Zwerfvuil in de Broekstreek

Op uitnodiging van dorpsbelangen om te helpen bij het opruimen van zwerfvuil, fietste ik zaterdagmorgen, begeleid door een druilig voorjaarsregentje, naar Ekehaar.Dampende koppen koffie stonden al klaar bij Wim Popken,de immer vriendelijkheid uitstralende caféhouder.Na het Drents kwartiertje nam Peter Smit het woord en werden de groepen gevormd. Het was buiten frisjes maar de regen was gelukkig gestopt. Door de natte bermen gewapend met grote plastic zakken gingen we het zwerfvuil te lijf.Wat mensen zoal in de berm donderen,je wilt het niet weten,de hoofdzaak bestaat uit plastic flesjes,shagpuutjes en blikjes.Onze nieuwe regering van 10x groener kan direct applaus oogsten als ze vanaf nu op deze verpakkingen statiegeld zou heffen. Opvallend was dat er in de buurt van de school bijna geen zwerfvuil lag,dus dat is een compliment voor de kinderen en het schoolteam. Ook de bermen in de buurt van het wandelgebied “de Acht van Amen” lagen niet overdadig bezaait met troep.Bij het struinen door de bermen is het genieten van deze prachtige omgeving Opeens zie ik een krant in de berm liggen met op de voorpagina een foto van boekenbal-gangers, en wat schetst mijn verbazing,een dichter van bijna zestig met naast zich een vriendin van vijfentwintig.

Wat mij intrigeert is niet het leeftijdsverschil, maar die dame, want zij is de journaliste van het Dagblad die op de raadsvergaderingen altijd drukker is met het manicuren en lakken van haar nagels dan met het verslag,de reden ken ik nu. Ben ik jaloers? Nee absoluut niet, want dit geparfumeerde product ontneemt bij mij elke aandrang .Ook zonder aandrang vinden we in Eldersloo een loden pijp en een bos prikkeldraad die gooien we op de net voorbijkomende trekker, dat old iezer is mooi veur Wolters,zoals gewoonlijk zal hij wel zeggen ;” Tïs eigenlijk niks weerd , maor ik zal het metnemen”.Terug in Ekehaar is het elf uur,eerst nog maar een bak koffie en dan een pilsje. Aan de verlengde stamtafel is het goed toeven. Dorpsnieuws en verhalen komen dan ook vanzelf, zo hoor ik dat het ooievaarsnest in Geelbroek weer bewoners heeft. Dat zondagmorgen de training voor de Vierdaagse begint met als eindpunt Elp,dat is traditie.In een adem wordt erbij verteld,dat een van de deelnemers zo mager is dat ze onder de douche heen en weer moet springen om nat te worden.
In het café zijn opvallend veel kinderen die meegeholpen hebben,over kinderen gesproken het kindertal is stijgende in deze regio en de voorzitter beaamde met trots dat hij er zelf ook hard aan meewerkt. “Onze wens woningbouw op korte termijn en wij voelen ons rijk”,voegde hij er aan toe. Naar verhouding is Eleveld heel goed vertegenwoordigd,dat past ook bij hun status als “rijkste dorp” van Aa en Hunze . Hun gasbel is dan ook luid bezongen in de Rolder-revue bij het 800-jarig bestaan van Rolde, ”Oh Eleveld, Oh Eleveld eerst wast niks, maor nou hebt ze geld, want er is gas op Eleveld”. Toen ik terugfietste toeterde een collega-raadslid en dat vond ik attent en dapper want gisteren is er nog een toeterende buschauffeur door de politie in de boeien geslagen en zes uur vastgezet. Ik zag een bordje langs de weg met de tekst ondiep water, eerder lette ik daar nooit op, maar sinds afgelopen week is Ondiep een begrip en daar kan zelfs een regering niet voor wegduiken.

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier! View all posts by Gerard