Mijn neefje belt me of ik hem kan verhuizen van Zwolle naar Groningen, waar hij gaat studeren. Natuurlijk, ik grijp alles aan om mijn vrije tijd zinvol in te vullen en dit is zo’n mogelijkheid . Thomas is de jongste zoon van mijn jongste zus, omdat zijn vader in Afrika ontwikkelingswerk doet, om daar het platteland vitaler te laten worden ben ik “de stand-in.â€
Ik huur een boedelbak en ga ontspannen onderweg naar Zwolle. Aangekomen in Zwolle rij ik naar de Diezerpoortenplas en via de Thomas á Kempisstraat kom ik bij mijn neefje. “Koffie oom Gerard†, “ja graag “. Thomas heeft alle spullen die mee moeten klaar staan. We beginnen met inladen met wat passen en meten en een stoel met uitsteeksels die we in de auto kwijt kunnen hebben we na een uurtje alles in de boedelbak. Omdat ik in Zwolle ben rij ik nog even via de Kamperpoort over de Hoogstraat en de Grote Baan langs de oude jongens-MULO en de v.m. veemarkt. Het is pure nostalgie en ik hoor in gedachten een supporter van Zwolsche Boys in de jaren “60 naar Henny van Nee, in die tijd een bekende voetballer, roepen: “Niet zoveule kapsones van Nee, want jij komt ook maar van de Kamperpoorteâ€. Aan de Hoogstraat stond in de jaren “60 de wasmiddelenfabriek de Fenix (Abro/Azon/Dubro), waar veel mensen uit deze buurt werkten Veel kleine middenstanders fleurden deze buurt op. Een paar weken geleden stond in Trouw een heel artikel over deze buurt, volgens de buurtvoorzitter was 90% van de bewoners autochtoon, maar door projectontwikkelaars en de gemeente wordt deze leefbare buurt opgeofferd aan het grootkapitaal met mooie dure huizen aan het water. Weg gemeenschapszin , weg saamhorigheid. Het is zoals op veel plaatsen elders, wie betaald, bepaald. Er moet nog maar eens indringend gesproken worden met minister Ella Vogelaar, want wat heb je aan prachtwijken als daardoor de gemeenschapszin wordt opgeofferd . Na deze scheut nostalgie gekoppeld aan hedendaagse invulling van de ruimtelijke ordening, geef ik vol gas richting Groningen. Nadat we alle meubels op de plek hebben gezet aan de Mesdagstraat op vijf hoog, komt mijn dochter die een straat verder woont vragen of we iets willen drinken , ja graag. Bij haar zien we dat Rasmussen de etappe wint op de Aubisque. Voor mijn gevoel is nu de tour beslist. ‘s Avonds in de avondetappe horen we dat Rasmussen uit de tour is gezet . In deze historische uitzending heeft Mart Smeets twee bijzondere gasten, de oud-wielrenner uit Meppel Jans Koerts en de priester Antoine Bodart. Ze zitten in Lourdes de bekende bedevaartsplaats waar miljoenen heengaan om spirituele inspiratie op te doen. Het onderwerp op deze merkwaardige avond is de leugen van gele truidrager Rasmussen . Om macht en het vergaren van roem en geld is kennelijk alles geoorloofd. Hier geldt: – al is de leugen nog zo snel de waarheid achterhaalt haar wel.
Dat de Rabobank haar gele truidrager heeft laat vallen, heeft m.i. alles te maken met commercieel management en niets met menselijkheid, vraag het aan Michael Boogerd .Om op verhaal te komen kunnen de NOS commentatoren en de Raboploeg het best op vakantie gaan naar Mexico, schijnt een mooi land te zijn waar een apart ras mussen voorkomt, die ook regelmatig in de Dolomieten wordt gesignaleerd.
