Dertig jaar geleden kwam ik met een groep van meer dan vijftig kinderen, op de fiets uit Rolde, met o.a. de stagiaires Gea Jansen en Eppie Plat een weekend kamperen in Breeland. Twee jaar later was ik er weer met een groep uit Grolloo. Dat was een weekend die ik nimmer zal vergeten, niet dat het vervelende groep was, integendeel het was erg gezellig, maar dat weekend kwam namelijk onze zoon Christiaan aan op Schiphol, met de blauwe vogel van Air France via Parijs uit Bogota.
Een baby van 8 weken en die dag zal ik mijn leven lang niet vergeten. Op vrijdagavond fietste ik met de groep en de vrijwilligers naar Breeland, op zaterdag werd ik afgelost door mijn vriend Lukas Koops zodat ik met mijn vrouw naar Schiphol kon en op zondagmorgen was ik terug met beschuit met muisjes en natuurlijk zo trots als een pauw. Daarom heeft Breeland een apart plaatsje in mijn herinnering, maar dat komt ook vooral door de gastvrijheid van Piet en Marianne Steenbergen.
Afgelopen vrijdag was ik weer in Breeland en ik werd zoals altijd hartelijk ontvangen, zoon Dries zwaait daar nu de scepter en doet dat met verve. Breeland is in de loop der tijd uitgegroeid tot een recreatiebedrijf waar je U tegen kunt zeggen. Als gemeente geef je faciliteiten maar actief en creatief ondernemerschap is nodig om iets succesvol te maken. Deze dag werd door de gemeenteraad een stap voorwaarts gezet in de richting om ons platteland vitaal te houden.
Onder de bezielende leiding van burgemeester Eric van Oosterhout werden geen piketpaaltjes geslagen maar de route verkend waaraan Aa en Hunze de komende periode aan gaat werken. Ik zal de lezer de details besparen maar dat we meer gaan doen als op de winkel passen werd deze dag wel duidelijk. Als je in de ontmoetingsruimte van Breeland zit kijk je uit over de weilanden met aan de horizon bomenrijen – Bree(d) land dus. Ik denk zelf ook liever breed dan smal , niets in deze wereld is zwart of wit .
Ik vind het eigenlijk wel jammer dat Breeland achter Annen ligt , lag het maar achter Gasselte dan was ik zeker nog even bij Agnes, de boerin, langs gegaan, zou ze nog wat met Jurre hebben ?
Op weg naar Breeland fietste ik binnendoor en kwam vanaf Gasteren Anloo binnen, verscholen achter wat boerderijen en bomen zag ik de toren van de Magnuskerk opdoemen, echt een plaatje. In het dorp staat bij het café een bord “ koffie met krentestoetâ€, kan het Drentser? Achterom kijkend zie ik dat er bij de kerk een uitvaart is. Leven en dood het hoort bij elkaar, fietsend sta ik nu nog aan deze kant van het graf vandaar dat ik nog snel een tandje bij schakel.
In Annen sjees ik langs een kale plek waar een groot bord staat, hier komen de omstreden appartementen van de Woldhoek. Ik denk liever een mooi, misschien wat hoog gebouw, dan deze rotzooi, maar ja er zijn mensen die er anders overdenken.
Op de terugweg in het aardedonker geniet ik van de sterrenhemel en van het fietsen in het donker het geeft een bepaalde rust vooral als je dan nog een uil hoort oeh-oehen. Het voelt mysterieus aan om in het donker op het schelpenpad over het Balloërveld te fietsen maar je voelt je tegelijk ontiegelijk rijk, lekker ver weg van alle lawaai en drukdoenerij. Dan heeft zelfs de duisternis “kleurâ€.
