Gardameer

Gardameer

Lag ik net op mijn ligstoel onder een olijfboom naast de tent zegt mijn vrouw “Kom op we gaan naar het strand even zwemmen en dan nog een fikse wandeling naar een dorpje verder”.
Gedwee als ik ben hijs ik mij in de zwembroek – zo”n nieuwerwetse- tot aan de knieën die tevens als sportbroek dienst kan doen. Bij het meer aangekomen klotst het water hard tegen de keien. Achter het kiezelstrand op gehoorafstand hoor ik de nieuwe rijken in vijf sterren Hotel
Casimiro klinken met hun glazen waarin grote bellen witte wijn . Uit voorzorg hebben we onze ruggen ingesmeerd, we willen niet verbranden maar toch wel een beetje bruin worden. Ondertussen neem ik een duik in het Gardameer, links en rechts
passeren me jachten, hier is zo te zien nog geen sprake van recessie. Een dame op
te hoge hakken met een te grote zonnebril en een te klein hondje flaneert over de houten vlonders langs het strand. Ze oogt pikant voor haar leeftijd , ik groet haar vriendelijk “bon giorno”, zij knikt en glimlacht terug . Een flirt ? Nee ben je gek , een beetje aandacht wil iedereen. Tegen vieren als de warmte afneemt wandelen we naar Salo onderweg passeren we
prachtige kleurige en lekker geurende oleanders. Een uurtje later lopen we langs het kerkhof van Salo, enkele vrouwen slaan bij het verlaten van het kerkhof een kruisteken en een man die er binnen gaat doet hetzelfde. Ze betreden en verlaten voor hun gevoel “ heilige grond”. Onze heilige grond is aan het eind van de boulevard waar een koffiebar annex gelataria een prachtig uitzicht geeft over het meer. Het ijs smaakt hier verrukkelijk en de cappuccino is hier van voortreffelijke kwaliteit. Voor ons terras speelt een man met een strohoed op zijn viool. Dat die violist hier speelt is geen toeval, Salo is genoemd naar Gaspari Salo de uitvinder van de viool die hier geboren is. Als ik mijn ogen dicht doe droom ik weg en hoor ik de prachtige klanken van de viool en het klotsen van het water, ik waan me op vakantie in Italië. Sterker nog als ik ze open doe is het allemaal werkelijkheid. Ik bestel nog een kop cappuccino aan de aardige serveerster , preco zegt zij, ik antwoord met grazie.

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier!

Leave a Reply