Category: De schakel

Maar liefst vier koffers haalde mijn dochter van zolder. Koffers die door een jonge vrouw
van zeven en twintig van zolder worden gehaald,klopt dat wel ? “Wat zit erin”vroeg ik,
een domme vraag want ik wist dat ze op vakantie ging. Mijn dochter ook niet van gisteren
zei: “Kinderlijkjes” en barstte meteen in tranen uit.. Waarom stelde ik de vraag eigenlijk, ik had toch ook even in die koffers kunnen kijken. In de koffers kijken van je dochter doe je niet
want als man snap je toch niet waarom al die kleren mee moeten , bovendien stel je voor dat er sexy ondergoed in zit , dat wil je als vader toch niet weten. Zo moet die vader in Nij Beets ook gedacht hebben. Aan de koffers van je dochter kom je niet – punt uit –
Aan de ogen van deze tandarts-assistente heeft het niet gelegen, ze was kansrijk bij de jongens
en dook dan ook regelmatig met hen de koffer in. Was het bij “die koffer “ gebleven dan hadden wij nooit van Nij Beets gehoord, nu is dit nieuws groter dan – de koffer – van de minister van financiën
In welke eenzaamheid moet deze jonge vrouw dit afschuwelijke geheim moeten hebben gedragen,naast haar zwangerschappen. Na acht jaar valt een buurvrouw iets op en belt de politie . De tandarts,de ouders, de broer en de zus zij hebben nooit iets gezien noch gemerkt.. Wat er nu allemaal uit de “koffers” komt van z.g. deskundigen kan er beter “in” blijven , deze koffers kunnen voor mij dicht blijven. Wijsheid achteraf is wel erg goedkoop.Voor mij geldt vanaf nu dat koffers niet ongezien blijven. Ik kijk uit het raam op deze zondagochtend en zie een man met een koffer aankomen . Hij belt aan. Ik doe de deur open en gelukkig doet hij meteen de koffer open , “Ontwaakt” lees ik, hij is van Jehova .

Fietsen doe je op mooie plekken. Fietsen in Twenthe, de IJsselvallei, de Veluwe en de Weerribben is bijna goddelijk. Natuurlijk is Drenthe het mooist maar eigenlijk ook te bekend, dan wordt het “mooie” wat je ziet bijna gewoon. Bij fietsen gaat het ook om de verrassingen in het landschap zoals na elke bocht weer een nieuw vergezicht. Mijn vrouw zei “Ga nou maar eens fietsen op het Hogeland in Groningen, het is daar zo mooi”. Zij heeft gemakkelijk praten ze komt er uit de buurt en idealiseert het. Voor mij is het een kaal en vlak landschap met hier en daar aan de einder een dorpje omzoomd met wat hoge bomen. Ik heb er weleens stukken van het Pieterpad gewandeld dus ik weet wel iets van dit landschap. Mijn vrouw had een route, die ze met een vriendin gefietst had, die startte in Winsum, dus dacht ik och ja het kan eigenlijk alleen maar mee vallen. Samen met mijn maat gingen we op pad. We fietsten door dorpjes en gehuchten waar ik nog nooit van gehoord had. Dorpen waar hooguit een brievenbus en glasbak aangaven dat er ook mensen woonden, op straat kwamen we echt niemand tegen. Dorpen met namen als Schouwerzijl – Saaxumhuizen en Lutje Saaxum waar zelfs babyhuisjes te koop waren, dus zit er toekomst. Ook grotere dorpen als Wehe den Hoorn en Baflo lagen op de route. Vooral in Wehe den Hoorn door de Hoofdstraat fietsend waande ik me in twee werelden. Tussen regentesk aandoende patriciërshuizen zag je vervallen leegstaande kanjers van gebouwen wat eens aan welvarende Groningers had toe behoort. Maar er is méér, dwars door de graanvelden heen liggen sinds kort aaneengeregen betonblokken waar je al slingerend naast het Reitdiep of een aftakking ervan, je op de fiets als een cowboy te paard door de velden waant. Koeien en weilanden zie je in dit deel van Groningen weinig. Hier en daar wat Lakenvelders, paarden en schapen daar moet je het mee doen. Wel zagen we korenschoven die nog prachtig net als vroeger in tentvorm op het land stonden te drogen. We kwamen over veel Til’s ( bruggetjes) en zagen hier en daar een bootje of een kano passeren. Het is er nog heerlijk rustig.,bijna de rust van het graf. Een van de hoogtepunten op het Hogeland is het historisch kerkhof bij Maarslag. Op een terpje – wierde genoemd – is een oud kerkhof als monument te bewonderen. De laatste die hier begraven is was geboren in de tijd van Napoleon en begraven in 1886. Onherkenbare familiewapens sierden de grafstenen. Gelukkig was er ook actueler nieuws te lezen op een bankje bij Mensingeweer. “Dit bankje is een herinnering aan Pieter en Klaas die zo genoten van het Hogeland.” Vanaf dit bankje had je een prachtig doorkijkje naar een glooiende weide waarop schapen liepen. Dat we na onze fikse fietstocht op het terras bij Hammingh verzeild raakten was de room in de koffie.. Op het idylisch terras bij Hammingh in Garnwerd is het goed toeven. Dan denk je ook ver genoeg van huis te zijn om bekenden tegen te komen. Niet dus, twee tafeltjes verder zit een stel uit Rolde bij te komen van hun wandeling vanaf Pieterburen. Even later passeert een van de meest gedreven ambtenaren van onze gemeente ons tafeltje en stelt zijn symphatiek ogende wederhelft voor.
“‘t Kon minder” was mijn welgemeend compliment. ”Nou jij durft “ sprak iemand van een belendend tafeltje .. wist hij veel dat -“t kon minder”- een regelrecht compliment is in Groningen en Drenthe…

We hadden afgesproken dat we zaterdag zouden gaan fietsen. Omdat we alle routes in het 5 sterren gebied van de Drentsche AA en omstreken zo langzamerhand wel kunnen dromen besloten we om in Duitsland te gaan fietsen. Zaterdagmorgen was het goed fietsweer en daarom reden we reden via Schoonoord – Nieuw Amsterdam en Schoonebeek de Bondsrepubliek binnen. Bij de kerk in Emlichheim parkeerden we de auto mooi in de schaduw. Er waren een aantal routes die hier starten, mijn vrouw vond 47 km.genoeg en daarom kozen we voor route 11. Buiten Emlichheim volgden we een stuk langs de Vecht en daarna kwamen we door het achterland. Alle huizen en boerderijen zijn van rode bakstenen en hebben ook rode dakpannen. Veel raamwerk zit er over het algemeen niet in. De boeren verbouwen er maïs en aardappelen en op hun schuren liggen zonnepanelen. In deze omgeving
gaan de boeren voorop wat betreft duurzame energie. Logisch want deze Duitse boeren zijn echte natuurmensen en daarbij hoort zon en windenergie. Ik ben benieuwd wanneer in Aa en Hunze zonnepanelen en windmolens ons landschap verrijken. Onderweg zagen we in het plaatsje Neu-Gnadenfeld ineens een heel apart kerkhof.
We gingen even kijken en zagen dat op dit kerkhof alle graven hetzelfde waren. We hadden dit al eerder gezien in Limburg waar eenvoudige houten kruizen de graven sierden, hier waren het grafstenen in de vorm van een lessenaar en dan niet hoger dan veertig centimeter met onder elke naam een Bijbeltekst. Eigenlijk heel mooi dat mensen na hun dood allemaal hetzelfde teken boven hun graf hebben staan… eindelijk gelijkheid
Halverwege de route kwamen we in Nieuw Schoonebeek. We hadden geluk want in dit dorp werd een Volksfeest werd gehouden. Veel mensen in Tiroler kleding waren op weg naar de feesttent op het sportveld. De straten waren prachtig versierd en daags ervoor waren, schrik niet, 75 praalwagens door het dorp met 1400 inwoners getrokken. Midden in het dorp stond naast een los staande kerktoren een beschrijving over het dorp en haar inwoners, het bleek een katholieke enclave. Thuisgekomen zag ik nog een stukje van de Tour de France, er waren winnaars en verliezers, dat is sport .. competitie. Ik heb de afgelopen weken erg genoten van de fraaie uitspraken van de TV commentatoren die de prachtige beelden vanuit Frankrijk begeleiden. Wielertermen als “de dood of de gladiolen” maar ook “ik denk dat ie een 27 heeft gestoken op het buitenblad “ en “nu komt het klimmetje eraan” etc. in ieder geval tijdvullend gelul. Maar ze weten ook “weetjes” die niemand weet. Zo wisten ze vertellen dat de “eeuwige tweede”de populaire Raymond Poulidor uit de jaren ’70., toen hij een bezoek bracht aan het sterfbed van zijn grootste concurrent de vijfvoudige tourwinnaar Jacques Anquetil , zei Jacques “Nu ben je alweer 2e”….

Ik was er nog nooit geweest. Sappemeer. De uitnodiging voor een uitvaart was de reden dat ik daar vrijdag was. Via de N33 eraf bij Bareveld, dan over Wildervank en via de Kielsterachterweg reed ik Sappemeer binnen. Het was even zoeken maar bij huize Sint Jozef wees een vriendelijke vrouw me naar zalencentrum Brandpunt. In het zaaltje stonden een veertigtal stoelen en daarvoor naast een formicatafel stond de kist. De formicatafel was ingericht als altaar. Er liepen een viertal besnorde “kraaien” rond en een uitvaartbegeleider. De kraaien zouden aan het eind van de viering de kist weg rollen naar de lijk auto. Een pastor vergezeld van een “hulp” en een vrouwenkoortje begeleiden het geheel. 25 mensen waren bij de uitvaart aanwezig . Dankzij de familie van haar overleden man en enkele buren uit steden waar ze ooit gewoond had waren er toch nog 25 mensen die haar uitgeleide deden. Haar man was jaren geleden al overleden en zelf had ze één broer.
Ze werd omschreven als een onrustige vrouw die na de dood van haar man wel op vijf verschillende plaatsen had gewoond en nergens “rust”vond. Nu was ze toch nog onverwacht overleden, hoewel onverwacht?
Achter de lijkwagen liepen we in processie naar het kerkhof – de assistent met het kruis voorop en daarnaast de pastor met de wijwaterkwast. Automobilisten hielden keurig halt en mensen op straat hielden hun pas in. Sappemeer kweet zich op waardige wijze van de laatste eer aan een hen onbekende vrouw. Bij het kerkhof achter de kerk stond een levensgroot Christusbeeld, ik waande me even in Rio de Janeiro, maar toen ik op de grafzerken namen als Koeneman en Bodewes tegenkwam wist ik het weer dit is Sappemeer. Na de koffietafel reed ik terug over Kiel-Windeweer, Annerveenschekanaal en Annen. In Annen ging ik linksaf want ineens bedacht ik dat ik over Eext wou rijden vanwege het Oostermoerfeest. En ja hoor ik ben nog niet onder de tunnel door en daar zaten de Puks van de Petteflets al op hun nesten. Even verder veranderde Eext in Egypte compleet met een pyramide, pyramidebouwers en prachtige zuilen. Voorbij de kerk was het “ La Ville de Boeuf “ (Ossenstad), alles in Franse stijl , schitterend. De Keukenhof omarmde de ruimtevaart en bij de Brink stonden de -Vier Jaargetijden – centraal en tot slot aan de Stationsstraat was er een ode aan het Spoor.
In combinatie met de prachtige optocht van de praalwagens heeft het dorp Eext weer bewezen dat het goed gaat met de gemeenschapszin in dit dorp.
Ook op buurtniveau zie je vormen van gemeenschapszin die warm aandoen. Zo ging een
oudere vrouw in een buurt in Rolde terug naar haar geboortestreek
waar haar kinderen en kleinkinderen wonen. Ze had in de jaren dat ze in Rolde woonde zich betrokken gevoeld bij het wel en wee van de buurtgenoten. De buurt liet dat niet ongemerkt passeren en tijdens een afscheidsborrel werd ze onderscheiden met het ereburgerschap van deze straat . Een prachtige geste die door haar emotievol in dank werd aanvaard. Mooi dat men mensen die “warmte” hebben getoond, ook warm uitgeleide doet. Afscheid nemen van iets of iemand doet pijn maar als de herinneringen goed zijn is een goed afscheid van blijvende waarde.

.

De geluiden van de vuvuzela’s zijn verstomd. Tijdens de pauze van de finale loop ik even naar buiten, het is doodstil en ook na de wedstrijd is het doodstil. Spanje heeft verdiend gewonnen, daar moet je gewoon vrede mee hebben maar het is wel even slikken. Slechts 3 minuten was Nederland verwijderd van de penalty – serie, toen Iniesta raak schoot.
Ik had er bij kunnen zijn. Een neef van mij, die connecties heeft met een KNVB bobo, had kaarten en bood mij een ticket aan maar omdat ik principieel tegen het milieu vervuilende vliegen ben heb ik bedankt…. Achteraf toch een goede keuze. Bovendien de kosten van een vliegreis kunnen vele malen beter besteed worden , dan een avondje tussen carnavals geklede oranjefanaten in een stadion zitten. Wat vooral jammer is, is dat het nu over is met de vormen van verbondenheid die er de afgelopen weken heerste in vele buurten. Ook het plezier dat veel mensen hebben beleefd aan “onze jongens” en de uitzendingen eromheen waren een feest met cabaret-achtige uitzendingen van Johan Derksen en zijn maatje René van der Gijp.
Ondertussen is het gelukkig nog volop zomer. Tuinfeesten met of zonder barbecue’s zijn aan de orde van de dag. Afgelopen week had ik het daar dan ook druk mee. Donderdagavond was het raak in Gieten en zondagmiddag in Rolde. In Gieten was een totaal verzorgde barbecue met daarbij een leuk muzikaal duo, alles tot in de puntjes verzorgd. Mooie tuin, leuke mensen , mooi weer en genoeg bier wat wil je nog meer? Dan zondagmiddag hier werd de verjaardag van een kwieke oudere gevierd. Ook hier was live muziek met een zangkwartet die bestond uit kleinkinderen en een zangduo van dochter en kleindochter. Het was erg mooi en is er een mooier cadeau denkbaar dan dat je door je eigen kinderen en kleinkinderen wordt toegezongen? Ook hier was er naast een goede catering genoeg te drinken… het was warm en dat kwam goed uit..
Ja aan de ene kant ziet alles er deze zomer heel zonnig uit. Kinderen die geslaagd zijn, leuke vakanties met onverwachte sociale en culturele hoogstandjes. Maar er zijn ook andere berichten, sommigen staan op de voorpagina’s van serieuze kranten zoals dat meer dan 2000 mensen in Oss bij Organon ontslag is aangezegd, omdat het bedrijf waar ze werken de winst wil maximaliseren. Ook hoor je bijna altijd, als je met een groep samen bent, berichten over een ziekte in de familie die een fatale afloop kan hebben. Het leven is zoals het is, je kunt winnen of verliezen , een mooie dag hebben met een zwart randje … en een mooie zomer hebben, dus geniet zolang het kan…. Het is zo als het is.

Door het resultaat van het Nederlands elftal was er veel vreugde in Nederland de afgelopen weken. Het zijn gouden tijden voor de kroegbazen die zo slim zijn een oranje terras aan te leggen met daarbij een groot scherm.
Er zijn zakenlieden die in deze tijden een rondrit maken in een oranje auto en kunnen rekenen op veel belangstelling en vreugde.
Toevallig hoorde ik op de radio dat ook RTV Drenthe meedeelde in de vreugderoes. Ze hadden een uitzending, bij het kijkcijferkanon Nederland- Brazilië, in de Ponybar in Gieten. Mark Dijkhuis had via de telefoon nog even contact met oud Roldenaar Johan Derksen, die in deze tijden een aantal keren per dag commentaar mag geven op alles wat met voetbal te maken heeft. Ook voor hem zijn het gouden tijden dankzij de goede resultaten van de equipe van Bert van Marwijk vindt zijn voetbal amusementsblad veel aftrek. De kassa rinkelt, dus vreugde alom, ook bij de supermarkten met hun oranje hebbedingetjes. Naast de vreugde zie je ook groot verdriet op het beeldscherm. Dan heb ik het niet over de bewoners van Soweto die van amper een euro per dag moeten rondkomen, want die zijn die ellende tenslotte wel gewend.. Nee het gaat om de voetbalmiljonairs -de sterke mannen- die bij een verloren wedstrijd huilen als kinderen. “Echte mannen huilen niet”, is een gevleugelde utspraak, nou ik heb de afgelopen week nog nooit zoveel mannen zien huilen. Het is ook wel te begrijpen want het is natuurlijk vreselijk dat de tegenpartij meer ballen tussen de doelpalen heeft geschoten dan jij. Het absolute kijkcijferkanon, de kussende, dansende en zingende Diego Maradonna was minutenlang in beeld tijdens een troostende omhelzing met zijn dochter, na de dik verloren wedstrijd tegen Duitsland. Een tribune verder danste Angela Merkel in extase langs Blatter en Zuma. Het verschil in blijdschap en droefenis is: een goede pass of een verkeerde inschatting van de keeper en het hele land is in vreugde of in rouw. Gelukkig is het “ maar een spelletje” en over een week is alles weer voorbij . Vreugde of verdriet van een volk is afhankelijk van wat er zich deze week nog op de groene mat afspeelt. Ik hoop op Nederland, dan mag Bert van Marwijk van mij alle spelers kussen te beginnen met zijn schoonzoon – Mark van Bommel – Kussen is een uiting van vreugde en verdriet, er wordt immers nergens meer gekust dan bij bruiloften en uitvaarten.

“Mooi is ons Limburgs land”, en dan in hun dialect zoals Daniel Lohües in het Drentsch “daor bin ik geboren daor kom ik weg”, klonk dit uit dertig kelen van het jeugdkoor op de binnenplaats van een boerderij in Reijmerstok. Wat ze zongen klopte want we hadden op deze zondag een schitterende fietstocht gemaakt door het Limburgse Heuvelland.. We volgden de Plateau route die ons via de omringende groene hellingen door magnifieke mooie verstilde dorpjes bracht. In kerkdorpen met namen als Banholt, Bruisterbosch, IJzeren en Scheulder waande je je terug in de tijd waarvan Wim Sonneveld zong over “ons dorp”. Maar in dit vijfsterren gebied is niet alleen de natuur mooi maar ook de mensen zijn er vriendelijk en nemen de tijd voor een praatje.
Door onze gastvrouw werden we ontvangen met wijn en een Limburgse vlaai Het door de echtgenoot met eigen handen gebouwde vakwerk-huuske was van alle gemakken voorzien.
Aan de wegkant hadden we een terras en van over de heg kreeg je een vriendelijk glimlach van passerende dorpsgenoten. Ook een praatje met een van de buren gaf je inzicht in het leven in het Limburgse land. “Hoe kan het dat men hier zoveel op de PVV heeft gestemd” was mijn vraag , haar antwoord “Nee niet hier, maar in Kerkrade, maar ja nu ons Camielke
(minister Camiel Eurlings-gk-)uit de politiek is, stemmen mensen hier op andere Limburgers en die zijn niet van het CDA” Dat was in het kort de analyse van een kwieke plezierige oma.
Terug naar zondagavond , het boerderij concert. In een echte authentieke Limburgse boerderij waardoor je door een poort op de binnenplaats komt gaven de zangverenigingen en de fanfare een concert. De voorzitter van de Fanfare st. Franciscus praatte de avond aan elkaar en deed dat niet allen met humor maar ook met gevoel voor “zijn mensen”. Zo werden enkele mensen die zich bijzonder hadden ingespannen voor de Fanfare in het zonnetje gezet. De namen die je hier hoort zijn Wiel en Jef en voor de dames Marjo en Maria. Tja naast de muziekkapellen stikt het hier van Kruizen en Maria-kapellen de cultuur hier is katholiek in al zijn geledingen en daar is niets mis mee. Integendeel het kan ons zelfs de wereldtitel bezorgen , onze sterspeler Wesley Sneijder is katholiek geworden en als we even teruggaan in de historie waren alle stervoetballers katholiek – Pele , Maradonna , Beckenbauer en zij wonnen ooit de wereldtitel.
Nederland had Cruijff maar die was niet katholiek .. maar nu hebben we Wesley met dank aan Yolanthe. Ik geloof erin, nu u nog!

Bafana, Bafana… hoorde ik van de tribunes rollen toen Zuid-Afrika speelde. Ik verstond het niet en dacht dat ze riepen van Bavaria – Bavaria en dat is toch het meest besproken onderwerp van dit toernooi, het voetbal valt tegen dus dan is kijken naar dames in rokjes een welkome afwisseling.
Dat iets niet in de oranje koude kleren kan gaan zitten, heeft bij Bavaria nu een heel andere betekenis gekregen. Jammer dat het incident nu wel hele grote vormen aanneemt. Maar de FIFA heeft met de regering van Zuid Afrika de regels bepaald, of je dat nou te ver vindt gaan of niet, deze regels zijn gemaakt om ze na te leven, de grenzen zijn gesteld zoals bij u bekent is; sluikreclame wordt op dit toernooi niet getolereerd.
Wanneer je dit op deze manier benadert, vind ik ook dat je ook eerlijk moet zijn iedereen dezelfde rechten en plichten heeft na te leven. En toen ik een flesje Kaapse Pracht opentrok en onder het genot van mijn glas rode wijn en een heerlijk stukje kaas van Karwij, met plakjes van die heerlijke Hausmacher van Braamskamp begon ik de wedstrijden met heel andere ogen te bekijken en vroeg mezelf af in hoeverre de maatregelen moeten worden doorgetrokken. Want zag u ook dat Wesley Sneijder een boodschap had voor zijn Yolanthe na zijn doelpunt in de wedstrijd tegen Japan? Was dit een vorm van sluikreclame of kunnen we dit misschien nog wegschrijven onder de noemer van het prille geluk?
Maar wat doen we met Frank de Boer? Wordt zijn positie als assistent trainer mede mogelijk gemaakt door sportlife, menthos of stimorol? Het fanatisme waarmee hij zijn kauwgom door zijn mond laat gaan vind ik op zijn minst verdacht. Is Jack van Gelder omgekocht en heeft hij een seintje gekregen van de FIFA de vuvuzela positief in het nieuws brengen? Wilde hij expres het filmpje meervoudig op een positieve laten zien in zijn programma? Wat hem dan wel gelukt is, want ik vind het maar een ellende die zoemende aanhoudende herrie op de achtergrond van elke wedstrijd.
Enigszins verontrust ben ik over hoe lang de FIFA voor deze incidenten haar ogen nog zal sluiten. Ik zal Bert morgen even bellen, misschien is het een idee om als elftal een gebaar te maken tegen de FIFA en bij de wedstrijd tegen Kameroen het veld op te komen in oranje jurkjes…

Het grote feest van de verbroedering is los gebarsten. Sport verbroedert nietwaar? Het WK voetbal is in Zuid Afrika van start gegaan. Dat Nederland ook van de partij is biedt perspectief
Nu zo velen in dit land de weg kwijt zijn geraakt op 9 juni.
Nu kleuren veel buurten weer oranje. Het zijn mooie tijden voor de verkopers van oranje-prullaria. Ook supermarkten zijn kanjers in het verzinnen van oranje hebbedingetjes. De gekte zal totaal worden als Nederland in de eerste ronde het goed doet. De eensgezindheid zal met de dag toenemen , blank en zwart , autochtonen en allochtonen , gelovigen en ongelovigen zullen elkaar in de armen vallen – omhelzen en dansen bij elk doelpunt voor oranje. Nu telt iedereen weer mee .. en wordt er niemand buitengesloten .. of je nu een keppeltje draagt of een hoofddoek, als de man/ vrouw eronder maar oranje gezind is. De vuvuzela”s die het zelfde geluid produceren als een zwerm zoemende bijen zullen dit toernooi overheersen. Zelfs bejaardenhuizen kleuren oranje kortom iedereen kijkt en juicht mee. Nou iedereen ? Ik ken zelfs mensen die niet eens weten dat er een WK voetbal is. Maar dat zijn uitzonderingen. Vorige week had ik nog de kop rood nu heb ik hem al weer oranje. Dus beste mensen geniet van de komende weken. De Nederlander bestaat niet volgens Maxima …. Nou let op de komende weken zie je het echte Nederland. Dat is een heel ander land dan van die cocaine snuivende trainer van Argentinië dat niet mag hopen wereldkampioen te worden, want dan holt er een naakte man door de straten van Buenos Aires,wie zit daar op te wachten?
Tot slot zo”n voetbalfeest kost een paar cent maar dan heb je ook wat de komende maand.
Maar als het circus weer weg is, wat gebeurt er dan met die stadions ? Ik denk dat de regering van Zuid-Afrika nog best eens de kop oranje kan krijgen na afloop ….. maar nu is het feest en dat mag een paar cent kosten nietwaar ? Van de kosten van één stadion zouden in een township als Soweto duizenden prachtige stenen huizen kunnen worden gebouwd. Tja regeren is keuzes maken , je kunt het geld maar een keer uitgeven, deze keer is het voor het voetbalfeest ..dat hopelijk op het eind oranje kleurt.

Rood-bont IJsselvee graast in de wei die aan de camping grenst . Het is een prachtig weekend met broers en enkele neefjes in het Sallandse land. Wat is er mooier dan met een groep familieleden genieten van de natuur in een omgeving die “anders” is ?. De geuren van pas gemaaid gras waar je langs fietst, vermengd met de geur van een varkenshouderij, kan het landelijker? De boerendorpjes in het Sallandse ademen niet alleen de geuren van weleer maar ook het gedachtegoed van toen. Waar zie je meer groene affiches van het CDA als in deze streek? De Sallandse Heuvelrug met de Holterberg is voor veel tourfietsers de Nederlandse Alpe d’Huez dat is echt de uitdaging voor deze liefhebbers.
Mijn broers en ik fietsten op een bewegwijzerde route maar even waren er geen wegwijzers dus vroegen we aan een in zijn remmende knijpende toerfietser de weg naar Okkenbroek. “Tja Okkenbroek daar kom ik niet langs als ik mijn rondje fiets, ik fiets vanaf Zwolle altijd via Raalte en Nieuw Heeten naar de Holterberg en terug”. Het was duidelijk dat op zijn harde schijf Okkenbroek niet stond. Gelukkig wist een aardige boer het wel- “Altied recht-uut” , via een juweel van het dorpje Dijkerhoek kwamen we weer op de route. Vanaf Okkenbroek gingen we over het landgoed Oostermaet, liggende in een lommerrijke omgeving naar Lettele. Naast de café’s is er een kerk en een school genaamd Sancta Maria. Tja “heilig” aan natuurschoon is deze omgeving, dus de naam misstaat niet. Naast de dromerige dorpjes zie je dan ook dat de moderne tijd en de stad oprukt…Schalkhaar met kasten van huizen is tegenwoordig gemeente Deventer. Ik weet niet of het toeval is maar even later belanden we in een museum uit grootvaders tijd. Een oude smederij is ingericht als Museum(pje). Het welwillende echtpaar die het museum hebben ingericht, vertellen ons alles op een enthousiaste wijze, ze hebben bij veel spullen uit grootvaders tijd een verhaal. Bij het smidsvuur smeed een kleinzoon met verve een ijzeren staaf tot sierbeugel . Verder zien we hoefijzers in allerlei maten, sommigen met speciale bouten erin die als “sneeuwketting” moeten functioneren. Oude radio’s , carbidlampen, alle soorten kachels, kolen , petroleumbussen enz. De eigenaar die in de jaren “60 stopte als hoefsmid en verder ging als loodgieters bedrijf vertelde dat zijn vader in het begin niet snapte dat zijn knechten op karwei waren. “Er is niemand in de smederij wordt er nog wel gewerkt “? Was zijn terugkerende vraag. De tijden dat je voor 90 cent een hoefijzer verwisselde inclusief het hoefijzer is verleden tijd.. Evenals het smeden van ijzeren hoepels om houten wielen. Deze mensen werkten in de crisistijd minimaal zeventig uur per week voor een hongerloontje.
Tegenwoordig staat het hele land al op zijn kop als er een groep is die even pas op de plaats moeten maken….. velen zijn er aan gewend om vier keer per jaar op vakantie te gaan.
Het worden “zware tijden”voor de rijken als ze straks de hypotheeklasten op hun huizen van een miljoen niet meer kunnen aftrekken. In het Engels/Sallands roep ik ze toe “ Go Hen” – Ga heen – zeur niet zo, dit zijn luxe problemen!