Dichters

Het stormde en regende,het was hondenweer maar ik moest en zou naar de plaatselijke bibliotheek in de Boerhoorn want het was nationale gedichtendag. Drie vrouwen zouden daar gedichten voorlezen uit eigen werk. Vrouwen en gedichten wie zou daar niet voor zwichten?

Ik geef het toe ik heb een zwak voor vrouwen, tja en vrouwen en poëzie dat is dubbel genieten dit liet ik niet aan mij voorbij gaan. De spits werd afgebeten door Janny Bruins die voorlas uit haar onlangs uitgekomen bundel Weerdevol. Haar gedichten zijn in het Drents geschreven waardoor er toch direct, in mijn beleving, een dimensie meer is. Dialect of zoals Drenten zeggen “Taol” komt dichter bij het gevoel dan ABN. Enkele gedichten van haar hadden zelfs een Deep Throat gehalte, ze vroeg zich zelf af of dat in deze omgeving wel “kun”, waarop de oudste uit het gezelschap grijnsde “Ja, doorgaan het wordt steeds boeiender “aan zijn glinsterende ogen te zien genoot hij met volle teugen.

Een van haar gedichten ging over een gekleurde plek op de kont van een schaap en de verzuchting in haar gedicht was dat ze blij was geen schaap te zijn, omdat iedereen dan onmiddellijk kon zien dat je seks hebt gehad en zoiets wilde ze toch liever voor zichzelf houden.
Wat mezelf het meest bekoorde was het gedicht over Contact in dit gedicht kwam het erop neer dat alle vooruitgang in communicatie van internet tot virtueel loket het bij lange na niet haalt bij het directe persoonlijke contact.

Sophia Helmhout die pas drie jaar dichtte verraste met hele persoonlijke inkijkjes over het gemoed, het gevoel van binnen is vaak onuitspreekbaar maar in haar gedichten maakt ze van haar hart geen moordkuil. Zichtbare elementen van zon, zand en de regenboog weet ze om te zetten in prachtig proza. Ook gevoelens van boosheid, haat, vallen en opstaan weet ze zo te verwoorden dat het kleur krijgt en beklijft.

De laatste die voorlas uit eigen werk was Tineke Booy zij deed haar inspiratie vooral op tijdens haar reizen naar Scandinavie, Spanje en Portugal . De soberheid van de vlaktes,die heel aparte sfeer die het dorre landschap met de windmolens oproept inspireren haar. Haar ervaringen in Jerez van koeien met bellen om hun nek, doen je belanden in Alice in Wonderland. Een groot contrast vormen de abstracte gedichten die verhalen van einders tot de dood. Het waren drie totaal verschillende genres, maar hoe uiteenlopend ook, zeer de moeite waard.

Toen ik de bibliotheek uitliep werd ik getroffen door de prachtige foto’s van Liza Werkman die daar schijnbaar achteloos en systeemloos aan de wand waren opgehangen. Foto’s uit onze omgeving waarin natuurelementen centraal stonden. Het was voor mij de slagroom op het toetje van deze Rolder culturele avond.

Ik had nog een vraag en liep even binnen bij de Wegwiezer. Ik werd daar geholpen door ene Willem en hij heeft mij uitstekend de weg gewezen.

Tot slot het gedicht Binnen en Buiten van Sophia Helmhout uit haar bundel Fidesspescaritas,
dat mij herkenbaar overkwam en daardoor……. raakte
van binnen is het onrust
van binnen is het wild
van binnen is er honger
die maar niet kan worden gestild

van binnen zijn geen woorden
van binnen is gevoel
dat moet soms wat betijen
voordat ik zelf weet wat ik bedoel

van binnen zijn verlangens
van binnen is het kracht
van binnen moet het naar buiten
verhardend en verzacht

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier!

One thought on “Dichters”

  1. Beste Gerard,

    tot mijn grote verrassing las ik in de Schakel, dat je iets schreef over je bezoek aan mijn foto-expositie, in de bibliotheek van Rolde.
    Hierbij alvast mijn dank voor je positieve woorden!
    Jij schreef: dat de fotolijsten daar “schijnbaar achteloos en systeemloos aan de wand waren opgehangen.”
    Wie vaker mijn exposities heeft bezocht, weet dat deze manier van ophangen, mij veel hoofdbrekens gekost heeft.
    Meestal zijn er meerdere wanden beschikbaar, waar ik mij dan “op uit leven kan,” met zo’n 35 tot 40 lijsten.
    Je begrijpt denk ik wel, dat ik nu heel selectief bezig moest zijn en slechts een klein aantal lijsten kon ophangen, vandaar ook een dubbele rij foto’s.
    Nogmaals, ik ben blij dat je het kon waarderen en dat “het zelfs de slagroom op het toetje was” van die dag.
    Zoals jij genoot van de foto’s geniet ik van de door jou geschreven stukjes in de Schakel en ik ben blij dat je er mee door gaat.

    Vriendelijke groet, Liza Werkman uit Rolde.

Leave a Reply