Sommige inwoners van Grolloo worden spontaan onwel als ze het woord landgoed horen.
Omdat op zo ’n splinternieuw landgoed de rijken dezer aarde zich nestelen in hun woonomgeving en ook nog in staat zijn vele regels die gelden voor “de gewone man†te omzeilen, wordt het woongenot voor de autochtonen in een klap veranderd. De buren van Landgoed de Dodshoorn zijn dan ook op zijn zachts gezegd not amused. Gelukkig is er één Landgoed in Grolloo waar de inwoners wel blij mee zijn, camping de Berenkuil.
Op een mooie zomeravond en die zijn er veel deze zomer fietsten mijn vrouw en ik langs het Amerdiep via Vredenheim naar de camping. Vrienden van ons uit Rolde waren daar met de kleinkinderen aan het kamperen. Toen we via de achterkant over het zandpaadje binnen fietsten zagen we veel mensen op het terras en kinderen in het zwembad.
Maar onze vrienden waren niet bij hun camper , terwijl hun fietsen er wel stonden. We hoorden op enige afstand het geluid van lachende en klappende kinderen en ja hoor achter het terras in het Openlucht Theater was een kindervoorstelling aan de gang.
Enthousiaste jeugdige amateur artiesten geven daar elke avond live een soort Sesamstraat voorstelling genaamd “de Berenbootâ€. Het is echt schitterend dit mee te maken, deze avond moesten de kinderen allemaal komen met een zelfgemaakt hoofddeksel op. De volgende avond moesten ze smerig van het spelen komen, ja eigenlijk moesten ze stinken… en pas na de voorstelling mochten ze dan douchen.
Een poosje later sta ik in de rij om cappuccino te halen. In de rij voor mij veel kinderen die een ijsje mogen halen. Er staat een moeder met een geel T-shirt met het opschrift †I love only†met twee schattige meisjes in een rood T-shirt met daarop “Toffe beerâ€. Alles is op de Berenkuil in berenstijl, zelfs de speelplaatsen. Veel plezier uitstralende jongelui werken op deze camping en dat is dan ook meteen het visitekaartje van deze gezinscamping.
Nadat we de cappuccino op hebben, fietsen we over de camping, die bomvol staat. Volwassenen staan op een volleybalveldje een balletje te slaan en kinderen met ontbloot bovenlichaam hebben het grootste plezier op een zeephelling. De creativiteit waarop deze helling is aangelegd getuigt van vernuft en eenvoud. Een twintig meter lang stuk landbouwplastic, sop erop en dat op een aflopend stuk talud, succes verzekerd.
Verderop fietsend komen we over een stuk natuur op de camping die haar gelijke niet kent. Ik snap nu waarom deze gezinnen met kinderen verslaafd zijn aan de Berenkuil. Alles is er en je hoeft er de camping niet voor af. Echt een landgoed zoals het bedoeld is, een paradijs in Grolloo .
Over paradijs gesproken, Grolloo heeft nog een paradijs waar ze er ook paradijselijk bijlopen “De Moereâ€. Maar over dit landgoed lopen de gemoederen in Grolloo vaak hoog op. Waarom? Omdat men daar niets om het lijf heeft.
Landgoed de Berenkuil, Landgoed de Moere en Landgoed De Dodshoorn zijn allemaal verschillend, alle drie spraakmakend. Als nieuwe landgoederen een meerwaarde hebben zal niemand er iets op tegen hebben, maar als ze alleen maar dienen als belegging voor de eigenaars laat dan het land het land en is het land goed zoals het is.
