Ik kijk deze ochtend uit het dakraam en zie een duivenpaartje takjes pikken uit de lindeboom, ze zijn druk in de weer om een nest te bouwen.
Zij houden geen praatsessies over hun toekomst,ze doen intuïtief de juiste dingen.
Hoe anders is het ‘s avonds waarop de voorzitter van Dorpsbelangen met trots het werk van zijn meer dan veertig vrijwilligers openbaar maakt. Er was keihard gewerkt en hardop nagedacht hoe het dorp Rolde er over pakweg vijftien jaar uit zou moeten zien. Ze hadden al hun gedachten aan het papier toevertrouwt en nu lag er een prachtig boekwerk .Ook over de lay out was nagedacht, een kerktoren opdoemend uit het groen, jammer dat de kaft geel was. Het idyllische dorp dat ooit bezongen is door Wim Sonneveld met slagerij van der Ven, een kar die ratelt op de keien en de boerenkinderen in de klas, hoe kon ik weten dat dit voorgoed voorbij zou gaan. Dat dorp bestaat niet meer.
De slagschaduw van de vooruitgang heeft nu al zijn sporen getrokken door het dorp met veel
autoverkeer en met weinig mooie oude gebouwen, alleen de kerk staat nog fier in het midden. Dit dorp wil geen slaapdorp van Assen worden of een zorgdorp zoals een bekende inwoner het eens noemde. Van de vier voorzitters van de werkgroepen die goed werk afleverden, kon je er een bestempelen als iemand die er al bijna zijn leven lang woont, de anderen -allochtonen dus- hebben zich met hart en ziel ingezet voor hun “nieuwe†leefomgeving en kwamen dan ook met goede plannen De vraag is of Roldenaren op een 2e Boerhoorn en een 2e school zitten te wachten, ook voor een hang of ontmoetingsplek waarvan een maquette was te bezichtigen, liep de werkgroep niet warm , men wilde gewoon de jeugdsoos terug.
De passie waarmee deze visie is ontwikkeld geeft hoop, jong en oud hebben een bijdrage geleverd, het stuk wat er nu ligt is dan ook een goede aanzet tot discussie. Wat opviel was dat er maar een persoon een vraag stelde, er staat kennelijk weinig controversieels in. Deze dorpsvisie bestaat uit een wensenpakket, die door de politiek snel kan worden afgeschoten als te duur. Hoewel de crisis schept ook kansen onder het plaatje van werkgelegenheid kunnen soms wilde plannen worden gerealiseerd .Een van de plannen is om bij de verdubbeling van de N33 deze met een boog om Rolde- Zuid. heen te laten lopen. Deze snelweg zal dan als een speciale attractie langs het Hof van Saksen razen, leuk bedacht, de vakantiegangers uit het westen zullen zich dan ook onmiddellijk thuis voelen.
De toekomst daar hebben we allemaal mee te maken, voor de een wenkt de horizon en is die kort, maar de kwaliteit van leven daar gaat het om en die is voor iedereen verschillend.
Voordat ik naar de vergadering bij Hofsteenge ging ontmoette ik in de C 1000 een bekende uit het alweer verre verleden toen Plein 2 nog een jongerensoos was. Ik wist dat hij door zijn geneesheren opgegeven was maar inmiddels was hij aan het dokteren in Duitsland en daar zagen ze nog wel kansen zijn leven te verlengen. Hij oogde van onder zijn pet redelijk fit en was blij dat hem door deze therapie toch nog meer tijd gegund was. Hij zei letterlijk “ik heb er weer zin in, zo heb ik vandaag lekker de schuur opgeruimdâ€. Door de donkere wolken zag hij de zon weer. Hij gedroeg zich zoals ik hem kende als een knokker, respect en nog eens respect voor mensen met zoâ€n positieve instelling.
