De van Klap tot Klaploop is een groots sportgebeuren geworden. Op 2e Paasdag 2007 doen er hardlopers, skeelers, wheelers en zelfs – lach niet – nordic walkers mee…
Het van klap tot klap gebeuren start in de buurt van de IJzeren Klap en de finish is bij het winkelcentrum in Stadskanaal. Op uitnodiging van Hotze en Willy Hoekstra uit Rolde maakte ik dit evenement mee. Zoon Arne is namelijk een fanatiek wheeler. Hij traint bij de gehandicapten sportclub in Emmen. Lopend naar de start kwamen we een honderdtal skeelers tegen die net van start gegaan waren. Een kwartier later zouden de wheelers van start gaan en daarna de hardlopers. Doch meteen na het startschot, hoorden we weer een schot, het bleek echter een klap-band, van een van de deelnemende wheelers. Gelukkig worden deze wheelers uitstekend begeleidt en in minder dan geen tijd was de band geplakt, net voor het startschot sjeesde de pechvogel naar de startlijn. En u kunt het geloven of niet deze sporter Henk Schuiling uit Elp zou als eerste de finishlijn in Stadskanaal passeren. Na de wheelers gingen zoâ€n kleine duizend lopers van start, het was een prachtig gezicht zoals ze als een kleurig lint langs het kanaal denderden. Er deed ook een kwartet Kenianen mee, deze ranke gazellen vormden al binnen een kilometer een kopgroep en op een na bleef deze groep tot de finish in stand. Bij het hardlopen is het inlopen een happening op zich,het non-verbale gedrag van deze individualisten is het bekijken meer dan waard.
De man voor wie ik kwam, Arne Hoekstra, zette een nieuwe p.r. op de klokken van 56.56, en dan te bedenken dat alle wheelers met twee handen de wielen bedienen en hij slechts met één. Hij hield plaatsgenote Rita Jongebloed achter zich die trouwens in de fraaie tijd van 59.02 een prima prestatie neerzette. Wat ik wel wist maar mij deze keer ook weer opviel is dat deze sporters, gehandicapt of niet, heel sociaal met elkaar omgaan. Het is een relaxte sfeer zonder het overbodige lawaai dat veel evenementen kenmerkt. Na een cappuccino op een gezellig terras haasten we ons naar de prijsuitreiking. Een van de hoofdrollen was hier weggelegd voor Jur Stavast de burgemeester, hij is nog van dat soort burgemeesters die in de Swiebertjes-serie niet misstaan zou hebben. De echte hoofdrol eiste Harm Noor, de speaker op, met zo ‘n praatijzer in de hand heb je ongekend veel macht, hij maakte daar dan ook handig gebruik van. Nadat alle prijzen waren uitgereikt, stonden de wheelers in eerste instantie tevergeefs op hun prijs te wachten. Gelukkig werd dat op de valreep recht gezet, want als er een groep recht heeft op aandacht, zijn het deze sporters met hun ouders en begeleiders, wat hebben deze mensen veel over voor hun pupillen c.q. kinderen.
Na zo’n middag weet ik het zeker, persoonlijk ben ik tegen onderscheidingen omdat ze vaak verkeerd terechtkomen,maar als ze worden uitgedeeld, dan graag aan deze mensen want die verdienen ze meer dan wie ook.
Wie helemaal geen onderscheidingen verdienen, maar een pak op hun donder zouden moeten hebben, zijn degenen die in Rolde elk jaar weer een dag te vroeg de fik in de paasbult steken. Het is zo flauw om dit te doen, want veel kinderen en volwassenen hadden zich op een paasvuur verheugd en zij werden bitter teleurgesteld en dan heb ik het nog niet over de “Harry Leevers†van Rolde want die kunnen ook de lol van anderen grondig bederven.
In Nijlande was er na ruim dertig jaar weer een paasbult en deze werd precies op de afgesproken tijd aangestoken en het brandde geweldig mooi. Achter de schuren van de fam. Beijering was het goed toeven met de buurtgenoten en natuurlijk een “neutie†onder handbereik. Dat het echte Paasgevoel bij mij bovenkwam was omdat de vrouw des huizes voor gekookte eieren had gezorgd. Dus een paasvuur met cultureel gezien alles erop en eraan.
Heeft u vorige week de column gemist, kijk dan op: www.gerard-koopman.nl en u krijgt een – Een dikke plus.-
