Deze week ging ik, zoals de meeste vaders dat zullen doen, voor mijn dochter naar de Jan Thiesschool in Rolde om spullen op te halen voor de reünie die zaterdag werd gehouden. Er heerste op de school een uitgelaten stemming, het was bijna zover de reünie was aanstaande en men was er klaar voor. Veel oud-leerlingen en personeelsleden hadden zich opgegeven voor de reünie en er werden 1500 reünisten verwacht.
De Jan Thiesschool is een van de grotere scholen in onze gemeente, sluiting is hier niet aan de orde. Als ik op zaterdagmorgen Rolde binnenfiets zie ik dan ook geen spandoeken maar overal wapperende vlaggen, het is immers feest vandaag en dat willen ze weten ook want via een rode loper kom ik in de school.
In de Jan Thiesschool is een expositie ingericht over onderwijs, vroeger en nu. Foto ‘s, krantenknipsels, uitspattingen van creatief vernuft en een heus schoollokaal uit de jaren vijftig completeren het geheel. In de hal bij de ingang zingt een gemengd koor(tje), oude en nieuwe kinderliedjes. Het koor is een combinatie van de huidige leerkrachten aangevuld met nog in Rolde wonende oud-leerkrachten, het feest der herkenning begint dan ook daar.
Een moeder van nù bekijkt met haar ouders foto’s die herinneren aan haar schooltijd van dertig jaar geleden. Ze merkt op dat er in haar tijd met veel intensiteit werd toegeleefd naar het jaarlijkse Sinterklaastoneel en gymnastiekuitvoering bij Hofsteenge, naar Koninginnedag en de Roldermarkt. Niet dat haar kinderen deze evenementen niet leuk meer vinden, maar de beleving is anders.
Ja, dat er veel veranderd is, is zichtbaar aan de rijen computers en het digitale schoolbord waarbij schoolkrijt overbodig is geworden. Iemand merkte op dat dit toch erg jammer is, want wat was het een eer als je vroeger het bord schoon mocht maken, en de tijden dat de meester als hij kwaad was met krijt of bordenveger gooide is voorgoed voorbij.
Trouwens tegenwoordig bestaat het personeel voor 90% uit juffen en die hebben dat gooi en smijtwerk waarschijnlijk niet nodig, zij winden dankzij hun natuurlijke charme de (gelukkige) klas om hun vingers. ‘s Avonds was het grote feest der ontmoeting en herkenning in café Hofsteenge. In twee stampvolle zalen, waar verschillende bands met Rolder jongeren en oudere jongeren, voor stemmingsmuziek zorgden zat de sfeer er vanaf het begin goed in.
Jongeren van amper twintig maar ook ouderen van zestig plus waren in grote getale vertegenwoordigd. Het was net Roldermarkt maar dan alleen voor (oud) Roldenaren, zo’n feest daar waren de reünisten eensgezind over zegt iets over het Rolde gevoel en om daar deel van uit te mogen maken dat voelt goed.
Zoals John.F Kennedy ooit zei bij de Berlijnse Muur “Ich bin ein Berlinerâ€zijn hier veel mensen die vol trots zullen zeggen “Ãk kom uut Raol†Enig chauvinisme is de Rolder niet vreemd maar ik kan zeggen dat het écht gezellig was. Er waren naast de mensen die nog steeds in Rolde wonen ook veel oud-Roldenaren uit de omgeving maar ook van over ver, uit Haarlem, Bennekom, Amsterdam en zelfs Sjanghai waren ze op komen dagen.
Het was vanuit mijn beleving meer dan de moeite waard. Een feest der herkenning waar het tot in de kleine uurtjes steeds gezelliger werd en her en der contacten weer werden hersteld. Het was weer een bijdrage aan de sociale cohesie waar je uren over kunt praten maar waar deze reünie een echte bijdrage aanleverde. Nogmaals initiatiefnemers en organisatoren verdienen dan ook een groot compliment. Chapeau !!
Tenslotte, u vraagt zich misschien af hoe Gerard Koopman op een schoolreünie komt van de Jan Thies, hij is tenslotte niet in Rolde geboren en getogen en heeft ook niet op de Jan Thiesschool gezeten. Deze laatste vraag kan ik beantwoorden, gewoon tegen de beveiliging die met drie man sterk bij de ingang staat zeggen dat je van de pers bent. Ze geloven je op je woord, kijk dát is ook Rolde.
En de volgende keer wordt iemand die ècht van de pers is, geweerd.