In Frankrijk en Spanje wordt bij elk afscheid gezegd Adieu en Adios, wat vrij vertaald betekend: tot ziens bij God, cultuur eigen dus. Wij in Drenthe zeggen tot kieks of nao kommâ€n en hopen elkaar dan in levende lijve weer te zien. In de zuidelijke landen ligt die grens anders en wel tot aan gene kant in het paradijs, wat een geruststelling moet dat zijn.
Relus ter Beek, de geboren Drent, is in het harnas gestorven. Toen Relus ter Beek samen met Jan Nico Scholten, een CDA kamerlid, eens onder vuur lag in een Afrikaans land, kregen ze het Spaans benauwd en begon Jan Nico spontaan te bidden. Relus vroeg hem toen “bid je ook voor mij�, want in nood leer je immers bidden. Er wordt vaak gezegd de een zijn dood de ander zijn brood, en dat gold nu ook want wat hebben het Dagblad, de Volkskrant en andere landelijke bladen gouden dagen gehad dankzij al die rouwadvertenties. Tienduizenden euro ‘s zijn daar dankzij het overlijden van Relus binnen gestroomd. Of Relus vanaf een wolkje heeft zitten te genieten van al die posthume aandacht, dat weten we niet. Een ding is zeker dankzij zijn inspanningen komt volgend jaar de Vuelta, de Spaanse wielerronde naar Drenthe. Na de start van de Giro in Groningen is dit een huzarenstukje.
En nu we het toch over huzaren hebben, het was ook een onvergetelijk beeld toen Relus als minister van Defensie als een theezakje van het ene schip naar het andere werd
gewieberd. Over de doden niets dan goeds, nietwaar? Over Relus ter Beek is in mijn beleving alleen maar positief nieuws te melden .Bij de gewone man kon hij niet stuk, als sportfanaat stond hij aan de lijn bij Germanicus en was hij te vinden bij de wielerronde in Coevorden.
Ook op cultureel gebied was hij nooit te beroerd om waar dan ook in de provincie een boekwerkje in ontvangst te nemen of zich te laven aan de muziek van Harry Muskee of Daniël Lohuës. Zij mochten dan ook optreden tijdens de herdenkingsbijeenkomst waar vele prominenten uit Drenthe en uit het Haagse aanwezig waren waaronder Wim Kok en Ruud Lubbers. Ook Wouter Bos met aan zijn zijde Rein Munniksma, was ondanks alle Fortis-perikelen in Assen aanwezig.
In de jaren “70 was Relus, als jong kamerlid te vinden bij gelegenheden die er in Drenthe toe deden. Bij die gelegenheden was nazitten een van zijn favoriete bezigheden. Als geboren Drent wist hij dat niet in de vergadering maar aan de bar de échte zaken werden besproken.
De rijbewijsloze Relus liet zich toen al rijden door zijn liberale maatje Albert Jan Evenhuis
( de man van de oud burgemeester van Rolde), later als minister en CdK had hij gewoon een auto met chauffeur. Tja een Bourgondiër was hij al zijn leven lang, hij liep dan ook min of meer prettig gestoord plichtmatig de vele recepties af.
Dat kwam hem ook wel goed van pas als vurig pleitbezorger voor zijn Drenthe. Op zijn beurt werd hij ook weer platgelopen door lobbyisten. Ik ken verder geen enkele commissaris van de Koningin die je met de voornaam aanspreekt .Relus was absoluut geen heilige maar hij was wel een charmante Drent met humor en zijn altijd twinkelende oogjes van achter zijn bril, hij had het hart op de goede plaats. Nu hij oet de tied is zullen we na verloop van tijd merken dat Drenthe er killer en armer op geworden is. Ik mis hem nu al.
