Oranjepolitiek

Er ging de afgelopen week een siddering door Aa en Hunze, toen de langstzittende wethouder ooit, Hans Polman, bekend maakte te zullen vertrekken. Vriend en vijand waren het er gezamenlijk over eens dat ze hem zullen missen. Hans Polman heeft tien jaar keihard gewerkt voor de gemeenschap waarbij hij soms applaus oogstte maar ook vaak de wind van voren kreeg. Ik kan me voorstellen dat hij de laatste vijftien jaar van zijn werkzame leven wel iets meer in de luwte wil werken. Hij heeft ondertussen Aa en Hunze wel op de kaart gezet want we hebben nu naast de G 7 (rijke landen) ook de P 10 (10 grote plattelandsgemeenten) en daar heeft Polman een belangrijke rol in gespeeld. Ze zullen zeker over het platteland en over Aa en Hunze nog gaan horen in Europa. Ondertussen is de strijd om zijn opvolging al in volle gang onder het motto “Le roi est mort, vive le roi”. In het Dagblad werden ook al namen genoemd, maar je weet dat als in een te vroeg stadium je naam wordt genoemd, je vrijwel kansloos bent. Als zich uit de fractie geen kandidaten beschikbaar stellen zal men moeten uitkijken naar een externe kandidaat. Ik weet een paar heel goede kandidaten maar ik noem geen namen, het lijkt me echter wel een voorwaarde dat de nieuwe wethouder hard kan lopen, dat lijkt me wel leuk voor de burgemeester.
Gelukkig werd het nieuws over Polman diezelfde avond alweer ingehaald door de magistrale zege die de Oranje-elf boekte op Italië. ’s Morgens belde Wouter Bos me nog op en vroeg of ik mee naar de voetbalwedstrijd in Bern wilde, om even de zinnen over het afscheid van Hans Polman, te verzetten, ik vond echter dat hij maar een van collega wethouders moest vragen omdat het vertrek voor hen nog harder aankomt. Hij heeft mijn raad niet opgevolgd en blijkbaar Willem Alexander meegevraagd want ’s avonds zag ik ze samen met oranje sjaals op de VIP tribune.
Nog even terugkomend op het voetballen, zag u Arjen Robben langs de zijlijn denderen tegen Frankrijk? De man uit Bedum kan de revelatie van dit tournooi worden. Binnen een half uur een assist en een doelpunt.
Het zijn de voetballers van Dirk Kuyt tot Khalib Boulharouz die kleur geven aan dit EK.
De supporters roepen al “We gaan naar Wenen”, ik snap dat deze wens de vader der gedachte is maar er moeten nog wel drie wedstrijden gewonnen worden.
Mijn vader vertelde vroeger over de jaren “30. Toen had Nederland een wonderteam met o.a. Bep Bakhuis en Kick Smit, en toen zongen de supporters “We gaan naar Rome”, ze zijn echter niet verder gekomen dan Milaan, daar verloren ze met 3-2 van Zwitserland . Er is nog nooit een elftal zo stilletjes terug gekomen in Nederland. Persoonlijk heb ik er wel vertrouwen in want als zelfs JP in de kleedkamer zegt dat hij op zondag 29 juni samen met Rouvoet die dol is op zondagvoetbal naar de finale gaat zit het wel goed.
De spelers willen dan als beloning belastingverlaging. Ze worden waarschijnlijk op hun wenken bediend, want Bos komt ook naar de finale en uit inside informatie weet ik dat hij een vreugdevolle mededeling gaat doen… De schijf voor de laagste inkomens gaat omhoog.

Author: Gerard

Tijdens zijn fietstocht naar Santiago de Compostela kreeg hij de smaak van het schrijven te pakken. Hij schreef jarenlang columns voor de Schakel en had veel trouwe lezers. Begin maart 2014 bracht hij deze columns in een prachtige bundel uit. U kunt deze kopen op: www.uitgeverijkoopmaninvorm.nlVeel leesplezier!

Leave a Reply