Op weg naar Oss passeer ik de IJsselbrug bij Zwolle en zie voor het eerst de verwoestende landschappelijke ramp die zich daar voltrekt. De Hanzelijn die aansluiting zoekt bij de tien meter hoog nog te bouwen nieuwe spoorbrug over de IJssel belemmerd mij het eens zo grandioze uitzicht over de weilanden. Want hoge zandwallen doorklieven de polder tussen Zwolle en Kampen. Dit allemaal om het westen dichter en sneller bij het oosten te brengen.
Wie maak je hier eigenlijk gelukkig mee? Ik denk alleen de aannemers van grondverzetbedrijven en de spoorwegbouwers. De brieven die de gemeente Hattem naar alle gemeenten had gezonden om van deze verwoesting van het landschap af te zien hebben bij de beleidsbepalers geen rol gespeeld. Is het daarom vreemd dat veel mensen de politieke arrogantie meer dan zat zijn ?
Gelukkig bestaan er ook nog politici die wel het gesprek met de burger aangaan. Naar een daarvan was ik onderweg, mijn broer in Oss, die wegens gezondheidsreden afscheid nam als raadslid. In Apeldoorn pik ik bij de brandweerkazerne een van mijn andere broers op, gelukkig had hij zijn uniform al uit en daar was ik blij om want je gaat niet in werkkleding naar de laatste raadsvergadering van je broer. De mores in het gemeentehuis van Oss zijn anders dan in Aa en Hunze . Niemand geeft hier elkaar een hand men volstaat met een vriendelijk knikje. Bij het begin van de vergadering constateert de voorzitter dat er nog een drietal zetels onbezet zijn terwijl er zich toch niemand heeft afgemeld. Twee minuten na aanvang hollen er nog twee raadsleden de zaal binnen, weer vijf minuten later komt Lilian Marijnissen ( de dochter van) aanrennen met de mobiel in de hand… tja de spoorbomen waren dicht en dan onderweg ook nog een telefoontje van je vriendje .Kortom zuidelijke toestanden. De speech van de burgemeester was er een met veel loftuitingen en als uitsmijter kwam hij terug op een motie die Wim ( mijn broer)ooit had ingediend en waar hij na het wisselen van argumenten die er toe deden, zelf tegenstemde. Dat is wijsheid, zelfingenomenheid is hem dan ook volkomen vreemd. Hierna kreeg de nieuwe fractievoorzitter het woord, opnieuw lovende woorden , toen hij de reden van het vertrek van mijn broer aanstipte kon hij zijn emoties niet de baas. Hij zei “Ik was hier al bang voorâ€, zweeg dertig seconden en na een slok water kon hij zijn toespraak hervatten. Wat opviel was dat er van de 31 raadsleden maar 6 vrouwen waren. De fractie van de PvdA bestond helemaal uit mannen, het leek Gemeentebelangen in Aa en Hunze wel. De SP is daar met elf zetels verreweg de grootste, tja Jan Marijnissen woont daar tenslotte niet voor niks. Tijdens de extra ingelaste koffiepauze bleek wel dat de mannen de overhand hadden want er werd veel gepraat over de voetbalwedstrijd die de avond daarvoor had plaats gevonden tussen TOP Oss en Feijenoord en waar het na 90 minuten nog steeds 0-0- had gestaan , dankzij mijn broer ging het ook over de trots van het Noorden FC Groningen . Handenschuddend en presentjes ( meest boeken) in ontvangst nemend verliet mijn broer de politiek. Toen we het arbeidersparadijs Oss uitreden flikkerde in rode neonletters- Fortis- op. Dat herinnerde mij aan de graaizucht en de jacht op geld. Het kapitalistische systeem graaft net als het communistische haar eigen graf. Systemen vergaan, maar familiebanden blijven bestaan en dan maakt het niet uit waar je woont of welke “ kleur†je hebt..
.
