Verkeerde wissel

Als een trein een verkeerde wissel neemt is dat een ramp. Er zijn dan vaak veel slachtoffers zoals onlangs in België. Maar als onze Sven een verkeerde wissel neemt is dat een “nationale ramp”. Er zijn geen slachtoffers, toch zijn er mensen waarbij de tranen spontaan over de wangen rollen en mensen die de hele nacht niet kunnen slapen. Hoe ik dat weet ? De mensen die vertellen het me spontaan en ik geloof ze. Gelukkig vatte Sven het sportief op en gaf hij Gerard Kemkers niet de schuld en daarmee ging er een golf van opluchting door ons land. Goud gemist verhoudingen hersteld.
Er was ook een politieke wissel, de PvdA eruit en daardoor verkiezingen in zicht. Voornaamste oorzaak: geen chemie tussen Bos en Balkenende. Als je elkaar niet meer vertrouwt kun je beter wisselen. Maar zat Nederland op die wissel te wachten? Nee niet echt . Vandaag zijn er gemeenteraadsverkiezingen , door sommige partijen wordt dit gezien als een soort generale voor 9 juni de 2e Kamerverkiezingen. Maar dit klopt van geen kant omdat er in de gemeente hele andere zaken moeten worden geregeld dan in Den Haag.
In de gemeente wordt bepaald of de OZB omhoog moet. Waar subsidies heengaan of minima wel of geen extraatje krijgen,kortom de gemeenteraad bepaald hoe het gemeenschapsgeld besteedt wordt. Vandaag kiezen de inwoners van Aa en Hunze hun raadsleden, men kiest vaak niet alleen op basis van partijprogramma ’s maar ook op het “gevoel”. Vertrouw ik hem of haar en worden de beloften waar gemaakt. Dus ook hier wordt vandaag gewisseld maar in deze wissel heeft u als kiezer het laatste woord. In onze wereld wordt veel gewisseld , zoals van school , van baan en ook van partner. Bij de laatste wissel komen vaak terecht emoties los maar dat is dan in de familiekring. Wat er afgelopen week na de wissel van Sven Kramer loskwam aan emoties was het verdriet van een hele natie Waarom? Omdat daardoor “ons” het goud door de neus werd geboord , met Sven voelden we ons ( Nederlanders) allemaal verliezers. En verliezer willen we liever niet zijn en al helemaal niet op deze domme manier. Het aparte is dat Sven juist omdat hij geen 2e gouden medaille heeft gewonnen door deze wissel voor eeuwig in onze herinnering blijft. Eigenlijk is dat véél méér waard dan goud. Blijf ik zitten met de vraag of deze wissel eigenlijk wel verkeerd was.

Genieten

De dooi zet door en dat merkte ik toen ik vrijdagmorgen al bijtijds over de Klaas
Steenweg fietste en boven mij een vlucht wilde ganzen hoorde gakken. Toen ik even later over de nieuwe wegen van Mariëncamp fietste zag ik straatnamen als Sint Josephlaan en Broeder Quirinuslaan. Zij herinnerden mij aan een niet eens zover verleden De broeders van Sint Joseph waar broeder Quirinus de bekendste van was waren de oprichters en werkers van het eerste uur op Mariëncamp, dat tegenwoordig de Trans heet. Zo doet onze gemeente ook recht aan de historie en dat valt te prijzen. Ondertussen zag ik een groepleidster met twee jongens door de resten van de sneeuw ploeteren op weg naar hun werk. Ondanks de kou genoten ze van het buiten zijn. Toen ik via het fietspad door een bosje fietste hoorde ik een specht kloppen. Ik geniet dan ondanks het winterweer, het voorjaar lonkt . Heeft u ook zo genoten van de meiden die zilver en brons wonnen , hun sprankelende aanstekelijke vreugde was in groot contrast met het politieke gedoe eerder die avond vanuit Den Haag. Nee Annette en Laurine brachten vreugde, Oranje boven. De winnares was in mijn ogen lang niet zo leuk als de Hollandse sprankelende meiden, maar ja ze was wel 2/100e van een seconde sneller.
Het was natuurlijk helemaal een kippenvelmoment toen de 2e gouden plak door Mark Tuitert, op het koningsnummer de 1500 meter werd gewonnen Maar het kon niet op dit weekend want een nacht later haalde Ireen Wüst verwoestend uit en ging vol zelfvertrouwen in haar rit met gebalde vuisten over de finish. Evenals vier jaar geleden in Turijn pakte ze weer goud. Prachtige momenten voor deze beide toppers , wat me veel deed was de wijze waarop hun ouders er in betrokken werden , family-life op zijn best.Waar ik ook zo van “genoten” heb zijn de onvolkomenheden bij deze Spelen Dan was de ijsmachine kapot, dan deed de tijdwaarneming het niet of knalde het pistool niet .. er was elke keer wat. Dankzij de Olympische winterspelen is het voor de liefhebbers weer smullen en dat geld natuurlijk speciaal voor de mensen die in Aa en Hunze wonen want “wij” zijn volgens de krant de meest Olympische gemeente van Nederland. Omdat de bobsleeërs de broers van Calker geboren zijn in Aa en Hunze . Tja na Renate Groenewold die zilver won in 2006 , toen ook Aa en Hunze,
zijn we nu al blij als “ onze bobbers “ ongedeerd de finish halen.
Waar ik ook van kan genieten zijn sommige reclamespots – de winkelmomenten- zoals Mart Smeets ze aankondigt ..Zoals die spot van Bavaria die begint met prachtige natuuropnamen van kristalhelder water dat stroomt via rotsblokken met een uitvergrootte druppel vind ik pure kunst.. Minstens zo spannend als voor de olympische sporters wordt het volgende week voor de kandidaat raadsleden in Aa en Hunze. Het is toch ook een vorm van “genieten”als op woensdag 3 maart blijkt dat de kandidaat van uw keuze gekozen is. Kies daarom , wees sportief wandel of fiets naar het stemburo en kleur een hokje rood en geniet daarvan.
Ik begon met de dooi , maar op het moment dat ik deze mail verstuur is de wereld weer wit, en dat was nu niet meer mijn keus. . .

Carnaval

Nog steeds was de wereld wit toen ik donderdagavond in een rustig tempo naar Gasselte reed. Er was weer een vers pak sneeuw gevallen.Het zout was op dus strooide de gemeente met zand. Een witte wereld geeft mensen rust. Alles gaat langzamer en in het verkeer is het rustiger. Vooral ‘s avonds ga je niet meer de deur uit als het niet echt belangrijk is. Maar de opening van het carnaval in Gasselte dat wilde ik niet missen. Toen ik via de Johan Hilbinglaan al slippend de bocht nam naar Achter de Brinken zag ik de Trefkoel- de Residentie van Prins Harry- badend in het licht. Na mij voorzien te hebben van enkele muntjes betrad ik gelijk met Jan Germs, van de Drentse Taol, en zijn vrouw de feestzaal. Cultureel gezien kon voor mij deze avond al niet meer stuk omdat op hetzelfde moment de Fanfare o.l.v. Jan van de Kooij de sterren van de hemel speelde. Deze keer waren ze gehuld in boerenkiel en dat verhoogde dan ook meteen de sfeer. Ik was vooral verheugd dat onze burgemeester, Eric van Oosterhout. weer gezond en wel acte de présence gaf. De Tonpraat van Prins Harry was er een om in te lijsten . Ik heb zelden zo ‘n humorvolle buut gehoord. In de buut -de rede die je vanuit de ton de zaal insmijt – kun je alles op de hak nemen, zonder dat je daar later op aangesproken kunt worden. Tja zoveel vrijheid kan ik me zelfs als columnist niet permitteren. Het hoogtepunt vormde toch het eerste openbare optreden van onze burgemeester na zijn “bijna doodervaring”. Natuurlijk kon hij niet voorbijgaan aan de op handen zijnde gemeenteraadsverkiezingen maar vooral zijn lichtvoetige verhalen, belevenissen en ervaringen over Gasselte waren juweeltjes van vertelkunst. Ook zijn humor had niet geleden onder zijn hartperikelen. De leus “Carnaval is goed voor hart en biervaten” ging er dan ook in als koek. Hierna barstte het carnaval los de Prins ging voorop in de polonaise, gevolgd door zijn adjudant die de koffer met de versierselen van zijne Hoogheid stevig in zijn hand hield. De uitbundigheid van de Raad van Elf deed warm aan, nooit geweten dat er zoveel “katholieken” in Gasselte wonen. Prins Harry beloofde er persoonlijk op toe zien dat het alcoholgebruik binnen de perken zou blijven. Zijn eigen belang speelde daarin ook een rol. Hij wil afvallen om ook als voetballer bij GKC een “Koninklijke“rol te kunnen blijven spelen. De Trefkoel was drie dagen lang de Residentie van Prins Harry en de zijnen. Het podium met daarop de ton, de gele carnavalsvlaggen met de biertaps in de directe omgeving ondersteunden de feestelijkheden. Bij het carnaval in Gasselte zullen de hoogtepunten van het afgelopen jaar zeker onderwerp van gesprek zijn geweest. Carnaval in Gasselte is een lokaal feest met haar eigen gewoonten en daar is niks mis mee. Weg van het zure geneuzel en de waan van de dag. Gasselte Amoi !

Snertweer

De stem van de machinist klinkt:“Delfzijl eindstation van deze trein, wil iedereen uitstappen”.
In Delfzijl voel je je thuis of je denkt wat doe ik hier. Ik voelde me ondanks de kou direct thuis. Wandelend door de winkelstraat waar ondanks de ijzige kou de marktkooplieden hun waar aanprezen, komen we bij een eettent. Het was er druk.
We bestelden op deze koude dag snert. Alles ging hier op nummer en na enige tijd
riep de kokkin 206 , mijn maat riep “Bingo”, de hele zaak in een kramp van het lachen.,
iemand in de cafetaria riep “ Het is een snert-pries, maar het is er wel weer veur”.
We kregen snert met geroosterd brood. In de snert zat veel worst en dat vulde onze magen goed. Het is nog steeds hartstikke koud als we de dijk opklimmen bij de haven. Bij het Eemshotel is een conferentie van brandweermannen , ach ja een mooie plek en water zat.. Wij dalen de dijk af en gaan naar het Zeeaquarium museum.
Bij de kassa staan drie vrijwilligers ons op te wachten. We krijgen wederom een nummertje
dat je vroeger kreeg bij de rijwielstalling. Ja niet elk museum heeft een computer uitdraai,.
daarom is het ook een museum. Het museum is deels een oude bunker met muren van drie meter dik door de Duitsers gebouwd in de oorlog om eventuele aanvallen vanuit zee af te slaan. In die bunker zien we alle soorten vissen in grote aquaria. Het is wel leuk om een schar, schol of bot nu eens levend te zien. Vooral de schol, een platte vis die door het zand schuurt en zich er ook onder verstopt is een apart gezicht. Verder op in het museum komen we de geschiedenis van Delfzijl als haven en de opleidingsschool voor zeevarenden tegen. In het museum zijn meer mensen aan het werk dan er bezoekers zijn . Tja zo’n museum moet dan ook wel draaien op vrijwilligers.
Toen we weer buiten stonden togen we over de dijk naar de haven waar joekels van zeeschepen lagen. Rotterdam is wel wat groter maar hier is het overzichtelijker. Terug naar het centrum van Delfzijl waar de marktkooplui kleumend van de kou aan het inpakken waren. Bij het station drinken we koffie in hotel du Bastion het hotel waar Georges Simenon logeerde toen hij hier zijn eerste “Maigret”schreef .Zijn boot lag ter reparatie in de haven van Delfzijl. En in dat hotel hing nog een beetje een geheimzinnige en sinistere sfeer. Op de stamtafel lagen lekker ouderwets kranten aan stokken zodat je ze niet mee kon nemen .De aardige serveerster kwam met twee dikke mokken koffie en wij lazen dat er politici waren die het te koud vonden om campagne te voeren. Randstedelijke watjes dus. In het Noorden is het leven harder, zeuren we minder en worden we warm door in actie te komen. Hier aan de grens van de Graanrepubliek weten mensen nog wat strijd betekend. De trein komt eraan en we nemen dezelfde weg terug . Deze keer heet onze trein Marte Röling, genoemd naar een kunstenares, we treffen het, alweer cultuur ….