Zwolle stad van mijn dromen

Zwolle stad van mijn dromen

Alles wat in deze tijd uit Zwolle komt lijkt te veranderen in goud. PEC Zwolle,
Werkgelegenheid, het boek Papegaai die over de IJssel vloog, van Kader Abdolah.
Wat veel mensen niet weten is dat aan de andere kant van de IJssel eigenlijk
het paradijs bestaat. Bij de brug tussen hoop en vrees , zo genoemd door Jan Terlouw
in zijn boek Oorlogswinter , later verfilmd ligt veel aan verhalen uit mijn jeugd.
De Noord Veluwe het paradijs ? Als ik citeer wat de Engelsman Charles W. Wood in 1877
beleefde aan de treinreis tussen Amsterdam en Zwolle lijkt dat bewaarheid te worden.
Hij schrijft : Binnen weinige minuten is er een halte te Wezep; blijkbaar een zeer onbetekenende plaats , dewijl hier niemand anders uitstapt dan een aanplakker : mogelijk om op heide een waarschuwing aan te plakken voor reizigers om niet in deze
woestenij te verdwalen. Wij komen spoedig in een beschaafder streek. Voor de eerste maal zien wij mannen en vrouwen dicht bij ons op het veld werken. Terwijl de trein zijne snelheid vermindert , merken wij hunne Hollands-Chineese gezichten op. De vrouwen
zijn sterk en kloek; de mannen die over het hek leunen , met spaden en houwelen, zien er kort en niet geheel volwassen uit. De trein houdt te Hattem stil. Van dit punt af,zijn er meer tekenen van leven ; welige weilanden ter wederzijde; eene weelde van groei en plantengroei , waarmede niets wat wij nog in Holland gezien hebben, in vergelijking komt. Het oog verheldert, hart en geest worden verruimd, nu wij die soort van schoonheid weerzien,die ons zo lang onthouden is geweest. “t Is voedsel voor eene verhongerde ziel. Men zou wenschen dat de trein stilhield, om op zijn gemak dit genot te smaken : een vluchtige blik is latvolstrekt niet genoeg. Wit en zwart gevlekte koeien grazen bij groepen; zij zijn niet alle bij elkaar; waarschijnlijk hebben zij haar verschil van rang en stand en politieke gevoelens . Grote en bloeiende boerderijen zijn hier verspreid. Een paar nieuwerwetse kerken met dunne spitsen vertonen zich, benevens draaiende windmolens; in de verte rijen bomen, zoo als wij , wat grootte en schoonheid betreft , nog niet gezien hebben; naderbij wilgen, met hunne lichtgrijze, ritselende bladeren. Wij gaan over eene prachtige brug, die den IJsel overspant, welke oppervlakte door vele vaartuigen wordt verlevendigd, wij komen tuinen voorbij die er als parken ( Engelse Werk .red) uitzien en een zuidelijk klimaat bijna eer aangedaan zouden hebben ; en de trein houdt te Zwolle stil.
Tot zover het relaas van deze Engelsman in1877 over mijn geboortegrond…
Het is dus echt iets bijzonders daar aan de IJssel. Er ligt nu sinds enkele jaren een nieuwe spoorbrug , de brug die Charles Wood beschreef is er niet meer . Wat er nog wel is zijn de weilanden , deels volgebouwd , maar er is ook nog groen en ook de dunne spits van de katholieke kerk , nu vervangen door een jongere uitgave is nog steeds zichtbaar . Ook wilgenbomen staan er nog. Het was en is
het landschap waar cultuur en natuur naadloos in elkaar overlopen. Het verhaal
geeft aan station Hattem, maar dat is Hattemerbroek .
Bij het voormalige station was ook een café en dat werd bestierd door een ver familielid . De oude Zuiderzeestraatweg liep en loopt dwars door de dorpen
van Zwolle naar Amersfoort. In 1970 kwam de A 28 met de nieuwe IJsselbrug,
een brug zonder bogen , hierdoor werd de weg door de dorpen ontlast. Maar raakten
ook benzine pomphouders en hotel- café bedrijven brodeloos .
Tijden veranderen, oude bruggen worden vervangen maar de IJssel blijft stromen
door oneindig mooi laagland en Zwolle ? Het blijft de stad van mijn jeugd toen
de grote namen bij PEC Gerrit (Gaitie) Voges en Jopie Schuman waren en natuurlijk
was er Henny van Nee van Zwolsche Boys die als hij weer eens teveel showvoetbal
speelde werd terug gefloten door de supporters ” van Nee doe normaal, jij komt ook maar van de Kamperpoorte” . En natuurlijk onvergetelijk de Turfmarkt met de watertoren waar ik eens per jaar naar het circus mocht. Zwollenaren zijn mensen die
a la Ron Jans’ zeggen doe maar gewoon dan doe je gek genoeg.

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier!