Stemming

Nerveuze kinderstemmen zoemden rond in de Boerhoorn. Het was de dag van de clubkampioenschappen van G&A. Welke meiden gaan vandaag de meeste punten halen in hun leeftijdscategorie. In mooie blauwe gymkleding gaan de meiden over de balk, het paard en hangen ze aan de rekstok en vertonen ze hun radslagen op de mat. Veel ouders en grootouders zitten op de tribune, ze zijn vooral gekomen om hun (klein)kinderen aan het
turnen te zien. De trots valt van de gezichten af te lezen als hun “kind” het goed doet. Ik sprak met een opa van wie twee kleindochters moesten laten zien wat ze konden. Maar al heel snel ging het gesprek over “de stemming” van afgelopen week. Dat mensen uit onvrede of angst een proteststem uitbrengen is nog te snappen. Dat daardoor de grootste schreeuwer en haatzaaier uit de 2e Kamer wordt beloond is bizar. Vooral omdat hij voortdurend een bevolkingsgroep zwart maakt. Ik dacht even aan de man uit Twente waarover Herman Finkers sprak. Iemand belt de politie “Ja met Dubbelink, er loopt hier een neger over straat”. De politie: “Nou en?” Dubbelink: “Nou ik denk dat het goed is dat jullie dat weten, hij loopt nu midden op straat vlak langs mijn huis”. De politie: “Wat wilt u dat we doen?” Dubbelink: “Niks, maar ik wil dat jullie het weten”.
Terug naar de Boerhoorn waar veel vrijwilligers er weer in geslaagd zijn zo’n dag voor de kinderen tot een feest te maken en dat voelt goed. Waar het ook feest was, maar dan voor volwassenen was in en rond de Jacobuskerk, hier was de jaarlijkse boekenmarkt met rondom de kerk allerlei “handel”…en een koffiekraam. Het is leuk in het zonnetje aan een tafeltje gesprekken te voeren over vroeger met bekenden, nostalgie op zaterdagmorgen.
Deze week had ik het voorrecht op het meest unieke stembureau van Aa en Hunze te mogen zitten, het Hendrik Kokhuis. Mensen die niets zien en toch trouw komen stemmen onder begeleiding van betrokken personeel of een even betrokken vrijwilliger. Er waren ook mensen die met hun rood-witte stok zelf het stembureau vonden, het meest neutrale stembureaulid hielp hen dan. Voor het eerst in de geschiedenis moesten mensen zich legitimeren als ze hun stem wilden uitbrengen. Mensen die je kent ga je natuurlijk niet vragen wie ze zijn. In een ander stemlokaal waar men uitging van ‘regels zijn regels’, scheurde een kiezer zijn stempas stuk onder het uitroepen “Zijn jullie nu al in de greep van die man met het Mozart kapsel?” Jan Peter en Wouter werken zich in mijn ogen het lap lazarus om de recessie zo goed mogelijk door te komen en iemand die alleen maar loopt te schelden wordt beloond. Snapt u het nog? Ik niet. Ik kies voor een land waar mensen elkaar inspireren en plezierig met elkaar omgaan zoals donderdag in de Hendrik Kok en zaterdag in de Boerhoorn en rond de Jacobuskerk ongeacht kleur, geloof, seksuele geaardheid of handicap. Ik wil wonen in een land waar stemmingmakerij ten koste van anderen uit den boze is en er positieve aandacht is voor iedereen.

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier!

Leave a Reply