Month: October 2009

Je kon de afgelopen week de radio of de televisie niet aanzetten of het ging over een bank.
Er ging ook nog een letterwoord aan vooraf wat klonk als WC , het stonk dus. Ik mag graag op de bank zitten als ik tv kijk, dus op de bank keek ik naar de bank. Vroeger op school zat je in de schoolbank met een inktpotje in het midden en in veel kerken zijn nog kerkbanken . In onze gemeente staan veel banken in de openlucht Omdat het de hele week in de media over de “bank” ging kwam ik op het idee om alle banken in onze gemeente eens uit te gaan proberen..
Ik zit graag op zo’n échte bank te genieten van het prachtige herfstweer Op veel banken staat een bordje met naam van de schenker of de naam ter ere van wie die bank is geplaatst. Zo heb je op Nijlande het André Bartelds bankje, op de wandeling tijdens de acht van Amen kom je het Jan Tuttel bankje tegen. Voorbij de schaapskooi van Balloo bij het begin van het schelpenpad zie je rechts een bank met de tekst “ Luister naar de natuur “. Ook zie je veel banken die door maatschappelijke organisaties of bedrijven zijn geplaatst. Al deze banken zijn geplaatst met de intentie een vermoeide wandelaar of fietser in ons mooie gebied een moment van rust te gunnen. Deze zondag maakten daar bijna 300 wandelaars, die vanuit het Dorpshuis in Ekehaar wandelden, daar dan ook dankbaar gebruik van. De meest aparte banken kwam ik tegen aan de Dollard in Gasselternijveen. Hier staan vandalisme bestendigde paarse ijzeren banken en ze zitten nog goed ook. De laatste bank die ik tegenkwam stond bij de Rabobank en u kunt het geloven of niet op deze bank zit een sticker waarop staat Scheringabank. Tja sommige mensen krijgen bij leven al een bank die naar hen genoemd is. Deze bank is genoemd naar Toltsje Scheringa en dat is natuuurlijk leuk voor haar. Sommige banken springen, zo is bij mij in de tuin afgelopen vrijdag de ronde bank die ik ooit heb gekregen en die rond een prachtige wilg stond “gesprongen”. Door het nogal stormachtige weer viel de eeuwenoude, wat zieke, zware boom om op mijn bank. Dat was wel even schrikken; weg bank, weg boom. Nu ligt er een boom dwars bij mij in de tuin.
Door deze boom in planken te zagen kan ik weer nieuwe banken van “roeg holt” maken.
Dat kan, maar dat zal me wel niet lukken want ik ben niet zo handig. Ik denk dus dat deze boom in stukjes gezaagd als brandhout in de kachel zal verdwijnen. Veel mensen worden na hun dood gecremeerd deze boom wacht hetzelfde lot. Weg bank, weg boom, dag vogels .. Banken die lekker zitten en die voor nog gèèn geld te koop zijn, het zal mijn tijd wel duren.

“Het is net een engeltje”, sprak mijn oma toen zij haar kleindochter, mijn nichtje, Anita van twee jaar in het kistje zag liggen. Anita was ruim een week daarvoor in een emmer kokend water gevallen. Mijn tante wilde de gang schrobben achter de winkel ze had net een emmer kokend water uit de warme kraan in de bakkerij gehaald. Toen ging echter de winkelbel, ze liet de emmer op de gang staan en haastte zich naar de winkel.

Even later een gil en bleek dat Anita in de emmer met kokend water was gevallen. Ze had derde graads brandwonden en was voor 60% verbrand, ze heeft nog enkele dagen onder helse pijnen geleefd. Op 1e Paasdag hebben we haar na de Engelenmis begraven op het kerkhof in Hattemerbroek.

Ik moest hieraan denken toen ik op de tv het programma “Hello Goodbye” zag. Joris Linssen sprak een vrouw aan die in een ontvangsthal van Schiphol, met een wandelwagen met daarin een vrolijk kind, stond te wachten op de terugkomst van haar man en andere dochter. Joris was verbaast over de vele medische spullen die bij het kind in de wandelwagen lagen. “Ja dit kind heeft een stofwisselingsziekte en zal niet lang leven”, zei de moeder. Ze vertelde dat ze al enkele malen bijna afscheid hadden moeten nemen.

De wijze waarop ze sprak over het naderende einde van dit prachtige kind emotioneerde mij. Het was vooral de wijze waarop ze sprak over het vasthouden van de gelukkige momenten, die ze samen met haar man en andere dochter aan dit kind beleefde. Even later hoorde ze via de mobiel dat haar man bij een andere uitgang stond .. en daar holde, deze dappere engelachtige moeder weg.

Ja engelen bestaan en soms heb je het geluk dat je zo’n engel tegenkomt . Engelen zijn voor mij mensen die zich onbaatzuchtig en zonder enig oogmerk inzetten voor hun medemens. In onze keiharde wereld waarin alles om geld draait wordt dit soort vrijwilligerswerk aangemerkt als iets voor softies, maar wat is er mis met de zachtmoedigen?
Het meest indrukwekkende voorbeeld van zo’n “zachtmoedige” trok zondagmorgen aan mij voorbij. Op de tv was een uitzending van de heiligverklaring van pater Damiaan vanuit de Sint Pieter uit Rome. Voor degenen die het niet weten pater Damiaan, een Belgische priester, vertrok zo rond 1850 naar een van de Hawai-eilanden genaamd Molukai waar melaatsen heen gedeporteerd werden. Hij ging als enige niet lepralijder deze mensen helpen vanuit zijn achtergrond als priester. Hij wist zelfs van begrafenissen een feest te maken en daar waren er elke week wel vier van. In Vlaanderen wil men een nieuw werkwoord toevoegen aan het woordenboek “damianen”. Betekenis: iets voor een ander doen zonder er iets voor terug te krijgen.
Engelen bestaan, zelfs in de politiek lopen er mensen rond die dan weliswaar geen engelen zijn maar wel HOOP geven aan mensen die in minder gelukkige omstandigheden leven.

Een vredesengel is iemand die iedereen een uitgestoken hand toesteekt. Zo’n engel heb ik zelf een paar jaar geleden meegemaakt in Italië toen mijn vrouw en ik na een fikse wandeling de weg helemaal kwijt waren en het tot overmaat van ramp begon het te onweren. Met in geen velden of wegen een mens of huis te bekennen stopte ineens vanuit het niets een auto en deze man (engel) bracht ons met plezier terug naar ons vakantieadres, we waren twintig kilometer uit de route.

Op de Nijlander Es broest een gevaarte over de es die de bieten rooit. Het is een combinatie van een pantserwagen en een combine. Rijdend op rupsbanden haalt deze bieten-
rooier in enkele uren een akker van vijf bunder leeg. Dit wonder op wielen was al te zien op de Roldermarkt en aangekocht door de werktuigenvereniging van Rolde en Zweeloo.
Het zware werk gebeurt door de machines de boer is getuige meer niet. De bietenoogst lijkt goed, hoe het suikergehalte uitvalt horen we nog. In het maisveld ernaast zullen we binnen enkele weken weten of er ook illegale wiettelers bezig zijn geweest. In het ooit zo rustige Drenthe lijkt na de Spaanse invasie van de Vuelta alles anders. Zo zie ik op mijn fietstochten steeds meer sportieve rijders op frêle racefietsen, op gewone fietsen overheerst echter de grijze golf. Hoewel velen met een elektrische geruisloze “hulpmotor” over onze fietspaden toeren. Nu ik het toch over de fietspaden heb vele zijn hobbelpaden geworden vanwege de boomwortels. Vervangen door betonblokken lijkt me een blijvende oplossing. Dankzij de natuur is Aa en Hunze een aantrekkelijke gemeente voor vakantiegangers. En economisch van groot belang ook voor de middenstand. Deze kip met de gouden eieren mag dan ook niet worden geslacht. Goed natuurbeheer in samenwerking met de boeren is dan ook van levensbelang voor beide sectoren. Op de fiets geniet je elke keer weer van de onschatbare rijkdom van onze schitterend provincie, eigenlijk vinden we dit gewoon,maar zo gewoon is het niet. Het Beek en esdorpenlandschap met de Drentse Aa die daar doorheen meandert en overal van naam verandert … Loonerdiep, Deurzerdiep, Anderense diep, en Amerdiep.
Vorige week gingen we met een aantal raadsleden en Recreatieondernemers een middag op stap om campings te bekijken inde voormalige gemeente Gasselte. Gelukkig bleek dat de campinghouders in Aa en Hunze afgelopen seizoen geen last gehad hadden van de recessie.
Dromen hebben ze echter genoeg, want wie geen dromen heeft, heeft geen toekomst. De een droomt van een STAR station achter zijn camping en de ander wil een groot meer tussen Gasselte en Gasselternijveen met de naam Hunsowmeer.
Deze campingbeheerders zijn echte aanpakkers die creatief en inventief zijn. De meesten doen dit werk als echtpaar met hulp van parttimers en stagiaires. Opvallend was dat alle campings iets speciaals hebben, zo is De Berken een camping die zich richt op gezinnen met kleine kinderen, het Hunzepark heeft activiteitenprogramma ‘s die op jongerengroepen zijn afgestemd en bij de Sparrenhof en Kampeerboerderij van Rein zien ze vooral de grijze golf langs komen. Er was één bijzondere camping bij: – Horstmannbos -een natuurcamping in de geest van de vroegere AJC ( Arbeiders Jeugd Vereniging) zoals de Paasheuvel er ook een van is. Hier doen de beheerders het werk met vrijwilligers, ook zijn er speciale weken voor arme gezinnen uit Den Haag. Op deze natuurcamping is altijd wel werk, zoals het uitdunnen van het bos en het afplaggen van de hei . Ook het onderhoud van speeltoestellen en het draaien van bar en keukendiensten hoort bij dit vrijwilligerspakket. Schitterend vond ik dat er geen bonussen worden uitgedeeld aan de beheeerders, maar de winsten worden aangewend voor onderhoud en het investeren in o.a. beter sanitair ook voor de ander aangesloten natuurcampings. Het sanitair in de door ons bezochte campings kon de toets der kritiek goed doorstaan. Hoe ik dat weet ? Ik heb ze gewoon allemaal geprobeerd !! Bij een van de urinoirs
hing een sticker van FC Twente met de tekst “Aj veur Twente bint gao staon” …ik stond dus !