Gerard Koopman

MFC Gieterveen

Tijdens de speech van de burgemeester viel de microfoon uit en knalde er harde muziek
uit de boxen. Tientallen kinderen met hoedjes en hoofddoekjes mengden zich al dansend tussen de genodigden bij de opening van het Multi Functionele Centrum (MFC) in Gieterveen Onder luid applaus gingen ze daarna naar buiten om samen met de burgemeester de openingshandeling te verrichten. Kinderen stonden terecht eerste rang bij dit gebeuren. Met twee sterke kornuiten onthulde de burgemeester met veel humor een grote plaquette met daarop een hart. Dit MFC is het hart van het dorp. Met hart en ziel is er door heel veel mensen
veel energie gestoken om dit fantastische gebouw te realiseren. De super vrijwilliger Henk Eling werd verast met een bos bloemen en omdat hij jarig was werd hij ook nog toegezongen. Met Màxima(le) inzet is er door veel vrijwilligers keihard gewerkt en het resultaat mag er wezen. De sprekers die het woord kregen vóór de officiële opening waren unaniem positief over het uiteindelijke resultaat, al was de weg erheen niet altijd over rozen gegaan. Ook de burgemeester memoreerde nog even dat de belangen van het dorp niet altijd parallel liepen met die van de gemeente. Dorpshuis en schoolbestuurders hebben hun eigen belang , de gemeente moet waken voor het algemeen belang. Maar het is tenslotte allemaal goed gekomen. Tussen de genodigden bevond zich uiteraard ook het hele onderwijsteam.
Deze teams bestaan tegenwoordig voor het merendeel uit vrouwen. Met een van deze dames
stond ik aan dezelfde statafel, het gesprek gaat dan al snel over “Waar kom je weg en wat doe je op deze school?” Deze van oorsprong Twentse juf woonde met haar vriend al vier jaar in
Gieterveen en het beviel haar uitstekend. “Natuurlijk gaat alles niet altijd van een leien dakje
maar dat maakt dit beroep juist spannend en daar krijg je ook weer nieuwe energie van”. Sprak ze. Kijk zulke en andere verhalen maken zo”n treffen inspirerend. Wie ook altijd inspireert is een man als Bé Blaauw oud hoofd der school. In de aanloop zag ik Bé als vrijwilliger nog eens een middag “straten”, de jongens van groep 8 had hij ingeschakeld als opperlieden met de hem bekende glimlach zei hij “ Dit doen ze in plaats van gymnastiek, goed voor de spieren …. en de school”.

“Kabinet Wilders” kopte de Volkskrant onder de foto waarop de heren hun akkoord
presenteerden. En ik moet zeggen dat Ab Klink gelijk had, de mooie woorden die Maxime Verhagen over het kabinet uiteen zette werden in een klap door Wilders te niet gedaan.
Hij zei dat hij niets moest hebben van verbinden en bruggen bouwen. Rutte knikte hierbij instemmend en Verhagen kreeg strak voor zich uit. De vooruitziende blik van Ab Klink, waarom hij niet verder wilde met Wilders, werd door deze foto haarscherp geïllustreerd.
De wereld is veranderd. Links is uit en superrechts is in. Idealen, gooi ze maar op de mestbult. Je moet tegenwoordig uitleggen waarom je je best doet voor mensen die het minder getroffen hebben dan jezelf. Ik ken vrijwilligers van Vluchtelingenwerk en de Voedselbank die door buren en kennissen worden aangesproken waarom ze zich inzetten voor deze mensen. Ongelooflijk dat het al zover gekomen is dat mensen die zich met hart en ziel inzetten voor hun minder gefortuneerde medemens daarop in negatieve zin worden aangesproken.
In dit klimaat, aangewakkerd door de Telegraaf, die alles wat Wilders uitkraamt met chocoladeletters op de voorpagina zet, leven we anno 2010. Gelukkig laten de mensen die het goede willen zich hierdoor niet uit het veld slaan. Er bestaan heel veel lieve mensen die, los van het politieke klimaat, zich bekommeren om hun medemens hier en ver weg.
Op het CDA congres kwamen de punten van het akkoord dat Maxime Verhagen had gesloten niet eens aan de orde. De vraag was: wil je als CDA met een partij in zee die een hele bevolkingsgroep tot tweederangs burgers degradeert. Dankzij macht kun je veel regelen maar als dit stinkt moet je er verre van blijven. Ik vond minister van justitie Ernst Hirsch Ballin het meest aansprekend, hij eindigde met de woorden “Doe dit mijn partij niet aan, doe dit het land niet aan”. Ik heb de hele zaterdag ademloos naar dit congres gekeken. Het CDA is niet mijn partij maar de wijze waarop de voor en tegenstemmers met elkaar om gingen, verdiend alleen maar lof. Al kijkende zie ik tranen bij Kathleen Ferrier een van de z.g. dissidenten als de uitslag bekend wordt. Ondanks de busladingen vol vóór stemmende Limburgers was toch nog 32% tegen dit akkoord. Deze mensen, de tegenstemmers, vinden principes belangrijker dan macht.

.

.

Eleveld-Amen

Woensdagavond ben ik in café de Amer waar Marga Kool als Dijkgraaf van het waterschap
Reest en Wieden verteld over haar zielsverbondenheid met water (H2O). Donderdagavond was ik in café Popken waar een informatieve bijeenkomst was over de opslag van koolstofdioxide gas (CO2 )in Eleveld. Bij ons in de buurt is altijd wat te doen dus loop ik gewoon de kroegen af. Woensdagavond gaf Marga Kool een prima uiteenzetting over water in het algemeen en de taak van de waterschappen in het bijzonder. Ze besloot met een schitterend gedicht over water die herinnerden aan de plekken waar ze gewoond had.
De “grote man” in Ekehaar was Henk Kroes de man van ‘het bevroren water’ van de Elfstedentocht en de legendarische uitspraak “It giet oan” Hij kreeg als laatste het woord en zegde toe de maatschappelijke discussie over CO2 opslag als technisch voorzitter te begeleiden. Burgemeester Eric van Oosterhout had deze avond de regie strak in handen maar wel doorspekt met gevoel voor humor. De deskundigen van VROM en TNO brachten hun verhaal. Wethouder Bert Wassink gaf aan dat het college en daarna de raad nog een beslissing moeten nemen. Eerst de informatie en dan de afweging.
De enige vrouw in dit circus gedeputeerde Tanja Klip beloofde namens de provincie
een open debat over CO2, te willen voeren. Ze voegde er wel aan toe dat uiteindelijk Den Haag beslist. Na de pauze werden vooral de mannen van VROM en TNO aan de tand gevoeld. Samenvattend werd er veel informatie gegeven maar of de mensen volgestopt met kennis over de aardlagen er wijzer van geworden zijn betwijfel ik. Het uurtje nazitten was eigenlijk het leukste. Oudere jongeren uit de jeugdsoos van weleer in Ekehaar zijn nu hardwerkende oppassende vaders geworden. Een soort nostalgie maakte zich wel van mij meester om weer tussen “deze jongens” van toen te staan. Of toen alles beter was weet ik niet maar het was toen wel relaxter en de betrokkenheid op elkaar was groot.
Met dezelfde weemoed denk ik nog even terug over de avond met Marga Kool en dan ben ik blij dat ik ook bij haar warme betrokkenheid voelde naar de samenleving als geheel. Zoals ze het zelf vertolkte “Ik wil polderen, mensen in harmonie samenbrengen ,argumenten wisselen en op basis daarvan een beslissing nemen”. Of je nu voor of tegen opslag bent van CO2, respecteer een ander zijn standpunt.
We dronken nog een pilsje ondanks de dreiging dat Eleveld weleens het afvoerputje van de Eemshavencentrale kan worden. De voorlopige winnaars van CO2 opslag zijn Wim en Anita Popken, de uitbaters van het cafe in Ekehaar…….twee druk bezette avonden deed bij hen de kassa rinkelen. In een zacht regentje fietste ik naar huis…. slechts twee dorpjes achter Eleveld.

Twente

Twente het land van de Dinkel met de Kuiperberg , de Kersberg en de vele Mariakapelletjes heeft een prachtig groen glooiend landschap. Ik vind dat ons Drenthe niet tegen deze schoonheid op kan. Natuurlijk zijn onze fietspaden beter en hebben wij onze schitterende heidevelden, maar toch is het compleet anders.
Vanuit De Lutte maakten mijn vrouw en ik onze tochten over het Lutterzand en langs de Dinkel. We fietsten door het schitterende decor van het glooiende landschap . We passeerden landgoederen, havezathe’s en boerderijen die een weldaad voor het oog waren. In Twente is voor mijn gevoel nog veel authenticiteit zonder dat het kneuterig is. Weinig horizonvervuilende mestsilo’s of veeschuren die pijn aan je ogen doen. Wat mij ook opvalt is dat er veel minder zwerfvuil in de bermen ligt dan in Drenthe. Wordt dit door mensen van de werkverschaffing “geruimd “ of zijn de Twenten milieubewuster? Hoewel op een ander gebied zijn ze veel minder milieubewust want er bestaan serieuze plannen voor een totaal overbodig vliegveld in dit prachtige landschap. Een miljoenen verslindend politiek prestige project. Als Herman Finkers, de humorvolle cabaretier, zijn zin krijgt komt die er niet. ………Tja Herman Finkers staat voor mij symbool voor de Twentse mentaliteit. Op tijd een pilsje, een leuk gesprek en geen overbodigheden. Wat niet overbodig was tijdens onze fietstocht was regenkleding en café’s om even te schuilen. Gelukkig waren we tijdens een buitje net in Ootmarsum en het is geen straf om daar een uur door te moeten brengen. Maar ook later waren er gelukkig genoeg café ‘s in deze streek. De bediening is er prettig en wat mij opvalt is dat men gewoon kleur bekend. In het Drentse wapen staat Maria maar die vind je in het openbaar leven nergens terug. In Twente staan Mariabeelden gewoon midden in het café. In Twente gaan de moderne tijd en de historie hand in hand .Dankzij de steenrijke textielbaron van Heek is de watermolen bij het landgoed Singraven nog in tact. Deze nalatenschap is een toeristische trekpleister en ja hoor we kwamen daar zelfs een fietsend echtpaar uit Rolde tegen. Komen er eigenlijk ook Twenten naar Drenthe? Ik denk van wel. Het stadje Ootmarsum trekt duizenden toeristen vanwege haar permanente kunstexposities in de vele galerieën . Maar ook tradities als carnaval en de zingende “Paoskeerls” waarvan standbeelden op het kerkplein staan, getuigen naast de kunst van een nog levendige culturele gewoonte. Kortom Twente is véél meer dan de FC en …. Almelo ..óóó

Rondje Cultuur

“De mannen uit Annen”, die a capella zongen onder de lindebomen in Anderen vond ik een
van de toppers tijdens onze cultuur fietstocht door Aa en Hunze. Samen met mijn vrouw, zus en haar man die onverwacht op bezoek waren in het mooie Drenthe was het een genot om op deze mooie zaterdag via het Balloërveld naar Anloo te fietsen. De paarsgekleurde hei was een extra attractie op deze cultuur en monumentendag. RTV Drenthe stond met een reportagewagen bij de kerk in Anloo. De P.R. dames van de gemeente waren druk in de weer
om de vaandels te plaatsen want ‘s middags werd het cultuurjaar van de gemeente Aa en Hunze geopend en dat gebeurde terecht in Anloo want het Cultuurmonument van Drenthe is de Magnuskerk . Als er binnen ook nog een expositie is van “de leading lady “op schildergebied in Aa en Hunze, Géke Hoogstins, is het plaatje compleet. Als we even later op het terras neerstrijken van de Koningsberg en een prachtig uitzicht hebben op de Magnuskerk voelen we ons compleet gelukkig. We vervolgen onze tocht door over het schelpenpaadje te fietsen naar Eext. Het eerste deel fietsen we tussen de gemaaide graanvelden en het mais en daarna door de eeuwig zingende bossen. In de kerk is eerst het Drents kwartiertje met een optreden van Klaas Waldus en Fenny Smit en daarna lezen de dichters Hans Katerberg, Janny Bruins en Jans Stoffers voor uit eigen werk. Alles in het Drents dus goed verstaanbaar en dicht bij je ziel. Onze voorlaatste halte is Anderen in de boerderij van Hans Hilbrands is alles nog in prima oude staat. Deze man heeft er zichtbaar plezier in “oud spul” haar waarde te laten houden en glans te geven. Enkele antieke auto ‘s die op de deel staan te pronken zijn daar de getuigen van. Als dan de mannen van Annen daar dan ook nog onder de linden prachtig staan te zingen is het plaatje helemaal compleet- cultuur,zang en natuur We beëindigen onze tocht in Rolde bij de Jacobuskerk, hier is een expositie van Cees Drubbel. Hij heeft van alle dorpen in Aa en Hunze een aquarel gemaakt, heel apart. ’s Avonds zagen we in Rolde de praalwagens langskomen die door het dorp trokken. De praalwagens waren kwalitatief van grote klasse en de muziekkorpsen gaven tijdens het rondlopen door het dorp veel cachet aan de optocht.. Er was door veel mensen weer veel energie gestoken om de “mooiste“ wagen te maken. Maar de prijs, het plezierig samenwerken aan zo’n wagen was al binnen en ook dat is cultuur.

Ik was vrijdag net aan het aardappels schillen toen er op de radio berichten kwamen
dat de poging om een rechts kabinet te realiseren mislukt was. Persoonlijk ben ik hier niet rouwig om. Zo’n kabinet was leuk voor rechts Nederland, want volgens Rutte konden zij hun vingers aflikken bij het regeerakkoord. Dus zouden er belastingvoordelen komen voor de rijken die dan eindelijk hun 4e fourwheeler konden aanschaffen. En 140 km per uur over de weg scheuren was voor de liefhebbers natuurlijk ook super. Laat ik eerlijk zijn, het zou natuurlijk wel meer werkgelegenheid opgeleverd hebben want harder sjezen betekent meer ongelukken, dus meer werk voor het uitvaartwezen, ziekenhuizen en autosloopbedrijven.
Maar van mijn idealen zou er weinig overblijven , het milieu naar de knoppen, armen armer, duurzaamheidsmaatregelen nicht im Frage enz.
Wat drie voormalige premiers niet voor elkaar kregen, kon Klink met één brief wel, stoppen met Wilders. Ik noem alleen zijn naam want een partij zonder leden is geen partij. Wat Klink in een nette brief van vijf kantjes laat weten is ronduit schokkend. Iedere geïnteresseerde in de politiek weet wel dat het Wilders er om te doen is om de boel op te stoken , een grote bek op te zetten en daardoor aandacht te krijgen in de media .Dat deed hij ook aan de tafel bij Opstelten “Ik doe wel mee maar ik ga mijn eigen gang “. Voor Rutte en Verhagen was het doel een rechts kabinet met gedoogsteun heilig. Het ging hen puur om het vormen van een rechts kabinet om te voorkomen dat links zou gaan meeregeren. Ik vond het knap van Klink om die brief te schrijven want je moet sterk in je schoenen staan als je uit principiële overwegingen een afwijkend standpunt inneemt. Ik heb dan ook respect voor Ab Klink die het weldenkend deel van het CDA en onze natie aan die tafel vertegenwoordigde. Als democratische partij had het CDA geen besprekingen moeten beginnen met Wilders. Hij wilde van Verhagen garanties die grondwettelijk niet konden. Toen hij bij de VVD wegliep, behield hij zijn zetel en nu eisen van anderen dat ze die opgeven is meten met twee maten. Vrijheid voor hemzelf maar niet voor anderen, wie is hier hypocriet? Toch mooi dat er nog mensen zijn die een nette brief kunnen schrijven.

Sport & politiek

Met de voetbaltas op het fietsstuur reed ik bij huis weg naar sportpark Boerbos.
Ik had mij als wisselspeler opgegeven voor een sponsortoernooi. Het toernooi bestond uit sponsorelftallen van Rolder Boys, VAKO uit Vries en een elftal van de gemeente Aa en Hunze waarin o.a. een wethouder en twee raadsleden acteerden. Op mijn leeftijd ken ik mijn plek, zoveel mogelijk – langs de lijn -. Bij binnenkomst op het sportpark werd ik aangesproken door Rolf Veneboer. Hij vroeg of ik mijn notitie blok in mijn tas had, hij ziet mij terecht méér als columnist dan voetballer. Ik was door de wethouder Bert Wassink gevraagd mee te spelen, hij voetbalde op de oude schoenen van, zijn oud buurman, Ron Jans en ik op die van mijn buurman, verschil moet er zijn nietwaar. De sfeer rond het veld was gezellig, ik zag twee leuke meisjes die het drukker hadden met koppeltje duikelen dan dat ze geïnteresseerd waren in de voetbalkunsten van hun vader
Het was een avondje sport vermengd met commercie en politiek. Geert Bos, de voorzitter van Rolder Boys, memoreerde dat op de Boerbos in eendrachtige samenwerking met het Hof van Saksen en de gemeente hier komend jaar eredivisieploegen komen trainen.
Na drie wedstrijden had elk elftal een wedstrijd gewonnen, dus penalty’s zou je denken,
maar nee, het doelgemiddelde besliste en op basis van het doelgemiddelde zou VAKO de winnaar zijn, maar vandaag was niet het doelgemiddelde de norm maar de ploeg die het vaakst had gescoord en dat was … Rolder Boys. Ze hadden vijf keer gescoord waaronder twee fraaie kopballen van de tasjesman Koos Hoving. Er werd aan mijn tafel zeer kritisch gereageerd op het feit dat er geen penalty’s werden genomen, vooral omdat we als ploeg speciaal op penalty’s hadden getraind. De kritiek verstomde toen er nog snel een paar biermuntjes onze kant uitkwamen. Eerlijk is eerlijk maar net als twintig jaar geleden was de derde helft weer het gezelligst. Ik raad jongelui dan ook aan om (prof)voetballer te worden en geen politicus. Enkele talenten heb ik al waargenomen .. Tim en Remco ze zullen het ongetwijfeld ver schoppen. Het saamhorigheidsgevoel en de kameraadschap bij het voetballen staat dan ook in schril contrast met wat we avond aan avond over politiek op het tv. scherm zien. Dus Rutte, Verhagen en Wilders ga voetballen want daar telt iedereen mee ongeacht zijn/haar kwaliteiten of afkomst.

.

“Ik werd wakker met in mijn hoofd het woord Santiago de Compostella, omdat het woord niet meer uit mijn hoofd verdween besloot ik op pelgrimage te gaan”. “Ïk ben niet gelovig, ik vond het gewoon een mooi woord om naar toe te lopen”, aldus de actrice Annet Malherbe in zomergasten. Schitterend toch om op een dag zo wakker te worden. Niet verder nadenken – gewoon doen. Doen wat je hart je ingeeft zoals nu met de watersnoodramp in Pakistan. Stort geld wat je missen kunt op 555 en wacht niet op de tranen trekkende actie op de tv. Leven en laten leven Het leven kan soms mooi zijn bij ons op het buurtje . Een echtpaar is 50 jaar getrouwd , tegenwoordig toch voorwaar een prestatie . Het is prachtig weer op deze zaterdag, op het grote gazon (sta) tafels en een catering waar u U tegen zegt. Als dan ook nog de buurt het echtpaar toezingt en een buurman welgemeende uit het hart gegrepen woorden zegt kan het feest niet meer stuk. De genodigden zijn naast de buren en familie mensen waar het echtpaar “iets”mee heeft. In verschillende groepjes worden dan ook geanimeerde gesprekken gevoerd. Je moet doen wat je hart je ingeeft en dan is het altijd goed Buren die bijkletsen in goede sfeer, de lach is op ieders gezicht kortom hier wordt het leven beleefd zoals het bedoeld is. Het paradijs is soms dichterbij dan je denkt . De dag na het feest heb ik weer een stukje geluksgevoel mogen herbeleven. Toen ik wakker werd speelde in mijn hoofd het woord – tuinfeest – Hoewel ik ook besef dat voor velen dat geluksgevoel er zelden is. Het is zoals Lukas Koops het eens in een gedicht verwoordde: “Om mijn geweten te sussen drink ik wijn uit de wereldwinkel”, positief drinken noem ik dat.

Maar liefst vier koffers haalde mijn dochter van zolder. Koffers die door een jonge vrouw
van zeven en twintig van zolder worden gehaald,klopt dat wel ? “Wat zit erin”vroeg ik,
een domme vraag want ik wist dat ze op vakantie ging. Mijn dochter ook niet van gisteren
zei: “Kinderlijkjes” en barstte meteen in tranen uit.. Waarom stelde ik de vraag eigenlijk, ik had toch ook even in die koffers kunnen kijken. In de koffers kijken van je dochter doe je niet
want als man snap je toch niet waarom al die kleren mee moeten , bovendien stel je voor dat er sexy ondergoed in zit , dat wil je als vader toch niet weten. Zo moet die vader in Nij Beets ook gedacht hebben. Aan de koffers van je dochter kom je niet – punt uit –
Aan de ogen van deze tandarts-assistente heeft het niet gelegen, ze was kansrijk bij de jongens
en dook dan ook regelmatig met hen de koffer in. Was het bij “die koffer “ gebleven dan hadden wij nooit van Nij Beets gehoord, nu is dit nieuws groter dan – de koffer – van de minister van financiën
In welke eenzaamheid moet deze jonge vrouw dit afschuwelijke geheim moeten hebben gedragen,naast haar zwangerschappen. Na acht jaar valt een buurvrouw iets op en belt de politie . De tandarts,de ouders, de broer en de zus zij hebben nooit iets gezien noch gemerkt.. Wat er nu allemaal uit de “koffers” komt van z.g. deskundigen kan er beter “in” blijven , deze koffers kunnen voor mij dicht blijven. Wijsheid achteraf is wel erg goedkoop.Voor mij geldt vanaf nu dat koffers niet ongezien blijven. Ik kijk uit het raam op deze zondagochtend en zie een man met een koffer aankomen . Hij belt aan. Ik doe de deur open en gelukkig doet hij meteen de koffer open , “Ontwaakt” lees ik, hij is van Jehova .

Fietsen doe je op mooie plekken. Fietsen in Twenthe, de IJsselvallei, de Veluwe en de Weerribben is bijna goddelijk. Natuurlijk is Drenthe het mooist maar eigenlijk ook te bekend, dan wordt het “mooie” wat je ziet bijna gewoon. Bij fietsen gaat het ook om de verrassingen in het landschap zoals na elke bocht weer een nieuw vergezicht. Mijn vrouw zei “Ga nou maar eens fietsen op het Hogeland in Groningen, het is daar zo mooi”. Zij heeft gemakkelijk praten ze komt er uit de buurt en idealiseert het. Voor mij is het een kaal en vlak landschap met hier en daar aan de einder een dorpje omzoomd met wat hoge bomen. Ik heb er weleens stukken van het Pieterpad gewandeld dus ik weet wel iets van dit landschap. Mijn vrouw had een route, die ze met een vriendin gefietst had, die startte in Winsum, dus dacht ik och ja het kan eigenlijk alleen maar mee vallen. Samen met mijn maat gingen we op pad. We fietsten door dorpjes en gehuchten waar ik nog nooit van gehoord had. Dorpen waar hooguit een brievenbus en glasbak aangaven dat er ook mensen woonden, op straat kwamen we echt niemand tegen. Dorpen met namen als Schouwerzijl – Saaxumhuizen en Lutje Saaxum waar zelfs babyhuisjes te koop waren, dus zit er toekomst. Ook grotere dorpen als Wehe den Hoorn en Baflo lagen op de route. Vooral in Wehe den Hoorn door de Hoofdstraat fietsend waande ik me in twee werelden. Tussen regentesk aandoende patriciërshuizen zag je vervallen leegstaande kanjers van gebouwen wat eens aan welvarende Groningers had toe behoort. Maar er is méér, dwars door de graanvelden heen liggen sinds kort aaneengeregen betonblokken waar je al slingerend naast het Reitdiep of een aftakking ervan, je op de fiets als een cowboy te paard door de velden waant. Koeien en weilanden zie je in dit deel van Groningen weinig. Hier en daar wat Lakenvelders, paarden en schapen daar moet je het mee doen. Wel zagen we korenschoven die nog prachtig net als vroeger in tentvorm op het land stonden te drogen. We kwamen over veel Til’s ( bruggetjes) en zagen hier en daar een bootje of een kano passeren. Het is er nog heerlijk rustig.,bijna de rust van het graf. Een van de hoogtepunten op het Hogeland is het historisch kerkhof bij Maarslag. Op een terpje – wierde genoemd – is een oud kerkhof als monument te bewonderen. De laatste die hier begraven is was geboren in de tijd van Napoleon en begraven in 1886. Onherkenbare familiewapens sierden de grafstenen. Gelukkig was er ook actueler nieuws te lezen op een bankje bij Mensingeweer. “Dit bankje is een herinnering aan Pieter en Klaas die zo genoten van het Hogeland.” Vanaf dit bankje had je een prachtig doorkijkje naar een glooiende weide waarop schapen liepen. Dat we na onze fikse fietstocht op het terras bij Hammingh verzeild raakten was de room in de koffie.. Op het idylisch terras bij Hammingh in Garnwerd is het goed toeven. Dan denk je ook ver genoeg van huis te zijn om bekenden tegen te komen. Niet dus, twee tafeltjes verder zit een stel uit Rolde bij te komen van hun wandeling vanaf Pieterburen. Even later passeert een van de meest gedreven ambtenaren van onze gemeente ons tafeltje en stelt zijn symphatiek ogende wederhelft voor.
“‘t Kon minder” was mijn welgemeend compliment. ”Nou jij durft “ sprak iemand van een belendend tafeltje .. wist hij veel dat -“t kon minder”- een regelrecht compliment is in Groningen en Drenthe…