Ook deze week geef ik op afstand in “langs de lijnâ€commentaar op de Olympische spelen in Peking. Al waren de dagen voor het weekend voor de Nederlandse ploeg ronduit slecht. Op zondag brak de zon weer door en werd door de meiden op het water één keer goud en twee keer zilver gepakt. In het water ging het minder, wederom viel een tot tranen bewogen Marleen Veldhuis buiten de medailles. Ik vond het sportief dat trainer Jacco Verhaeren de schuld op zich nam, hij zei dat hij Marleen te vroeg had laten pieken. Dat vind ik ook Olympische klasse, schuld bekennen, dat zie ik Louis van Gaal niet zo gauw doen.
Als pleister op de wonde haalden de waterpolo meiden wel de halve finale, grote klasse.
De jongens van Foppe tenslotte haalden de halve finale niet. Tegen Argentinië speelden ze wel hun beste wedstrijd en hadden ze zelfs winstkansen maar Nederland werd geveld door een doelpunt gescoord door de schoonzoon van Maradonna die Angel di Maria (Engel van Maria) heet.
Tja tegen een team met een speler met zo’n miraculeuze naam kan de Fries Foppe zelfs van Ralston Drenthe geen wonderen verwachten, al was hij er wel dichtbij.
Omdat je niet de hele dag naar de Olympische spelen wilt kijken, het is een leuke bijzaak dat wel, pakten we zaterdag de fiets, het was mooi weer en we gingen via Rolde over een paars gekleurd Balloërveld naar de heerlijkheid Anloo, want daar is het te doen vandaag.
Op de jaarlijks terugkerend naamdag van Sint Magnus is het in en rond de kerk een drukte van belang. Het is geweldig hoe dit dorp het ieder jaar weer presteert om je terug te brengen in de Middeleeuwen. Vele Anloërs lopen in Middeleeuws kostuum en dat is een prachtig gezicht. De te koop aangeboden spullen zijn geprijsd in stuivers, en alleen lekkernijen die ook te koop waren in lang vervlogen tijden zoals bier, pannenkoeken, bruine bonen met spekjes, paling en zwienevlees zijn te koop. In de kerk werd ieder uur recht gesproken door de Drost en de Etten en op een grasveldje lag onder een tentzeil een vrouw te bevallen, de hele buurt zat om de tent te wachten op de nieuwe wereldburger. De chirurgijn vertelde op humoristische wijze de gang van zaken aan de omstanders en hij toonde een hamer waarmee het kind als het te lelijk is kon worden terug geslagen . We liepen verder langs de verschillende kramen en activiteiten er was van alles te zien en te beleven. Er speelde een club uit Rolde met een verhaal over een boerendochter die vrijde met een arme scheper met bochel. De moeder een echte bitch vond dat geen partij,maar dankzij een Duits sprekende marskramer en een
vader die het geluk van zijn dochter belangrijker vond dan geld moest de moeder bakzeil halen. Er heerste een ontspannen sfeer rond de kerk , het was dan ook gezellig druk in Anloo waar ongezadelde Belgische trekpaarden hun rondjes om de kerk liepen met kinderen op hun rug.
De Olympische gedachte van Pierre de Coubertin dat meedoen belangrijker is dan winnen heb
ik op deze spelen nog niet gehoord. Waar meedoen wel belangrijk werd gevonden was in Anloo bij de Etstoel in en rond de kerk, en door de inzet van veel vrijwilligers en het mooie weer verdienden deze vrijwilligers voor de Magnuskerk in dit gouden landschap vandaag ere metaal.
