakken laat zijn “eigen criminelen” rustig zitten als volksvertegenwoordiger. Om de woorden van Geert zelf te gebruiken, “schandalig en knettergek”. Ja het zijn frisse jongens bij die spierballen partij van Geert. Eric Lucassen, door Geert geïntroduceerd als een “enorm talent” heeft voor eeuwig de naam van brievenbuspisser Maar goed dat je van zo’n partij geen lid kunt worden, het is van een smerigheid die een normaal mens niet kan bedenken. Gelukkig was het niet smerig op de Hondsrug in Gieten. Toen ik daar zondagmiddag met mijn buurman onze kaarten lieten zien kregen we van een charmante dame een groen bandje om onze pols. Gieten was deze zondag het centrum van de de wielerwereld in een prachtige winterse entourage. Het was er niet modderig maar wel glad op de witte akkers en weilanden rond dit gebeuren. Het was ook een groot reclamefestijn naast het sportieve element. In alle kleuren van de regenboog was er reclame van Jupiler (rood) van Brain Wash (oranje),van Telenet (geel) en van Univé (groen/wit). Zonder sponsoring kun je niet honderden mensen uitnodigen in de VIP tent en de VIP boxen. Iedereen die er toe deed of vond dat ie er toe deed kon met een groen bandje om, gratis eten en drinken. Leuk voor de bofkonten die een groen bandje hadden sneu voor de mensen die dat geluk niet hadden. Het is wel duidelijk dat in deze wereld alles valt of staat met connecties. Ik heb zo mijn connecties dus hoorde ik bij de uitverkorenen. Maar eerlijk is eerlijk alleen buiten de wedstrijden om hebben mijn buurman en ik ons laten verwennen in de VIP tent. Bij het hoogste punt van de Hondsrug bij de skyboxen had je een prachtig uitzicht over het parcours, zoals de wisselplaats van de fietsen en de speciaal aangelegde brug waar de renners over heen gierden. Zowel de finish van de Beloften als van de Elite werd beslist in een eindsprint. Bij de Elite liep bij de zeker lijkende winnaar Sven Nijs 200 meter voor de streep de ketting eraf. Hierdoor kon de jonge Tom Meeusen voor Radomir Simunek de winst pakken. Vooraf aan de wedstrijd had Jantienus Warners warme woorden gewijd aan de onlangs overleden vader van de man die 2e werd. De wedstrijd in Gieten zal dan vanaf nu dan ook door het leven gaan als”Memorial Radomir Simunek”. Wat opvalt is dat de Belgische inbreng groot is zelfs in het taalgebruik zo staat er voor op het programmaboekje bv -inkom:10 euro. Langs het parcours was veel reclame van Belgische makelij er waren zelfs echte Vlaamse frieten te koop. Gieten was voor een dag even een Belgische enclave. De overeenkomst is dat Nederland zijn brievenbuspisser heeft en België zijn Manneke Pis. U mag zeggen welk land het meest trots mag zijn op zijn wildplassers.

Twitteren

“Hai pap ik heb zin om even langs te komen , kun je me om vijf uur achter het station in Assen oppikken?”. Op dat moment fiets ik nog op het Balloërveld en ben toch bereikbaar.
Het tijdperk van de mobiele telefoon daar kijken we niet meer van op. Hartstikke gemakkelijk als de kinderen ver weg op vakantie zijn -een berichtje- en je weet dat ze goed aangekomen zijn. Ik ken een opa van 88 die speciaal daarvoor van de kinderen een mobieltje heeft gekregen. Tja als je die speeltjes nuttig gebruikt is het een zegen. Maar er zijn ook media- verslaafden die voortdurend van alles op de hoogte willen blijven. Terugfietsend naar huis denk ik dan,lees rustig de krant en als iets echt belangrijk is dan bellen ze je wel. Mijn mobiel is voor noodgevallen. Kennelijk ben ik een uitzondering want op allerlei vergaderingen en zelfs in de 2e Kamer zie ik onze volksvertegenwoordigers pielen met hun speeltje. Ik vind dat buitengewoon gênant. Sinds kort is er twitter bij gekomen. Je geeft dan aan dat je lekker gegeten en gescheten hebt en meer van die flauwe kul. Wie willen dat weten ? Ja de twitteraars die je “volgen” Ook zoiets als twitteraar heb je “volgers” het lijkt wel een sekte.
Het is een soort communicatie-diarrhee die veel tijd kost en het ego streelt van de
twitteraar . Laten wij als verstandige mensen afspreken dat we aan deze moderne gekte niet meedoen. . Door het twitteren ontstaat er een surrogaat maatschappij, een opgejaagd digitaal leven waar je wel of niet voor kunt kiezen. Is er dan helemaal niets goeds aan twitteren ? Zeker wel, zo kwam iemand op het lumineuze idee om tijdens de twee minuten stilte op 4 mei– niet te twitteren – maar ja als er dan één schreeuwlelijk alsnog de boel op stelten zet,
dan toch maar liever een tweet. Ik vraag me in gemoede af waar mensen de tijd vandaan halen om voortdurend “on line” te zijn. Als je met diezelfde mensen een afspraak wilt maken is dat vaak niet mogelijk. Nee ik “twitter” dan liever over de heg met mijn buurman dan heb ik écht contact. Ik wens de twitteraars die dit lezen desondanks veel volgers. Digitale aandacht is ook aandacht . Als dat leidt tot het samen drinken van een bak koffie is dat winst. Ondertussen sta ik bij het station om mijn dochter op te pikken. Ze kijkt mij lief en vragend aan, zonder woorden snap ik haar. Het is vrijdag, even later staan we bij de viskar van Geert de Valk
in Rolde , “Tjitske twee zouten graag”- we genieten zwijgend – het bewijs is geleverd, ook zonder woorden kun je elkaar verstaan.

Herfstbladeren

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Vroeger

Vroeger

Als je lekker ontspannen aan het blad harken bent spoken herinneringen aan vroeger door je hoofd Toen er nog geen televisie was , was de kraakloze radiodistributie het medium waar je, naast de krant op aangewezen was. Naast de radionieuwsdienst waren programma’s als de familie Doorsnee en op zaterdagavond “Negen heit de klok” de favoriete programma ‘s uit mijn jeugd. Maar ook uitzendingen over voetbalwedstrijden werden goed beluisterd. In mijn beleving was het zo dat als Abe Lenstra de bal had, het ook bijna altijd een doelpunt werd. Dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar ja Abe was de Cruijff van de jaren “50. Ook de rechtstreekse uitzendingen van de Tour de France met Jan Cottaar en renners als Wim van Est en Wout Wagtmans waren de pareltjes in een tijd waar hard werken, om de kop boven water te houden, centraal stond. En natuurlijk was er tussen de middag het goed beluisterde programma “Raden maar” van Kees Schilperoort die later nog als Gait Jan Kruutmoes zou fungeren in het Gulden Schot op de tv.
In vergelijking met het hedendaagse aanbod van wel dertig zenders was verstrooiing toen dun gezaaid. Nu is er een overkill aan sociale media van twitter tot hyves. Maar ik betwijfel of we er gelukkiger van worden ik denk zelfs vaak chagrijniger. De humor lag toen ook letterlijk op straat , de moppen van Sam en Moos waren dagelijkse kost. De bakker en de slager brachten het (boulevard) nieuws aan huis. Een van de extraatjes was toen “het telefoonnieuws”, de bakker en de kruidenier hadden als eersten telefoon en daar werd ook door de klanten druk gebruik van gemaakt. Vreugde en verdriet kwamen op die manier de huiskamers binnen. Ik woonde in een klein Veluws dorp en ik weet nog dat de plaatselijke bakker polste of er genoeg belangstelling was om met de bus een avondje te gaan kijken naar de verlichting in Berg en Bos in Apeldoorn. Binnen de kortste tijd was de bus vol. Er werd er gebeld met van Pijkeren tours, een dorp verderop, en de volgende avond stond de bus voor. Iedereen betaalde een gulden en drie kwartier later liepen de mensen te genieten in het park in Apeldoorn. Hoogtepunt op de terugweg was even aanleggen bij café de Keet in Heerde voor de volwassenen een paar borrels en voor de jongelui een cola.. Voordat de bus de rit beëindigde werd er nog even met de pet rond gegaan voor de chauffeur, had die man ook een goed dag. Voldaan keerde men dan terug naar zijn woonstee en werd er nog weken over nagepraat Het voert te ver om te spreken van “ toen was geluk nog heel gewoon”, er zijn hooguit momenten van geluk … en koester die.