Máxima zei het nog “de Nederlander is herkenbaar aan het koekje bij de theeâ€.Iets extraâ€s dus! Een zorgmanager in Emmen knoopte zich dat goed in de oren en dacht als zelfs Máxima -onze nationale knuffelprinses- dat overdreven vind, dan stop ik er mee. Lekker bezuinigen op ouderen is kennelijk een trend geworden. Wat voor mij een trend was is om me op zondagmiddagen te laten zien op de sportvelden. De laatste tijd is daar een beetje de klad ingekomen maar afgelopen zondag fietste ik begeleidt door een hagelbui naar Grolloo.De weg erheen is schitterend via het schelpenpad langs het Amerdiepje en over de betonblokken richting Vredenheim. Al van verre zie je de schuren van de maatschappen Reinders en Oostra staan. Ze horen bij dit landschap en de weilanden die nu nog drassig zijn worden hopelijk over een paar weken weer bevolkt met zwartbont vee. Het is gek maar ik neem ondanks dat ik ruim op tijd ben de kortste weg die over het Landgoed de Berenkuil gaat, met afstand de mooiste camping van Europa. Op het sportveld van SGO zijn de teams nog aan het intrappen, ook een oudere man is zich aan het warm lopen. Even later blijkt die oudere man de scheidsrechter te zijn. Een cirkel van pak weg tien meter rond de middenlijn is zijn domein , hij moest dus helemaal afgaan op zijn grensrechters en dat doet hij dan ook. Enkele supporters zien deze scheidsrechter de volgende keer al fluiten in een scootmobiel , anderen vonden een rollater meer passend. Voor rust is het kijkgenot 0,0 zelfs een 100 % kans wordt door SGO niet benut zodat de russtand dan ook 0-0 blijft. Die stand zegt ook veel over het vertoonde spel .Tijdens de rust in het Dorpshuis gebeurde er meer dan de voorgaande drie kwartier op het sportveld en dat was niet alleen omdat er een koekje bij de koffie was. Zo poneert iemand dat met het verdwijnen van de naam de Langeleegte de ziel van het voetbal in Veendam wordt aangetast. Want alleen al het horen van die naam doet elke tegenstander sidderen.Voor SGO maakt het niets uit want hun sportcomplex heeft nog geen naam, het gerucht gaat dan ook dat een rietdekker die beschikt over een zwarte kas zijn naam er aan wil verbinden. Na rust werd er beter gevoetbald door SGO, helaas viel het doelpunt aan de andere kant, uit een vrije trap van Zuidlaarderveen kreeg keeper Gerwin Vos de bal niet klemvast en werd het 0-1. Even later wist Jan Venekamp door een strak schot via de binnenkant van de paal de stand weer in evenwicht te krijgen. Hierna kwamen er twee geweldige kansen voor Antwan Hutten en Arjan Zeewuster helaas faalden ze beiden.
Dan kun je erop wachten dat de tegenstander wel geluk heeft en dat gebeurde, eerst een poedel van een achterspeler en daarna een prachtige lob over de keeper heen bepaalde de eindstand op 1-3 voor Zuidlaarderveen. Het gevoel van sommige SGO spelers sprak boekdelen nadat het derde doelpunt werd gescoord ging men languit op het veld liggen. Ook de scorebord man hield het voor gezien, het scorebord stond na afloop nog op 1-1. Op de terugweg pikte ik nog enkele blikjes, flesjes, plastic bekers en sigarettendoosjes uit de berm ik had die rotzooi op de heenweg al zien liggen en je moet je niet blijven ergeren dus in de fietstas er mee.
Met enige verbazing zal de vaste lezer van deze column zich afvragen waarom er niets staat
over de Wilde(rs) politieke week en zelfs niets over onze bloedeigen tante Rita in deze column Van mij even geen politiek (ge)Kwak. Ik heb wel een tip lees de column van Daniël Lohues van afgelopen zaterdag in het Dagblad over de Tonnies dan bent u weer helemaal bij… Het leest als een koekje bij de thee.
