Gerard Koopman

Mannen en Goden

De titel van de film was in het Frans – Des hommes en des Dieux – met enkele mannen
uit mijn dorp hebben we deze film gezien. De recensies logen er niet om en. De verwachtingen waren dus hoog gespannen. Ik ga niet het hele verhaal in deze column vertellen, maar het was van een zeldzame schoonheid in dit “ los van God tijdperk” Een modern kerstverhaal uit een wereld van sober levende monniken in een Algerijns dorp. Deze film, gebaseerd op de moord op acht monniken in 1996, beeld een ongekende wijze van broederschap uit. Hoe deze monniken samenleven met de Islamitische inwoners daar kunnen de stemmers op gekke Geert nog een puntje aan zuigen. Zij worden gewaardeerd voor hun inzet en kameraadschap door de mensen in het dorp. Als de terroristen komen , besluiten ze ondanks de gevaren toch te blijven.” Wij zijn hier voor deze mensen en die zijn ons dierbaar dus we blijven”, was een van de uitspraken van de abt. Deze film komt op een moment dat de katholieke kerk vanwege seksueel misbruik in opspraak is. Deze film belicht een totaal andere kant van de kerk en is een verademing waarin hoop,geloof en liefde centraal staan.
Uit eindelijk worden ze als gijzelaars meegenomen en vermoord. Het meest serene en aangrijpende
moment is hun laatste avondmaal waarbij de tranen mij over de wangen biggelen .. . Als ik de filmzaal net als alle andere bezoekers in stilte verlaat weet ik weer waarom ik deze film wilde zien.
De wezenlijke vraag van waartoe zijn we op aard, werd in deze film op een aangrijpende maar vooral op invoelbare en serene wijze neergezet.
Heel andere mannen waar ik groot respect voor heb zijn Daniël Lohues en Herman Finkers. Beiden zijn verknocht aan hun streek en op een creatieve wijze geven ze daar blijk van. Van het theaterprogramma “Na de pauze”van Herman Finkers zijn dankzij de schuld van Daniël Lohues alle liedjes uit dit programma op dvd gezet met filmpjes erbij. Op 2e kerstdag is het resultaat op TV te zien want Paul Witteman gaat dan in gesprek met Herman in het het programma ‘Liever dan geluk”.
Deze week verliet een “Godin” de politiek. Femke Halsema kon als geen ander
de juiste woorden vinden waarin ze aangaf waar ze voor stond. Zij ging voorop om de hufterigheid
in de politiek aan de kaak te stellen. Zij was als geen ander in staat om de man die vind dat alles de schuld is van de Islam op zijn nummer te zetten. Er zijn mannen en goden , maar ook vrouwen en goden. Ik eindig met u allen een “Zalig Kerstfeest”te wensen en dan niet zalig zoals velen interpreteren als lekker en veel eten maar door, met mensen die je lief zijn, iets van warmte te ervaren die nèt even anders is dan de rest van het jaar.

Ontmoetingen

Ik hoorde prachtige zang toen ik afgelopen week bij toeval even de Boerhoorn
binnenliep. Het kwam ergens vanuit een van de bovenzalen. Mijn nieuwsgierigheid
was gewekt, ik wilde weten wie in Rolde zulke mooie klanken weet te produceren.
Toen ik achter de deur keek waar het engelen gezang vandaan kwam wachtte er een verrassing. Hier stond geen groepje zangers maar een complete muziekgroep.
Vier vrouwen en twee mannen vormen samen “Howsa Goin” wat in het Iers betekend
“Hoe gaat het met je”, met mij ging het goed. Deze groep die Ierse en andere Folkmuziek
ten gehore brengt, oogt inspirerend. Met hun gitaren, fluiten,mondharmonica en zang zijn ze een lust voor oog en oor. Deze muziek en zang raakt je in je ziel. Alleen al van hun repetitie heb ik genoten.Wat heb je veel mee als je mooi kunt zingen en ook nog mooie muziek ten gehore kunt brengen. Als luisteraar geniet je niet alleen van de mooi gezongen liederen en ballades maar wordt je ook meegesleept door het enthousiasme en de uitstraling van deze club.Tja, de muziekclub van Reind Lesschen, die in kerken en kroegen optreden, geeft vreugde in donkere dagen en ademt een sfeer die naar nostalgie neigt.
Dezelfde avond voetbalde Ajax tegen Inter, ik vergat helemaal dat ik wilde kijken, maar mijn voetbalverslaving leverde ik graag in voor deze culturele schoonheid. Soms heb je geluk dat je ergens moet wezen en dat de vraag “Hoe gaat het met je” dan deze dimensie krijgt.
Wat me ook raakte was de ontmoeting met mensen die nieuw waren komen wonen in de gemeente Aa en Hunze. De gemeente houdt twee keer per jaar een avond voor nieuwe inwoners. Vorige week dinsdag maakten de nieuwe inwoners in het gemeentehuis kennis met aanwezige ambtenaren, het gemeentebestuur en een aantal raadsleden. Na afloop van de rondgang en een informatieve sessie in de raadszaal was er een hapje en een drankje in de kantine. Daar sprak ik met een aantal nieuwe inwoners. Een nieuwe inwoonster van Eext, die er was met haar partner, gaf aan dat ze het zeer naar haar zin had. Ook twee jeugdige stellen uit Eexterveen, ze woonden niet in het wereldberoemde Koffielaantje,maar gewoon aan de Dorpsstraat, hadden goede ervaringen met de dorps activiteiten en daardoor met de inwoners.
Een van hen wist zelfs waar Nijlande ligt, nou dan is je inburgering geslaagd. Een stel uit het westen waarvan de vrouw oorspronkelijk uit Assen kwam en de man uit Limburg hadden hun draai gevonden in Gasteren. Het waren korte ontmoetingen maar wel allemaal met een gevoel van Wow .. het leven en wonen in Aa en Hunze wordt als iets moois ervaren, Houwen zo !!!

Inbraak

Zondagmorgen stond mijn achterbuurman aan de deur. Er was bij hem ingebroken
of ik iets gemerkt had. Ik moest hem het gewenste antwoord schuldig blijven. “Kom erin
en vertel “, zijn broer was inmiddels ook aan komen rijden dus zaten we met zijn vieren achter de koffie met banketstaaf. Tja Sinterklaas brengt iets maar een inbreker haalt iets.
De verse sporen in de sneeuw waren zichtbaar en liepen enkele honderden meters verder dood. Waarschijnlijk stond daar de vluchtauto. Mijn buurman mistte naast een spelcomputer, enkele play stations en zijn bank en benzinepasjes. Vreemd dat de inbreker veel duurdere spullen zoals een CD installatie met boxen had laten staan. Een poosje later arriveerden twee politie- agentes, die rapport opmaakten. Ik denk niet dat er een buurtonderzoek komt daarvoor was de waarde van de gestolen spullen te laag. De waarde van het bid om het WK voetballen
te krijgen zal miljoenen hoger hebben gelegen. Over de malversaties van de FIFA om de WK te gunnen aan rijke olie en gaslanden zal geen politieagent wakker liggen. Tja achter deze “inbrekers” uit Rusland en Qatar gaat niemand aan. Er is al genoeg geschreven over de
malle vertoning in Zurich waar de landen die het WK graag wilden organiseren zich moesten presenteren met hun bid. Eén opmerking nog, waarom doet een fatsoenlijk land als Nederland
mee? FIFA maffiosi die geen belasting willen betalen, waarvoor een rijstrook op de autobaan moet worden vrijgehouden, daar wil je toch geen knieval voor maken. Wel willen we graag, als Nederlander, een knieval maken voor de winter. Wat is er mooier dan lekker zwieren door winterse landschappen op gladde ijzers Ik heb geen meter schaatstechniek maar zie graag mensen schaatsen. Schaatsen op de ijsbaan is een sociale aangelegenheid. Nergens in de wereld wordt er meer geschaatst dan in ons land. Er was zondagavond een schaatshistoricus op de tv wiens boodschap was : “Je bent ingeburgerd als kunt schaatsen, geef de mensen schaatsles ipv taallessen. Het lijkt een beetje kort door de bocht maar er zit een kern van waarheid in. Dus zet een streep door dure taal cursussen, geef schaatsen aan nieuwe Nederlanders. Het lijkt een inbreuk (inbraak) op ons recht toe, recht aan denken …maar zeker de moeite waard, zodat over enkele jaren de Nederlandse “Shani Davidsen”voor ons goud winnen.

Brievenbuspissers en Gieten

De jonge Marokkaanse straatterroristen zijn kleine jongens vergeleken bij de brievenbuspisser
en de andere wetsovertreders van blonde Geert ‘s PVV. De man die het hardst schreeuwt dat men criminelen harder moet aanpakken laat zijn “eigen criminelen” rustig zitten als volksvertegenwoordiger. Om de woorden van Geert zelf te gebruiken, “schandalig en knettergek”. Ja het zijn frisse jongens bij die spierballen partij van Geert. Eric Lucassen, door Geert geïntroduceerd als een “enorm talent” heeft voor eeuwig de naam van brievenbuspisser Maar goed dat je van zo’n partij geen lid kunt worden, het is van een smerigheid die een normaal mens niet kan bedenken. Gelukkig was het niet smerig op de Hondsrug in Gieten. Toen ik daar zondagmiddag met mijn buurman onze kaarten lieten zien kregen we van een charmante dame een groen bandje om onze pols. Gieten was deze zondag het centrum van de de wielerwereld in een prachtige winterse entourage. Het was er niet modderig maar wel glad op de witte akkers en weilanden rond dit gebeuren. Het was ook een groot reclamefestijn naast het sportieve element. In alle kleuren van de regenboog was er reclame van Jupiler (rood) van Brain Wash (oranje),van Telenet (geel) en van Univé (groen/wit). Zonder sponsoring kun je niet honderden mensen uitnodigen in de VIP tent en de VIP boxen. Iedereen die er toe deed of vond dat ie er toe deed kon met een groen bandje om, gratis eten en drinken. Leuk voor de bofkonten die een groen bandje hadden sneu voor de mensen die dat geluk niet hadden. Het is wel duidelijk dat in deze wereld alles valt of staat met connecties. Ik heb zo mijn connecties dus hoorde ik bij de uitverkorenen. Maar eerlijk is eerlijk alleen buiten de wedstrijden om hebben mijn buurman en ik ons laten verwennen in de VIP tent. Bij het hoogste punt van de Hondsrug bij de skyboxen had je een prachtig uitzicht over het parcours, zoals de wisselplaats van de fietsen en de speciaal aangelegde brug waar de renners over heen gierden. Zowel de finish van de Beloften als van de Elite werd beslist in een eindsprint. Bij de Elite liep bij de zeker lijkende winnaar Sven Nijs 200 meter voor de streep de ketting eraf. Hierdoor kon de jonge Tom Meeusen voor Radomir Simunek de winst pakken. Vooraf aan de wedstrijd had Jantienus Warners warme woorden gewijd aan de onlangs overleden vader van de man die 2e werd. De wedstrijd in Gieten zal dan vanaf nu dan ook door het leven gaan als”Memorial Radomir Simunek”. Wat opvalt is dat de Belgische inbreng groot is zelfs in het taalgebruik zo staat er voor op het programmaboekje bv -inkom:10 euro. Langs het parcours was veel reclame van Belgische makelij er waren zelfs echte Vlaamse frieten te koop. Gieten was voor een dag even een Belgische enclave. De overeenkomst is dat Nederland zijn brievenbuspisser heeft en België zijn Manneke Pis. U mag zeggen welk land het meest trots mag zijn op zijn wildplassers.

“Hai pap ik heb zin om even langs te komen , kun je me om vijf uur achter het station in Assen oppikken?”. Op dat moment fiets ik nog op het Balloërveld en ben toch bereikbaar.
Het tijdperk van de mobiele telefoon daar kijken we niet meer van op. Hartstikke gemakkelijk als de kinderen ver weg op vakantie zijn -een berichtje- en je weet dat ze goed aangekomen zijn. Ik ken een opa van 88 die speciaal daarvoor van de kinderen een mobieltje heeft gekregen. Tja als je die speeltjes nuttig gebruikt is het een zegen. Maar er zijn ook media- verslaafden die voortdurend van alles op de hoogte willen blijven. Terugfietsend naar huis denk ik dan,lees rustig de krant en als iets echt belangrijk is dan bellen ze je wel. Mijn mobiel is voor noodgevallen. Kennelijk ben ik een uitzondering want op allerlei vergaderingen en zelfs in de 2e Kamer zie ik onze volksvertegenwoordigers pielen met hun speeltje. Ik vind dat buitengewoon gênant. Sinds kort is er twitter bij gekomen. Je geeft dan aan dat je lekker gegeten en gescheten hebt en meer van die flauwe kul. Wie willen dat weten ? Ja de twitteraars die je “volgen” Ook zoiets als twitteraar heb je “volgers” het lijkt wel een sekte.
Het is een soort communicatie-diarrhee die veel tijd kost en het ego streelt van de
twitteraar . Laten wij als verstandige mensen afspreken dat we aan deze moderne gekte niet meedoen. . Door het twitteren ontstaat er een surrogaat maatschappij, een opgejaagd digitaal leven waar je wel of niet voor kunt kiezen. Is er dan helemaal niets goeds aan twitteren ? Zeker wel, zo kwam iemand op het lumineuze idee om tijdens de twee minuten stilte op 4 mei– niet te twitteren – maar ja als er dan één schreeuwlelijk alsnog de boel op stelten zet,
dan toch maar liever een tweet. Ik vraag me in gemoede af waar mensen de tijd vandaan halen om voortdurend “on line” te zijn. Als je met diezelfde mensen een afspraak wilt maken is dat vaak niet mogelijk. Nee ik “twitter” dan liever over de heg met mijn buurman dan heb ik écht contact. Ik wens de twitteraars die dit lezen desondanks veel volgers. Digitale aandacht is ook aandacht . Als dat leidt tot het samen drinken van een bak koffie is dat winst. Ondertussen sta ik bij het station om mijn dochter op te pikken. Ze kijkt mij lief en vragend aan, zonder woorden snap ik haar. Het is vrijdag, even later staan we bij de viskar van Geert de Valk
in Rolde , “Tjitske twee zouten graag”- we genieten zwijgend – het bewijs is geleverd, ook zonder woorden kun je elkaar verstaan.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Herfstbladeren

Met de ogen dicht fietsend weet je dat knisperende bladeren onder je fietsbanden beduiden
dat het herfst is. Het was rustig herfstweer deze woensdag, wel een beetje wind maar bij de start was het droog. De auto werd door mijn vriend geparkeerd in Borger, op het eind van de hoofdstraat bij de brug, de fietsen van de auto en daar fietsten we langs het kanaal. Via Westdorp en Eeserveen ging het door prachtig gebied naar Odoorn. Het fietspad was soms onzichtbaar door het blad dus soms fietsten we op het gevoel. Vlak voor Odoorn zagen we een kale vlakte met daarvoor een ijzeren schaatser, we waren bij de ijsbaan . Het lag er prachtig bij midden in het bos omzoomd door bomen, de absolute stilte is hier bijna “hoorbaar”. In Odoorn zagen we bladruimers van de werkvoorziening druk in de weer en in diverse straten stonden bladbakken, tja het is nu echt herfst. Na Odoorn kwamen we in Valthe een prachtig groen dorpje op de randen van de Hondsrug. Over licht glooiende wegen kwamen we in Weerdinge, de eerst indruk “wat een rommeltje”. Het contrast met Valthe was dan ook wel erg groot.. Bij Valthermond begon het te regenen en dat hield ook niet meer op. We hadden nog koffie in de thermoskan zitten, op een bankje beschut door bossage legden we de regenbroek op de bank en dronken koffie.We zaten daar als verzopen katten op een bankje in de Valtherblokken. Een foto met “groeten uit Drenthe”, met daaronder de zin “Drenthe mooi in alle seizoenen”, zou geweldige reclame zijn. We konden de humor er wel van inzien. Toen we opzij keken zagen we dat er op die bank een bijna vol pakje Marlboro lag met een aansteker. Het was duidelijk hier had iemand zijn laatste sigaret opgestoken en demonstratief het pakje laten liggen. Een verstandige zet als je graag oud wil worden.
Even verder in het groene Exloo was het halve dorp opgebroken, via omwegen konden we onze tocht naar Borger vervolgen. Fietsen in de Drentse natuur in de regen is best cool. Na 45 kilometer waren we nat maar tevreden terug bij de auto Naar huis rijdend zien we de kleurenrijkdom van de bomen in de herfst . Het lijkt een laatste saluut aan de mensen die er oog voor hebben, prachtig, vooral het roodkleurige blad van de Amerikaanse eik bestraald door de laatste zonnestraal is ronduit schitterend.
Thuis lekker onder de warme douche, geluk is soms heel dichtbij, na regen komt zonneschijn en daar valt een warme douche ook onder.

Vroeger

Als je lekker ontspannen aan het blad harken bent spoken herinneringen aan vroeger door je hoofd Toen er nog geen televisie was , was de kraakloze radiodistributie het medium waar je, naast de krant op aangewezen was. Naast de radionieuwsdienst waren programma’s als de familie Doorsnee en op zaterdagavond “Negen heit de klok” de favoriete programma ‘s uit mijn jeugd. Maar ook uitzendingen over voetbalwedstrijden werden goed beluisterd. In mijn beleving was het zo dat als Abe Lenstra de bal had, het ook bijna altijd een doelpunt werd. Dat was natuurlijk helemaal niet zo, maar ja Abe was de Cruijff van de jaren “50. Ook de rechtstreekse uitzendingen van de Tour de France met Jan Cottaar en renners als Wim van Est en Wout Wagtmans waren de pareltjes in een tijd waar hard werken, om de kop boven water te houden, centraal stond. En natuurlijk was er tussen de middag het goed beluisterde programma “Raden maar” van Kees Schilperoort die later nog als Gait Jan Kruutmoes zou fungeren in het Gulden Schot op de tv.
In vergelijking met het hedendaagse aanbod van wel dertig zenders was verstrooiing toen dun gezaaid. Nu is er een overkill aan sociale media van twitter tot hyves. Maar ik betwijfel of we er gelukkiger van worden ik denk zelfs vaak chagrijniger. De humor lag toen ook letterlijk op straat , de moppen van Sam en Moos waren dagelijkse kost. De bakker en de slager brachten het (boulevard) nieuws aan huis. Een van de extraatjes was toen “het telefoonnieuws”, de bakker en de kruidenier hadden als eersten telefoon en daar werd ook door de klanten druk gebruik van gemaakt. Vreugde en verdriet kwamen op die manier de huiskamers binnen. Ik woonde in een klein Veluws dorp en ik weet nog dat de plaatselijke bakker polste of er genoeg belangstelling was om met de bus een avondje te gaan kijken naar de verlichting in Berg en Bos in Apeldoorn. Binnen de kortste tijd was de bus vol. Er werd er gebeld met van Pijkeren tours, een dorp verderop, en de volgende avond stond de bus voor. Iedereen betaalde een gulden en drie kwartier later liepen de mensen te genieten in het park in Apeldoorn. Hoogtepunt op de terugweg was even aanleggen bij café de Keet in Heerde voor de volwassenen een paar borrels en voor de jongelui een cola.. Voordat de bus de rit beëindigde werd er nog even met de pet rond gegaan voor de chauffeur, had die man ook een goed dag. Voldaan keerde men dan terug naar zijn woonstee en werd er nog weken over nagepraat Het voert te ver om te spreken van “ toen was geluk nog heel gewoon”, er zijn hooguit momenten van geluk … en koester die.

Linkse kerk

Als je vanaf Assen Rolde binnenrijdt staat de kerk links – linkse kerk – dus.
Er zijn meer mensen die de kerk links laten liggen dan erheen gaan – linkse kerk – dus
Veel standpunten die linkse partijen verkondigen of liever de idealen die ze najagen
stroken met de opvattingen die 2000 jaar geleden ook in Palestina door een man, Jezus was zijn naam werden verkondigd. Ter ere van hem, zijn overal kerkgebouwen verrezen.
Hij nam het op voor verdrukten. mensen met een handicap en streefde rechtvaardigheid na. Was hij daarom links? Rechtvaardig handelen is niet het monopolie van links.
Echter de politieke partijen die daar het meeste werk van maken zijn vaak wel weer links.
Dus de verzamelnaam – Linkse Kerk – is eigenlijk een soort Geuzennaam .
Het kan raar lopen, in Drenthe was het vroeger: hoog in de (boer)Marke, hoog in de Karke.
Deze boeren zaten zondags steevast in de voorste banken van de kerk, maar de kerk was toen niet bepaald links. Wat wel opvalt is dat er van de kerk allerlei initiatieven uitgaan die erop gericht zijn het leven voor de mensen die het minder getroffen hebben aangenamer te maken. Zo kunnen vluchtelingen er terecht voor kerkasiel en de boeren uit de 3e wereld krijgen een eerlijke prijs voor hun producten die vaak door de wereldwinkel ook in de kerk worden verkocht. Daarnaast is de kerk ook een bron van cultuur waar men de mooiste muziek en liederen kan horen met een hoog troostgehalte. Het “er zijn” voor elkaar heeft niets te maken met morele superioriteit maar met mede menselijkheid. Voor mij is de kerk niet links noch rechts maar een instrument die de gemeenschapszin bevordert.
Als je van Gieten komt staat de kerk in Rolde rechts en de mensen die erheen gaan kiezen zowel politiek links als rechts.
Daarom pleit ik ervoor om “de kerk” mooi in het midden laten. Daarom kan het scheldwoord van Geert en zijn geestverwanten aan de linkse stromingen dan ook als een groot compliment op gevat worden. Hij gebruikt de term “Linkse Kerk” en dat moet toch voor deze mensen klinken als een Geuzennaam.

Linkse kerk

Als je vanaf Assen Rolde binnenrijdt staat de kerk links – linkse kerk – dus.
Er zijn meer mensen die de kerk links laten liggen dan erheen gaan – linkse kerk – dus
Veel standpunten die linkse partijen verkondigen of liever de idealen die ze najagen
stroken met de opvattingen die 2000 jaar geleden ook in Palestina door een man, Jezus was zijn naam werden verkondigd. Ter ere van hem, zijn overal kerkgebouwen verrezen.
Hij nam het op voor verdrukten. mensen met een handicap en streefde rechtvaardigheid na. Was hij daarom links? Rechtvaardig handelen is niet het monopolie van links.
Echter de politieke partijen die daar het meeste werk van maken zijn vaak wel weer links.
Dus de verzamelnaam – Linkse Kerk – is eigenlijk een soort Geuzennaam .
Het kan raar lopen, in Drenthe was het vroeger: hoog in de (boer)Marke, hoog in de Karke.
Deze boeren zaten zondags steevast in de voorste banken van de kerk, maar de kerk was toen niet bepaald links. Wat wel opvalt is dat er van de kerk allerlei initiatieven uitgaan die erop gericht zijn het leven voor de mensen die het minder getroffen hebben aangenamer te maken. Zo kunnen vluchtelingen er terecht voor kerkasiel en de boeren uit de 3e wereld krijgen een eerlijke prijs voor hun producten die vaak door de wereldwinkel ook in de kerk worden verkocht. Daarnaast is de kerk ook een bron van cultuur waar men de mooiste muziek en liederen kan horen met een hoog troostgehalte. Het “er zijn” voor elkaar heeft niets te maken met morele superioriteit maar met mede menselijkheid. Voor mij is de kerk niet links noch rechts maar een instrument die de gemeenschapszin bevordert.
Als je van Gieten komt staat de kerk in Rolde rechts en de mensen die erheen gaan kiezen zowel politiek links als rechts.
Daarom pleit ik ervoor om “de kerk” mooi in het midden laten. Daarom kan het scheldwoord van Geert en zijn geestverwanten aan de linkse stromingen dan ook als een groot compliment op gevat worden. Hij gebruikt de term “Linkse Kerk” en dat moet toch voor deze mensen klinken als een Geuzennaam.

Hagel

“Henk Bleker schiet niet met scherp,hij schiet met hagel”, was het commentaar van
onze gedeputeerde Rein Munniksma n.a.v. het stopzetten van de plannen die de provincie Drenthe heeft met.het Dwingelderveld. Ja de voormalige troubleshooter van Maxime Verhagen, nu gepromoveerd tot staatsecretaris van Landbouw, die het CDA naar een kabinet met Wilders loodste, laat er geen gras overgroeien.
Natuurmonumenten laat er ook geen gras, of beter gezegd opslag, overgroeien. Zij hadden onlangs een werkochtend bij ons in de buurt. Rondom een vennetje was veel berkenopslag
en om het vennetje weer zichtbaar te krijgen moest de opslag verwijderd worden. Een dozijn vrijwilligers gingen aan de slag met spanzagen en snoeischaren en gingen zo de opslag te lijf.
Geen motorzagen, nee puur handmatig werd hier op rustige wijze gewerkt om de natuur een handje te helpen. Omdat het gebiedje moerassig was waren laarzen en loopplanken nodig om een beetje droge voeten te kunnen houden. Op een enkeling na lukte dat. Tussen de mannen bevond zich een vrouw, en de opmerking “hier zijn nog minder vrouwen dan in het kabinet”. was natuurlijk al gauw gemaakt. De vrouw van degene die “de baas” van het karwei was, had zich ook afgemeld. Ze was gaan winkelen met haar moeder maar ze maakte het weer goed want bij de koffie konden we genieten van de, door haar, gemaakte heerlijke appelkoek De appelkoek smaakte goed maar compenseerde voor mij niet de afwezigheid van de maakster. Bij het werken in de natuur waren vrijwilligers van allerlei snit, naast een drietal buren waren er ook een vader en zoon en een ex boer uit Rolde. Een van de andere vrijwilligers is zelfs elke dinsdag ergens in de provincie aan het werk voor Natuurmonumenten.
Toen mijn vrouw en ik de afgelopen week een paar dagen op bezoek bij mijn broer en schoonzus waren maakten we een lange wandeling bij “s- Graveland en kwamen we het hoofdkantoor van deze instelling tegen. Het ligt op een prachtig landgoed met erom heen monumenten van bomen. Tijdens een regenbui konden we schuilen bij een theetuin waar
wajongers de scepter zwaaien. Ook hier koffie met lekkere appeltaart maar die van vorige week zaterdag smaakte me beter. Toen we later verder liepen hoorden we schoten in het bos,
was de jacht op Rein (de vos) hier al begonnen, of schoot Bleker, gezeten op een van zijn pony’s met hagel ?

De Strubben/Kniphorstbos

Spandoeken, politieagenten in uniform en de burgemeester als bliksemafleider in de bomvolle zaal van het café met het mooiste terras van Drenthe. Wat is hier in het landelijke en rustieke Schipborg in Godsnaam aan de hand ? Heel in het kort Staatsbosbeheer wil “kappen” in het bos. Bert Witvoet van Staatsbosbeheer geeft tekst en uitleg over de “renovatie” van de Strubben en het Kniphorstbos. De beste voorzitter uit de regio was bereidt deze avond in goede banen te leiden. Na de opslag van CO2 onder de grond in Eleveld ging het nu over de bovengrondse opslag van dennen, berken etc. Er waren mensen in de zaal die vonden dat alles moest blijven zoals het was. Grof weg gezegd; het Staatsbosbeheer wil de bossen mooier maken, door zowel de opslag als de bomen die in de weg staan, te verwijderen. Bovendien willen ze voor de schapen een afrastering maken. Daar is niets mis mee zou je denken.
Nou wel dus, want de gebruikers willen hun (voor) rechten houden. Moeilijk, omdat Staatsbosbeheer ook het culturele erfgoed van grafheuvels en karrensporen goed wil bewaken.
Er is een plan gemaakt waarin de wensen van het paardenvolk, de mountainbikers en de hondenbezitters in zijn verwerkt. Natuurlijk is niet iedereen tevreden maar op het eind van de avond kan Bert Witvoet toch een licht applaus in ontvangst nemen. Opvallend was dat er niet alleen natuurliefhebbers aanwezig waren maar ook op hun strepen of liever op hun pedalen staande crossers. Ondanks de verschillen in waardering voor het bos was de winst van deze avond, dat de verschillende groepen elkaars argumenten aanhoorden en begrip voor elkaar kregen. Alle groepen moesten iets inleveren maar het bos blijft voor alle recreanten “the place to be”. En de honden? Die moeten in het schapengebied aangelijnd worden, de dierenpolitie 500 man sterk ligt al op de loer. Bij het verlaten van de zaal waren de politieagenten en de spandoeken verdwenen, het bleef verder dan ook rustig in Schipborg. Door de Strubben en het Kniphorstbos fietste ik door knisperende herfstbladeren huiswaarts en het ongelooflijke gebeurde ik hoorde kabouters zingen in het maanlicht “we gaan nog niet naar huis”.. het was na elven .
.