Fietsen in de regen

Fietsen in de regen

Vandaag hebben we pech het regent. Maar mijn maat en ik hebben daar geen boodschap aan. Fietsen zullen we. Onderweg naar het startpunt is het grijs en
de ruitenwissers doen hun werk. Ons punt van vertrek is de parkeerplaats bij het
gevangenismuseum in Veenhuizen. Mijn maat heeft thuis een route op papier gezet
middels knooppunten. Omdat we niet direct de juiste nummering vinden richting
Fochteloerveen besluiten we eerst door het dorp Veenhuizen te fietsen. We passeren
de huizen met de opvoedkundige teksten,om vervolgens langs de kerken te fietsen,
over normen en waarden gesproken. Ze zijn hier in steen gehouwen. We steken de weg en het water over en komen via een zandpad op het fietspad richting Fochteloerveen .
Het is zo”n dag waarop iedereen die er niet uit hoeft lekker bij de kachel zit. Bij onze koffiestop hebben we geluk. Drie stoelen staan daar zomaar aan de rand van een weiland. Met een theedoek maakt mijn maat de stoelen droog en ondanks het grijze weer voelt dit als een cadeautje. Het is wel grijs en nat maar de temperatuur is 10 graden op 18 december .De koffie smaakt dan ook uitstekend. Ik trek een regen broek aan en heb daar moeite mee. De spieren worden stijver en dat is merkbaar met moeite kom ik in de broekspijpen. We komen door dorpen waar nog een enkele winkel open is en hier en daar bij wat eens was ” de trots van het dorp ” de Rabobank ,staat nog een pinautomaat.
Waskemeer,Bakkeveen,Haulerwijk dorpen op de grens van Drenthe en Friesland. De voertaal is hier Stellingwerfs , een apart soort Drents. Verder gaat het langs alweer een kanaal we komen geen mens tegen. De vraag is dan waarom doen we dit ? Heel kort ?
Om onze conditie op peil te houden. We lunchen ergens op een bankje bij een boerderij terwijl het gestaag door regent. Een mountainbiker passeert en hij groet het
is het enige levende wezen op drie reeën na die we deze dag gezien hebben. Als we weer in Veenhuizen arriveren is de parkeerplaats leeg,vandaag zijn er geen bezoekers. Gelukkig zien we een spandoek
waarop staat 28 december Landlopersdag. Reken maar dat het dan druk zal worden.
Want wij Nederlanders houden van minima,vluchtelingen, daklozen en …” namaak landlopers” in deze Kersttijd. Vroeger heette dat solidariteit tegenwoordig is het om een warm gevoel te krijgen bij ” goed doen”

Herfst in Drenthe

Herfst in Drenthe

Op deze herfstochtend parkeren we de auto in Pesse bij de school.
We halen de fietsen van de auto en het miezert , een echte regenbui is het niet.
Daarom trekken we toch onze regenbroeken aan. We fietsen de hoek om bij de
Coöp en passeren een boekenstalletje dat nog dicht is waar de boeken maar
0,50 kosten. Via wat nieuwbouw komen we op mooie slingerwegen die bestraat zijn
met oude klinkers. Onverwacht fietsen we tussen twee vennetjes door, even verder
grazen de limousine koeien. Het verschil tussen die koeien en mij : zij weten niet dat ze binnenkort dood zijn , ik wel. Middels een vee rooster passeren we even daarna de
spoorlijn. We komen in plaatsjes als Stuifzand,Siberië en Nieuw Moscou . Ondanks dat het nog steeds miezert doet de omgeving leeg maar toch weldadig aan, dus zomers
moet het hier paradijselijk zijn. Er is geen kip op de weg en we drinken koffie op een
plek waar we onder de bomen geen last hebben van de regen en toch een fraaie doorkijk over het landschap hebben. De koffie smaakt onder deze omstandigheden
dan ook erg goed. We neuzelen wat over de vastgeroeste gewoonten bij overheids-
instellingen. Ondanks dat we er zelf deel van hebben uit gemaakt weten we de zwakke
plekken feilloos op te noemen. Och ja oude mannetjes die in de herfst van hun leven
toch nog willen invullen hoe als het had moeten zijn. Natuurlijk hebben we beiden de ergernissen over ” de mannetjes” die er altijd de kantjes van aflopen. We kunnen het ook letterlijk en figuurlijk uit tekenen. We sluiten dit item af met de opmerking dat het
allemaal veel beter en anders kan en zou moeten. Verspilling van overheidsgeld is ook een vorm van diefstal vinden wij. In het dorp Elim maken we een stop bij de plaatselijke
supermarkt,reden ik heb mijn brood vergeten. Gelukkig hebben ze deze week croissants met diverse soorten beleg en ook nog in de aanbieding. Met twee broodjes
kaas ben ik gelukkig. Een half uurtje later stoppen we voor onze lunch,we hebben een
fraai uitzicht over het laagveen. In mijn gedachten zie ik hier nog de turfstekers die
hier aan het begin van de vorige eeuw in deze moerassige velden hun brood moesten verdienen. Ondertussen had ik mijn croissantjes uit het plastic gehaald en een er van
eerlijk geruild met mijn fietsmaat voor een echte boterham met kaas. Want waren we
de supermarkt niet tegen gekomen dan had hij zijn brood met mij gedeeld,dus nu deel
ik of beter gezegd ruil met hem. Hierna vervolgen we onze tocht via Hollandse Veld
en Hoogeveen. Even buiten Hoogeveen zien we prachtige auto”s geparkeerd, ze zijn van de golfers die hier op Martensplek hun sport bedrijven. Tja auto”s van sjoelers bij
de Boerhoorn in Rolde als daar een sjoeltournooi is zien er heel anders uit…merendeel
Golfjes. Ja je hebt fietsers,golfers en wandelaars in de open lucht naast sportscholen
en sporthallen voor binnensporters. Mijn maat en ik hebben het er over en we zijn het eens , onze sportschool is buiten op de fiets en zolang het kan zonder ondersteuning.
Ondertussen naderen we Pesse al weer , we nemen nog een banaantje tegen de hongerklop en hebben er weer 50 km op zitten , we kijken vandaag ondanks dat het
nat was met een tevreden gevoel terug ..Drenthe in de herfst is ook mooi .

Zwolle stad van mijn dromen

Zwolle stad van mijn dromen

Alles wat in deze tijd uit Zwolle komt lijkt te veranderen in goud. PEC Zwolle,
Werkgelegenheid, het boek Papegaai die over de IJssel vloog, van Kader Abdolah.
Wat veel mensen niet weten is dat aan de andere kant van de IJssel eigenlijk
het paradijs bestaat. Bij de brug tussen hoop en vrees , zo genoemd door Jan Terlouw
in zijn boek Oorlogswinter , later verfilmd ligt veel aan verhalen uit mijn jeugd.
De Noord Veluwe het paradijs ? Als ik citeer wat de Engelsman Charles W. Wood in 1877
beleefde aan de treinreis tussen Amsterdam en Zwolle lijkt dat bewaarheid te worden.
Hij schrijft : Binnen weinige minuten is er een halte te Wezep; blijkbaar een zeer onbetekenende plaats , dewijl hier niemand anders uitstapt dan een aanplakker : mogelijk om op heide een waarschuwing aan te plakken voor reizigers om niet in deze
woestenij te verdwalen. Wij komen spoedig in een beschaafder streek. Voor de eerste maal zien wij mannen en vrouwen dicht bij ons op het veld werken. Terwijl de trein zijne snelheid vermindert , merken wij hunne Hollands-Chineese gezichten op. De vrouwen
zijn sterk en kloek; de mannen die over het hek leunen , met spaden en houwelen, zien er kort en niet geheel volwassen uit. De trein houdt te Hattem stil. Van dit punt af,zijn er meer tekenen van leven ; welige weilanden ter wederzijde; eene weelde van groei en plantengroei , waarmede niets wat wij nog in Holland gezien hebben, in vergelijking komt. Het oog verheldert, hart en geest worden verruimd, nu wij die soort van schoonheid weerzien,die ons zo lang onthouden is geweest. “t Is voedsel voor eene verhongerde ziel. Men zou wenschen dat de trein stilhield, om op zijn gemak dit genot te smaken : een vluchtige blik is latvolstrekt niet genoeg. Wit en zwart gevlekte koeien grazen bij groepen; zij zijn niet alle bij elkaar; waarschijnlijk hebben zij haar verschil van rang en stand en politieke gevoelens . Grote en bloeiende boerderijen zijn hier verspreid. Een paar nieuwerwetse kerken met dunne spitsen vertonen zich, benevens draaiende windmolens; in de verte rijen bomen, zoo als wij , wat grootte en schoonheid betreft , nog niet gezien hebben; naderbij wilgen, met hunne lichtgrijze, ritselende bladeren. Wij gaan over eene prachtige brug, die den IJsel overspant, welke oppervlakte door vele vaartuigen wordt verlevendigd, wij komen tuinen voorbij die er als parken ( Engelse Werk .red) uitzien en een zuidelijk klimaat bijna eer aangedaan zouden hebben ; en de trein houdt te Zwolle stil.
Tot zover het relaas van deze Engelsman in1877 over mijn geboortegrond…
Het is dus echt iets bijzonders daar aan de IJssel. Er ligt nu sinds enkele jaren een nieuwe spoorbrug , de brug die Charles Wood beschreef is er niet meer . Wat er nog wel is zijn de weilanden , deels volgebouwd , maar er is ook nog groen en ook de dunne spits van de katholieke kerk , nu vervangen door een jongere uitgave is nog steeds zichtbaar . Ook wilgenbomen staan er nog. Het was en is
het landschap waar cultuur en natuur naadloos in elkaar overlopen. Het verhaal
geeft aan station Hattem, maar dat is Hattemerbroek .
Bij het voormalige station was ook een café en dat werd bestierd door een ver familielid . De oude Zuiderzeestraatweg liep en loopt dwars door de dorpen
van Zwolle naar Amersfoort. In 1970 kwam de A 28 met de nieuwe IJsselbrug,
een brug zonder bogen , hierdoor werd de weg door de dorpen ontlast. Maar raakten
ook benzine pomphouders en hotel- café bedrijven brodeloos .
Tijden veranderen, oude bruggen worden vervangen maar de IJssel blijft stromen
door oneindig mooi laagland en Zwolle ? Het blijft de stad van mijn jeugd toen
de grote namen bij PEC Gerrit (Gaitie) Voges en Jopie Schuman waren en natuurlijk
was er Henny van Nee van Zwolsche Boys die als hij weer eens teveel showvoetbal
speelde werd terug gefloten door de supporters ” van Nee doe normaal, jij komt ook maar van de Kamperpoorte” . En natuurlijk onvergetelijk de Turfmarkt met de watertoren waar ik eens per jaar naar het circus mocht. Zwollenaren zijn mensen die
a la Ron Jans’ zeggen doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.

Vis als bonus

Vis als bonus

Koud en ook nog wind tegen. Het is vrijdag 28 november 2014.
Mijn fietsmaatje Robert en ik besluiten koers te zetten naar het Noorden maar we
bemerken dat we eigenlijk West gaan als we op het Balloerveld de wind mee
hebben. Er is nauwelijks iemand onderweg als we in Taarloo richting Tynaarloo
gaan. Gelukkig hebben we handschoenen aan en een muts op , dus echt kou lijden we niet. Op een mooie brink in Tynaarloo hebben we onze koffiestop. We hebben geluk
er staat een stevige splinternieuwe picknick tafel. En de planken zijn lekker droog.
Als we rond kijken zien we mooie boerderijen die we wel willen kopen , maar ja als de
bank geen geld wil geven,wordt het niks. We filosoferen er over om zelf een lokale bank te beginnen. Koopman en Koenen of te wel K&K . We gaan het plan nog verder uitwerken en komen hier aan de keukentafel zeker op terug.Bij de zandafgraving even
buiten Tynaarloo draaien we een fietspad op dat later overgaat in een geasfalteerd
landweggetje dwars door een mooi natuurgebied. Middels een mooi zandpad bereiken
we Zuidlaren. Bij het binnenrijden zien we enkele niet erg aansprekende campings, zo
wie zo zien campings in de herfst er anders uit dan in de zomer maar dit aanzicht doet wel erg rommelig aan. Mijn maat stelt voor om via het centrum van Zuidlaren te fietsen
en dan een visje te verorberen bij de visboer. En waarachtig er staat een visboer , het is vrijdag. We kijken even op de promotie bulletins en lezen dat er ook gebakken kabeljauw is. Dus bestellen we dat. Ondertussen staan er voor ons nog twee klanten,
en met een van hen gaan we het gesprek aan. Een zeventiger zegt hier elke dinsdag en
vrijdag een gebakken visje te komen eten. Voor al de grootte en de kwaliteit van de vis
bevalt hem. Er is een sta tafel en even later geniet deze vaste klant van zijn visje.
We watertanden al want het is een beste vis en er lekt geen olie uit. Na een tijdje komt
de vrouwelijke visboer ons de vis met kruiden erop brengen. Het is echt de mooiste vis die ik ooit bij een viskraam heb gezien en de smaak is goed , hier komen we zeker terug. Deze warme welkome bonus op deze verder gure dag is het hoogtepunt van
onze tocht door het Drentsche Aa gebied. We fietsen verkwikt verder richting Annen,
bij Schuilingsoord duiken we achter langs en via een fiets viaduct komen we in het
Kniphorstbos. Een geweldige nieuwe villa passerend bij Schipborg fietsen we langs de
Drentse Aa naar Gasteren. Bij de volgende stop hoeven we niet meer te lunchen,Robert
neemt nog even medicijnen en ik drink wat chocomelk , verschil moet er wezen.
Na Gasteren passeren we het Musschenhotel en slaan direct daarna af naar het
Balloerveld. Bij de schaapskooi hebben we nog even een gesprekje met Albert Koopman ( geen familie) . Het woonhuis is klaar en hiernaast wil hij nog even
een verharding aanbrengen dan kan Geert Valk als hij op bezoek komt daar zijn kar
stallen…wel een beetje uit het zicht , dat weer wel. Tegen goed twee uur zijn we terug
in Rolde ..alweer bijna 50 km gereden..en deze keer komen we niet bezweet thuis.
Het was weer een gedenkwaardige dag..dat wel.