Fietsen rond Zevenaar.
Zomer 2011, tijd voor jezelf tijd voor anderen. Als het weer dan ook nog meewerkt
is het prachtig om buiten te zijn. Op een van deze zomerse dagen waren mijn vrouw en
ik te gast bij mijn zus en zwager in Zevenaar. We zijn er twee dagen geweest en zoals altijd
worden we daar gastvrij ontvangen. Mijn zus is een uitstekende gastvrouw en mijn zwager
een aangenaam causeur. Op een van deze dagen zijn we over de dijk langs de Rijn gefietst,
slaperige maar mooie dorpjes als Oud-Zevenaar , Pannerden, Aerd, Herwen, Lobith en
Tolkamer verrasten ons. Fietsend over deze dijk waande ik mij terug in mijn jeugd, die ik
beleefde langs de IJssel. Het was of ik tussen Hattemerbroek en Zalk fietste , veel weiland,
prachtige knotwilgen, de uiterwaarden en her en der een boerderij. Het verschil was dat de paarden
waren ingeruild voor trekkers en hier en daar de schuren groter waren. Maar de rust van toen
ervaarde ik er nog, vooral de stilte deed mij goed. In Tolkamer staan prachtige appartementen
met uitzicht op de Rijn , de nieuwe rijken kunnen daar hun oude dag slijten. Voor de liefhebbers er
staan er nog een aantal te koop en gezien de recessie misschien ook nog betaalbaar denk ik. Maar
ja om op je oude dag te verkassen alleen om een fraai uitzicht te hebben is voor mij een brug-rivier te ver.
Waar in deze tijd alles om draait is de contacten. Niet de vluchtige sociale media, maar
gesprekken waar diepgang in zit. Wat voel je echt , wat ervaar je ? Zo’n fietstocht langs de Rijn
en het lekker genieten op de terrasjes, vandaag pakten we er twee, maakt een mens blij en gelukkig. Het gevoel van dat je dit hebt verdiend doet de rest. Geen schuldgevoel en als die er
wel is, is er nog altijd giro 555 om je geweten te sussen. Kijkend over de uiterwaarden zien we
de rijnaken en de duwboten voorbij varen bestemming het Ruhrgebied of andersom naar Rotterdam.
Onze bestemming blijkt later is met de auto naar Emmerich. Hier weten mijn zus en zwager een
uitstekende gelegenheid aan de Rijnkade. We zijn te vroeg, de gelegenheid waar we gaan eten is
pas om 6 uur open. Dus pantoffelen we over de Rijnkade en zoeken een mooie plekje op om een
pilsje/wijntje te drinken. De gemütlichkeit van het bedienend personeel valt echt op . Onze gesprekken krijgen hierdoor ook een andere dimensie en gaan al gauw over de verharding van het leefklimaat in Nederland dit in vergelijking met het Duitsland van nu.. Tja in 40-45 dachten we daar anders over toen waren ze onze vijanden, de vijand zit nu in Nederland zelf. In Nederland kraaien schreeuwerige haat zaaiende types victorie… Maar deze dag “Ist es am Rhein so schðn†dat ik me zorgeloos koester in der Heimat – Zumwohl –
Met dank aan mijn zus en zwager blijven we nog een nachtje over en rijden de volgende dag via
Doesburg aan de IJssel , een prachtig oud stadje met een mosterd museum en een veel te grote kerk,
weer naar Drenthe , als we bij Zwolle de IJssel overgaan voelen we ons toch al weer bijna thuis. .