Kroatie dat een minuut voor het einde van de tweede verlenging een doelpunt scoorde waande zich halve finalist doch in de laatste seconden scoorde Turkije tegen. Strafschoppen dus, aan de lichaaamshouding van de spelers van Kroatie zag je al dat ze er niet meer in geloofden en dat bleek ook drie penalties werden gemist.Het was een ongekende voetbalthriller. Mooi voor onze Turkse landgenoten die gewoontegetrouw in autoâ€s toeterend door de woonbuurten gingen. Bij Nederland- Rusland liep het geen moment bij de jongens van van Basten
die eerder in het tournooi zo geweldig speelden. De Russen wonnen dan ook volkomen verdiend. Om dan meteen Guus Hiddink te bestempelen als een landverrader gaat mij te ver. De euforie over “onze jongens†is met een week ingekort, jammer maar er zijn belangrijkere zaken.Tijdens de wedstrijd van Nederland – Rusland was ik op een tuinfeest ter ere van een bruidspaar. Op een groot scherm zagen we de wedstrijd en mijn ervaring is dat je ook verdriet beter kunt delen met anderen. In de tuin hing, als versiering, een slinger van oranje gekleurde lampen, bij het 3e Russische doelpunt opperde iemand, uit pure frustratie, om deze lampen met een windbuks een voor een stuk te schieten. Gelukkig was iemand zo nuchter om op te merken dat de stekker er ook gewoon uitgetrokken kan worden. De oranjegekte in Bazel bereikte een hoogtepunt in aanloop van deze wedstrijd met meer dan honderdduizend oranje supporters. Zij kwamen om Nederland te steunen op hun weg naar de finale in Wenen. Maar zij vonden in Bazel hun Waterloo.Tja het legioen dat riep we gaan naar Wenen kwam niet verder dan Bazel en is dan ook met stille trom vertrokken. Jammer voor de Duitse benzine stations en de Raststättes er komen geen oranje supporters meer langs.. Dus niet alleen leed voor de supporters maar ook voor de neringdoenden langs de snelwegen. Daarentegen is het in Rusland feest dankzij “onze Guusâ€. Onze jongens kwamen ook in alle stilte in een OAD bus terug, in opdracht van Kees Jansma mocht er niet door de cameraâ€s ingezoomd worden en dat alles zonder applaus en publiek. Als je wint ben je “een mijnheer†als je verliest ben je een “loserâ€. Applaus en doodse stilte dat overkwam het Nederlands elftal.
Lief en leed het liggen dichtbij elkaar. Gelukkig was er zondagavond nog een leuk moment dat mijn weekend toch nog goed maakte, in de nabeschouwing liet men beelden zien van een intens meelevende Máxima, dat was van zoâ€n schoonheid waardoor ik het voetbal weer in zijn werkelijke proporties ging zien – een leuke bijzaak –
