Mooi weer was de aanleiding dat er weer veel braadluchten uit de diverse tuinen kwamen, daarvoor hoefde je niet op een van de vele TT-campings te zijn. Bier und Bratwurst zijn daar de hoofdgerechten. De sfeer is belangrijk, ik las in het Dagblad dat er jongeren zijn die hemelsbreed 200 meter van huis hun tent opzetten op een van deze campings. Erbij zijn, de beleving, daar gaat het hen om . Ik heb weinig met de TT maar voor de liefhebbers is dit het carnaval van het Noorden. In onze belevenis moet je er gewoon bijzijn je zag dat aan de oranje-processies in de straten van Bern en Basel bij de TT gelden dezelfde gevoelens. Zelf maakte ik een BBQ mee in een langgerekt dorp in de Veenkoloniën. Dit alles in een goede sfeer met collega’s, totdat een van hen een soort kadaverput ontdekte die grensde aan de tuin van de gastheer. Als gelegenheidsvegetariër had ik tot op dat moment alleen nog maar wat stokbrood en salades geproefd. Gelukkig werd het aangeboden vlees op deze BBQ gepresenteerd door een gerenommeerd bedrijf uit Gasselternijveen waardoor alleen al de gedachte aan kadaverput-vlees ogenblikkelijk verdampte. Dit werd alleen nog maar versterkt door de vriendelijke manier van bedienen. Bij deze gelegenheid was live een zangeres te horen die niet alleen schitterend zong maar er ook nog leuk uitzag. Een goede keuze, ondertussen vermaakten de jongste dochter van de gastheer zich op een trampoline die tegenwoordig standaard bij tien coniferen wordt geleverd.
Over de dochters nog het volgende: de eerste die zich voorstelde zei: “Ik ben de middelste†waardoor het niet moeilijk meer was om tegen de andere te zeggen “Jij bent zeker de oudste†en de kleinste “en jij bent de jongsteâ€. Iedereen wil toch op haar of zijn statuur aangesproken worden, nietwaar?
Vrijdagavond was er het feestconcert in Londen ter ere van de 90 jarige Nelson Mandela. Deze levende legende was ondanks de schitterende bijdragen van Amy Winehouse en Queen de ster van deze avond. Hij gaf het stokje over aan de jeugd om te strijden voor een betere, menselijker wereld. Wat is het een voorrecht om tijdgenoot te zijn van deze man die strijdvaardigheid en verzoening predikt. Ik vraag me af hoe sommige hedendaagse politici die angst en haat zaaien en bij wie nederigheid en bescheidenheid ver te zoeken is naar deze icoon van strijdbaarheid en verzoening kijken.
Zaterdag waren oud-strijders of beter gezegd veteranen te gast in het gemeentehuis van Aa en Hunze. Langs bloeiende aardappelvelden en wuivende korenvelden fietste ik via Rolde naar Gieten. Het was de eerste keer dat de gemeente een veteranendag organiseerde. Er waren oudere mannen die gevochten hadden in de 2e wereldoorlog, Indië en in Nieuw Guinea, maar er waren ook jongere mannen die hadden meegedaan aan vredesmissies.
Nadat ze gezamenlijk op de foto waren gegaan, zongen ze het Wilhelmus en na een schitterende toespraak van de burgemeester hieven ze het glas en zaten aan een gezamenlijke lunch. Velen hadden hun vrouw meegenomen. Er kwamen vele verhalen langs, er waren blijde maar ook droevige herinneringen. De onlangs overleden cultuur columnist Kees Fens zei al ‘herinneringen veranderen niet’. Het was een goed samenzijn en eerlijk is eerlijk ik hou een warmer gevoel over van deze oud-strijders dan van de expositie van het terracotta leger, hoe mooi en beroemd ook, in het Drents museum. De komende week komt er in Academie Minerva te Groningen een expositie die écht de moeite waard schijnt te zijn. Hoe ik dat weet? Ik voel nieuw talent aankomen..
