Hek van de Dam
Onderweg naar het enige theater in onze gemeente denk ik nog even na over de afgelopen dagen. Afgelopen vrijdag maakten we met de raad een excursie naar o.a. het Kniphorstbos, er lag nog een bunker van waaruit men (oefen)granaten gooide. Omdat ik nogal nieuwsgierig van aard ben wou ik dit beter gaan bekijken, ik liep naar boven en probeerde op ontdekkingstocht te gaan het was door alle regen wel erg glad maar dit hield mij niet tegen om naar boven te klimmen, Je moet er soms iets voor over hebben.
Maar nu ben ik ambtshalve onderweg naar Theaterboerderij het Hek van de Dam in Ekehaar. Ik bedenk dat ik eigenlijk te weinig in het theater kom en heb er vanavond zin in en ben dus benieuwd naar de klassieker van Pinter die driemaal op verschillende wijze wordt uitgevoerd.
We kregen, in het Hek van de Dam, vooraf een rondleiding door de theaterboerderij. Het is duidelijk dat alles nog niet allemaal tiptop is, maar het ziet er al prima uit. Buiten is het zes graden en binnen vleien we ons neer in blauw bekleedde stoelen waaruit we vanuit de hoogte op het podium neerkijken. De eerste act was technisch en inhoudelijk een hoogstandje. De man en vrouw evalueren hun eerste ontmoeting via internet. In mijn beleving gaat het straks bij het gemeentelijk virtuele loket net zo, maar hier ging het over spetterende liefde in plaats van een aanvraag voor een rijbewijs.
De act ging in het kort over het volgende: Een vrouw en een man van middelbare leeftijd zitten tegenover elkaar en zien elkaar amper, maar op een groot doek verschijnen hun gezichten en ze kijken beiden, al pratend, achter hun eigen computer terug op hun eerste ontmoeting. In de beleving van de man gebeurden echter heel andere dingen dan in de beleving van de vrouw.
Diezelfde act werd daarna in precies dezelfde bewoordingen gespeeld aan een keukentafel door twee tachtig jarigen , het was subliem.
In de derde act speelden twee homo’s die ook exact dezelfde teksten gebruikten. Deze laatste act was ook door de muziek voor- en achteraf, de climax van deze bijzondere avond.
Het geheel was schitterend geënsceneerd. Na elke act die amper 15 minuten duurde werd er geroepen “pauze, de bar is openâ€. Zou het kunnen zijn dat de bar zo vaak open is omdat er te weinig subsidie wordt gegeven? Theater maken we allemaal, soms zelfs onbewust. Ik zal het uitleggen, we gaan nog even terug naar vrijdag naar het Kniphorstbos, ik ben op weg naar boven om in het gat te kijken maar door de modder en gladheid verlies ik mijn evenwicht en glij naar beneden en wie neem ik mee in mijn vrije val? Mijn eigen wethouder Hans Polman. Het was misschien nog net geen theater maar het zorgde in ieder geval voor grote hilariteit.
Ach ja, de wereld en ook de politiek is vaak een groot speltoneel.
Nog meer theater maar dan weer heel anders was het optreden, op vrijdagavond aan het eind van de raadsexcursie in restaurant Koningsberg in Anloo, van drie jonge meiden, die ons verrasten met prachtige zang o.l.v. een jonge pianist, deze “Nightingales†waren geregeld door onze burgemeester,die duidelijk van meer zaken verstand heeft dan inkt en papier.
Ik ben van plan vaker naar het Hek van de Dam te gaan. Theater aan het Amerdiepje,je bent uit en toch thuis.
