We hadden afgesproken dat we zaterdag zouden gaan fietsen. Omdat we alle routes in het 5 sterren gebied van de Drentsche AA en omstreken zo langzamerhand wel kunnen dromen besloten we om in Duitsland te gaan fietsen. Zaterdagmorgen was het goed fietsweer en daarom reden we reden via Schoonoord – Nieuw Amsterdam en Schoonebeek de Bondsrepubliek binnen. Bij de kerk in Emlichheim parkeerden we de auto mooi in de schaduw. Er waren een aantal routes die hier starten, mijn vrouw vond 47 km.genoeg en daarom kozen we voor route 11. Buiten Emlichheim volgden we een stuk langs de Vecht en daarna kwamen we door het achterland. Alle huizen en boerderijen zijn van rode bakstenen en hebben ook rode dakpannen. Veel raamwerk zit er over het algemeen niet in. De boeren verbouwen er maïs en aardappelen en op hun schuren liggen zonnepanelen. In deze omgeving
gaan de boeren voorop wat betreft duurzame energie. Logisch want deze Duitse boeren zijn echte natuurmensen en daarbij hoort zon en windenergie. Ik ben benieuwd wanneer in Aa en Hunze zonnepanelen en windmolens ons landschap verrijken. Onderweg zagen we in het plaatsje Neu-Gnadenfeld ineens een heel apart kerkhof.
We gingen even kijken en zagen dat op dit kerkhof alle graven hetzelfde waren. We hadden dit al eerder gezien in Limburg waar eenvoudige houten kruizen de graven sierden, hier waren het grafstenen in de vorm van een lessenaar en dan niet hoger dan veertig centimeter met onder elke naam een Bijbeltekst. Eigenlijk heel mooi dat mensen na hun dood allemaal hetzelfde teken boven hun graf hebben staan… eindelijk gelijkheid
Halverwege de route kwamen we in Nieuw Schoonebeek. We hadden geluk want in dit dorp werd een Volksfeest werd gehouden. Veel mensen in Tiroler kleding waren op weg naar de feesttent op het sportveld. De straten waren prachtig versierd en daags ervoor waren, schrik niet, 75 praalwagens door het dorp met 1400 inwoners getrokken. Midden in het dorp stond naast een los staande kerktoren een beschrijving over het dorp en haar inwoners, het bleek een katholieke enclave. Thuisgekomen zag ik nog een stukje van de Tour de France, er waren winnaars en verliezers, dat is sport .. competitie. Ik heb de afgelopen weken erg genoten van de fraaie uitspraken van de TV commentatoren die de prachtige beelden vanuit Frankrijk begeleiden. Wielertermen als “de dood of de gladiolen†maar ook “ik denk dat ie een 27 heeft gestoken op het buitenblad “ en “nu komt het klimmetje eraan†etc. in ieder geval tijdvullend gelul. Maar ze weten ook “weetjes†die niemand weet. Zo wisten ze vertellen dat de “eeuwige tweedeâ€de populaire Raymond Poulidor uit de jaren ’70., toen hij een bezoek bracht aan het sterfbed van zijn grootste concurrent de vijfvoudige tourwinnaar Jacques Anquetil , zei Jacques “Nu ben je alweer 2eâ€â€¦.
