Zwarte zwanen

Mijn vakantie bestaat deze prachtige zomer uit fietsen met vrienden en familie.
Vandaag doe ik met een vriend ‘rondje IJssel’ bij Zwolle.
We halen de fietsen van het rek bij de uitspanning het Engelse Werk aan de IJssel in Zwolle. Het fietspad leidt ons onder de IJsselbrug door naar het Katerveer in Spoolde. Het is voor mij ook een nostalgische tocht . Bij het Katerveer werd mijn moeder geboren en drie kilometer verder in Hattemerbroek mijn vader. Zelf ben ik daar ook geboren en heb daar mijn jeugd doorgebracht. Mijn ouders waren kinderen van een bakker-kruidenier. Op de Zalkerdijk nabij Westenholte hadden we een koffie-stop. We waren nog niet van de fiets of daar stapten twee ons tegemoetkomende mannen van de fiets. Ze waren duidelijk uit op een praatje. Een van hen stak onmiddellijk een hand uit en stelde zich voor als Jos uit Hardenberg zijn broer uit Ommen was iets ingetogener, maar hij reed dan ook op een Union fiets van veertig jaar oud. We wisselden wat fietserslatijn uit en toen gingen de mannen onder aan de dijk hun pauze houden. Toen we die richting uitkeken zagen we wat zij ook zagen: Zwarte Zwanen met hun jongen in de poel die daar was. “Tja” zei mijn vriend, “Op zwarte zaterdag zwarte zwanen zien, duidt dat ergens op?” Ik denk dat het toeval is. Zo filosoferen we al koffie drinkend op het bankje op de dijk wat door. Toen we weer onderweg gingen reden we de kant op van Hasselt en dat was niet de bedoeling dus maakten we rechtsomkeer. Even later fietsten we weer richting Kampen. Bij het theehuis waar we ons moesten melden voor de veerpont naar Zalk kwam de veerman ons al tegen. Een jongeman van even in de twintig schat ik. Op de pont waren zes mede passagiers met fietsen, waarvan een echtpaar met veel bagage, ze waren onderweg naar Santiago de Compostela.
Omdat ik dezelfde tocht had gemaakt kon ik ze nog enkele tips meegeven zoals in Frankrijk je bidons vullen op het kerkhof en in Spanje staat in elk dorp wel een kunstwerk met stromend water. Dorst hoefden ze dus niet te lijden.
In Zalk keek mijn vriend zijn ogen uit , wat een rust en wat een mooi natuurlijk dorp. In dat natuurlijk had hij wel gelijk want een decennia geleden woonde hier Klazien die regelmatig de tv haalde met haar natuurlijke geneesmiddelen voor allerlei kwalen. En rust dat klopte ook wel,op een tot terras omgebouwde bakkerij is er verder geen middenstander te vinden. Na een rondje om de kerk gingen we weer de Gelderse Dijk op. Tussen de twee IJsselbruggen hadden we een korte stop.
Hier staat een monument voor acht mannen die hier in april 1945 waren geëxecuteerd. Op deze wonderschone fietsdag met volop herinneringen fietste ik even later langs de school uit mijn jeugd. Het schoolplein met de tegels uit de jaren vijftig en ook het gebouw staat er nog. Het is tegenwoordig in gebruik als jeugdsoos. Verder op in het dorp Hattemerbroek is onze kruidenierswinkel die nu in gebruik is als kringloopwinkel maar de bakkerij er naast is nog volop in bedrijf en heet ook nog steeds bakkerij ‘de Hoop’. Het is overgenomen door een van de nazaten van een collega uit Wezep.
Verder gaat het langs het sportveld van mijn oude voetbalclub en dan fietsen we over de Wezepsche Heide. Alles ruikt nog als vroeger, het verschil? We pikken een terras in Hattem waar het vol zit met vakantiegangers en dagjesmensen, terrassen zijn de luxe van deze generatie en we vinden het heel gewoon… maar is het wel zo
gewoon ? Vakantie toen en nu een wereld van verschil. En toch prefereren we net als toen de fiets als vervoermiddel.