In onze buurt is het de gewoonte om bij een verjaardag van een buurman, daar om elf uur heen te gaan voor gebak met een borrel. Gezellig mannen onder elkaar.
Op deze bijeenkomsten gaat het vaak over de waan van de dag, iedereen leest de krant en daar staan meestal moorden, inbraken en andere ongewenste praktijken met dikke koppen vermeld.
Eerst gaat het dan over de algemene hufterigheid zoals onbeschoft gedrag, te hard rijden en zakkenrollers in de grote steden. Daarna gaat het vaak over -de jeugd- met name over het drankgebruik en het daarmee gepaard gaande vandalisme.
“Ja wij dronken en rookten eerder ook wel en haalden ook wel kattenkwaad uit , maar vernielen nee†zei de oudste (86 jaar) in ons gezelschap. Hierna vliegen de actuele jeugdzonden over de tafel zoals â€ze gebruiken meer alcohol, ze gaan zich eerst indrinken voor ze naar de disco gaan, ze gebruiken drugs, ze kopen luxe dingen en doen te weinig aan lichaamsbeweging.
Ik moest denken aan wat de bekende Griekse wijsgeer Socrates 2500 jaar geleden zei: “De jeugd van tegenwoordig houdt van luxe, ze heeft slechte manieren, heeft lak aan alle gezag, kletsen in gezelschap, schrokken aan tafel, slaan hun benen over elkaar en tiranniseren hun ouders“. Kortom het zich ergeren aan de jeugd is van alle tijden.
Ik bespeur bij oudere mensen ook een zekere vorm van jaloezie. De schrijver Jan Vrijman zei het al in de eindjaren ‘50, “De nozem (de jongere met vetkuif op zijn brommer) zoekt het avontuur, door te knokken en te rellen, dan brandt zijn hart in zijn donderâ€. De rest is verveling, dat is geen leven.
Het nihilisme van de nozem was echter schone schijn. Na zijn twintigste kwam hij tot inkeer, trouwde en werd gewoon een burgermannetje. Dezelfde karakteristiek is van toepassing voor hedendaagse subculturen zoals alto ‘s, gabbers en kakkers. Lekker crossen, de boxen van je auto keihard aan, tegen een bal of blikje trappen en achter de meiden aan, lekker de macho uithangen, niemand wil een softie zijn, dus meedoen en genieten van het eenmalig jong zijn.
In onze gemeente Aa en Hunze is dat niet anders, eind jaren ‘60 was The House of the Rising Sun, kortweg The House in Gieten het Sodom en Gomorra van die tijd. Politie invallen op zondagmiddag waar dan drie gram hasj in beslag werd genomen, werden breed uitgemeten in de media. Het is zo als alle “jeugdproblemen†over gewaaid. Natuurlijk zijn er nog veel anekdotes over die tijd.
Enkele jaren later was ik zelf jongerenwerker in Plein 2 in Rolde. Ook ik werd als niet-roker geconfronteerd met stickies rokende jongeren. Er waren twee mogelijkheden de soos
illegaal promoveren tot coffee-shop of het roken van stickies in de soos verbieden. In goed overleg met de jeugd werd er gekozen voor het laatste.
Dat hield in dat er buiten het gebouw werd geblowd. Dus een tweede hangplek naast de fietsenstalling van de MAVO was een feit. Ook de hash-periode in Rolde waaide over, daarvoor in de plaats kwam het drankprobleem, kortom problemen tussen aanhalingstekens met jongeren zijn van alle tijden.
Mijn ervaring is dat ook de jeugd die buiten de pot piest, best voor rede vatbaar is als je het maar verstandig aanpakt. Socrates zei het al: de jeugd van tegenwoordig heeft slechte manieren, het waait vanzelf over, dus heb geduld. Bovendien van korte lontjes wordt de wereld niet plezieriger.
Een jonge lokale voetbaltrainer zei eens: “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst†enkele jaren later werd zijn elftal twee jaar achter elkaar kampioen, dankzij zijn aanstekelijke en inspirerende betrokkenheid bij “zijn jongensâ€, ook buiten het voetbalveld. Ouders die zich als randdebielen gedragen langs de lijn om hun zoon of dochter naar prestaties te schreeuwen geven meer ergernis dan de “jeugd van tegenwoordigâ€.
Leuk stukje!