Op de Nijlander Es broest een gevaarte over de es die de bieten rooit. Het is een combinatie van een pantserwagen en een combine. Rijdend op rupsbanden haalt deze bieten-
rooier in enkele uren een akker van vijf bunder leeg. Dit wonder op wielen was al te zien op de Roldermarkt en aangekocht door de werktuigenvereniging van Rolde en Zweeloo.
Het zware werk gebeurt door de machines de boer is getuige meer niet. De bietenoogst lijkt goed, hoe het suikergehalte uitvalt horen we nog. In het maisveld ernaast zullen we binnen enkele weken weten of er ook illegale wiettelers bezig zijn geweest. In het ooit zo rustige Drenthe lijkt na de Spaanse invasie van de Vuelta alles anders. Zo zie ik op mijn fietstochten steeds meer sportieve rijders op frêle racefietsen, op gewone fietsen overheerst echter de grijze golf. Hoewel velen met een elektrische geruisloze “hulpmotor†over onze fietspaden toeren. Nu ik het toch over de fietspaden heb vele zijn hobbelpaden geworden vanwege de boomwortels. Vervangen door betonblokken lijkt me een blijvende oplossing. Dankzij de natuur is Aa en Hunze een aantrekkelijke gemeente voor vakantiegangers. En economisch van groot belang ook voor de middenstand. Deze kip met de gouden eieren mag dan ook niet worden geslacht. Goed natuurbeheer in samenwerking met de boeren is dan ook van levensbelang voor beide sectoren. Op de fiets geniet je elke keer weer van de onschatbare rijkdom van onze schitterend provincie, eigenlijk vinden we dit gewoon,maar zo gewoon is het niet. Het Beek en esdorpenlandschap met de Drentse Aa die daar doorheen meandert en overal van naam verandert … Loonerdiep, Deurzerdiep, Anderense diep, en Amerdiep.
Vorige week gingen we met een aantal raadsleden en Recreatieondernemers een middag op stap om campings te bekijken inde voormalige gemeente Gasselte. Gelukkig bleek dat de campinghouders in Aa en Hunze afgelopen seizoen geen last gehad hadden van de recessie.
Dromen hebben ze echter genoeg, want wie geen dromen heeft, heeft geen toekomst. De een droomt van een STAR station achter zijn camping en de ander wil een groot meer tussen Gasselte en Gasselternijveen met de naam Hunsowmeer.
Deze campingbeheerders zijn echte aanpakkers die creatief en inventief zijn. De meesten doen dit werk als echtpaar met hulp van parttimers en stagiaires. Opvallend was dat alle campings iets speciaals hebben, zo is De Berken een camping die zich richt op gezinnen met kleine kinderen, het Hunzepark heeft activiteitenprogramma ‘s die op jongerengroepen zijn afgestemd en bij de Sparrenhof en Kampeerboerderij van Rein zien ze vooral de grijze golf langs komen. Er was één bijzondere camping bij: – Horstmannbos -een natuurcamping in de geest van de vroegere AJC ( Arbeiders Jeugd Vereniging) zoals de Paasheuvel er ook een van is. Hier doen de beheerders het werk met vrijwilligers, ook zijn er speciale weken voor arme gezinnen uit Den Haag. Op deze natuurcamping is altijd wel werk, zoals het uitdunnen van het bos en het afplaggen van de hei . Ook het onderhoud van speeltoestellen en het draaien van bar en keukendiensten hoort bij dit vrijwilligerspakket. Schitterend vond ik dat er geen bonussen worden uitgedeeld aan de beheeerders, maar de winsten worden aangewend voor onderhoud en het investeren in o.a. beter sanitair ook voor de ander aangesloten natuurcampings. Het sanitair in de door ons bezochte campings kon de toets der kritiek goed doorstaan. Hoe ik dat weet ? Ik heb ze gewoon allemaal geprobeerd !! Bij een van de urinoirs
hing een sticker van FC Twente met de tekst “Aj veur Twente bint gao staon†…ik stond dus !
