Ik kijk naar buiten en het is net een sprookje. Steeds als ik uit het raam kijk zie ik dat alles wit is, de bomen, de tuin en de straat. Vogels pikken zaadjes van de opgehangen kransen en vetbollen. Onze haan en zijn vier kippen, die normaal door de tuin struinen bivakkeren in de boom tussen de kerstverlichting. Af en toe komen ze even naar beneden voor wat eten en drinken maar in de boom houden ze in ieder geval droge poten .Het zijn prachtige en heerlijk rustige dagen, de sneeuw dempt alle geluiden en de mensen doen alles in een kalmer tempo.
Zoals mensen zomers in hun tuin bezig zijn, zo zijn ze nu bezig hun uitrit of stoep sneeuwvrij te maken. Dus gaan de buurtgesprekken over de gladheid, bevroren leidingen en of de ijsbaan al open is. Natuurlijk heeft dit weer ook nadelen. Oude mensen komen hun huis niet uit en vogels zoeken naarstig naar iets eetbaars. Maar het plezier van sneeuwpoppen maken en sleetje rijden overheerst.
Mijn vrouw en ik wandelen veel door het besneeuwde landschap en het is net of je door kerstkaarten loopt. Op een van onze wandelingen zien mijn vrouw en ik bij het Westerscheveld van dichtbij vier reeën in het struweel verdwijnen. Even later kruisen zelfs vijf reeën ons pad er, op de met prachtige bomen omgeven doodlopende laan bij Duintjer naar de N33,. Een reiger op zoek naar open water daalt neer in de sneeuw…even rust. Rust dat is wat onze witte wereld uitstraalt . Om die rust ook in mijn eigen privé domein toe te laten besluit ik om even geen radio of tv te kijken, de mail niet te openen en de kranten links te laten liggen. Het gekke is dat de zaken die de media belangrijk vinden vaak heel anders zijn dan wat de mensen zelf waarnemen. Neem dus een wijs besluit pak een leuk boek of maak een wandeling in de sneeuw en u bent echt in een andere leukere wereld. Ik steek met veel plezier nu even mijn kop in de sneeuw… niet in het zand, want dat zou struisvogelpolitiek
zijn. Met sneeuw associeer je al snel sneeuwwit. In mijn jeugd heette 7up met een scheutje bier een sneeuwwitje. Maar liever dan dat te drinken zwijmelde ik bij de schlager “ Haar sneeuwwitte boezem was nauwelijks bedekt “. Ook het zeeppoedermerk van de Klok “sneeuwwit “, of een ziel zo wit als sneeuw zijn jeugdherinneringen. Kortom sneeuwwit heeft iets mythisch en magisch het is een versterking van het woord wit. Het sprookje van Sneeuwwitje geeft aan dat we over grenzen heen blijven dromen van een mooiere wereld .. en die is wit ……….. SNEEUWWIT.
