“Het is net een engeltjeâ€, sprak mijn oma toen zij haar kleindochter, mijn nichtje, Anita van twee jaar in het kistje zag liggen. Anita was ruim een week daarvoor in een emmer kokend water gevallen. Mijn tante wilde de gang schrobben achter de winkel ze had net een emmer kokend water uit de warme kraan in de bakkerij gehaald. Toen ging echter de winkelbel, ze liet de emmer op de gang staan en haastte zich naar de winkel.
Even later een gil en bleek dat Anita in de emmer met kokend water was gevallen. Ze had derde graads brandwonden en was voor 60% verbrand, ze heeft nog enkele dagen onder helse pijnen geleefd. Op 1e Paasdag hebben we haar na de Engelenmis begraven op het kerkhof in Hattemerbroek.
Ik moest hieraan denken toen ik op de tv het programma “Hello Goodbye†zag. Joris Linssen sprak een vrouw aan die in een ontvangsthal van Schiphol, met een wandelwagen met daarin een vrolijk kind, stond te wachten op de terugkomst van haar man en andere dochter. Joris was verbaast over de vele medische spullen die bij het kind in de wandelwagen lagen. “Ja dit kind heeft een stofwisselingsziekte en zal niet lang leven”, zei de moeder. Ze vertelde dat ze al enkele malen bijna afscheid hadden moeten nemen.
De wijze waarop ze sprak over het naderende einde van dit prachtige kind emotioneerde mij. Het was vooral de wijze waarop ze sprak over het vasthouden van de gelukkige momenten, die ze samen met haar man en andere dochter aan dit kind beleefde. Even later hoorde ze via de mobiel dat haar man bij een andere uitgang stond .. en daar holde, deze dappere engelachtige moeder weg.
Ja engelen bestaan en soms heb je het geluk dat je zo’n engel tegenkomt . Engelen zijn voor mij mensen die zich onbaatzuchtig en zonder enig oogmerk inzetten voor hun medemens. In onze keiharde wereld waarin alles om geld draait wordt dit soort vrijwilligerswerk aangemerkt als iets voor softies, maar wat is er mis met de zachtmoedigen?
Het meest indrukwekkende voorbeeld van zo’n “zachtmoedige†trok zondagmorgen aan mij voorbij. Op de tv was een uitzending van de heiligverklaring van pater Damiaan vanuit de Sint Pieter uit Rome. Voor degenen die het niet weten pater Damiaan, een Belgische priester, vertrok zo rond 1850 naar een van de Hawai-eilanden genaamd Molukai waar melaatsen heen gedeporteerd werden. Hij ging als enige niet lepralijder deze mensen helpen vanuit zijn achtergrond als priester. Hij wist zelfs van begrafenissen een feest te maken en daar waren er elke week wel vier van. In Vlaanderen wil men een nieuw werkwoord toevoegen aan het woordenboek “damianenâ€. Betekenis: iets voor een ander doen zonder er iets voor terug te krijgen.
Engelen bestaan, zelfs in de politiek lopen er mensen rond die dan weliswaar geen engelen zijn maar wel HOOP geven aan mensen die in minder gelukkige omstandigheden leven.
Een vredesengel is iemand die iedereen een uitgestoken hand toesteekt. Zo’n engel heb ik zelf een paar jaar geleden meegemaakt in Italië toen mijn vrouw en ik na een fikse wandeling de weg helemaal kwijt waren en het tot overmaat van ramp begon het te onweren. Met in geen velden of wegen een mens of huis te bekennen stopte ineens vanuit het niets een auto en deze man (engel) bracht ons met plezier terug naar ons vakantieadres, we waren twintig kilometer uit de route.
