Mijn fiets hoef ik niet uit het vet te halen. De afgerlopen winter fietste ik wel voor een boodschapje, maar geen verre afstanden. Wel heeft Rikus “de fietsprofessor†uit Ekehaar mijn fiets voorzien van een nieuwe derailleur, nieuwe banden en ketting. Ik trap op deze voorjaarsdag, samen met mijn buurman, dan ook bijna freewheelend over het Balloërveld. Ik ervaar het voorjaar, dankzij het gedartel van de lammetjes , de reuk van de uitgereden mest en het gezang van vogels .
Aan de Lunsenhof in Anloo heb ik nog even een boodschap. Tegenover het kerkhof is een mooie open groene plek en de zichtlijnen naar de kerk blijven zo in stand en dat moet volgens de bewoners zo blijven. Ik ben het hartgrondig met hen eens. We fietsen verder door het Kniphorstbos en passeren op een driesprong de plaats waar eens de galg stond. Dat die galg er niet meer staat en ook al bijna 200 jaar niet in bedrijf is doet me goed. De onheilsplek en de historie er over wordt aangegeven door een ronde kunststoffenplaat op een afgezaagde stam. Bij een landhuis waar een vlag wappert in de voorjaarszon ligt nog ijs op de vijver. We zijn in Schipborg en slaan af bij de Kiemelberg vanwaar je een grandioos uitzicht hebt over de meanderende Drentse Aa . We komen op het fietspad naar Gasteren een stel jongens en meiden tegen die in een straf tempo lopen, het blijken agenten in opleiding. Hopelijk zijn het allemaal gezonde geesten in een gezond lichaam. Een agent in Dordrecht heeft voor deze beroepsgroep meer schade aangericht dan duizend inspirerende en gemotiveerde agenten ooit kunnen goed maken. Een zwaluw maakt nog geen zomer, maar de ooievaars die weer teruggekeerd zijn op hun nest in Taarloo en daar de trots zijn van het dorp de maken mijn dag helemaal goed. Het voorjaar lokt ook de boeren naar het land. Er moet gemest, geploegd en gezaaid worden. De super brede en zware landbouwvoertuigen en de onwaarschijnlijk grote tankwagens met mest kraken de wegen . Gelukkig zijn er nog de fietspaden waar je niet alleen veilig voelt, maar ook nog kunt genieten van al het moois om je heen. Over een van deze fietspaden fietsen we als we via de Smalbroeken waar het monument van Harry de Vroome staat, naar Balloo gaan. Hier en daar een kievit en grutto in de weilanden vertellen me dat de lente in aantocht is. Met de fiets geniet je dubbel in ons eigen vijfsterrengebied . Met hier en daar een schaftkeet in het landschap waar de mannen en vrouwen van van Boeyen die hier het landschap onderhouden hun koffiepauzes hebben. Winter is voor mij ook afscheid nemen van de volksverlakkers van de PVV, de priesters die vuiligheid uithaalden met jongetjes, de brandstichters en de zuurpruimen die de wereld kan missen als kiespijn. Met de komst van de lente hoop ik dat al deze ellende voorbij zal zijn. Zoals de vader die met twee jonge kinderen op het talud van een zandheuvel zit te genieten van het voorjaar,en hoor hem zeggen “Zin in een paaseitje, jongensâ€. Het is weer Lente …. en het wordt altijd weer Pasen.
