Mist is afgeleid van Mis, mist maakt de wereld klein en mysterieus,in een Heilige Mis
wordt het mysterie gedeeld met de gelovigen. Ook in de mist kun je onzichtbaar zijn en toch aanwezig.
Het was mistig dinsdagavond maar dwars door de mist hoorde ik het lawaai van vrachtwagens en zag door de dichte mist de koplampen bij de bietenbult, mysterieus maar toch zichtbaar. Er stonden twee vrachtwagens en twee laadschoppen die aan en af door de modder reden om de bieten in de laadruimte te kieperen. Toen ik naar bed ging hoorde ik nog het gerammel van de bieten in de laadruimte en dat ging nog wel een paar uur door. Tja, eens per jaar minder slaap dat is o.a. de prijs van het wonen op het platteland. De volgende morgen werden aan de andere kant van het dorp de aardappels door middel van een Jacobsladder in de laadruimte van een vrachtwagen gedumpt . Binnen 24 uur waren beide bulten die al maanden ingepakt onder de hooibalen lagen afgevoerd. De es lag er weer vredig bij aan het eind van deze mistige dag. Het zachte weer node mij deze dag tot een fikse wandeling. Ik dacht aan de dode man die gevonden was op het kerkhof in Beilen toen ik het Joods kerkhof bij het Ruige Veld passeerde. De joden die op dit kerkhof liggen kunnen het ook niet helpen dat hun nageslacht van Gaza-stad een groot kerkhof maken. Tja geweld lost niets op, integendeel, maar in Israël en bij Hamas denkt men daar duidelijk anders over. Wandelend over het Balloërveld stuit ik op de schaapskudde, er heerst hier een serene rust heerst en Albert Koopman de schaapherder, verteld passievol over zijn kudde en zijn honden en ziet ondertussen dat een schaap achterblijft en aan het zoeken is. Hij loopt in de richting van dat schaap en zijn honden rennen mee en ja hoor een tiental meters verder komt een lam omhoog die nu mekkerend achter zijn moeder weer richting kudde loopt. Het verloren schaap ( lam) is terug.
Even verder lees ik op een bankje “luister naar de natuurâ€, op hetzelfde moment hoor ik loeiende sirenes op de weg tussen Loon en Gasteren. Met de Roldertoren opdoemend uit de mist is de rust weergekeerd. Bij de hunebedden ga ik tussen de heg door een wit hekje het kerkhof op. Hier is iedereen gelijk alleen de zerken verschillen. Soms staat er het beroep bij van de persoon die er begraven ligt, zo kom ik een burgemeester en een priester
tegen. Dominee’s stonden hier aan de groeve maar willen hier kennelijk dood niet liggen,of ze hebben uit bescheidenheid hun beroep niet vermeld, hoewel ? Een kerkhof is eigenlijk een park en voor Rolde geldt dat zeker. Bij goed weer zie je hier dan ook veel mensen die bloemen verversen en in stilte verzonken staan bij een dierbare die “Oet de tied e’komm’
n is†.De eeuwen oude Jacobuskerk die ik even later in mist gehuld passeer zie ik niet alleen als een monument en baken in het landschap, maar ook als een bron van inspiratie. Ik wandel
vanaf hier via het splinternieuwe Jacobspad terug naar Nijlande .
