Op het moment dat de klokken van de Jacobuskerk beginnen te luiden zet een groep van zestig personen zich in beweging bij de molen voor een de stille tocht naar het oorlogsmonument op de Kerkbrink. In de avondstilte van de 4e mei hoor je alleen het geluid van de vogels en voetstappen, de vlaggen hangen halfstok. Bij de afslag van de Nijlanderstraat voegen schoolkinderen in, op de hoek zijn ze bezig met de sloop van oude woningen, als je niet beter wist zou je kunnen denken dat daar een bom is gevallen.
Symboliek?. Bij het monument aangekomen wacht men in een kring tot het luiden van de klokken stopt . Het is stil, doodstil, alleen vogelgeluiden en in de verte het geblaf van een hond en een kind die om haar oma roept. Direct na de twee minuten stilte speelt Euterpe twee coupletten van het Wilhelmus, daarna worden onder het voorbij razen van auto’s (hoe is het mogelijk) de kransen gelegd door notabelen en kinderen. Op het monument staan o.a. de namen van drie joodse families die vanuit Rolde onder leiding van de veldwachter naar Westerbork zijn afgevoerd in 1942. Twee van deze families waren in 1939 gevlucht uit Duitsland vanwege de Jodenvervolging nu eindigden ze alsnog in Auschwitz. Op zo’n moment denk je hoe is het mogelijk dat er nog mensen in de wereld zijn die niet willen begrijpen dat discriminatie leidt tot racisme en fascisme. De voorbeelden zijn er helaas óók in het huidige Nederland. Ik heb regelmatig contact met een Afghaan , laatst was hij bij me en dronken we samen een kop koffie, en hij zei – In vrijheid leven en je veilig voelen – dat is het grootste geluk, en hij kan het weten. Daarom moeten we zowel de 4e als de 5e mei blijven koesteren. Na de kranslegging was er in de kerk een vesperdienst waarin de dominee een lans brak voor mensen die fout waren geweest tijdens de oorlog, NSB-ers dus. Natuurlijk moeten en mogen we blij zijn met de opnieuw verworven vrijheid, maar NSB-ers en ook hun kinderen met de nek aan blijven kijken, omdat ze ooit een verkeerde keuze hebben gemaakt, is niet humaan laat staan christelijk. Hoewel dit voor mensen die in de oorlog een verwant hebben verloren best moeilijk zal zijn.Het is daarom na Auschwitz niet te tolereren dat mensen met een andere huidskleur of religie worden buiten gesloten. Kortom de keuze die je maakt is ook vaak een keuze voor of tegen solidariteit. Ik heb zelden zo’n politieke preek meegemaakt in een kerk en ik ben er trots op deze woorden van vergeving en mededogen te horen in de Jacobuskerk van Rolde. Ik koester naast de twee minuten stilte deze wijze woorden uitgesproken in “mijn kerkâ€
Koesteren en sentiment liggen in elkaars verlengde. Zo las ik op de weblog van onze burge-
meester Eric van Oosterhout, dat hij een visje eten op vrijdag ervaarde als- rooms jeugdsentiment. Ik koop regelmatig op vrijdag een visje bij Geert de Valk omdat hij dan in Rolde staat ,van rooms jeugdsentiment bij mij geen spoor, gewoon lekkere vis! De stukjes van onze burgemeester op zijn weblog van www.aaenhunze.nl zijn trouwens zeer lezenswaardig er zijn echt juweeltjes bij.
