Om wat af te kicken van de Tour ga ik naar een plek, waar men nog nooit van doping heeft gehoord en fiets ik op mijn fiets met dikke banden naar Gieten. Het is woensdag en mooi weer. Onderweg spreek ik nog met enkele mensen die toevallig mijn pad kruisen.. In Gieten aangekomen fiets ik eerst naar de skatebaan, en eerlijk gezegd het viel me niet tegen, er waren vijf jongens aanwezig. Een van hen wilde wel even een showtje geven en deed dat met verve, hij sprong met de skate-plank van onder naar boven en van boven naar onder zonder dat hij het contact met zijn plank verloor, een technisch hoogstandje. Even verderop in het dorp zag ik op de Brink een tent staan, er naast staat de immer aanwezige Edgar Weening, voorzitter van alle activiteiten die in Gieten plaatsvinden, in een flits weet ik het weer, er is vandaag een dikke banden race. Ik vraag hoe laat dat spektakel begint “over een uur “,antwoordt hij. Dus heb ik nog een uur om me in het zweet te fietsen. Via de Breevenen kom ik in Spijkerboor waar ik me verheug om bij Willem Dijkema op het terras een kop koffie te drinken. Helaas is dit voor mij letterlijk en figuurlijk ‘t Keerpunt, want het café gaat pas om vier uur open. Sjezend langs de naturistencamping zie ik twee mannen hardlopen , ze hebben gymschoenen aan. Op het eind van de Breevenen loopt de beheerster van camping het Zwanemeer met twee honden, ik ben haar al voorbij als ik haar herken, en ik knijp heftig in de remmen om even van gedachten te wisselen over dit zomerseizoen : “Het is minder dan vorig jaar maar ik ben toch tevredenâ€zegt ze. Van zo’n instelling zouden meer mensen blijk moeten geven, niet steeds meer willen, maar genoeg is genoeg en daar mee kunnen en willen leven. Terug in Gieten is net de prijsuitreiking van de twee eerste wedstrijden aan de gang. Op het podium staan de nummers 1,2 en 3 ze krijgen de medailles omgehangen . Een rondemiss en bloemen ontbreken maar het is wel een echte ceremonie protocolaire. De speaker Rikus Bartol weet dit op een geweldige manier inhoud te geven. Ook tijdens de volgende wedstrijd waarvoor acht jongens van 11 – 12 jaar en een meisje aan de startlijn verschijnen, weet Rikus tijdens de race over vier ronden de renners op te peppen op een plezierige enthousiaste wijze, niet overdreven maar gewoon leuk. De renners rijden ongecompliceerd hun rondjes zo hard als ze kunnen, en de winnaar trekt nog even voor de finish zijn shirtje recht en maakt professioneel het overwinningsgebaar. Er is ook extra aandacht voor een rennertje die vandaag jarig is, echt een sportief en sociaal gebeuren dus.
Dezelfde avond ben ik op verjaardagsvisite bij een goede vriendin , daar kwam het thema leven en dood ter sprake . Ja elke keer als je jarig bent kom je als levende weer een stap dichter bij de dood, leven en dood horen bij elkaar. Zo waren op de Drenthe pagina van het Dagblad ook hele creatieve koppen in dit genre. Zoals: “Vereniging blaast lijkenhuisje nieuw leven in†( Anloo) en “ Aula in Gieten wordt dagopvang De Trans“. Zo blijkt maar weer dat er leven is na de dood … althans voor deze gebouwen.
